Second, and consistent with our pre

Second, and consistent with our previous results, we find
support for the notion that firm performance is a positive
function of the degree to which top managers’ compensation
design reinforces, or is consistent with, the firm’s strategic
orientation only when high levels of environmental discretion
exist. More specifically, the empirical results indicate
that higher levels of compensation, a longer-term incentives
orientation, and a greater proportion of incentive-based compensation
tend to make a greater contribution to firm performance
when the strategic context confers a high degree
of discretion upon its managers, as in the case of firms with
a prospective market orientation. Such risk-encouraging compensation systems appear to alleviate the problem of the lack
of congruence between managerial and firm interests in highdiscretion
strategic contexts, while combining the benefits
of achieving congruence between the interests of the firm
and its managers without shifting all the risk to the managers
(Rajagopalan, 1997). The results support the statement that
the relationship between managerial compensation and firm
performance may be contingent upon firm strategy only for
firms with high levels of discretion. That is, managerial compensation
systems result in superior performance only if they
match the firm’s context. These results are consistent with
the conclusions obtained in studies formulating similar relationships
for U.S. companies (Balkin & Gómez-Mejía, 1990;
Gómez-Mejía, 1992; Rajagopalan, 1997) and, hence, provide
greater validity of the pay-performance relationships. However,
we cannot confirm links between performance and the
three compensation dimensions in firms with a more “defensive”
strategic orientation. In that sense, there is no positive
effect on firm performance related to relationships between
firms with defensive strategic orientation—low levels
of managerial discretion—and those with risk-discouraging
compensation systems. These findings are consistent with
our previous results and confirm the actual behavior of Spanish
firms in relation to the design of top managers’ compensation.
These results indicate that firms operating in a lowdiscretion
strategic context, due to the lack of fit between
pay and strategic orientation (that we checked in previous
hypotheses), do not obtain benefits in terms of economic
performance. In this respect, when strategic context confers
a low degree of discretion upon its managers, as in the case
of a defensive market orientation, firms are not forced exhaustively
to control managerial behavior or to compensate
excessive managerial risk, and thus are not as concerned with
the design of managerial compensation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สอง และสอดคล้องกับผลของเราก่อนหน้านี้ เราค้นหาสนับสนุนความคิดที่ยืนยันประสิทธิภาพจะบวกฟังก์ชันของระดับบนซึ่งค่าตอบแทนผู้จัดการช่วยเสริม หรือเป็น กลยุทธ์ของบริษัทแนวเมื่อสูงเท่าระดับพิจารณาสิ่งแวดล้อมมีอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง แสดงผลลัพธ์เชิงประจักษ์ระดับที่สูงขึ้นของค่าตอบแทน ผลประโยชน์ระยะยาวปฐมนิเทศ และสัดส่วนมากขึ้นของใช้แรงจูงใจค่าตอบแทนมักจะ สร้างบริษัทประสิทธิภาพมากขึ้นเมื่อบริบทยุทธศาสตร์ตอบระดับสูงดุลพินิจตาม เช่นในกรณีของบริษัทกับผู้บริหารของการวางแนวแนวโน้มตลาด ระบบค่าตอบแทนดังกล่าวส่งเสริมความเสี่ยงจะ บรรเทาปัญหาการขาดแคลนความลงตัวระหว่างความสนใจบริหาร และบริษัทใน highdiscretionบริบทเชิงกลยุทธ์ ในขณะที่การผสมผสานผลประโยชน์การบรรลุลงตัวระหว่างผลประโยชน์ของบริษัทและผู้บริหารโดยไม่เปลี่ยนความเสี่ยงผู้จัดการ(Rajagopalan, 1997) ผลการสนับสนุนคำสั่งที่ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารค่าตอบแทนและความมั่นคงประสิทธิภาพอาจจะผูกพันกับกลยุทธ์ของบริษัทเท่านั้นบริษัท มีดุลยพินิจสูง คือ บริหารค่าตอบแทนระบบที่ส่งผลในประสิทธิภาพที่เหนือกว่าเท่านั้นถ้าพวกเขาตรงกับบริบทของบริษัท ผลลัพธ์เหล่านี้จะสอดคล้องกับข้อสรุปที่ได้รับในการศึกษาที่กำหนดความสัมพันธ์คล้ายคลึงกันสำหรับบริษัทในสหรัฐอเมริกา (Balkin & Gómez Mejía, 1990Gómez Mejía, 1992 Rajagopalan, 1997) และ จึงอายุมากขึ้นความสัมพันธ์ของประสิทธิภาพการทำงานค่าจ้าง อย่างไรก็ตามเราไม่สามารถยืนยันความเชื่อมโยงระหว่างประสิทธิภาพ และการสามมิติแทนในบริษัท ด้วย "ป้องกัน" มากกว่ายุทธศาสตร์ ในแง่ที่ว่า มีไม่มีบวกผลกระทบต่อประสิทธิภาพการทำงานของบริษัทที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างบริษัท มีการวางแนวกลยุทธ์ป้องกัน — ต่ำระดับการพิจารณาจัดการ — และผู้ที่ มีความเสี่ยงที่ท้อใจระบบค่าตอบแทน ผลการวิจัยเหล่านี้จะสอดคล้องกับผลของเราก่อน และยืนยันการทำงานจริงของสเปนบริษัทเกี่ยวกับการออกแบบของผู้จัดการด้านค่าตอบแทนผลลัพธ์เหล่านี้ระบุที่กระชับในการ lowdiscretionบริบทเชิงกลยุทธ์ เนื่องจากขาดความพอดีระหว่างค่าจ้างและยุทธศาสตร์ (ที่เราเช็คอินก่อนหน้าhypotheses), ได้รับประโยชน์ในแง่ของเศรษฐกิจประสิทธิภาพการทำงาน ในนี้ เมื่อบริบทยุทธศาสตร์ตอบดุลพินิจตาม เช่นในกรณีผู้บริหารในระดับต่ำของการป้องกันตลาด บริษัทจะไม่ถูกบังคับคำนึงการบริหารงาน หรือ การทดแทนบริหารความเสี่ยงที่มากเกินไป และไม่กังวลกับการออกแบบของการบริหารค่าตอบแทน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประการที่สองและสอดคล้องกับผลก่อนหน้านี้เราพบ
การสนับสนุนความคิดที่ว่าผลการดำเนินงานของ บริษัท เป็นบวก
การทำงานของระดับที่ชดเชยผู้จัดการด้านบน '
ออกแบบตอกย้ำหรือมีความสอดคล้องกับกลยุทธ์ของ บริษัท ใน
การวางแนวทางเฉพาะเมื่อระดับสูงของดุลยพินิจสิ่งแวดล้อม
มีอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผลการศึกษาพบ
ว่าระดับที่สูงขึ้นของค่าตอบแทนเป็นแรงจูงใจในระยะยาว
การวางแนวทางและเป็นสัดส่วนที่มากขึ้นของค่าตอบแทนจูงใจที่ใช้
มีแนวโน้มที่จะให้การสนับสนุนมากขึ้นเพื่อประสิทธิภาพการทำงานของ บริษัท
เมื่อบริบทเชิงกลยุทธ์ฟาโรห์ระดับสูง
ของดุลยพินิจบนของมัน ผู้จัดการเช่นในกรณีของ บริษัท ที่มี
การวางแนวตลาดในอนาคต ความเสี่ยงให้กำลังใจเช่นระบบชดเชยปรากฏเพื่อบรรเทาปัญหาการขาดที่
สอดคล้องกันระหว่างผลประโยชน์ในการบริหารจัดการและ บริษัท ใน highdiscretion
บริบทเชิงกลยุทธ์ในขณะที่การรวมผลประโยชน์
ของการบรรลุความสอดคล้องกันระหว่างผลประโยชน์ของ บริษัท
และผู้บริหารโดยไม่ขยับความเสี่ยงทั้งหมดไปยังผู้จัดการ
(Rajagopalan, 1997) ผลการสนับสนุนคำว่า
ความสัมพันธ์ระหว่างผลตอบแทนผู้บริหารและ บริษัท ที่
ผลการดำเนินงานอาจขึ้นอยู่กับกลยุทธ์ของ บริษัท เฉพาะสำหรับ
บริษัท ที่มีระดับสูงของดุลยพินิจ นั่นคือการชดเชยการบริหารจัดการ
ระบบส่งผลให้ประสิทธิภาพการทำงานที่เหนือกว่า แต่ถ้าพวกเขา
ตรงกับบริบทของ บริษัท ผลลัพธ์เหล่านี้มีความสอดคล้องกับ
ข้อสรุปที่ได้รับในการศึกษาการสร้างความสัมพันธ์ที่คล้ายกัน
สำหรับ บริษัท สหรัฐ (Balkin & Gómez-Mejía, 1990;
Gómez-Mejía 1992; Rajagopalan, 1997) และจึงให้
ความถูกต้องมากขึ้นของความสัมพันธ์จ่ายประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตาม
เราไม่สามารถยืนยันการเชื่อมโยงระหว่างประสิทธิภาพและ
สามมิติชดเชยใน บริษัท ที่มีมากกว่า "ป้องกัน"
การวางแนวทางเชิงกลยุทธ์ ในแง่ที่ว่าไม่มีการบวก
ผลกระทบต่อประสิทธิภาพการทำงานของ บริษัท ที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่าง
บริษัท ที่มีการวางแนวระดับต่ำการป้องกันเชิงกลยุทธ์
ของการบริหารจัดการดุลยพินิจและผู้ที่มีความเสี่ยงท้อใจ
ระบบการชดเชย การค้นพบนี้มีความสอดคล้องกับ
ผลการก่อนหน้านี้และยืนยันพฤติกรรมจริงของสเปน
บริษัท ที่เกี่ยวข้องกับการออกแบบของการชดเชยผู้จัดการด้านบน 'ได้.
ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่า บริษัท ที่ทำงานอยู่ใน lowdiscretion
บริบทเชิงกลยุทธ์เนื่องจากการขาดความพอดีระหว่าง
การจ่ายเงินและการวางแนวทางเชิงกลยุทธ์ (ที่เราตรวจสอบในก่อนหน้านี้
สมมติฐาน) ไม่ได้รับผลประโยชน์ในแง่ของเศรษฐกิจ
ประสิทธิภาพ ในแง่นี้เมื่อบริบทเชิงกลยุทธ์เจ้าฟ้ามหิดล
ในระดับต่ำของดุลยพินิจเมื่อผู้จัดการเช่นเดียวกับในกรณี
ของทิศทางตลาดป้องกัน บริษัท จะไม่บังคับละเอียดถี่ถ้วน
เพื่อควบคุมพฤติกรรมการบริหารจัดการหรือเพื่อชดเชย
ความเสี่ยงการบริหารจัดการมากเกินไปและทำให้ไม่เป็นที่เกี่ยวข้องกับ
การออกแบบของผลตอบแทนผู้บริหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประการที่สอง และสอดคล้องกับผลครั้งก่อน เราพบสนับสนุนความคิดว่าผลการดำเนินงานเป็นบวกฟังก์ชันของระดับการชดเชยที่ด้านบนของผู้จัดการออกแบบ ผ่าน หรือ สอดคล้องกับกลยุทธ์ของบริษัทปฐมนิเทศเมื่อระดับสูงของการสิ่งแวดล้อมอยู่ มากขึ้นโดยเฉพาะผลการศึกษาระบุว่าที่ระดับที่สูงขึ้นของการชดเชย , ระยะยาวบริเวณการปฐมนิเทศ และสัดส่วนของฐานค่าตอบแทนจูงใจมากขึ้นมีแนวโน้มที่จะให้มีส่วนร่วมมากขึ้นเพื่อประสิทธิภาพ บริษัทเมื่อบริบทเชิงกลยุทธ์เกี่ยวข้องระดับสูงการใช้ดุลยพินิจเมื่อผู้จัดการของมัน เช่น ในกรณีของบริษัทด้วยทิศทางตลาดในอนาคต เช่นความเสี่ยงให้ชดเชยระบบปรากฏขึ้นเพื่อบรรเทาปัญหาการขาดความสอดคล้องระหว่างองค์กรและ บริษัท ที่สนใจ highdiscretionบริบทเชิงกลยุทธ์ในขณะที่การรวมประโยชน์ของการบรรลุความสอดคล้องระหว่างผลประโยชน์ของบริษัทและผู้จัดการ โดยไม่มีการขยับทุกความเสี่ยง ผู้จัดการ( rajagopalan , 1997 ) ผลสนับสนุน ชี้แจงว่าความสัมพันธ์ระหว่างค่าตอบแทนผู้บริหารและบริษัทการแสดงอาจจะเกิดขึ้นเมื่อ บริษัท กลยุทธ์ เพียงบริษัทที่มีระดับสูงของการใช้ดุลยพินิจ นั่นคือ ค่าตอบแทน บริหารระบบส่งผลให้ประสิทธิภาพที่เหนือกว่า แต่ถ้าพวกเขาตรงกับบริบทของ บริษัท ผลลัพธ์เหล่านี้จะสอดคล้องกับข้อสรุปที่ได้ในการศึกษาการกำหนดความสัมพันธ์ที่คล้ายคลึงกันสำหรับ บริษัท สหรัฐ ( บาลคิน & G óแมส mej í , 1990 ;กรัมóแมส mej í , 1992 ; rajagopalan , 1997 ) และ จึง ให้เพิ่มความถูกต้องของจ่ายแสดงความสัมพันธ์ อย่างไรก็ตามเราไม่สามารถยืนยันการเชื่อมโยงระหว่างการแสดง และ3 มิติ ใน บริษัท ที่มีการ " ป้องกัน "ปฐมนิเทศเชิงกลยุทธ์ ในความรู้สึกนั้น ไม่มีบวกผลกระทบต่อผลการดำเนินงานที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างบริษัทมีกลยุทธ์การป้องกันระดับต่ำดุลพินิจของผู้ที่มีความเสี่ยงและบริหารท้อใจระบบค่าตอบแทน การค้นพบนี้จะสอดคล้องกับผลลัพธ์ก่อนหน้านี้ของเราและยืนยันพฤติกรรมที่แท้จริงของ สเปนบริษัท ที่เกี่ยวข้องกับการออกแบบของค่าตอบแทนของผู้บริหารสูงสุดผลลัพธ์เหล่านี้บ่งชี้ว่า บริษัท ที่ปฏิบัติการใน lowdiscretionบริบทเชิงกลยุทธ์ เนื่องจากการขาดพอดี ระหว่างจ่ายและการวางยุทธศาสตร์ ( ที่เราตรวจสอบในก่อนหน้านี้สมมติฐาน ) ไม่ได้รับประโยชน์ในแง่ของเศรษฐกิจผลการปฏิบัติงาน ในส่วนนี้ เมื่อบริบทเชิงกลยุทธ์ที่เกี่ยวข้อง .ระดับต่ำของดุลยพินิจเมื่อผู้จัดการของมัน เช่น ในกรณีที่ของทิศทางตลาดรับ บริษัท จะไม่บังคับให้ทำเพื่อควบคุมพฤติกรรมของผู้บริหาร หรือ ชดเชยบริหารความเสี่ยงมากเกินไป และดังนั้นจึง ไม่ เป็น เกี่ยวข้องกับการออกแบบของค่าตอบแทนในการบริหารจัดการ