Many systems for integrating differ

Many systems for integrating different pest control techniques have been developed. These often rely on improving cultural practices to minimize fertilizer and pesticide inputs (Glen et al. 1995; Van Emden & Peakall 1996; Waterlow et al. 1998; Brooks & Roberts 1999; Gurr et al. 2004). However, for subsistence farming in Africa, there are insufficient resources for using fertilizers and pesticides, and even hybrid seed may be economically inappropriate (Gurr et al. 2004; Hester & Harrison 2005). In addition to the poor economy of subsistence farming, there is an uncertainty of whether or not the rains will come, meaning that the farmer will be justifiably reluctant to invest in technologies that would undoubtedly improve the crop, because there may be no crop at all. It has been stated that ‘farmers in more than two million demonstration plots have shown that they can double and triple yields, using relatively modest packages of improved seeds, fertilizers and good management practices. And yet, average national yields for maize, sorghum, and millet have not improved appreciably, as farmers have found it difficult to adopt these improved packages of practices due to high input prices especially for fertilizer, and volatile market prices for grains’ (Borlaug 2004).

Although the situation for agriculture in industrialized countries is economically very different from subsistence farming in Africa or elsewhere in the world, these countries also need to respond to a policy, now almost universal, of reducing fertilizer, and particularly pesticide, inputs in favour of exploiting natural processes. Industrialized countries may, therefore, be faced with learning from successes in integrated pest management (IPM) established within developing countries and there is a great potential for this in the studies described here. Molecular techniques are available to move more rapidly in this direction, not only by creating genetically modified crops and farm animals (Royal Society Reports 2001, 2002) but also by better breeding programmes, both of which could apply to advancements from the work described here for all types of agriculture.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ได้รับการพัฒนารวมเทคนิคการควบคุมศัตรูพืชแตกต่างกันหลายระบบ เหล่านี้มักจะใช้ในการปรับปรุงแนวทางปฏิบัติทางวัฒนธรรมลดปุ๋ยและยาฆ่าแมลงอินพุต (เกล็น et al. 1995 ตู้ Emden และ Peakall 1996 Al. ร้อยเอ็ด Waterlow 1998 บรู๊คส์และโรเบิตส์ 1999 Gurr et al. 2004) อย่างไรก็ตาม ชีพเกษตรในแอฟริกา มีทรัพยากรไม่เพียงพอสำหรับการใช้ปุ๋ยและยาฆ่าแมลง และเมล็ดพันธุ์ไฮบริดแม้อาจจะไม่เหมาะสมทางเศรษฐกิจ (Gurr et al. 2004 Hester & Harrison 2005) นอกจากเศรษฐกิจไม่ดีของการเลี้ยงชีพ มีมีความไม่แน่นอนของหรือไม่ฝนจะมา หมายความ ว่า ชาวนาจะ justifiably ไม่ลงทุนในเทคโนโลยีที่จะปรับปรุงตัด ไม่ต้องสงสัย เพราะอาจไม่ตัดเลย การระบุที่ ' เกษตรกรในผืนสาธิตมากกว่าสองล้านได้แสดงให้เห็นว่า พวกเขาสามารถผลผลิตที่สอง และสาม ใช้แพคเกจค่อนข้างเจียมเนื้อเจียมตัวปรับปรุงเมล็ดพันธุ์ ปุ๋ย และวิธีการบริหารจัดการที่ดี และยัง เฉลี่ยผลผลิตแห่งชาติ สำหรับข้าวโพด ข้าวฟ่าง ฟ่างไม่พัฒนาขึ้น appreciably เป็นเกษตรกรได้พบมันยากที่จะนำมาใช้แพคเกจนี้ปรับปรุงแนวทางปฏิบัติเนื่องจากราคานำเข้าสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับปุ๋ย และราคาตลาดผันผวนธัญพืช (บอร์ล็อก 2004)แม้ว่าสถานการณ์การเกษตรในประเทศอุตสาหกรรมเป็นอย่างมากต่างจากชีพเกษตร ในแอฟริกา หรือที่อื่น ๆ ในโลก ประเทศเหล่านี้ยังต้องตอบสนองนโยบาย ตอนนี้เกือบสากล ลด ปุ๋ย และโดยเฉพาะอย่างยิ่งแมลง อินพุตลง exploiting กระบวนการธรรมชาติ กลุ่มประเทศอุตสาหกรรมอาจ ดังนั้น ต้องประสบกับการเรียนรู้จากความสำเร็จในการจัดการศัตรูพืชแบบบูรณาการ (IPM) ก่อตั้งขึ้นในประเทศกำลังพัฒนา และมีศักยภาพดีนี้ในการศึกษาต่อ เทคนิคโมเลกุลมีการย้ายอย่างรวดเร็วมากขึ้นในทิศทางนี้ ไม่เพียงแต่ โดยการสร้างพืชดัดแปลงพันธุกรรมและสัตว์ (รอยัลสังคมรายงาน 2001, 2002) แต่ยังอยู่ โดย โครงการปรับปรุงพันธุ์ดี ซึ่งทั้งสองสามารถใช้กับก้าวหน้าจากการทำงานที่อธิบายไว้ที่นี่สำหรับทุกประเภทของการเกษตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบบจำนวนมากสำหรับการบูรณาการเทคนิคการควบคุมศัตรูพืชที่แตกต่างกันได้รับการพัฒนา เหล่านี้มักจะขึ้นอยู่กับการปรับปรุงการปฏิบัติทางวัฒนธรรมเพื่อลดการใช้ปุ๋ยสารกำจัดศัตรูพืชและปัจจัยการผลิต (เกลน et al, 1995;. แวนแอ็มและ Peakall 1996; Waterlow et al, 1998;. บรูคส์และโรเบิร์ต 1999. Gurr et al, 2004) แต่สำหรับการดำรงชีวิตการเกษตรในแอฟริกามีทรัพยากรไม่เพียงพอสำหรับการใช้ปุ๋ยและยาฆ่าแมลงและเมล็ดพันธุ์ลูกผสมแม้อาจจะไม่เหมาะสมทางเศรษฐกิจ (Gurr et al, 2004;. เฮสเตอร์และแฮร์ริสัน 2005) นอกจากนี้ยังมีเศรษฐกิจที่ดีของการดำรงชีวิตการเกษตรมีความไม่แน่นอนหรือไม่ว่าฝนจะมาให้ความหมายว่าเกษตรกรจะไม่เต็มใจที่แก้ตัวที่จะลงทุนในเทคโนโลยีที่ไม่ต้องสงสัยจะปรับปรุงการเพาะปลูกเพราะอาจจะมีการปลูกพืชที่ไม่ทั้งหมด . มันได้รับการระบุว่า 'เกษตรกรในกว่าสองล้านแปลงสาธิตได้แสดงให้เห็นว่าพวกเขาสามารถเป็นสองเท่าและอัตราผลตอบแทนสามใช้แพคเกจที่ค่อนข้างเจียมเนื้อเจียมตัวของเมล็ดที่ดีขึ้น, ปุ๋ยและการจัดการที่ดี และยังผลผลิตแห่งชาติเฉลี่ยสำหรับข้าวโพดข้าวฟ่างและลูกเดือยมีการปรับปรุงไม่ได้ประเมินในขณะที่เกษตรกรได้พบว่ามันยากที่จะนำมาใช้แพคเกจการปรับปรุงเหล่านี้ของการปฏิบัติอันเนื่องมาจากราคานำเข้าสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับปุ๋ยและราคาในตลาดที่มีความผันผวนธัญพืช (Borlaug 2004 ). แม้ว่าสถานการณ์เพื่อการเกษตรในประเทศอุตสาหกรรมเป็นเศรษฐกิจที่แตกต่างกันมากจากการทำการเกษตรเพื่อยังชีพในแอฟริกาหรือที่อื่น ๆ ในโลกที่ประเทศเหล่านี้ยังต้องตอบสนองต่อนโยบายในขณะนี้เป็นสากลเกือบของการลดการใช้ปุ๋ยและสารกำจัดศัตรูพืชโดยเฉพาะอย่างยิ่งปัจจัยการผลิตในความโปรดปราน ของการใช้ประโยชน์จากกระบวนการทางธรรมชาติ ประเทศอุตสาหกรรมจึงอาจจะต้องเผชิญกับการเรียนรู้จากความสำเร็จในการบริหารจัดการศัตรูพืชแบบผสมผสาน (IPM) ที่จัดตั้งขึ้นภายในประเทศกำลังพัฒนาและมีศักยภาพที่ดีสำหรับการนี้ในการศึกษาที่อธิบายที่นี่ เทคนิคโมเลกุลพร้อมที่จะย้ายขึ้นอย่างรวดเร็วในทิศทางนี้ไม่เพียง แต่โดยการสร้างพืชดัดแปลงพันธุกรรมและสัตว์เลี้ยงในฟาร์ม (Royal Society รายงาน 2001, 2002) แต่ยังดีกว่าโปรแกรมการปรับปรุงพันธุ์ซึ่งทั้งสองสามารถนำไปใช้กับความก้าวหน้าจากการทำงานที่อธิบายไว้ที่นี่สำหรับ ทุกประเภทของการเกษตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลายระบบบูรณาการเทคนิคการควบคุมศัตรูพืชต่าง ๆได้รับการพัฒนา เหล่านี้มักจะพึ่งพาการปรับปรุงการปฏิบัติทางวัฒนธรรมเพื่อลดปุ๋ยและยาฆ่าแมลงกระผม ( เกลน et al . 1995 ; ตู้มเด็น& peakall 1996 ; วอเตอร์โลว์ et al . 1998 ; บรูคส์&โรเบิร์ต 1999 ; เกอร์ et al . 2004 ) อย่างไรก็ตาม สำหรับการดำรงชีวิตการเกษตรในแอฟริกามีทรัพยากรไม่เพียงพอในการใช้ปุ๋ยและยาฆ่าแมลง และเมล็ดพันธุ์ลูกผสมอาจจะไม่เหมาะสมทางเศรษฐกิจ ( เกอร์ et al . 2004 ; เฮสเตอร์&แฮร์ริสัน 2005 ) นอกจากเศรษฐกิจไม่ดียังชีพเกษตรกรรม มีความไม่แน่นอนของหรือไม่ว่าฝนจะมาความหมายว่า เกษตรกรจะต้องแก้ตัวลังเลที่จะลงทุนในเทคโนโลยีที่ไม่ต้องสงสัยจะปรับปรุงพืช เพราะอาจจะไม่ตัดเลย มันได้รับการกล่าวว่าเกษตรกรกว่า 2 ล้านแปลงสาธิตแสดงให้เห็นว่าพวกเขาสามารถสองและสามผลผลิตใช้เจียมเนื้อเจียมตัวค่อนข้างแพคเกจการปรับปรุงเมล็ดพันธุ์ ปุ๋ย และการปฏิบัติการจัดการที่ดี และยังได้ค่าเฉลี่ยของประเทศสำหรับผลผลิตข้าวโพด , ข้าวฟ่าง , ข้าวฟ่างยังไม่พัฒนาขึ้นได้ ขณะที่เกษตรกรได้พบมันยากที่จะใช้แพคเกจของการปฏิบัติเหล่านี้ดีขึ้น เนื่องจากราคานำเข้าสูง โดยเฉพาะปุ๋ย และราคาในตลาดระเหยธัญพืช ( บอร์ล็อก 2004 ) .

แม้ว่าสถานการณ์เพื่อการเกษตรในประเทศอุตสาหกรรมเป็นทางเศรษฐกิจมากแตกต่างจากเกษตรยังชีพในแอฟริกา หรือที่อื่น ๆในโลก ประเทศเหล่านี้ยังต้องตอบสนองต่อนโยบาย ตอนนี้เกือบสากล ลดปุ๋ย และป้องกันกำจัดศัตรูพืช ปัจจัยการผลิตในความโปรดปรานของการใช้ประโยชน์จากกระบวนการธรรมชาติ ประเทศอุตสาหกรรมอาจ จึงต้องเผชิญกับการเรียนรู้จากความสำเร็จในการจัดการศัตรูพืชแบบผสมผสาน ( IPM ) ก่อตั้งขึ้นในประเทศที่พัฒนาและมีศักยภาพมากในการศึกษานี้อธิบายไว้ที่นี่ เทคนิคระดับโมเลกุลพร้อมที่จะย้ายอย่างรวดเร็วในทิศทางนี้ ไม่เพียง แต่โดยการสร้างพืชดัดแปลงพันธุกรรมและฟาร์มสัตว์ ( Royal Society รายงานปี 2001