Corporal punishment in the educatio

Corporal punishment in the education system was banned in December 2006 through an amendment to the country's Fundamental Law of Education[2] which came into force in January 2007. The prohibition applies to all educational institutions, including public and private schools and kindergartens, universities and all types of "cram" schools.[1]

The amendment followed years of campaigning by child rights organizations such as the Humanistic Education Foundation, as well as the government's commitment in August 2005 to work towards the elimination of all corporal punishment in public education.[1] Contributing to the amendment was also a public debate generated by corporal punishment case in October 2005 which attracted widespread media attention. The case involved a teacher repeatedly hitting a student with a wooden stick on the hands and backside for failing to hand in homework.[3]

The amendment banning corporal punishment had the support of President Chen Shui-bian and Prime Minister Frank Hsieh and was passed by a wide margin in the Legislative Yuan. Guan Bi-ling, a legislator from the Democratic Progressive Party declared that,

“ Corporal punishment has been a cultural practice in Taiwan. But we believe schools and homes are the most important environment for kids to grow up and we need to eliminate this practice... Many countries worldwide have banned corporal punishment in schools by law - including [the People's Republic of] China. We think Taiwan is an advanced country, and we shouldn't trail behind.[3] ”
Corporal punishment in Taiwanese schools had been banned even before the legal amendment of 2006, but this was a government regulation rather than a formal law.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลงโทษทางกายในระบบการศึกษาถูกห้ามในเดือน 2549 ธันวาคมผ่านการแก้ไขของประเทศพื้นฐานกฎหมายการศึกษา [2] ซึ่งมาใช้บังคับในเดือน 2007 มกราคม Prohibition ที่ใช้กับทุก สถาบันการศึกษา รวมทั้งสาธารณะ และโรงเรียนเอกชน และ kindergartens มหาวิทยาลัย และชนิดทั้งหมดของโรงเรียน "อัด" [1]การแก้ไขตามปี campaigning โดยองค์กรสิทธิเด็กเช่นมูลนิธิศึกษา Humanistic ตลอดจนความมุ่งมั่นของรัฐบาลในเดือน 2005 สิงหาคมเพื่อทำงานต่อการขจัดการลงโทษทางกายทั้งหมดในสาธารณ ยัง Contributing [1] การแก้ไขจะเป็นการอภิปรายสาธารณะที่สร้างขึ้น โดยกรณีลงโทษทางกายในเดือนตุลาคมปี 2548 ซึ่งดึงดูดความสนใจจากสื่ออย่างแพร่หลาย กรณีเกี่ยวข้องกับครูตีนักเรียน ด้วยไม้ไม้ในมือและด้านหลังสำหรับล้มเหลวต้องการบ้านซ้ำ ๆ [3]แก้ไขการห้ามลงโทษทางกายสนับสนุนประธานาธิบดีเฉินชุ่ยเบียนและ Frank Hsieh นายกรัฐมนตรี และถูกส่งไปที่หยวนสภาที กวน Bi-ลิง legislator จากประชาธิปไตยก้าวหน้าฝ่ายประกาศที่"ลงโทษทางกายแล้วฝึกวัฒนธรรมในไต้หวัน แต่เราเชื่อว่าโรงเรียน และบ้านมีสภาพแวดล้อมที่สำคัญที่สุดสำหรับเด็กที่จะเติบโตขึ้น และเราต้องกำจัดแบบฝึกหัดนี้... หลายประเทศทั่วโลกได้ห้ามการลงโทษทางกายในโรงเรียนตามกฎหมาย - [สาธารณรัฐประชาชน] รวมทั้งจีนด้วย เราคิดว่า ไต้หวันเป็นประเทศขั้นสูง และเราไม่ควร trail อยู่เบื้องหลัง [3] ”มีการห้ามลงโทษทางกายในโรงเรียนไต้หวันแม้ก่อนแก้ไขกฎหมายปี 2006 แต่นี้ระเบียบรัฐบาลมากกว่าทางกฎหมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การลงโทษทางร่างกายในระบบการศึกษาเป็นสิ่งต้องห้ามในเดือนธันวาคม 2006 ถึงการแก้ไขของประเทศกฎหมายพื้นฐานของการศึกษา [2] ซึ่งมีผลบังคับในเดือนมกราคมปี 2007 ห้ามนำไปใช้กับสถาบันการศึกษาทั้งหมดรวมทั้งโรงเรียนรัฐและเอกชนและโรงเรียนอนุบาลมหาวิทยาลัยและ ทุกประเภท "อัด" โรงเรียน. [1] การแก้ไขตามปีของการรณรงค์โดยสิทธิเด็กองค์กรต่าง ๆ เช่นเห็นอกเห็นใจมูลนิธิเพื่อการศึกษาเช่นเดียวกับความมุ่งมั่นของรัฐบาลในเดือนสิงหาคมปี 2005 ที่จะทำงานต่อการกำจัดของการลงโทษทางร่างกายทั้งหมดในการศึกษาของประชาชน [1] ที่เอื้อต่อการแก้ไขได้นอกจากนี้ยังมีการอภิปรายสาธารณะที่สร้างขึ้นโดยกรณีการลงโทษทางร่างกายในตุลาคม 2005 ที่ดึงดูดความสนใจของสื่ออย่างกว้างขวาง กรณีที่เกี่ยวข้องกับการเป็นครูที่ซ้ำ ๆ ตีนักเรียนที่มีไม้ในมือและด้านหลังล้มเหลวในการจับบ้าน. [3] การแก้ไขการห้ามการลงโทษทางร่างกายได้รับการสนับสนุนของประธานาธิบดีเฉินสุยเปี่ยนและนายกรัฐมนตรีแฟรงก์ Hsieh และก็ผ่านไปได้ โดยอัตรากำไรทั้งในสภานิติบัญญัติหยวน กวน Bi-หลิงสภานิติบัญญัติจากพรรคประชาธิปไตยก้าวหน้าประกาศว่า"การลงโทษทางร่างกายได้รับการปฏิบัติทางวัฒนธรรมในไต้หวัน แต่เราเชื่อว่าโรงเรียนและบ้านที่มีสภาพแวดล้อมที่สำคัญที่สุดสำหรับเด็กที่จะเติบโตขึ้นและเราต้องกำจัดการปฏิบัตินี้ ... หลายประเทศทั่วโลกได้ห้ามการลงโทษทางร่างกายในโรงเรียนตามกฎหมาย - รวมทั้ง [สาธารณรัฐประชาชน] ประเทศจีน เราคิดว่าไต้หวันเป็นประเทศที่ทันสมัย, และเราไม่ควรทางที่อยู่เบื้องหลัง. [3] "การลงโทษทางร่างกายในโรงเรียนชาวไต้หวันได้รับการห้ามแม้กระทั่งก่อนที่การแก้ไขเพิ่มเติมตามกฎหมายของปี2006 แต่นี่เป็นกฎระเบียบของรัฐบาลมากกว่าที่จะเป็นกฎหมายอย่างเป็นทางการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การลงโทษทางร่างกายในระบบการศึกษาที่ถูกห้ามในเดือนธันวาคม 2549 ผ่านการแก้ไขของประเทศกฎพื้นฐานของการศึกษา [ 2 ] ซึ่งมีผลบังคับใช้ในเดือนมกราคม 2007 ห้ามใช้กับสถานศึกษา รวมทั้งหน่วยงานทั้งภาครัฐและเอกชน และ โรงเรียน มหาวิทยาลัย และทุกประเภทของการ " อัด " โรงเรียน [ 1 ]

การแก้ไขตามปีของการรณรงค์ โดยสิทธิเด็กองค์กรเช่นมูลนิธิการศึกษา Humanistic ตลอดจนความมุ่งมั่นของรัฐบาลในเดือนสิงหาคม 2005 กับงานตัดการลงโทษทางร่างกายในการศึกษาสาธารณะ[ 1 ] การแก้ไข ก็มีการอภิปรายสาธารณะที่สร้างขึ้นโดยคดีการลงโทษทางร่างกายในเดือนตุลาคม 2548 ซึ่งดึงดูดความสนใจของสื่อที่แพร่หลาย คดีเกี่ยวข้องกับครูซ้ำตีนักเรียนมีไม้ในมือและหลังการส่งการบ้าน [ 3 ]

แก้ไขรัฐธรรมนูญห้ามการลงโทษทางร่างกายมีการสนับสนุนของประธานาธิบดีเฉินสุ่ยเปียน และนายกรัฐมนตรีแฟรงก์เส และผ่านขอบกว้างในสภานิติบัญญัติหยวน . กวานบีหลิง , สภานิติบัญญัติจากพรรคก้าวหน้าประชาธิปไตยประกาศว่า

" การลงโทษทางร่างกายมีวัฒนธรรมการปฏิบัติในไต้หวันแต่เราเชื่อว่า โรงเรียน และบ้านมีสภาพแวดล้อมที่สำคัญที่สุดสำหรับเด็กที่จะเติบโตขึ้นและเราต้องการกำจัดการฝึกนี้ . . . . . . . หลายประเทศทั่วโลกมีกฎหมายห้ามการลงโทษทางร่างกายในโรงเรียนโดยรวม [ สาธารณรัฐประชาชน ] จีน เราว่าไต้หวันเป็นประเทศที่ทันสมัย และเราไม่ควรตามหลัง [ 3 ] "
.การลงโทษทางร่างกายในโรงเรียนชาวไต้หวันได้ห้ามแม้กระทั่งก่อนที่การแก้ไขกฎหมายของปี 2549 แต่ถูกรัฐบาลระเบียบมากกว่ากฎหมายอย่างเป็นทางการ