Natural impervious areas are define

Natural impervious areas are defined herein as land covers that can contribute a substantial amount of stormflow during small and large storms, but commonly are classified as pervious areas.[2] These areas are not commonly considered as an important source of stormflow in most highway and urban runoff-quality studies, but may produce a substantial amount of stormflow. These natural impervious areas may include open water, wetlands, rock outcrops, barren ground (natural soils with low imperviousness), and areas of compacted soils. Natural impervious areas, depending on their nature and antecedent conditions, may produce stormflow from infiltration excess overland flow, saturation overland flow, or direct precipitation. The effects of natural impervious areas on runoff generation are expected to be more important in areas with low TIA than highly-developed areas. The NLCD[12] provides land-cover statistics that can be used as a qualitative measure of the prevalence of different land covers that may act as natural impervious areas. Open water may act as a natural impervious area if direct precipitation is routed through the channel network and arrives as stormflow at the site of interest. Wetlands may act as a natural impervious area during storms when groundwater discharge and saturation overland flow are a substantial proportion of stormflow. Barren ground in riparian areas may act as a natural impervious area during storms because these areas are a source of infiltration excess overland flows. Seemingly pervious areas that have been affected by development activities may act as impervious areas and generate infiltration excess overland flows. These stormflows may occur even during storms that do not meet precipitation volume or intensity criteria to produce runoff based on nominal infiltration rates. Developed pervious areas may behave like impervious areas because development and subsequent use tends to compact soils and reduce infiltration rates. For example, Felton and Lull (1963)[13] measured infiltration rates for forest soils and lawns to indicate a potential 80 percent reduction in infiltration as a result of development activities. Similarly, Taylor (1982)[14] did infiltrometer tests in areas before and after suburban development and noted that topsoil alteration and compaction by construction activities reduced infiltration rates by more than 77 percent.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีกำหนดพื้นที่เข้าไม่เป็นธรรมชาติในที่นี้เป็นครอบคลุมที่ดินที่สามารถนำไปเป็นจำนวนมากจาก stormflow ในระหว่างพายุขนาดเล็ก และใหญ่ แต่โดยทั่วไปจะจัดเป็นพื้นที่ pervious [2] พื้นที่เหล่านี้ไม่บ่อยถือว่าเป็นแหล่งสำคัญของ stormflow ในทางหลวงและในเมืองการศึกษาคุณภาพน้ำไหลผ่านส่วนใหญ่ แต่อาจผลิตเป็นจำนวนมากจาก stormflow พื้นที่เข้าไม่ธรรมชาติเหล่านี้อาจรวมถึงน้ำ บึง ก้อนหิน พื้นดินแห้งแล้ง (ธรรมชาติดิน มี imperviousness ต่ำ), และพื้นที่ของดินอัด ธรรมชาติพื้นที่เข้าไม่ ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขมาก่อน และธรรมชาติของพวกเขาอาจผลิต stormflow จากแทรกซึมไหลบกเกิน ความเข้มทางไหล หรือฝนโดยตรง ผลกระทบต่อพื้นที่เข้าไม่ธรรมชาติไหลบ่ารุ่นคาดว่าจะสำคัญในพื้นที่ที่ต่ำเตี้ยกว่าสูงมีพัฒนาพื้นที่ NLCD [12] ให้สถิติครอบคลุมที่ดินที่ใช้เป็นการวัดเชิงคุณภาพชุกของครอบคลุมที่ดินที่อื่นที่อาจทำหน้าที่เป็นพื้นที่เข้าไม่เป็นธรรมชาติ น้ำอาจทำหน้าที่เป็นพื้นที่เข้าไม่เป็นธรรมชาติถ้าถูกส่งผ่านทางเครือข่ายสถานีฝนโดยตรง และมาเป็น stormflow ที่เว็บไซต์น่าสนใจ พื้นที่ชุ่มน้ำอาจทำหน้าที่เป็นพื้นที่เข้าไม่เป็นธรรมชาติระหว่างพายุเมื่อน้ำบาดาลดีสชาร์จและความเข้มทางไหลจะเป็นสัดส่วนของ stormflow พื้นดินแห้งแล้งในพื้นที่ riparian อาจทำหน้าที่เป็นพื้นที่เข้าไม่เป็นธรรมชาตินั้นมีพายุฝนเนื่องจากพื้นที่เหล่านี้ เป็นแหล่งของการแทรกซึมส่วนเกินไหลบก ดูเหมือนพื้นที่ pervious ที่ได้รับผลกระทบจากกิจกรรมการพัฒนาอาจเป็นพื้นที่ที่เข้าไม่ได้ และสร้างแทรกซึมส่วนเกินไหลบก Stormflows เหล่านี้อาจเกิดขึ้นแม้ในช่วงพายุที่ไม่ผ่านเกณฑ์ปริมาณหรือความเข้มของฝนในการผลิตตามอัตราการแทรกซึมเล็กน้อยที่ไหลบ่า พัฒนาพื้นที่ pervious อาจทำงานเช่นพื้นที่ที่เข้าไม่ได้เนื่องจากการพัฒนาและการใช้มีแนวโน้มที่ กระชับดิน และลดอัตราการแทรกซึม เฟลตันและ lull จุดมุ่งหมาย (1963) [13] เช่น วัดอัตราการแทรกซึมดินป่าและหญ้าเพื่อบ่งชี้การลด 80 เปอร์เซ็นต์การแทรกซึมเป็นผลมาจากกิจกรรมการพัฒนา ในทำนองเดียวกัน เทย์เลอร์ (1982) [14] ได้ทดสอบ infiltrometer ในพื้นที่ก่อน และ หลังพัฒนาชานเมือง และสังเกตว่า เปลี่ยนชั้นดินและกระชับ โดยกิจกรรมก่อสร้างลดลงอัตราการแทรกซึมกว่า 77 เปอร์เซ็นต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พื้นที่ไม่อนุญาตธรรมชาติมีการกำหนดไว้ในเอกสารฉบับนี้เป็นปกที่ดินที่สามารถนำจำนวนมากของ stormflow ในช่วงพายุขนาดเล็กและขนาดใหญ่ แต่โดยทั่วไปจะจัดเป็นพื้นที่ซุย. [2] พื้นที่เหล่านี้ยังไม่ได้พิจารณากันทั่วไปว่าเป็นแหล่งสำคัญของ stormflow ในทางหลวงมากที่สุดและ การศึกษาการไหลบ่าที่มีคุณภาพในเมือง แต่อาจจะผลิตจำนวนมากของ stormflow พื้นที่เหล่านี้ไม่อนุญาตธรรมชาติอาจรวมถึงการเปิดน้ำพื้นที่ชุ่มน้ำก้อนหินพื้นดินที่แห้งแล้ง (ดินธรรมชาติที่มีไม่อนุญาตต่ำ) และพื้นที่ของดินบดอัด พื้นที่ไม่อนุญาตธรรมชาติขึ้นอยู่กับลักษณะและเงื่อนไขก่อนของพวกเขาอาจจะผลิต stormflow จากการแทรกซึมการไหลเกินบกไหลบกอิ่มตัวหรือเร่งรัดโดยตรง ผลของการไม่อนุญาตพื้นที่ธรรมชาติบนไหลบ่ารุ่นที่คาดว่าจะมีความสำคัญมากขึ้นในพื้นที่ที่มี TIA ต่ำกว่าพื้นที่สูงที่ได้รับการพัฒนา NLCD [12] ให้สถิติที่ดินปกที่สามารถนำมาใช้เป็นตัวชี้วัดคุณภาพของความชุกของการครอบคลุมดินแดนต่าง ๆ ที่อาจทำหน้าที่เป็นพื้นที่ไม่อนุญาตธรรมชาติ เปิดน้ำอาจทำหน้าที่เป็นพื้นที่ที่ไม่อนุญาตธรรมชาติถ้าเร่งรัดโดยตรงจะถูกส่งผ่านเครือข่ายช่องทางและมาถึง stormflow ที่เว็บไซต์ที่น่าสนใจ พื้นที่ชุ่มน้ำอาจทำหน้าที่เป็นพื้นที่ที่ไม่อนุญาตธรรมชาติในช่วงพายุเมื่อปล่อยน้ำบาดาลและความอิ่มตัวไหลบกเป็นสัดส่วนของ stormflow พื้นดินที่แห้งแล้งในพื้นที่ชายฝั่งอาจทำหน้าที่เป็นพื้นที่ที่ไม่อนุญาตธรรมชาติในช่วงพายุเพราะพื้นที่เหล่านี้เป็นที่มาของการแทรกซึมส่วนเกินไหลบก พื้นที่ซุยดูเหมือนว่าได้รับผลกระทบจากกิจกรรมการพัฒนาอาจทำหน้าที่เป็นพื้นที่ไม่อนุญาตและสร้างการแทรกซึมส่วนเกินไหลบก stormflows เหล่านี้อาจเกิดขึ้นได้แม้ในช่วงพายุที่ไม่ตรงตามเกณฑ์ปริมาณการตกตะกอนหรือความเข้มในการผลิตที่ไหลบ่ามาตามอัตราการแทรกซึมเล็กน้อย การพัฒนาพื้นที่ซุยอาจทำตัวเหมือนพื้นที่ไม่อนุญาตเพราะการพัฒนาและการใช้งานที่ตามมามีแนวโน้มที่จะดินขนาดกะทัดรัดและลดอัตราการแทรกซึม ยกตัวอย่างเช่นเฟลตันและกล่อม (1963) [13] วัดอัตราการแทรกซึมดินป่าและสนามหญ้าเพื่อระบุลดลงร้อยละ 80 ที่มีศักยภาพในการแทรกซึมเป็นผลมาจากกิจกรรมการพัฒนา ในทำนองเดียวกันเทย์เลอร์ (1982) [14] ได้ทดสอบ infiltrometer ในพื้นที่ก่อนและหลังการพัฒนาเมืองและตั้งข้อสังเกตว่าการเปลี่ยนแปลงดินและการบดอัดโดยกิจกรรมการก่อสร้างลดอัตราการแทรกซึมโดยมากกว่าร้อยละ 77

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ธรรมชาติกำหนดพื้นที่ไม่อนุญาตในที่นี้เป็นครอบคลุมที่ดินที่สามารถสนับสนุนจำนวนมาก stormflow ในระหว่างพายุขนาดเล็ก และขนาดใหญ่ แต่โดยทั่วไปจะแบ่งเป็น พื้นที่ดินร่วนซุย [ 2 ] พื้นที่เหล่านี้ไม่ได้โดยทั่วไปถือว่าเป็นแหล่งสำคัญของ stormflow ในทางหลวงมากที่สุดและคุณภาพการศึกษาเมืองน้ำ แต่อาจจะผลิตเป็นจำนวนมาก stormflow . พื้นที่ไม่อนุญาตธรรมชาติเหล่านี้อาจรวมถึงเปิดน้ำ ที่มี ก้อนหินหินแห้งแล้งดิน ( ดินธรรมชาติรับรองต่ำ ) และพื้นที่บดอัดแน่นดิน พื้นที่ป้องกันธรรมชาติ ขึ้นอยู่กับธรรมชาติของพวกเขาและเงื่อนไขมาก่อนอาจผลิต stormflow จากการรั่วซึมของอากาศส่วนเกินไหลขึ้นไหลขึ้น , ความอิ่มตัวของสี หรือการตกตะกอนโดยตรง ผลของธรรมชาติบนพื้นที่ทึบรุ่นน้ำท่าที่คาดว่าจะเป็นสำคัญมากขึ้นในพื้นที่ที่มีการพัฒนาสูงและต่ำกว่าพื้นที่ การ nlcd [ 12 ] มีที่ดินครอบคลุมสถิติที่สามารถใช้เป็นตัวชี้วัดคุณภาพของความชุกของต่าง ๆครอบคลุมพื้นที่ที่ดินที่อาจทำหน้าที่เป็นป้องกันธรรมชาติ เปิดน้ำอาจเป็นบริเวณที่ไม่อนุญาต ธรรมชาติถ้าฝนโดยตรงเป็นเส้นทางผ่านช่องทางเครือข่าย และมาเป็น stormflow ที่ไซต์ที่น่าสนใจ ชายเลน อาจเป็นบริเวณที่ไม่อนุญาตธรรมชาติในระหว่างพายุเมื่อระบายน้ำใต้ดินและความอิ่มตัวเรือไหลมีสัดส่วนมากของ stormflow . แห้งแล้งพื้นดินในพื้นที่ชายฝั่งอาจเป็นบริเวณที่ไม่อนุญาตธรรมชาติในระหว่างพายุ เพราะพื้นที่เหล่านี้เป็นแหล่งของแทรกซึมส่วนเกินเกาะไหล ดูเหมือนซุยพื้นที่ ที่ได้รับผลกระทบจากการพัฒนากิจกรรมต่างๆ อาจจะทำเป็นพื้นที่ทึบแทรกซึมส่วนเกิน ทางบก และสร้างกระแส stormflows เหล่านี้อาจเกิดขึ้นได้แม้ในพายุที่ไม่เจอฝน ปริมาณความเข้มหรือเกณฑ์การผลิตตามอัตราการซึมน้ำปกติ พัฒนาพื้นที่ดินร่วนซุยอาจทำตัวเหมือนพื้นที่ไม่อนุญาต เพราะการพัฒนาและต่อมาใช้มีแนวโน้มที่ดินขนาดกะทัดรัดและลดอัตราการแทรกซึม ตัวอย่างเช่น เฟลตัน และกล่อม ( 1963 ) [ 13 ] วัดอัตราการรั่วซึมของอากาศในป่าดินและหญ้าเพื่อแสดงศักยภาพ 80 เปอร์เซ็นต์ ลดการซึมเป็นผลของกิจกรรมการพัฒนา ในทำนองเดียวกัน เทย์เลอร์ ( 1982 ) [ 14 ] ได้ทดสอบ infiltrometer ในพื้นที่ก่อนและหลังการพัฒนาชานเมือง และตั้งข้อสังเกตว่า การบดอัดดินและจากกิจกรรมการก่อสร้างลดอัตราการแทรกซึมกว่า 77 เปอร์เซ็นต์