บทคัดย่อชื่อเรื่อง:ปัจจัยที่มีอิทธิ

บทคัดย่อ
ชื่อเรื่อง:ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในเขตเทศบาลเมืองบางมูลนาก อำเภอบางมูลนาก จังหวัดพิจิตร
ผู้วิจัย:Surajitt Wuttigarn.
อาจารย์ที่ปรึกษา:อาจารย์ ดร.พิสิษฐ์ จอมบุญเรือง
สาขาวิชา:การจัดการภาครัฐแนวใหม่
ปีการศึกษา:2556
-------------------------------------------------------------------------
การวิจัยครั้งมีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาระดับคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในเขตเทศบาลเมืองบางมูลนาก เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในเขตเทศบาลเมืองบางมูลนาก และเพื่อศึกษาอิทธิพลของปัจจัยลักษณะส่วนบุคคล, ปัจจัยนำ, ปัจจัยเอื้อ และปัจจัยเสริม ที่มีต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลเมืองบางมูลนาก อำเภอบางมูลนาก จังหวัดพิจิตร กลุ่มตัวอย่างผู้สูงอายุที่มีอายุตั้งแต่ 60 ปีขึ้นไป ซึ่งอาศัยอยู่ในเขตเทศบาลเมืองบางมูลนาก อำเภอบางมูลนาก จังหวัดพิจิตร จำนวน 294 คน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นเอง มีค่าความเที่ยงเท่ากับ .94 สถิติที่ใช้คือ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ
สรุปผลการวิจัยพบว่า
1.ข้อมูลปัจจัยลักษณะส่วนบุคคล กลุ่มปัจจัยนำ กลุ่มปัจจัยเอื้อ กลุ่มปัจจัยเสริม และคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ 1)ข้อมูลปัจจัยลักษณะส่วนบุคคล พบว่า ผู้สูงอายุมีอายุอยู่ระหว่าง 60–65 ปี คิดเป็นร้อยละ 40.8 มีรายได้เฉลี่ยต่อเดือน อยู่ระหว่าง 5,001– 10,000 บาท 2)ข้อมูลกลุ่มปัจจัยนำ ในภาพรวมผู้สูงอายุมีระดับปัจจัยนำทั้ง 5 ด้าน ในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง 3)ข้อมูลกลุ่มปัจจัยเอื้อ ในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง 4)ข้อมูลทางปัจจัยเสริม ในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง 5)ระดับคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง
2.ผลการวิเคราะห์สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ภายในระหว่างตัวแปร พบว่า ตัวแปรปัจจัยลักษณะส่วนบุคคล ไม่มีความสัมพันธ์กับตัวแปรคุณภาพชีวิตและการศึกษายังพบว่า ตัวแปรทั้ง 4 ประกอบด้วย คุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ ปัจจัยนำ ปัจจัยเอื้อ และปัจจัยเสริมมีความสัมพันธ์กันที่ระดับนัยสำคัญ .05 และเมือศึกษาจากค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ พบว่า คุณภาพชีวิตผู้สูงอายุและปัจจัยนำ มีความสัมพันธ์กันมากที่สุด(r=.582** มีค่าใกล้เคียงกับ 1)และสัมพันธ์ในทางบวก
3.ผลการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ พบว่า ตัวแปรซึ่งเป็นปัจจัยทั้ง 4 ด้าน คือ ตัวแปรปัจจัยลักษณะส่วนบุคคล ปัจจัยนำ ปัจจัยเอื้อ ปัจจัยเสริม มีความสัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ ร้อยละ 46.60 และผลการศึกษายังพบว่า ตัวแปรที่มีอิทธิพลต่อคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุมากที่สุด คือ ตัวแปรปัจจัยนำ รองลงมา คือ ปัจจัยเอื้อ และปัจจัยเสริม ตามลำดับ ส่วนตัวแปรปัจจัยลักษณะส่วนบุคคลไม่มีอิทธิพลต่อคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อำเภอบางมูลนากจังหวัดพิจิตร
ผู้วิจัย:. Surajitt Wuttigarn
อาจารย์ที่ปรึกษา. อาจารย์ดรพิสิษฐ์ ปัจจัยนำ, ปัจจัยเอื้อและปัจจัยเสริม อำเภอบางมูลนากจังหวัดพิจิตร 60 ปีขึ้นไป อำเภอบางมูลนากจังหวัดพิจิตรจำนวน 294 คน มีค่าความเที่ยงเท่ากับ. 94 สถิติที่ใช้คือค่าเฉลี่ยค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ กลุ่มปัจจัยนำกลุ่มปัจจัยเอื้อกลุ่มปัจจัยเสริมและคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ 1) ข้อมูลปัจจัยลักษณะส่วนบุคคลพบว่าผู้สูงอายุมีอายุอยู่ระหว่าง 60-65 ปีคิดเป็นร้อยละ 40.8 มีรายได้เฉลี่ยต่อเดือนอยู่ระหว่าง 5,001- 10,000 บาท 2 ) ข้อมูลกลุ่มปัจจัยนำ 5 ด้านในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง 3) ข้อมูลกลุ่มปัจจัยเอื้อในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง 4) ข้อมูลทางปัจจัยเสริมในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง 5) ระดับคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ พบว่าตัวแปรปัจจัยลักษณะส่วนบุคคล ตัวแปรทั้ง 4 ประกอบด้วยคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุปัจจัยนำปัจจัยเอื้อ 0.05 พบว่าคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุและปัจจัยนำมีความสัมพันธ์กันมากที่สุด (r = 0.582 ** มีค่าใกล้เคียงกับ พบว่าตัวแปรซึ่งเป็นปัจจัยทั้ง 4 ด้านคือตัวแปรปัจจัยลักษณะส่วนบุคคลปัจจัยนำปัจจัยเอื้อปัจจัยเสริม ร้อยละ 46.60 และผลการศึกษายังพบว่า คือตัวแปรปัจจัยนำรองลงมาคือปัจจัยเอื้อและปัจจัยเสริมตามลำดับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทคัดย่อ
ชื่อเรื่อง : ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในเขตเทศบาลเมืองบางมูลนากอำเภอบางมูลนากจังหวัดพิจิตร
ผู้วิจัย : surajitt wuttigarn .
อาจารย์ที่ปรึกษา : อาจารย์ดร . พิสิษฐ์จอมบุญเรือง
สาขาวิชา :การจัดการภาครัฐแนวใหม่
ปีการศึกษา 2556 -------------------------------------------------------------------------

:การวิจัยครั้งมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในเขตเทศบาลเมืองบางมูลนากเพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในเขตเทศบาลเมืองบางมูลนากปัจจัยนำ ,ปัจจัยเอื้อและปัจจัยเสริมที่มีต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลเมืองบางมูลนากอำเภอบางมูลนากจังหวัดพิจิตรกลุ่มตัวอย่างผู้สูงอายุที่มีอายุตั้งแต่ 60 ปีขึ้นไปอำเภอบางมูลนากจังหวัดพิจิตรจำนวน 294 คนเครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นเองมีค่าความเที่ยงเท่ากับ .94 สถิติที่ใช้คือค่าเฉลี่ยค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์สรุปผลการวิจัยพบว่าและการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ

1ข้อมูลปัจจัยลักษณะส่วนบุคคลกลุ่มปัจจัยนำกลุ่มปัจจัยเอื้อกลุ่มปัจจัยเสริมและคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ 1 ) ข้อมูลปัจจัยลักษณะส่วนบุคคลพบว่าผู้สูงอายุมีอายุอยู่ระหว่าง 60 - 65 . คิดเป็นร้อยละ 408 มีรายได้เฉลี่ยต่อเดือนอยู่ระหว่าง 5 – 10000 บาท 2 ) ข้อมูลกลุ่มปัจจัยนำในภาพรวมผู้สูงอายุมีระดับปัจจัยนำทั้ง 5 ด้านในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง 3 ) ข้อมูลกลุ่มปัจจัยเอื้อในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง 4 ) ข้อมูลทางปัจจัยเสริมในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลางในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง
2 .ผลการวิเคราะห์สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ภายในระหว่างตัวแปรพบว่าตัวแปรปัจจัยลักษณะส่วนบุคคลไม่มีความสัมพันธ์กับตัวแปรคุณภาพชีวิตและการศึกษายังพบว่าตัวแปรทั้ง 4 ประกอบด้วยคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุปัจจัยนำและปัจจัยเสริมมีความสัมพันธ์กันที่ระดับนัยสำคัญ .และเมือศึกษาจากค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์พบว่าคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุและปัจจัยนำมีความสัมพันธ์กันมากที่สุดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( r = . 582 * * มีค่าใกล้เคียงกับ 1 ) และสัมพันธ์ในทางบวก
3ผลการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณพบว่าตัวแปรซึ่งเป็นปัจจัยทั้ง 4 ด้านความตัวแปรปัจจัยลักษณะส่วนบุคคลปัจจัยนำปัจจัยเอื้อปัจจัยเสริมมีความสัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุร้อยละ 4660 และผลการศึกษายังพบว่าตัวแปรที่มีอิทธิพลต่อคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุมากที่สุดความตัวแปรปัจจัยนำรองลงมาความปัจจัยเอื้อและปัจจัยเสริมตามลำดับ