spondylitis and rheumatoid arthriti

spondylitis and rheumatoid arthritis, thus differing from the present study, which did not use placebo for comparisons of possible results.
In a randomized clinical trial, Deyo et al.8 compared the effectiveness of TENS and a stretching program and did not find any significant differences between TENS and placebo after one month of treatment. Over the same period, the groups that performed workouts, whether or not in association with TENS, showed meaningful improvements in their painful state, or in function or pain frequency. Their findings are not in agreement with the present study, which detected significant differences between the treatment groups and the control group.
Cheing and Hui-Chan10 described the effects of a 60-minute TENS session on chronic clinical pain, acute experimental pain and chronic low back pain. In the group that received TENS, there were statistically significant decreases in mean values, by 28% during the application and 37% after the treatment, while in the placebo group the mean values decreased by 4%. Neither TENS nor placebo produced significant changes in experimentally induced pain. Methodological differences, especially relating to the duration of the treatment, make it difficult to correlate their data with the information from the present study.
In a recent systematic review, Khadilkar et al.11 only included two of the 47 clinical trials that had previously been performed to investigate the effects of TENS in cases of chronic low back pain.8,10 Even though the inclusion criteria were stated, the reviewers emphasized that there was a lack of a standardization system, and they did not find enough evidence to justify TENS use in cases of chronic low back pain.
The methodology of the present study sought to use the parameters suggested by the systematic review of Khadilkar et al.11 However, it is important to note that we did not include a placebo group to which switched-off electrical equipment was applied, and it was not possible to monitor long-term results. The suggestion from the present study is that electrotherapy should be used only for an initial period of treatment, so that

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

spondylitis และโรคไขข้ออักเสบ จึง แตกต่างจากการศึกษาปัจจุบัน ซึ่งไม่ได้ใช้ยาหลอกสำหรับเปรียบเทียบผลลัพธ์ที่ได้ในการทดลองทางคลินิกแบบสุ่ม Deyo et al.8 เปรียบเทียบประสิทธิภาพของสิบและโปรแกรมยืด และไม่พบความแตกต่างที่สำคัญระหว่างสิบและยาหลอกหลังจากหนึ่งเดือนของการรักษา ระยะเวลาเดียวกัน กลุ่มที่ออกกำลังกาย การดำเนินการหรือไม่ร่วมกับสิบ แสดงให้เห็นว่าปรับปรุงที่สำคัญ ในสภาวะเจ็บปวด หรือ ในฟังก์ชันหรือความเจ็บปวดความถี่ พวกเขาไม่ได้ข้อตกลงการศึกษา ซึ่งตรวจพบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่มรักษาและกลุ่มควบคุมCheing และ Chan10 ฮุยอธิบายผลกระทบของสิบ 60 นาทีเซสชันบนปวดคลินิกเรื้อรัง อาการปวดเฉียบพลันที่ทดลอง และปวดหลังเรื้อรัง ในกลุ่มที่ได้รับสิบ มีนัยสำคัญทางสถิติลดลงในค่าเฉลี่ย โดย 28% ในระหว่างโปรแกรมประยุกต์ และ 37% หลังการรักษา ในขณะที่รับยาหลอกกลุ่มค่าเฉลี่ยลดลง 4% ไม่นับหมื่นหรือยาหลอกผลิตการเปลี่ยนแปลงสำคัญในทดลองเหนี่ยวนำให้เกิดความเจ็บปวด วิธีแตกต่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับระยะเวลาของการรักษา ทำให้ยากที่จะเชื่อมโยงข้อมูล ด้วยข้อมูลจากการศึกษาในรีวิวเป็นระบบล่า Khadilkar et al.11 เฉพาะรวมสองตัว 47 การทดลองทางคลินิกที่ได้ทำไว้ก่อนหน้านี้เพื่อตรวจสอบผลของสิบในกรณีของ pain.8,10 หลังต่ำเรื้อรังแม้ว่าการรวมเงื่อนไขได้ระบุ ผู้เน้นว่า มีการขาดของระบบมาตรฐาน และพวกเขาไม่พบ หลักฐานเพียงพอการจัดชิดขอบสิบใช้ในกรณีที่ปวดหลังเรื้อรังวิธีการของการศึกษาพยายามที่จะใช้พารามิเตอร์แนะนำตรวจสอบระบบของ Khadilkar et al.11 อย่างไรก็ตาม มันเป็นสิ่งสำคัญโปรดทราบว่า เราไม่มีกลุ่มยาหลอกที่ใช้เปิดปิดอุปกรณ์ไฟฟ้า และไม่ได้ตรวจสอบผลระยะยาว ข้อเสนอแนะจากการศึกษาคือ electrotherapy ที่ควรใช้สำหรับรอบระยะเวลาการเริ่มต้นของการรักษา ดังนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

spondylitis และโรคไขข้ออักเสบจึงแตกต่างจากการศึกษาในปัจจุบันซึ่งไม่ได้ใช้ยาหลอกสำหรับการเปรียบเทียบผลที่เป็นไปได้.
ในการทดลองทางคลินิกแบบสุ่ม Deyo et al.8 เปรียบเทียบประสิทธิผลของ TENS และโปรแกรมการยืดและไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญใด ๆ ระหว่าง TENS และยาหลอกหลังจากหนึ่งเดือนของการรักษา ในช่วงเวลาเดียวกันกลุ่มที่ดำเนินการออกกำลังกายไม่ว่าจะเป็นหรือไม่ได้อยู่ในการเชื่อมโยงกับหลายสิบมีการปรับปรุงที่มีความหมายในรัฐเจ็บปวดของพวกเขาหรือในการทำงานหรือความถี่เจ็บปวด การค้นพบของพวกเขาจะไม่ได้อยู่ในข้อตกลงกับการศึกษาในปัจจุบันซึ่งตรวจพบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่มการรักษาและกลุ่มควบคุม.
Cheing และฮุย Chan10 อธิบายผลกระทบของ 60 นาทีเซสชั่น TENS ต่อความเจ็บปวดทางคลินิกเรื้อรัง, ปวดทดลองเฉียบพลันและเรื้อรังต่ำ ปวดหลัง. ในกลุ่มที่ได้รับ TENS มีสถิติลดลงอย่างมีนัยสำคัญในค่าเฉลี่ย 28% ในช่วงการประยุกต์ใช้และ 37% หลังการรักษาในขณะที่ในกลุ่มยาหลอกค่าเฉลี่ยลดลง 4% ทั้ง TENS หรือยาหลอกผลิตการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในความเจ็บปวดเหนี่ยวนำให้เกิดการทดลอง ความแตกต่างของระเบียบวิธีการโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับระยะเวลาของการรักษาที่ทำให้มันยากที่จะมีความสัมพันธ์ข้อมูลของพวกเขามีข้อมูลจากการศึกษาในปัจจุบัน.
ในการทบทวนระบบล่าสุด Khadilkar et al.11 รวมเพียงสองของการทดลองทางคลินิก 47 ที่ได้รับก่อนหน้านี้ ดำเนินการเพื่อศึกษาผลของการนับในกรณีที่เรื้อรัง pain.8,10 กลับต่ำแม้ว่าเกณฑ์การคัดเลือกได้กล่าวแสดงความคิดเห็นที่เน้นว่ามีการขาดระบบมาตรฐานและพวกเขาไม่พบหลักฐานพอที่จะปรับใช้ TENS ในกรณีที่มีอาการปวดหลังเรื้อรังต่ำ.
วิธีการของการศึกษานี้พยายามที่จะใช้พารามิเตอร์ที่แนะนำโดยการตรวจสอบระบบของ Khadilkar et al.11 แต่ก็เป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าเราไม่ได้รวมกลุ่มยาหลอกที่เปิดออก อุปกรณ์ไฟฟ้าที่ถูกนำมาใช้และมันเป็นไปไม่ได้ในการตรวจสอบผลในระยะยาว ข้อเสนอแนะจากการศึกษาในปัจจุบันคือการที่ไฟฟ้าควรจะใช้เฉพาะสำหรับระยะเวลาเริ่มต้นของการรักษาเพื่อให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

spondylitis โรคข้ออักเสบรูมาตอยด์ จึงแตกต่างจากการศึกษาซึ่งไม่ได้ใช้ยาหลอกในการเปรียบเทียบของผลลัพธ์ที่เป็นไปได้ในการทดลองทางคลินิกแบบสุ่ม deyo , et al . 8 เปรียบเทียบประสิทธิภาพของหลักสิบและโปรแกรม stretching และไม่พบความแตกต่างที่สำคัญระหว่างหมื่นราย หลังจาก 1 เดือนของการรักษา ในช่วงเวลาเดียวกัน กลุ่มที่ดำเนินการออกกำลังกายหรือไม่ในความสัมพันธ์กับสิบ มีการปรับปรุงมีความหมายในสภาพเจ็บปวดของพวกเขา หรือฟังก์ชัน หรือความถี่ของอาการปวด การค้นพบของพวกเขาไม่ได้อยู่ในข้อตกลงกับการศึกษา ซึ่งตรวจพบความแตกต่างระหว่างกลุ่ม และกลุ่มควบคุมcheing hui-chan10 และอธิบายผลของ 60 นาทีนับเซสชั่นในคลินิกปวดเรื้อรัง ปวดแบบเฉียบพลันและแบบอาการปวดหลังเรื้อรัง ในกลุ่มที่ได้รับสิบ อย่างมีนัยสำคัญลดลงในหมายความว่า ค่า , โดย 28 % ในการสมัครและ 37% หลังการรักษา ในขณะที่ในกลุ่มยาหลอกโดยเฉลี่ยลดลง 4 % ไม่นับหรือยาหลอกเกิดการเปลี่ยนแปลงสำคัญในการทดลองกระตุ้นความเจ็บปวด ความแตกต่างใน โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับระยะเวลาของการรักษา ทำให้ยากที่จะมีความสัมพันธ์กับข้อมูลที่มีข้อมูลจากผลการศึกษาปัจจุบันในล่าสุดการทบทวน khadilkar ET , al.11 เท่านั้นรวมสองของ 47 การทดลองทางคลินิกที่ได้รับก่อนหน้านี้ได้ทำการศึกษาผลของการนับในกรณีของอาการปวดหลังเรื้อรัง 8,10 แม้ว่ารวมเท่ากับเกณฑ์ที่ระบุไว้ , ทาน เน้น ที่ ขาดระบบมาตรฐาน และพวกเขาไม่พบหลักฐาน พอปรับเป็นใช้ในกรณีของอาการปวดหลังเรื้อรังวิธีการศึกษา ปัจจุบันพยายามที่จะใช้พารามิเตอร์ที่แนะนำโดยการทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบ khadilkar et al.11 อย่างไรก็ตาม มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าเราไม่ได้รวมถึงกลุ่มยาหลอกที่ปิดอุปกรณ์ไฟฟ้าที่ใช้ และมันเป็นไปไม่ได้ที่จะตรวจสอบผลลัพธ์ในระยะยาว ข้อเสนอแนะจากการศึกษาครั้งนี้คือ สเกาเซอร์ ควรใช้เพียงในระยะเริ่มต้นของการรักษา ดังนั้น