Welcome..?" The man with the long,

Welcome..?" The man with the long, black hair said.



"Are you OK?" The cat asked.



Kakarotto moved back a little with an uncomfortable look on his face. He couldn't find words, he couldn't even open his mouth. He didn't know what to say. He was trying to figure out why he was here and who these two were.



It appeared that this was their home and he was in one of the rooms in the house. They must've been Earthlings... They didn't come out as different as he thought they'd be. The man showed a large resemblance to Saiyajin's.



He had a nose, two eyes, hair, ears, almost same skin color.. Everything looked pretty close. Like a Saiyajin, he had black hair, but his eyes were dark brown. He didn't appear to have a tail, but the cat did...



They may look similar, but a stranger was a stranger, and Kakarotto wasn't used to strangers. He had no idea what this man was capable of, for all he knew he could try to kill him?



Bad thoughts wern't the best time to have right now, he started to worry more, and he wasn't sure if he could trust this man.



Yamcha noticed that the young man was staring at the two of them for a while, not saying a word. The teen looked rather afraid..? "Uh, we don't bite.." Yamcha said, slightly smiling, "My name is Yamcha, by the way. This is Puar. What's your name?" he questioned after introducing himself and his close friend.



The silence resumed. The young man did not say anything, all he could do was blankly gaze and stay cauious around them.



This was starting to confuse Yamcha, "Do you talk?" he asked.



Puar decided to step in, "Where's your family?"



Kakarotto finally opened his mouth, but it felt like there was a brick in his throat, preventing him from talking. He felt so nervous and embarrassed for not speaking. 'No Kakarotto,' he thought to himself while frowning, 'You need to say something. This could be your chance to make friends. You really need that right now...'



He payed more attention to the man now. He wondered how he got the scars on his face... And. He had to admire his looks, he was very handsome.



He suddenly blushed, scolding himself in his mind for thinking another man was attractive. At Planet Vegeta, he never really had a crush on any of the other Saiyajin's, he hardly spoke to anyone else but his family! But here he was, actually interested in this human's looks. He tried to forget about this and ignore what he thought about the man.



Another question was asked by the man, "Where are you from?"



With all his courage and bravery he said, "Planet Vegeta...." too bad he still couldn't speak loud enough.



"I'm sorry, what?" Yamcha hardly heard. But was glad the boy said at least something.



"I am from the planet Vegeta." he repeated slightly louder.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยินดีต้อนรับ... ? " คนที่ มียาว สีดำผมว่า "คุณใจตกลงไหม" แมวถาม Kakarotto ย้ายกลับเล็กน้อยกับมีลักษณะอึดอัดหน้า เขาไม่สามารถค้นหาคำ เขายังไม่เปิดปาก เขาไม่รู้จะพูดอะไร เขาพยายามเข้าใจเขามาอยู่ที่นี่และที่สอง ปรากฏว่า นี่คือบ้านของพวกเขา และเขาอยู่ในห้องในบ้าน พวกเขาต้องได้รับ Earthlings ... พวกเขาไม่ได้ออกมาแตกต่าง ตามที่เขาคิดว่า พวกเขาจะ คนที่แสดงให้เห็นความคล้ายคลึงมากกับของ Saiyajin เขามีจมูก ตา ผม หู สีผิวเกือบเดียวกัน... ทุกอย่างดูสวยปิด เช่นการ Saiyajin เขามีผมสีดำ แต่ตามีสีน้ำตาลเข้ม ไม่ได้จะมีหาง แต่แมวไม่ได้... พวกเขาอาจดูเหมือน แต่คนแปลกหน้าไม่มีคนแปลกหน้า และ Kakarotto ไม่ได้ใช้กับคนแปลกหน้า เขามีความคิดว่าชายผู้นี้จึงสามารถ สำหรับเขารู้ว่า เขาอาจพยายามฆ่าหรือไม่ ความคิดที่ไม่ดีไม่ได้เวลามีตอน เขาเริ่มกังวลมากขึ้น และเขาไม่แน่ใจว่าเขาสามารถไว้วางใจคนนี้ Yamcha สังเกตเห็นว่า ชายหนุ่มจ้องสองของพวกเขาในขณะ ไม่พูดคำ วัยรุ่นที่ดูค่อนข้างกลัว... "Uh เราไม่กัด..." กล่าวว่า Yamcha เล็กน้อยยิ้ม "ชื่อของฉันคือ Yamcha โดยวิธีการ Puar อยู่ คืออะไรชื่อเขาสอบสวนหลังจากแนะนำตัวเองและเพื่อนสนิทของเขา ความเงียบที่ดำเนินต่อ ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไร ทั้งหมดเขาไม่ได้มอง และอยู่รอบ ๆ cauious blankly This was starting to confuse Yamcha, "Do you talk?" he asked. Puar decided to step in, "Where's your family?" Kakarotto finally opened his mouth, but it felt like there was a brick in his throat, preventing him from talking. He felt so nervous and embarrassed for not speaking. 'No Kakarotto,' he thought to himself while frowning, 'You need to say something. This could be your chance to make friends. You really need that right now...' He payed more attention to the man now. He wondered how he got the scars on his face... And. He had to admire his looks, he was very handsome. He suddenly blushed, scolding himself in his mind for thinking another man was attractive. At Planet Vegeta, he never really had a crush on any of the other Saiyajin's, he hardly spoke to anyone else but his family! But here he was, actually interested in this human's looks. He tried to forget about this and ignore what he thought about the man. Another question was asked by the man, "Where are you from?" With all his courage and bravery he said, "Planet Vegeta...." too bad he still couldn't speak loud enough. "I'm sorry, what?" Yamcha hardly heard. But was glad the boy said at least something. "I am from the planet Vegeta." he repeated slightly louder.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยินดีต้อนรับ .. ? "คนที่มีผมยาวสีดำกล่าวว่า. "คุณ OK?" แมวถาม. Kakarotto ย้ายกลับมาเล็ก ๆ น้อย ๆ กับดูอึดอัดบนใบหน้าของเขา. เขาไม่สามารถหาคำที่เขาจะไม่ได้ เปิดปากของเขา. เขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่จะพูด. เขาได้พยายามที่จะคิดออกว่าทำไมเขาอยู่ที่นี่และผู้ที่ทั้งสองมี. มันดูเหมือนว่านี่คือบ้านของพวกเขาและเขาก็เป็นหนึ่งในห้องพักในบ้าน. พวกเขาจะต้อง 'ได้รับ Earthlings ... พวกเขาไม่ได้ออกมาเป็นที่แตกต่างกันในขณะที่เขาคิดว่าพวกเขาต้องการจะ. คนแสดงให้เห็นว่ามีความคล้ายคลึงขนาดใหญ่ของ Saiyajin. เขามีจมูกสองตาผมหูสีผิวเกือบเดียวกัน .. ทุกอย่างดูสวยใกล้. เช่นเดียวกับ Saiyajin เขามีผมสีดำ แต่ตาของเขาเป็นสีน้ำตาลเข้ม. เขาไม่ได้ปรากฏว่ามีหาง แต่แมวไม่ ... พวกเขาอาจจะดูคล้ายกัน แต่คนแปลกหน้าเป็นคนแปลกหน้า และ Kakarotto ไม่ได้ใช้กับคนแปลกหน้า. เขามีความคิดว่าผู้ชายคนนี้มีความสามารถไม่สำหรับทุกอย่างที่เขารู้ว่าเขาได้พยายามที่จะฆ่าเขา? ความคิดที่ไม่ดี wern't เวลาที่ดีที่สุดที่จะมีตอนนี้เขาเริ่มที่จะกังวลมากขึ้น และเขาก็ไม่แน่ใจว่าเขาสามารถไว้วางใจคนนี้. Yamcha สังเกตเห็นว่าชายหนุ่มคนหนึ่งถูกจ้องมองที่สองของพวกเขาในขณะที่ไม่ได้พูดอะไรสักคำ วัยรุ่นมองค่อนข้างกลัว .. ? "เอ่อเราไม่กัด .. " Yamcha กล่าวเล็กน้อยยิ้ม "ฉันชื่อ Yamcha โดยวิธี. นี้เป็น Puar. ชื่อของคุณคืออะไร?" เขาถามหลังจากการแนะนำตัวเองและเพื่อนสนิทของเขา. กลับเงียบ ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไรทุกอย่างที่เขาสามารถทำถูกจ้องมอง blankly และอยู่รอบตัวพวกเขา cauious. นี้ก็เริ่มที่จะสร้างความสับสนให้ Yamcha "คุณพูดคุย?" เขาถาม. Puar ตัดสินใจที่จะก้าวเข้ามา "ในกรณีที่ครอบครัวของคุณ" Kakarotto ในที่สุดก็เปิดปากของเขา แต่มันให้ความรู้สึกเหมือนมีอิฐอยู่ในลำคอของเขาป้องกันเขาจากการพูดคุย เขารู้สึกตื่นเต้นมากและอายที่ไม่ได้พูด 'ไม่ Kakarotto' เขาคิดกับตัวเองในขณะที่มุ่ย 'คุณจำเป็นต้องพูดอะไรบางอย่าง ซึ่งอาจเป็นโอกาสของคุณที่จะทำให้เพื่อน ๆ ที่คุณต้องการจริงๆว่าตอนนี้ ... เขา payed ความสำคัญกับคนในขณะนี้ เขาสงสัยว่าเขามีรอยแผลเป็นบนใบหน้าของเขา ... และ เขาจะต้องชื่นชมของเขามีลักษณะเขาก็หล่อมาก. เขาก็เขิน, ดุตัวเองอยู่ในใจของเขาสำหรับการคิดเป็นชายอีกคนหนึ่งที่น่าสนใจ ที่แพลนเน็ตผักเขาไม่เคยมีความสนใจใด ๆ ของอื่น ๆ Saiyajin เขาแทบจะไม่ได้พูดคุยกับคนอื่น แต่ครอบครัวของเขา! แต่ที่นี่เขาเป็นที่สนใจจริงในลักษณะของมนุษย์ เขาพยายามที่จะลืมเกี่ยวกับเรื่องนี้และไม่สนใจสิ่งที่เขาคิดเกี่ยวกับชายคน. คำถามก็ถามคนที่ "คุณมาจากไหน?" ด้วยความกล้าหาญและความกล้าหาญของเขาเขากล่าวว่า "แพลนเน็ตผัก .... " เลวร้ายเกินไปเขา ยังคงไม่สามารถพูดดังพอ. "ฉันขอโทษอะไร?" Yamcha ได้ยินแทบจะไม่ แต่ก็ดีใจที่เด็กกล่าวว่าอย่างน้อยบางสิ่งบางอย่าง. "ฉันมาจากดาวเคราะห์ผัก." เขาซ้ำแล้วซ้ำดังเล็กน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยินดีต้อนรับ . . . . . . . ? " กับชาย ผมยาวสีดำพูด



" คุณโอเค ? แมวถาม



kakarotto ย้ายกลับมาเล็กน้อยกับการดูอึดอัดบนใบหน้าของเขา เขาไม่สามารถหาคำพูด เขาไม่เปิดแม้ปากของเขา เค้าไม่รู้จะพูดอะไร เขาพยายามที่จะคิดออกว่าทำไมเขามาที่นี่ และที่เราสองคน



มันปรากฎว่าเป็นบ้านของพวกเขา และเขาอยู่ในห้องใดห้องหนึ่งในบ้านพวกเขาต้องถูกชาวโลก . . . . . . . พวกเขาไม่ได้ออกมาแตกต่างกันมาก เขาคิดว่ามันจะเป็น ผู้ชายมีมากเหมือน saiyajin .



เค้ามีจมูก , ตา , ผม , หู , . . . . . . . สีผิวเกือบเดียวกัน ทุกอย่างดูเหมือนจะสนิทกันนะ เหมือน saiyajin เขามีผมสีดำแต่ตาของเขาเป็นสีน้ำตาลเข้ม เขาไม่เคยปรากฏมีหาง แต่แมวนี่ . . . . . . .



อาจจะดูคล้ายกันแต่ที่แปลกไปกว่าคนอื่น และ kakarotto ไม่ได้ใช้กับคนแปลกหน้า เขามีความคิดสิ่งที่เขาก็ทำได้ สำหรับทั้งหมดที่เขารู้ เขาได้พยายามที่จะฆ่าเขา



ความคิดร้ายๆเวิร์นไม่ได้เป็นเวลาที่ดีที่สุดในตอนนี้ เขาเริ่มกังวลมากขึ้น เขาไม่แน่ใจว่าเขาจะไว้ใจผู้ชายคนนี้



หยำฉา สังเกตเห็นว่า ชายหนุ่มจ้องมาที่พวกเขาสองคนสักพัก ไม่พูดซักคำวัยรุ่นดูค่อนข้างกลัว . . . . ? " เอ่อ เราไม่กัดหรอก . . . . . . . " หยำฉาบอกว่าเล็กน้อยยิ้ม " ฉันชื่อหยำฉา โดยวิธีการ นี้เป็น puar . เธอชื่ออะไร ? " เขาถามหลังจากแนะนำตัวเองและเพื่อนสนิทของเขา . . . . . .



เงียบต่อ ชายหนุ่มไม่พูดอะไร เขาก็จ้องมองอย่างว่างเปล่าและอยู่ cauious รอบ ๆ .



นี่เริ่มสับสนหยำฉา " คุณพูด ?" เขาถาม



puar ตัดสินใจก้าวใน ครอบครัวคุณอยู่ไหน ?



kakarotto ยอมเปิดปากของเขา แต่มันรู้สึกเหมือนมีอิฐในลำคอของเขา ไม่ให้เขาพูด เขารู้สึกประหม่า และเขินไม่พูด . . . ไม่ kakarotto ' เขาคิดกับตัวเองขณะที่มุ่ย ' ที่คุณต้องการจะพูดบางอย่าง นี้อาจเป็นโอกาสของคุณให้เพื่อน คุณต้องการตอนนี้ . . . . . . . '



เค้าจ่ายความสนใจมากกว่าผู้ชายแล้ว เขาสงสัยว่า เขามีรอยแผลเป็นบนใบหน้าของเขา . . . . . . . และ เขาต้องชื่นชมหน้าตาเขาหล่อมาก



เค้าก็หน้าแดง ด่าตัวเองในใจที่คิดว่าชายอื่นก็น่าสนใจ ที่ดาวเบจิต้า เขาไม่เคยสนใจในใด ๆของอื่น ๆ saiyajin เขาแทบจะไม่พูดกับใครนอกจากครอบครัวของเขา แต่ที่นี่เขาคือสนใจจริงในมนุษย์ มีลักษณะ เขาพยายามที่จะลืมเรื่องนี้และไม่สนใจสิ่งที่เขาคิดเกี่ยวกับผู้ชาย



อีกคำถามหนึ่งที่ถูกถามโดยคนที่ " คุณมาจากที่ไหน ?



กับความกล้าหาญและความกล้าหาญที่เขากล่าวว่า " ดาวเคราะห์เวจิต้า . . . . . . . " นะที่เขายังพูดไม่ได้ดังพอ



" ขอโทษนะ อะไร " หยำฉา แทบจะไม่ได้ยิน แต่ก็ดีใจที่ลูกชายบอกว่าอย่างน้อยอะไร



" ผมจากดาวเวจิต้า " เขาย้ำเล็กน้อยดังขึ้น