Overall, the performance of nonvisu

Overall, the performance of nonvisually deprived participants remained relatively constant between the pretest and posttest, whereas the visually deprived participants exhibited an improvement in performance during their second discrimination test. More specifically, 31 of the 32 visually deprived participants showed an improvement in their discrimination threshold, ranging from 7-85% (M = 28.7%) relative to their initial discrimination score. A 2 x 2 analysis of variance (ANOVA) with group (Group 1: control; Group 2: visually deprived) as the between subjects factor and condition (Condition 1: before visual deprivation; Condition 2: after visual deprivation) as a within-subject factor was conducted. The interaction between factors was significant, reflecting group-specific changes from pretest to posttest. Post hoc tests with Bonferroni correction revealed no significant difference in the ability to discrimination auditory stimuli prior to visual deprivation between the two groups, t(62) = -0.026, p = .979. Result from the subsequent testing session revealed significant improvement for the visually deprived individuals’ discrimination ability compared to the nonvisual deprived group, t(62) = 3.786, p

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยรวม ประสิทธิภาพการทำงานของผู้เข้าร่วม nonvisually สภาพอนาถยังคงค่อนข้างคงที่ระหว่างการ pretest และ posttest ในขณะร่วมเห็นสภาพอนาถจัดแสดงการปรับปรุงประสิทธิภาพการทำงานในระหว่างการทดสอบของพวกเขาอย่างที่สอง อื่น ๆ โดยเฉพาะ 31 ของผู้เข้าร่วมเห็นสภาพอนาถ 32 แสดงให้เห็นว่าการปรับปรุงในการแบ่งแยกจำกัด ตั้งแต่ 7-85% (M = 28.7%) เทียบกับคะแนนของการเลือกปฏิบัติที่เริ่มต้น 2 x 2 วิเคราะห์ของผลต่างการ (การวิเคราะห์ความแปรปรวน) กับกลุ่ม (กลุ่ม 1: ควบคุม กลุ่ม 2: ปราศจากสายตา) เป็นที่ระหว่างหัวข้อปัจจัยและเงื่อนไข (เงื่อนไข 1: ก่อนมาภาพ เงื่อนไข 2: หลังจากภาพมา) เป็นปัจจัยภายในเรื่องถูกดำเนินการ ปฏิสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยสำคัญ สะท้อนเฉพาะกลุ่มเปลี่ยนแปลงจาก pretest posttest การทดสอบ post hoc Bonferroni แก้ไขเปิดเผยไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในความสามารถในการแบ่งแยกสิ่งเร้าหูก่อนที่จะมาแสดงระหว่างสองกลุ่ม t(62) =-0.026, p =.979 เปิดเผยผลจากการใช้งานทดสอบต่อมาปรับปรุงความสามารถในการแบ่งแยกของแต่ละบุคคลเห็นสภาพอนาถเมื่อเทียบกับ nonvisual ที่สำคัญปราศจากกลุ่ม t(62) = 3.786, p < .001

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยรวมผลการดำเนินงานของผู้เข้าร่วมปราศจาก nonvisually ยังคงค่อนข้างคงที่ระหว่างก่อนเรียนและหลังเรียนในขณะที่ผู้เข้าร่วมปราศจากสายตาแสดงการปรับปรุงในการทำงานในระหว่างการทดสอบการเลือกปฏิบัติสองของพวกเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งวันที่ 31 ของ 32 ผู้เข้าร่วมปราศจากสายตาที่แสดงให้เห็นการปรับปรุงในเกณฑ์การเลือกปฏิบัติของพวกเขาตั้งแต่ 7-85% (M = 28.7%) เมื่อเทียบกับคะแนนของพวกเขาเริ่มต้นการเลือกปฏิบัติ 2 x 2 การวิเคราะห์ความแปรปรวน (ANOVA) กับกลุ่ม (กลุ่มที่ 1: การควบคุมกลุ่มที่ 2: ปราศจากสายตา) ในขณะที่ระหว่างปัจจัยวิชาและเงื่อนไข (เงื่อนไขที่ 1: ก่อนที่จะกีดกันภาพ; เงื่อนไขที่ 2: หลังจากการกีดกันภาพ) เป็น within- ปัจจัยเรื่องได้ดำเนินการ การทำงานร่วมกันระหว่างปัจจัยอย่างมีนัยสำคัญสะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงเฉพาะกลุ่มก่อนการทดลองจากการทดลอง โพสต์เฉพาะกิจการทดสอบกับการแก้ไข Bonferroni เปิดเผยไม่มีความแตกต่างในความสามารถในการแยกแยะสิ่งเร้าหูก่อนที่จะมีการกีดกันภาพระหว่างสองกลุ่มเสื้อ (62) = -0.026, p = 0.979 ผลจากการทดสอบเซสชั่นที่ตามมาเผยให้เห็นการปรับปรุงที่สำคัญสำหรับการเลือกปฏิบัติความสามารถบุคคลที่ปราศจากสายตา 'เมื่อเทียบกับกลุ่มที่ถูกลิดรอน nonvisual ที (62) = 3.786, p <0.001

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยรวม ประสิทธิภาพ ของ nonvisually กีดกันผู้เข้าร่วมยังคงค่อนข้างคงที่ระหว่างก่อนเรียนและหลังเรียน ส่วนสายตาขาดผู้เข้าร่วมจัดแสดงในการปรับปรุงประสิทธิภาพของพวกเขาในระหว่างการทดสอบการ 2 มากขึ้นโดยเฉพาะ 31 32 มองเห็นกีดกันผู้เข้าร่วมแสดงการปรับปรุงในอำนาจจำแนกเกณฑ์ตั้งแต่ 7-85 % ( M = 287 % ) เมื่อเทียบกับคะแนนการเลือกปฏิบัติของพวกเขาเริ่มต้น 2 x 2 การวิเคราะห์ความแปรปรวน ( ANOVA ) ในกลุ่ม ( กลุ่มที่ 1 : ควบคุม กลุ่มที่ 2 : การเปลื้อง ) เป็นปัจจัยและเงื่อนไข ระหว่างคน ( ภาพ 1 ภาพ : ก่อนการ เงื่อนไขที่ 2 : หลังจากภาพ deprivation ) เป็นปัจจัยในเรื่องเป็น ปฏิสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยเป็นสำคัญสะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงจากเฉพาะกลุ่มก่อนกับหลังเรียน Post Hoc Tests มีการแก้บอนเฟอร์โรนีพบความแตกต่างในความสามารถในการกระตุ้นการได้ยินก่อนที่จะเสียภาพระหว่างสองกลุ่ม T ( 62 ) = - 0.026 , p = . 979 .ผลจากช่วงที่ทดสอบตามมาพบการปรับปรุงที่สำคัญสำหรับการขาดของบุคคล ความสามารถในการเปรียบเทียบกับ nonvisual กีดกันกลุ่ม T ( 62 ) = 3.786 , p < . 001