Availability of Natural Forest Reso

Availability of Natural Forest Resources
It was found that the mean density of trees in paddy fields is
higher (14.3 trees/ha) in areas located close to natural forests
than in areas located far from forests (11.9 trees/ha) (Table 4).
The difference is highly significant (|p| B 0.01) according to
the Mann–Whitney U test. This difference may, at least in
part, reflect the fact that villagers living close to a forest can
easily collect timber and firewood there so have less need to
exploit the trees in their paddy fields, as was suggested by
Vityakon et al. (1996). However, the contrary observations by
Kosaka et al. (2006) that tree density in paddy fields in Laos
was much higher in a village without a nearby forest than it
was in a village with an adjacent forest suggest that other
factors in addition to mere physical proximity may be at work
in specific cases. In particular, the character of the forest
management regime and rules regulating exploitation of forest
resources might be expected to affect the extent to which
villagers are able to rely on forest trees as substitutes for their
own on-farm trees. For example, a detailed study in Bolivia
found that a strong package of common property forest
management practices provided the strongest incentives for
on-farm tree planting (Bluffstone et al. 2008). If laws protecting natural forests are only weakly enforced, as tends to be
the case in Northeastern Thailand, then villagers with ready
access to them are likely to exploit these common property
resources instead of cutting the trees on their own land. On the
other hand, in areas with more effective forest protection
systems, villagers will be forced to rely more heavily on the
trees growing on their own land. This can lead either to a
decrease in tree density if farmers over-exploit their tree
resources or to an increase in tree density if they begin to plant
more trees in their paddy fields to provide needed resources
that they can no longer obtain from natural forests.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความพร้อมของทรัพยากรธรรมชาติป่าไม้พบว่า ความหนาแน่นเฉลี่ยของต้นไม้ในทุ่งนาเป็นสูง (14.3 ต้นไม้/ฮา) ในพื้นที่ป่าแห่งนี้กว่าใน พื้นที่อยู่ใกล้ป่า (11.9 ต้นไม้/ฮา) (ตาราง 4)ความแตกต่างที่สำคัญมาก (|p| B 0.01) ตามการทดสอบมานน์ – วิทนีย์ยู ความแตกต่างนี้อาจ น้อยในส่วน สะท้อนความจริงที่ว่าชาวบ้านที่อาศัยอยู่ใกล้กับป่าสามารถได้รวบรวมไม้และฟืนมีดังนั้นมีน้อยจำเป็นต้องใช้ต้นไม้ในนาข้าวของพวกเขา ตามที่แนะนำโดยVityakon et al. (1996) อย่างไรก็ตาม ข้อสังเกตุที่ตรงกันข้ามโดยKosaka et al. (2006) ที่ต้นไม้หนาแน่นในนาข้าวในประเทศลาวมีมากขึ้นในหมู่บ้านไม่มีป่าใกล้เคียงกว่ามีในหมู่บ้านมีป่าติดกันแนะนำที่อื่นปัจจัยนอกจากเพียงความใกล้ชิดทางกายภาพอาจจะที่ทำงานในกรณีเฉพาะ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ของป่าระบอบการปกครองบริหารและกฎที่ควบคุมการใช้ประโยชน์จากป่าทรัพยากรอาจถูกคาดว่าจะมีผลต่อขอบเขตที่ชาวบ้านจะพึ่งพาป่าต้นไม้แทนที่ของพวกเขาต้นไม้ในฟาร์มของตัวเอง ตัวอย่าง การศึกษารายละเอียดในโบลิเวียพบว่าบรรจุภัณฑ์แข็งแรงป่าคุณสมบัติทั่วไปวิธีการบริหารจัดการที่มีแรงจูงใจที่แข็งแกร่งสำหรับบนฟาร์ม (Bluffstone et al. 2008) ปลูกต้นไม้ หากกฎหมายที่ปกป้องป่าธรรมชาติเพียงสูญ บังคับ เป็นมีแนวโน้มที่จะกรณีในภาคอีสาน ชาวบ้านแล้ว ด้วยพร้อมถึงพวกเขามักจะใช้คุณสมบัติเหล่านี้ทั่วไปทรัพยากรแทนการตัดต้นไม้ในที่ดินของตนเอง ในการอีก ในทางป้องกันป่าที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นระบบ ชาวบ้านจะบังคับให้ใช้มากกว่าการต้นไม้ที่ปลูกบนที่ดินของตนเอง นี้สามารถนำเพื่อการลดความหนาแน่นของต้นไม้ถ้าเกษตรกรใช้ประโยชน์ของต้นไม้มากเกินไปทรัพยากร หรือการเพิ่มความหนาแน่นของต้นไม้ถ้าจะเริ่มปลูกต้นไม้ในทุ่งนาของพวกเขาเพื่อให้ทรัพยากรที่จำเป็นเพิ่มเติมว่า พวกเขาไม่สามารถหาจากป่าธรรมชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความพร้อมของทรัพยากรป่าไม้ธรรมชาติพบว่าค่าเฉลี่ยความหนาแน่นของต้นไม้ในนาข้าวเป็นที่สูงขึ้น(14.3 ต้น / ไร่) ในพื้นที่ตั้งอยู่ใกล้กับป่าธรรมชาติกว่าในพื้นที่ตั้งอยู่ห่างจากป่า(11.9 ต้น / ไร่) (ตารางที่ 4) ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญสูง (| พี | B 0.01) ตามแมนน์-Whitney U ทดสอบ ความแตกต่างนี้อาจจะอย่างน้อยในส่วนหนึ่งสะท้อนให้เห็นถึงความจริงที่ว่าชาวบ้านที่อาศัยอยู่ใกล้กับป่าที่สามารถเก็บได้อย่างง่ายดายและไม้ฟืนมีเพื่อให้มีความจำเป็นน้อยลงที่จะใช้ประโยชน์จากต้นไม้ในทุ่งนาของพวกเขาเช่นได้รับการแนะนำโดยVityakon et al, (1996) อย่างไรก็ตามข้อสังเกตทางตรงกันข้ามโดยKosaka et al, (2006) ที่ความหนาแน่นของต้นไม้ในนาข้าวในประเทศลาวเป็นมากขึ้นในหมู่บ้านโดยไม่มีป่าใกล้กว่าที่เป็นอยู่ในหมู่บ้านที่มีป่าที่อยู่ใกล้เคียงอื่นๆ แสดงให้เห็นว่าปัจจัยที่นอกเหนือไปจากเพียงใกล้ชิดทางกายภาพอาจจะอยู่ที่การทำงานในกรณีที่เฉพาะเจาะจง โดยเฉพาะอย่างยิ่งลักษณะของป่าระบอบการปกครองการบริหารจัดการและกฎการควบคุมการใช้ประโยชน์จากป่าไม้ทรัพยากรที่อาจจะมีการคาดว่าจะส่งผลกระทบต่อขอบเขตที่ชาวบ้านมีความสามารถที่จะพึ่งพาป่าทดแทนของพวกเขาเองต้นไม้ในฟาร์ม ยกตัวอย่างเช่นการศึกษารายละเอียดในโบลิเวียพบว่าแพคเกจที่แข็งแกร่งของทรัพย์สินส่วนกลางป่าการจัดการให้แรงจูงใจที่แข็งแกร่งสำหรับในฟาร์มปลูกต้นไม้(Bluffstone et al. 2008) หากกฎหมายปกป้องป่าธรรมชาติเป็นเพียงการบังคับใช้อย่างอ่อนเป็นแนวโน้มที่จะเป็นในกรณีที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือจากนั้นชาวบ้านพร้อมกับการเข้าถึงพวกเขามีแนวโน้มที่จะใช้ประโยชน์จากทรัพย์สินเหล่านี้ร่วมกันทรัพยากรแทนการตัดต้นไม้บนที่ดินของตัวเอง บนมืออื่น ๆ ในพื้นที่ที่มีการป้องกันป่ามีประสิทธิภาพมากขึ้นระบบชาวบ้านจะถูกบังคับให้ต้องพึ่งพามากขึ้นในการปลูกต้นไม้ในที่ดินของตัวเอง นี้สามารถนำไปอย่างใดอย่างหนึ่งที่จะลดความหนาแน่นของต้นไม้ถ้าเกษตรกรมากกว่าการใช้ประโยชน์จากต้นไม้ของพวกเขาทรัพยากรหรือการเพิ่มขึ้นของความหนาแน่นของต้นไม้ถ้าพวกเขาเริ่มต้นที่จะปลูกต้นไม้ในทุ่งนาของพวกเขาเพื่อให้ทรัพยากรที่จำเป็นว่าพวกเขาไม่สามารถได้รับจากป่าธรรมชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความพร้อมของทรัพยากรป่าธรรมชาติ
พบว่า ความหนาแน่นเฉลี่ยของต้นไม้ในนาข้าวเป็น
สูงกว่า ( 8 ต้น / เฮกแตร์ ) ในพื้นที่ที่อยู่ใกล้กับ
กว่าในพื้นที่ที่อยู่ห่างไกลจากป่าป่าธรรมชาติ ( 11.9 ต้น / เฮกแตร์ ) ( ตารางที่ 4 ) .
ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญยิ่งทางสถิติ ( P | | ข 0.01 ) ตาม
( Mann Whitney U Test ความแตกต่างนี้อาจ อย่างน้อยใน
ส่วนสะท้อนให้เห็นถึงความจริงที่ว่า ชาวบ้านที่อาศัยอยู่ใกล้ป่าสามารถได้อย่างง่ายดายเก็บไม้ฟืน
และมีดังนั้นมีความต้องการน้อย

ใช้ประโยชน์จากต้นไม้ในนาข้าวของตนเอง ได้เป็นอย่างดี ด้วย
vityakon et al . ( 1996 ) อย่างไรก็ตาม ในทางตรงกันข้ามสังเกตการณ์โดย
โคซากะ et al . ( 2006 ) ที่ความหนาแน่นของต้นไม้ในนาข้าวในลาว
มากสูงกว่าหมู่บ้านที่ไม่มีป่าใกล้เคียงกว่า
อยู่ในบ้านที่มีป่าที่อยู่ติดกันให้ปัจจัยอื่นนอกจากความใกล้ชิดทางกายภาพเท่านั้น

อาจจะทำงานในกรณีเฉพาะ โดยเฉพาะ ตัวละครของป่า การจัดการระบบการปกครองและกฎที่ควบคุมการใช้ทรัพยากรป่าไม้
อาจจะกระทบต่อขอบเขตที่
ชาวบ้านสามารถพึ่งพาต้นไม้ป่าแทนของ
เองบนต้นไม้ในฟาร์มตัวอย่างเช่น การศึกษารายละเอียดในโบลิเวีย
พบว่าแพคเกจที่แข็งแกร่งของการจัดการป่าไม้
คุณสมบัติทั่วไปมีแรงจูงใจที่แข็งแกร่งสำหรับการปฏิบัติ
บนต้นไม้ฟาร์มปลูก ( bluffstone et al . 2008 ) ถ้ากฎหมายปกป้องป่าไม้ธรรมชาติเพียงอย่างอ่อน เสร็จเป็นมีแนวโน้มที่จะ
กรณีในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย แล้วชาวบ้านพร้อม
เข้าถึง พวกเขามีแนวโน้มที่จะใช้ประโยชน์จากคุณสมบัติเหล่านี้โดยทั่วไป
ทรัพยากรแทนการตัดต้นไม้ในที่ดินของตนเอง บน
มืออื่น ๆในพื้นที่ที่มีระบบป้องกัน
ป่ามีประสิทธิภาพมากขึ้น ชาวบ้านจะต้องอาศัยหนักใน
ปลูกบนที่ดินของตนเอง นี้สามารถนำไปให้ เพื่อลดความหนาแน่นของต้นไม้ ถ้าเกษตรกร

กว่าทรัพยากรต้นไม้ของพวกเขาหรือการเพิ่มความหนาแน่นของต้นไม้ ถ้าพวกเขาเริ่มต้น
เพิ่มต้นไม้ในนาข้าวของตนเอง เพื่อให้ใช้ทรัพยากรที่พวกเขาไม่สามารถขอรับ
จากป่าธรรมชาติ