The digestibility in vivo of algal

The digestibility in vivo of algal proteins is not well documented, and available studies about
their assimilation by humans have not provided conclusive results. However, several workers have
described a high rate of algal protein degradation in vitro by proteolytic enzymes such as pepsin,
pancreatin and pronase (Fujiwara-Arasaki 1979, Ryu et al. 1982). Comparable results are observed with
proteins from green and brown seaweeds. However, for these seaweeds, the high phenolic content might
limit protein availability in vivo and thus moderate in vitro figures. This situation is probably not found
for the green and red seaweeds, which possess low levels of phenols and a higher protein content.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Digestibility ในสัตว์ทดลองของโปรตีน algal ไม่ดีเอกสาร และมีการศึกษาเกี่ยวกับการผสมกลมกลืน โดยมนุษย์ได้ให้ข้อสรุปผล อย่างไรก็ตาม มีหลายคนอธิบายอัตราสูงในการย่อยสลายโปรตีน algal เอนไซม์ proteolytic เช่นเพพซินpancreatin และ pronase (ฟุจิวะ Arasaki 1979, Ryu et al. 1982) พบผลลัพธ์เทียบเท่ากับโปรตีนจากสาหร่ายทะเลสีเขียว และสีน้ำตาล อย่างไรก็ตาม สำหรับสาหร่ายทะเลเหล่านี้ เนื้อหาฟีนอสูงอาจจำกัดพร้อมโปรตีนในสัตว์ทดลอง และบรรเทาในตัวเลขดังนั้น สถานการณ์นี้อาจไม่พบในสาหร่ายทะเลสีเขียว และสีแดง ที่มีระดับต่ำของ phenols และโปรตีนสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การย่อยในร่างกายของโปรตีนสาหร่ายไม่ได้เอกสารที่ดีและการศึกษามีอยู่เกี่ยวกับการดูดซึมของพวกเขาโดยมนุษย์ไม่ได้ให้ผลสรุป
อย่างไรก็ตามคนงานหลายคนได้อธิบายอัตราที่สูงของการย่อยสลายโปรตีนสาหร่ายในหลอดทดลองโดยเอนไซม์โปรตีนเช่นน้ำย่อย,
Pancreatin และ pronase (ฟูจิวาระ-Arasaki 1979 ร et al. 1982)
ผลการเทียบเคียงได้มีการปฏิบัติที่มีโปรตีนจากสาหร่ายสีเขียวและสีน้ำตาล แต่สำหรับสาหร่ายเหล่านี้เนื้อหาฟีนอลสูงอาจ
จำกัด การว่างของโปรตีนในร่างกายในระดับปานกลางและทำให้ตัวเลขในหลอดทดลอง
สถานการณ์นี้อาจจะไม่พบสำหรับสาหร่ายสีเขียวและสีแดงซึ่งมีระดับต่ำของฟีนอลและปริมาณโปรตีนสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การย่อยได้ในหลอดทดลองของโปรตีนสาหร่ายไม่ได้เอกสารดีและมีการศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับการดูดซึมของมนุษย์
ไม่ได้ให้ผลที่ชัดเจน อย่างไรก็ตาม คนงานหลายคน
อธิบายอัตราการสลายของโปรตีนสาหร่ายในหลอดทดลองโดยเอนไซม์ที่จำเพาะ เช่น เพพซิน
Pancreatin โปรเนสฟูจิวาระ และ arasaki 1979 ริว et al . 1982 ) ผลการเทียบเคียงกับ
สังเกตโปรตีนจากสาหร่ายสีเขียวและสีน้ำตาล อย่างไรก็ตาม สำหรับสาหร่ายเหล่านี้ ปริมาณฟีนอลสูงอาจ
พร้อมโปรตีนจำกัดโดยตัวเลขและดังนั้นจึงอยู่ในหลอดแก้ว สถานการณ์นี้อาจจะไม่เจอ
สำหรับสาหร่ายทะเลสีเขียว และสีแดง ซึ่งมีระดับต่ำของฟีนอล และปริมาณโปรตีนที่สูงขึ้น