บทที่ 2Professor MoriartySherlock H

บทที่ 2

Professor Moriarty
Sherlock Holmes was busy with other cases for the next three weeks. There were no new murders in Whitechapel, but people were frightened and angry with the police, who were no nearer to finding the killer than before.
My own life was happy enough. I visited my dear Mary Morstan, and kept this visit a secret from Holmes - something which made me feel unusually clever!
One day Holmes and I had just finished breakfast together.
He was standing by the window, when suddenly he gave a cry. 'What is it, Holmes?' I asked. 'What's the matter?'
He turned towards me. His face was white and the look in his eyes was terrible.
'May I have an hour of your time, Watson?' he asked in a low voice.
'Of course, but .. .'
'Then get your hat and coat.'
He ran out of the house. I followed him quickly and the next two hours passed in a wild chase all over London. We jumped into a cab, out of it again and onto a train, ran down narrow streets and in and out of a big hotel. Finally we came to rest in the peace of a London park.
'You are a true friend, Watson,' Holmes said at last. 'You came with me without a question. Did you realize that someone was following us?'
'I thought so. But who?' 'Can you not guess?' 'No.' 'He calls himself Jack the Ripper.'
'Holmes!' For a moment I found it difficult to speak. Then I asked, 'Did you see him through the window? Where was he?'
'In the empty house opposite ours. He was watching our rooms, Watson. He knows that I am looking for him. We must be very careful. He is one of the most dangerous criminals in Europe.'
'But who is he?' I cried.
'Have you ever heard of Professor Moriarty?' 'Never.'
'That is the strangest and most terrible thing about him.' Holmes laughed angrily. 'He is everywhere, but nobody knows him. Like his crimes, he is fantastic.'
I listened in silence as Holmes told me about Moriarty.
'He is an extraordinarily intelligent man. At the age of twenty-one he was a professor of mathematics. For
years he was one of the most important men in the world of mathematics. Then he disappeared from university life. Soon after that I began to realize that crime in London was changing. Someone was telling criminals - who are usually stupid and uninteresting little men - what to do. They were obeying the orders of a mastermind. It could only be Moriarty. But I could never catch him. I hate his crimes, but I recognize his intelligence. He is the only criminal who interests me, because he is the only criminal who is as intelligent as I am.
'Then, in August, everything changed. Criminals became stupid again. In the middle of all his success, Moriarty had disappeared. Why?'
'Holmes!' I cried. 'The reason is clear. The Whitechapel murders began in August. It must be .. .'
'No, Watson,' Holmes said. 'It is not clear. Someone like Moriarty does not break locks and climb through windows himself. He gave orders to others. He was the commander-in-chief of the criminal world, not a foot-soldier.'
'Then why ... I mean, how ... ?'
'Success is too easy for him. He needs change and danger as others need drugs. He was the best at mathematics, then the best at crime. Now he has chosen murder.'
'Do you mean that he kills just to amuse himself?' I asked. 'Yes. He enjoys the danger. But there is another reason. He wishes for a battle with me - the most successful criminal against the most successful detective. It will be a fight to the death.'
'Then these women that he kills .. .'
'They mean nothing to him. He just uses them because they are necessary to his plan.'
'His plan?'
'Yes. I have said that he kills because he is bored and because he wishes for a fight to the death with me. There is a third reason. He wishes to destroy the world we know.'
'He is mad!'
'No. He is not mad. He is evil itself. He wants to bring fear into our lives, to make everyone in London afraid to go out at night, afraid of every sound and shadow. London will become a city of strangers, seeing danger in every neighbour. How can people live like that?'
He was silent for a moment. Then he said, 'I alone can stop him. And stop him I shall.'
Several days later, Inspector Lestrade called to see us again. 'Are you ready to arrest the Whitechapel killer yet?' Holmes asked him.
'We are continuing to make all possible ... ' 'Enough, Lestrade! Have you caught him yet?' 'In a difficult case like this .. .'
'Yes or no?'
'No,' Lestrade said, 'but we hope .. .'
'Of course we hope. We must always hope. But the people of London will not wait for ever for the police to arrest Jack the Ripper. Do you think you could enjoy life as a policeman in Canada, Lestrade?'
Lestrade tried to smile. He said, 'I believe we shall only catch him if we have the luck to find him while he is actually murdering some poor woman.'
He looked surprised when Holmes said, 'That is the first sensible thing I have heard any policeman say about these murders. We must catch him red-handed. A drink, Inspector?' 'Yes, please, Mr Holmes. But who can say when or where he will kill again?'
'I can,' Holmes said coolly. 'Let us look at the dates of the murders. He kills, waits a week, kills again and waits three weeks before the next murder. This changes only when he has, as he tells us, 'no time to rip', and has to kill twice on the same night. The following week there is no murder. I tell you, Lestrade, this is no crazy killer. This is a man who is following a plan. He works only in Whitechapel, and in the early hours of the morning.'
Lestrade looked helplessly at him. 'What shall we do?' he asked.
Holmes jumped to his feet. '1 think he will try to kill again on Monday night. The first murders were on a Friday, a Saturday and a Sunday. He moves a day forward each time. We must close up Whitechapel like a box which he cannot escape from.
We shall need every policeman you have.'
Lestrade looked worried. 'I'll do what 1 can, Mr Holmes, but I don't know if my chief will like it.'
'Your chief,' Holmes said, 'will give you all the men you need.
I am sure that you will be interested to learn that your chief has asked me to do anything I can to catch this
killer. 1 am free to give you orders, Lestrade, and you are free to obey me.'
When Lestrade had gone, Holmes said, 'Now I need a bath, my dinner and a good sleep. Moriarty wishes to destroy me. He has already, my dear Watson, tried three times to kill me! He is a terrible enemy, and I must get ready for the battle.'
I stared at him in horror, and decided that I would never leave my friend's side while he was in this danger.

บทที่ 2

Professor Moriarty
Sherlock Holmes was busy with other cases for the next three weeks. There were no new murders in Whitechapel, but people were frightened and angry with the police, who were no nearer to finding the killer than before.
My own life was happy enough. I visited my dear Mary Morstan, and kept this visit a secret from Holmes - something which made me feel unusually clever!
One day Holmes and I had just finished breakfast together.
He was standing by the window, when suddenly he gave a cry. 'What is it, Holmes?' I asked. 'What's the matter?'
He turned towards me. His face was white and the look in his eyes was terrible.
'May I have an hour of your time, Watson?' he asked in a low voice.
'Of course, but .. .'
'Then get your hat and coat.'
He ran out of the house. I followed him quickly and the next two hours passed in a wild chase all over London. We jumped into a cab, out of it again and onto a train, ran down narrow streets and in and out of a big hotel. Finally we came to rest in the peace of a London park.
'You are a true friend, Watson,' Holmes said at last. 'You came with me without a question. Did you realize that someone was following us?'
'I thought so. But who?' 'Can you not guess?' 'No.' 'He calls himself Jack the Ripper.'
'Holmes!' For a moment I found it difficult to speak. Then I asked, 'Did you see him through the window? Where was he?'
'In the empty house opposite ours. He was watching our rooms, Watson. He knows that I am looking for him. We must be very careful. He is one of the most dangerous criminals in Europe.'
'But who is he?' I cried.
'Have you ever heard of Professor Moriarty?' 'Never.'
'That is the strangest and most terrible thing about him.' Holmes laughed angrily. 'He is everywhere, but nobody knows him. Like his crimes, he is fantastic.'
I listened in silence as Holmes told me about Moriarty.
'He is an extraordinarily intelligent man. At the age of twenty-one he was a professor of mathematics. For
years he was one of the most important men in the world of mathematics. Then he disappeared from university life. Soon after that I began to realize that crime in London was changing. Someone was telling criminals - who are usually stupid and uninteresting little men - what to do. They were obeying the orders of a mastermind. It could only be Moriarty. But I could never catch him. I hate his crimes, but I recognize his intelligence. He is the only criminal who interests me, because he is the only criminal who is as intelligent as I am.
'Then, in August, everything changed. Criminals became stupid again. In the middle of all his success, Moriarty had disappeared. Why?'
'Holmes!' I cried. 'The reason is clear. The Whitechapel murders began in August. It must be .. .'
'No, Watson,' Holmes said. 'It is not clear. Someone like Moriarty does not break locks and climb through windows himself. He gave orders to others. He was the commander-in-chief of the criminal world, not a foot-soldier.'
'Then why ... I mean, how ... ?'
'Success is too easy for him. He needs change and danger as others need drugs. He was the best at mathematics, then the best at crime. Now he has chosen murder.'
'Do you mean that he kills just to amuse himself?' I asked. 'Yes. He enjoys the danger. But there is another reason. He wishes for a battle with me - the most successful criminal against the most successful detective. It will be a fight to the death.'
'Then these women that he kills .. .'
'They mean nothing to him. He just uses them because they are necessary to his plan.'
'His plan?'
'Yes. I have said that he kills because he is bored and because he wishes for a fight to the death with me. There is a third reason. He wishes to destroy the world we know.'
'He is mad!'
'No. He is not mad. He is evil itself. He wants to bring fear into our lives, to make everyone in London afraid to go out at night, afraid of every sound and shadow. London will become a city of strangers, seeing danger in every neighbour. How can people live like that?'
He was silent for a moment. Then he said, 'I alone can stop him. And stop him I shall.'
Several days later, Inspector Lestrade called to see us again. 'Are you ready to arrest the Whitechapel killer yet?' Holmes asked him.
'We are continuing to make all possible ... ' 'Enough, Lestrade! Have you caught him yet?' 'In a difficult case like this .. .'
'Yes or no?'
'No,' Lestrade said, 'but we hope .. .'
'Of course we hope. We must always hope. But the people of London will not wait for ever for the police to arrest Jack the Ripper. Do you think you could enjoy life as a policeman in Canada, Lestrade?'
Lestrade tried to smile. He said, 'I believe we shall only catch him if we have the luck to find him while he is actually murdering some poor woman.'
He looked surprised when Holmes said, 'That is the first sensible thing I have heard any policeman say about these murders. We must catch him red-handed. A drink, Inspector?' 'Yes, please, Mr Holmes. But who can say when or where he will kill again?'
'I can,' Holmes said coolly. 'Let us look at the dates of the murders. He kills, waits a week, kills again and waits three weeks before the next murder. This changes only when he has, as he tells us, 'no time to rip', and has to kill twice on the same night. The following week there is no murder. I tell you, Lestrade, this is no crazy killer. This is a man who is following a plan. He works only in Whitechapel, and in the early hours of the morning.'
Lestrade looked helplessly at him. 'What shall we do?' he asked.
Holmes jumped to his feet. '1 think he will try to kill again on Monday night. The first murders were on a Friday, a Saturday and a Sunday. He moves a day forward each time. We must close up Whitechapel like a box which he cannot escape from.
We shall need every policeman you have.'
Lestrade looked worried. 'I'll do what 1 can, Mr Holmes, but I don't know if my chief will like it.'
'Your chief,' Holmes said, 'will give you all the men you need.
I am sure that you will be interested to learn that your chief has asked me to do anything I can to catch this
killer. 1 am free to give you orders, Lestrade, and you are free to obey me.'
When Lestrade had gone, Holmes said, 'Now I need a bath, my dinner and a good sleep. Moriarty wishes to destroy me. He has already, my dear Watson, tried three times to kill me! He is a terrible enemy, and I must get ready for the battle.'
I stared at him in horror, and decided that I would never leave my friend's side while he was in this danger.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

บทที่ 2ศาสตราจารย์ Moriartyเชอร์ล็อกโฮลมส์ไม่ว่างกับกรณีอื่น ๆ สำหรับถัดไปสามสัปดาห์ที่ผ่านมา มีไม่ฆ่าคนใหม่ใน Whitechapel แต่คนที่กลัว และโกรธตำรวจ คนไม่เอื้อมไปหานักฆ่ามากกว่าก่อนชีวิตของตัวเองมีความสุขพอ ผมเยี่ยมชมของฉันรักแมรี Morstan และเก็บความลับนี้เข้าจากโฮลมส์ - สิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกผิดปกติฉลาดวันหนึ่งโฮลมส์และมีเพียงเสร็จอาหารเช้ากันเขาได้ยืนอยู่หน้าต่าง เมื่อจู่ ๆ เขาให้ร้องเป็น ' คืออะไร โฮลมส์?' ถาม 'เป็นอะไรไป"เขาเปิดต่อฉัน ใบหน้าของเขามีสีขาว และดูในตามาก'อาจมีชั่วโมงของเวลา Watson ' เขาถามในเสียงต่ำ' แน่นอน แต่... .''แล้วได้หมวกและเสื้อคลุมของคุณ'เขาวิ่งออกจากบ้าน ฉันตามเขาอย่างรวดเร็ว และต่อไป 2 ชั่วโมงส่งไปไล่ป่าทั่วลอนดอน เราไปห้อง นอกอีกครั้ง และบนรถไฟ วิ่ง ลงถนนแคบ และ ออกแบบโรงแรม สุดท้าย เรามาพักผ่อนในสันติพาร์คลอนดอน'คุณคือเพื่อนแท้ Watson โฮลมส์กล่าวในที่สุด "คุณมากับฉัน โดยไม่มีคำถาม ไม่ได้คุณรู้ว่า คนต่อเราหรือไม่? "' ฉันคิดว่า นั้น แต่ใคร?' 'สามารถคุณไม่ต้องเดาหรือไม่' 'หมาย' 'เขาเรียกตัวเองแจ็คเดอะริปเปอร์''โฮลมส์' ครู่ พบมันยากที่จะพูด แล้วผมถาม, ' คุณไม่ดูเขาผ่านหน้าต่างหรือไม่ ที่ถูกเขา? ""บ้านว่างเปล่าอยู่ตรงข้ามกับเรา เขาได้ดูห้อง วัตสัน เขารู้ว่า ฉันกำลังมองหาเขา เราต้องระวังมาก เขาเป็นหนึ่งในอาชญากรอันตรายที่สุดในยุโรป ''แต่ที่เป็น' ข้า'คุณเคยได้ยินของศาสตราจารย์ Moriarty ' 'ไม่'"นั่นเป็นสิ่งที่แปลกประหลาด และน่ากลัวที่สุดเกี่ยวกับเขา' โฮลมส์หัวเราะ angrily ' เขาเป็นทุก แต่ไม่มีใครรู้ว่าเขา เช่นการก่ออาชญากรรมของเขา เขาเป็น 'ผมฟังในความเงียบโฮลมส์บอกฉันเกี่ยวกับ Moriarty' เขาเป็นคนอัจฉริยะรอง อายุของเขาเมืองทองธานีเป็นศาสตราจารย์ทางคณิตศาสตร์ สำหรับปีเขาเป็นหนึ่งในคนสำคัญที่สุดในโลกของคณิตศาสตร์ แล้ว เขาหายไปจากชีวิตมหาวิทยาลัย เร็ว ๆ นี้หลังจากที่ ฉันเริ่มตระหนักว่า อาชญากรรมในกรุงลอนดอนมีการเปลี่ยนแปลง บางคนบอกอาชญากร -คนมักโง่ และน้อย ๆ ชายน้อย - อะไรไม่ พวกเขาได้ก็ใบสั่งการบงการ มันอาจจะ Moriarty แต่ฉันไม่สามารถจับเขา ฉันเกลียดการก่ออาชญากรรมของเขา แต่ฉันรู้จักปัญญาของเขา เขาเป็นทางอาญาเท่านั้นที่สนใจ เนื่องจากเขาเป็นทางอาญาเท่านั้นที่เป็นอัจฉริยะเป็นฉัน' แล้ว สิงหาคม ทุกอย่างเปลี่ยนแปลง อาชญากรเป็นโง่อีก กลางความสำเร็จของเขาทั้งหมด Moriarty หายไป ทำไม?''โฮลมส์' ข้า ' เป็นเหตุผลที่ชัดเจน ฆาตกรรม Whitechapel เริ่มในเดือนสิงหาคม มันต้อง... .''ไม่ Watson กล่าวว่า โฮลมส์ ' ไม่ชัดเจน คนอย่าง Moriarty ไม่ทำลายล็อค และปีนผ่าน windows เอง เขาให้ใบสั่งผู้อื่น เขาเป็นจอมทัพของโลกอาชญากรรม ไม่เท้าทหาร '' แล้วทำไม... ผมหมายถึง วิธี...? "' ความสำเร็จเป็นเรื่องง่ายเกินไปสำหรับเขา เขาต้องเปลี่ยนแปลงและอันตรายอื่น ๆ ต้องยาเสพติด กำลังส่วนที่คณิตศาสตร์ แล้วส่วนที่อาชญากรรม ตอนนี้เขาเลือกที่ฆ่าคน ""ไม่คุณหมายความ ว่า เขาฆ่าเพียงเพื่อตลกตัวเอง' ถาม ' ใช่ เขาแห่งนี้อันตราย แต่มีเหตุผลอื่น เขาปรารถนาสำหรับการต่อสู้กับฉัน - อาญาประสบกับนักสืบประสบความสำเร็จมากที่สุด จะต่อสู้ให้ตาย "' แล้วผู้หญิงเหล่านี้ที่เขาฆ่า... .'' พวกเขาหมายถึง อะไรเขา เขาเพียงใช้ได้เพราะเป็นแผนของเขาต้องการ ''แผน'' ใช่ ฉันได้กล่าวว่า เขาฆ่าเพราะเขาเบื่อ และ เพราะเขาปรารถนาสำหรับการต่อสู้ตายด้วย มีเหตุผล 3 เขาปรารถนาที่จะทำลายโลกเรารู้ ''เขาจะบ้า'' หมายเลข เขาไม่ได้บ้า เขาจะชั่วร้ายตัวเอง อยากนำความกลัวเข้ามาในชีวิตของเรา จะทำให้ทุกคนในลอนดอนกลัวที่จะออกไปในเวลากลางคืน กลัวทุกเสียงและเงา ลอนดอนจะเป็น เมืองของคนแปลกหน้า เห็นอันตรายในเพื่อนบ้านทุก วิธีสามารถคนอยู่เช่นนั้น? "เขาถูกเงียบครู่ แล้วเขากล่าวว่า, "ข้าสามารถหยุดเขาได้ และหยุดเขาฉันจะ 'หลายวันต่อมา Lestrade ตรวจสอบเรียกดูเราอีก 'คุณพร้อมที่จะจับฆาตกร Whitechapel ยัง' โฮลมส์ถามเขา' เราจะดำเนินการต่อเพื่อให้ได้ทั้งหมด... ' ' พอ Lestrade มีคุณจับเขาได้หรือไม่ ' ' ในกรณีเช่นนี้ยาก... .''ใช่หรือไม่"'ไม่ Lestrade กล่าวว่า, ' แต่เราหวังว่า... .'' แน่นอนว่าเราหวัง เราต้องเสมอหวังว่า แต่ชาวลอนดอนจะไม่รอจนเคยตัวตำรวจจับแจ็คเดอะริปเปอร์ คุณคิดว่า คุณสามารถเพลิดเพลินกับชีวิตเป็นตำรวจในแคนาดา Lestrade ?'Lestrade พยายามยิ้ม เขากล่าวว่า "ผมเชื่อว่า เราเพียงจะจับเขาถ้าเรามีโชคไปหาเขาขณะที่เขาถูกสังหารผู้หญิงบางคนยากจนจริง ๆ 'เขาดูประหลาดใจเมื่อโฮลมส์กล่าวว่า, ' ซึ่งเป็นสิ่งสมเหตุสมผลแรกที่ฉันได้ยินตำรวจใด ๆ พูดเกี่ยวกับการฆ่าคนเหล่านี้ เราต้องจับเขาคา เครื่องดื่ม ตรวจสอบ?' ' ใช่ กรุณา นายโฮลมส์ แต่ที่สามารถพูดเมื่อ หรือที่เขาจะฆ่าอีก? "'ฉันสามารถ โฮลมส์กล่าว coolly ' เราดูวันที่ของการฆาตกรรม เขาฆ่า รอสัปดาห์ ฆ่าอีก แล้วรอสามสัปดาห์ก่อนที่จะฆ่าคนถัดไป นี้เปลี่ยนเฉพาะเมื่อมี ตามที่เขาบอกเรา 'ไม่มีเวลาการริพ' และมีการฆ่าสองครั้งในคืนเดียวกัน ในสัปดาห์ถัดไปมีไม่ฆ่าคน ฉันบอกคุณ Lestrade เป็นนักฆ่าบ้าไม่ นี่คือคนที่มีต่อแผน เขาทำงานเฉพาะ ใน Whitechapel และเป็นเวลาช่วงเช้า 'Lestrade ซมมองที่เขา 'จะเราทำอะไร "เขาถามโฮลมส์ไปเพื่อเท้าของเขา ' 1 คิดว่า จะพยายามฆ่าอีกในคืนวันจันทร์ ฆ่าคนครั้งแรกในวันศุกร์ วันเสาร์ และวันอาทิตย์ได้ เขาเลื่อนวันไปข้างหน้าแต่ละครั้ง เราต้องปิดค่า Whitechapel เช่นกล่องซึ่งเขาไม่สามารถหนีเราจะต้องทุกคุณตำรวจ 'Lestrade ดูกังวล 'จะทำอะไร 1 สามารถ นายโฮลมส์ แต่ไม่ทราบหากหัวหน้าของฉันจะชอบ''ของประธาน โฮลมส์กล่าวว่า, ' จะให้คุณทุกคนที่ต้องการฉันแน่ใจว่า คุณจะสนใจที่จะเรียนรู้ว่า หัวหน้าของคุณได้ถามฉันจะทำสิ่งที่ฉันสามารถจับนี้นักฆ่า น. 1 ฟรีเพื่อให้คุณสั่ง Lestrade และคุณมีอิสระในการฟังฉัน.'เมื่อ Lestrade หายไปไหน โฮลมส์กล่าวว่า, ' ตอนนี้ฉันต้องอาบน้ำ เย็นของฉัน และการนอนหลับที่ดี Moriarty ประสงค์จะทำลายฉัน เขามีอยู่แล้ว ฉันรักวัตสัน พยายามสามครั้งจะฆ่าฉัน เขาเป็นศัตรูที่น่ากลัว และฉันต้องเตรียมตัวรบ.'ฉันจ้องไปที่เขาในสยองขวัญ และตัดสินใจว่า จะไม่ฝากฝั่งของเพื่อนตกอยู่ในอันตรายนี้

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

บทที่ 2

ศาสตราจารย์มอริอาตี้ เชอร์ล็อค โฮล์มส์ ยุ่งกับคดีอื่นๆ อีกสามสัปดาห์ ไม่มีใหม่ฆ่าฆาตกร แต่คนตกใจและโกรธ กับตำรวจที่ไม่ใกล้ที่จะหานักฆ่ากว่าก่อน .
ชีวิตมีความสุขก็พอ ผมเข้าเยี่ยมชม morstan ที่รัก แมรี่ ,และเก็บเรื่องนี้เป็นความลับจากเยี่ยมชมโฮล์มส์ - บางอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกฉลาดผิดปกติ !
วันเดียว และผมเพิ่งเสร็จจากอาหารเช้าด้วยกัน
เขายืนอยู่ริมหน้าต่าง เมื่อจู่ๆ เขาก็ร้องไห้ . . . มันคืออะไร โฮล์มส์ ' ? ผมถาม . . . เกิดอะไรขึ้น ?
เขาหันมาทางฉัน หน้าเขาขาว และสายตาของเขาน่ากลัว .
' ขอฉันมีชั่วโมงของเวลาของคุณ , วัตสัน ?" เขาถามด้วยเสียงต่ำ .
ที่ทุ่มทุนสร้างอย่างมากแถบจะแน่นอน แต่ . . . . . . . '
งั้นรับหมวกและเสื้อ '
เขาหนีออกจากบ้าน ฉันตามเขาไปอย่างรวดเร็ว และอีกสองชั่วโมงผ่านไปในการไล่ล่าในป่าทั่วลอนดอน เรากระโดดขึ้นรถแท็กซี่ ออกมาอีกครั้ง และบนรถไฟ วิ่งไปตามถนนแคบ ๆและของโรงแรมใหญ่ ในที่สุดเราก็มาพักผ่อนในสันติสุขของลอนดอน Park .
" เพื่อนที่จริงใจ วัตสัน' ' โฮล์มส์กล่าวในที่สุด คุณมากับผมโดยไม่ถาม คุณตระหนักว่ามีคนสะกดรอยตามเรา ?
ฉันคิดว่าดังนั้น แต่ใคร ? ' ' คุณไม่คิดว่า ? ' ' ไม่ใช่ ' ' เขาเรียกตัวเองว่า แจ็ค เดอะ ริปเปอร์ '
'holmes ! ตอนนี้ผมพบว่าเป็นเรื่องยากที่จะพูด แล้วผมถามว่า " คุณเห็นเขาผ่านทางหน้าต่าง เขาไปไหน ?
ถ้าบ้านว่างตรงข้ามกับเรา เขาดูห้องของเรา วัตสันเขารู้ว่าฉันกำลังมองหาเขา เราต้องระวังให้มาก เขาเป็นอาชญากรที่อันตรายที่สุดในยุโรป "
แต่เขาคือใคร ? ฉันร้องไห้ 'have
คุณเคยได้ยินของศาสตราจารย์มอริอาตี้ ? ' ' ไม่เคย '
ที่เป็นแปลกและน่ากลัวที่สุดเกี่ยวกับเขา . ' ' โฮล์มส์หัวเราะอย่างโกรธเกรี้ยว เขาไปทั่ว แต่ไม่มีใครรู้จักเขา เช่น อาชญากรรมของเขา เขาคือ '
ยอดเยี่ยมฉันเชื่อในความเงียบขณะที่โฮล์มส์บอกฉันเกี่ยวกับ โมริอาร์ตี้
เขาเป็นคนฉลาดเป็นพิเศษ เมื่ออายุ 21 ปีเขาเป็นอาจารย์ของคณิตศาสตร์ สำหรับ
ปีเขาเป็นหนึ่งในผู้ชายที่สำคัญที่สุดในโลกของคณิตศาสตร์ แล้วเขาก็หายไปจากชีวิตของมหาวิทยาลัย หลังจากนั้นไม่นาน ผมเริ่มตระหนักว่า อาชญากรรมในลอนดอนมีการเปลี่ยนแปลง

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.