The poem opens on a mysterious "rou

The poem opens on a mysterious "route," a path or a road from one place to another. We don't know where we've come from or where we are going. We only learn a few things about this path.
First, it's "obscure." That means dark and dim, but also hard to find, remote, or distant. "Obscure" is a great Poe word, full of the spooky mystery that's everywhere in this poem.
He also tells us that the road is "lonely." That sense of being alone and abandoned is another big theme in this poem (and in a lot of Poe's work).
In just a few words, without telling us much of anything specific, Poe has set the mood for the entire poem.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลอนเปิดเส้นทางการเป็นลึกลับ ", " เส้นทางหรือถนนจากที่หนึ่งไปยังอีก เราไม่รู้ที่เราได้มาหรือที่เราจะไป เราเรียนรู้บางสิ่งเกี่ยวกับเส้นทางนี้เท่านั้นครั้งแรก มันเป็น "ปิดบัง" นั่นหมายความว่า เข้ม และ มืด แต่ยังหา ระยะไกล หรือห่างไกล "ปิดบัง" เป็นดีท่าโพธิ์คำ เต็มไปด้วยความลึกลับเหมือนผีที่อยู่ในบทกวีนี้ทุกเขายังบอกว่า ถนน "โดดเดี่ยว" รู้สึกที่อยู่คนเดียว และละทิ้งเป็นธีมใหญ่อื่น ในกลอนนี้ (และ ในการทำงานของโพมาก)คำพูดเพียงไม่กี่ โดยไม่บอกเรามากอะไร เฉพาะ ท่าโพธิ์ได้ได้อารมณ์กลอนทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทกวีเปิดลึกลับ "เส้นทาง" เส้นทางหรือถนนจากสถานที่หนึ่งไปยังอีก เราไม่ทราบว่าเราได้มาจากหรือที่เราจะไป เราเพียง แต่เรียนรู้เล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับเส้นทางนี้.
ครั้งแรกก็ "ปิดบัง". นั่นหมายถึงความมืดสลัวและ แต่ยังยากที่จะหาระยะไกลหรือไกล "ชัดเจน" เป็นคำที่โพยิ่งใหญ่เต็มรูปแบบของความลึกลับเหมือนผีที่ทุกที่ในบทกวีนี้.
นอกจากนี้เขายังบอกเราว่าถนนคือ "เหงา." ความรู้สึกของการอยู่คนเดียวและถูกทอดทิ้งนั่นคืออีกหนึ่งรูปแบบที่ยิ่งใหญ่ในบทกวีนี้ (และในจำนวนมากของการทำงานของโพ).
ในเวลาเพียงไม่กี่คำโดยไม่บอกเราอะไรมากเฉพาะโพได้มีการกำหนดอารมณ์สำหรับบทกวีทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Thank you very much.Thank you very much.