Three years have passed since then.

Three years have passed since then. And Kishibe was now captain of the Kidokawa Seishuu High's soccer team while you simply went to the same school as him.

You two could still get along just fine, but you had decided that he shouldn't hang out with you at school anymore.

Why, you ask? Well, let's get some facts straight. He was captain and ace striker, captain and ace striker, he had lots and lots of fangirls. He got confessed to at least once a week (turning them all down too, for god knows why), even the popular cheerleaders had been turned down by him. He was good-looking – no, he was downright handsome. Nice, sympathetic, barely rude. And on top of that good grades as well.

You well, you shot yourself down quite a bit. You weren't part of any club. You had never been confessed to, so never kissed either. You thought yourself average in looks, or lower than that depending on the situation. Your grades were pretty good though. So one thing you were proud off. Sort off, at least.

So that made it pretty clear why you thought it better for him not to hang out with you. You would only ruin things for him, or so you thought.

As you walked down the hallway, clutching your books against your chest, two male seniors appeared. You simply ignored them, but it seemed that they had their mind set on doing … something to you.

"Hey, girl, wanna hang out for a bit? Drink a bit?" asked one, the other snickering.

"No, thank you," you answered, ignoring them and continuing on your way.

"Oh I don't think so, girly," the other one said as they walked after you, "You see, it's school etiquette that if you get asked out to get something to drink with your senpai, then you can not refuse."

"Never heard of such a thing," you said, frowning slightly.

The two men laughed shortly and you decided to get away as fast as you could. You didn't make it far though. When you had only taken three steps, a cold voice whispered in your ear, "And where do you think you're going."

"I don't – " you flinched when the one who had spoken first grabbed your arm and twisted it, making your whole body turn with it so you now faced him. Your books had fallen to the ground as you other arm hung lifelessly next to your body. Your breathing started to speed up as you stared with something akin to fear in your eyes at the man in front of you.

Then someone coughed, gaining the attention of both the seniors.

"What do you want?" the other senior asked, glaring angrily at whomever it was that had coughed.

"I would like you to release her, if you please."

That voice … it couldn't be. What was Kishibe still doing at school? He should've been free an hour or so ago.

"And why would we listen to you, brat?" the one holding you hissed.

"Because I will make your lives a living hell if anything happens to her," Kishibe answered calmly.

"Hm? And why would we take that from you?" the same one asked.

"Well, there's a teacher in the room behind me, just so you know." Kishibe nodded with his head to the door leading to that classroom.

"Shit," the other hissed as he shot his mate a look. "Better leave then."

"Yeah, she's not worth all that much trouble anyway," the one holding you added, letting go of you and walking off with his friend.

You stood there frozen for a second, their words and threats still running through your mind. You rubbed your arm, trying to rub off the last words he had said.

You didn't even notice Kishibe coming closer until he tapped you on the shoulder, making you jump almost 3 feet in the air.

"Sorry," he muttered, flashing a small smile, "[F/n], did they hurt you?"

"N-no, I'm fine," you lied, "Really. I … I should go."

You knelt down and started picking up your books, trying your best not to burst out into crying. It didn't fully surprise you when Kishibe knelt down as well and started helping you.

You stood up wordlessly as did he, handing you the rest of your things he had collected.

"Well, I gotta go," you let out a nervous chuckle and started walking away, but then Kishibe grabbed your arm.

"Say, [F/n], have you been avoiding me lately?" he asked, turning you around.

You stayed quiet, looking at the ground.

"You have, haven't you," he heaved a sigh, "Honestly, [F/n], if you think you aren't good enough to hang out with me, then reconsider that. I like hanging out with you; more than with anyone else in fact. And you're clearly upset about just now, so how about we go do something fun?"

You wanted to say something, but you simply couldn't. So you nodded instead, making him chuckle.

"Okay, lost your tongue?" he teased.

"No, just … what you just said … made me really happy," you said, managing a small smile.

"If that already made you happy, then I know a sentence that will make you even happier," he said, bending slightly towards you.

You stood frozen as he whispered three words in your ear you never expected to hear from anyone, let alone Kishibe.

"I – You … what!?" you stuttered, gaining the colour of a tomato.

He chuckled again as he lifted your chin up, his blue eyes sparkling.

"I love you, [F/n]," he repeated before kissing you tenderly.

It only took you a moment before responding, your books once again falling to the floor.

"You need to stop dropping those," he said when you broke the kiss.

"Like I do it on purpose," you answered, pouting, before kneeling down once again to pick up your books, again. He chuckled as he once again helped you pick them up.

When they were all picked up again and firmly against your chest, you looked towards the ground, a slight blush on your face.

"You know," Kishibe started casually, "normally when one person confesses his love to you and the two kiss with equal passion, the other says she loves him too."

Your face equalled a tomato once again as you clutched your books tighter.

"I was mentally preparing for that," you muttered.

"Ah~ I'll wait," he said, looking highly amused at you.

"I –" you stopped yourself again, taking a deep breath.

"I... you know what? My mother's making miso soup tonight, wanna come and have dinner?" you said instead, looking up hopefully.

Kishibe stared at you for a moment before bursting out in laughter. You blinked while he tried to somewhat control it.

"You … haven't changed at all, not at all. It makes me want to kiss you again," he said, shaking his head.

"But I won't," he added when you opened your mouth to say something. "Because you have to tell me you love me first. No sugar before that."

He snorted while you opened and closed your mouth, trying to get those three words out.

"I … love you," you eventually managed to mutter.

"Hah?" he tilted his head slightly.

"Do I have to repeat myself!?" you looked utmost dreadful while he chuckled.

"Was it really that hard?" he asked, moving a hand through your hair.

"No, I just … wasn't sure if this was all a dream or not," you answered, pouting slightly.

"Oh," he thought for a moment, "I really hope it isn't a dream. I love you...r mother's miso soup."

You hit him on the shoulder at that. "I know you do; that's why I invited you over."

"No other reason?" he bent forward a bit, giving you a seductive look.

"Perhaps," you muttered as you blushed again.

"Looking forward to it. Shall we leave? It's getting rather an insane hour to still be a school, you know," he said, winking.

"Yes, leaving is good. Uhm..." you looked down at your books with a frown before fiddling a bit with your arms, making it so you held them with one arm instead of both. Then, you stretched out your hand towards him. He looked questioningly at it.

"We can hold hands, right?" you asked, looking off to the side. He chuckled before intertwining his fingers with yours.

"Sure we can."

You walked towards the exit in silence, enjoying each other's company.

"I really do love you, though," Kishibe said just before you stepped outside. You stayed quiet for a while, looking to the ground, before you finally mustered up enough courage.

"I love you too.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สามปีแล้วตั้งแต่นั้น และ Kishibe อยู่ตอนนี้กัปตันทีมฟุตบอล Kidokawa Seishuu สูงของขณะที่คุณแค่ไปโรงเรียนเดียวกันเป็นเขาคุณสองอาจยังคงได้รับตามเพียงดี แต่คุณได้ตัดสินใจว่า เขาไม่ควรแขวนกับคุณโรงเรียนอีกต่อไปทำไมคุณถาม ดี เถอะบางข้อเท็จจริงที่ตรงกัน เขาเป็นกัปตัน และกองหน้าเอ กัปตัน และกองหน้าเอ เขาเยอะ ๆ fangirls เขาได้สารภาพกับน้อยหนึ่งครั้งต่อสัปดาห์ (เปิดพวกเขาทั้งหมดลงไป สำหรับพระเจ้ารู้ว่าทำไม), แม้นิยม cheerleaders มีการเปิดลง โดยเขา เขามีหน้าตาไม่มี เขาหล่อจริงจัง ดี เห็นอกเห็นใจ แทบไม่หยาบ และเกรดที่ด้านบนของที่ดีเช่นคุณดี คุณยิงตัวเองน้อยลง คุณไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของคลับใด ๆ คุณไม่เคยได้สารภาพ ขาวอย่างใดอย่างหนึ่งดังนั้นไม่ คุณคิดว่า ตัวเองเฉลี่ยในลักษณะ หรือต่ำกว่าที่ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ เกรดของคุณได้ดีแม้ว่า ดังนั้นสิ่งหนึ่งที่คุณมีความภาคภูมิใจที่ปิด เรียงปิด น้อยเพื่อให้ทำสวย ล้างทำไมคุณที่คิดว่า ดีกว่าเขาไม่ออกไปเที่ยวกับคุณ คุณเท่านั้นจะทำลายสิ่งที่เขา หรือดังนั้น คุณคิดว่าขณะที่คุณเดินลงเสียงพูด กำสมุดบัญชีของคุณกับหน้าอกของคุณ รุ่นพี่ผู้ชายสองปรากฏ คุณเพียงละเว้นพวกเขา แต่เหมือนว่า พวกเขามีใจไว้ทำ...อะไรคุณ"Hey ผู้หญิง ต้องยื่นการ ดื่มน้อย "ถามหนึ่ง อื่น ๆ snickering"ไม่ ขอบคุณ คุณตอบ ละเว้นพวกเขา และดำเนินการต่อในแบบของคุณ"โอ้ ไม่คิดว่า นั้น girly, " อีกเครื่องหนึ่งกล่าวว่า เดินหลังจากที่คุณ, "คุณดู ของโรงเรียนมารยาทว่าถ้าคุณถูกถามออกไปเพื่อดื่มกับ senpai ของคุณ แล้วคุณสามารถปฏิเสธไม่""ไม่เคยได้ยินจากปากของเขา คุณกล่าว frowning เล็กน้อยสองคนหัวเราะในไม่ช้า และคุณตัดสินใจที่จะได้รับเร็วที่สุดเท่าที่คุณสามารถทำ คุณไม่ได้ทำมันไกลแม้ว่า เมื่อคุณมีเพียงใช้สามขั้นตอน เสียงเย็นกระซิบในหูคุณ "และคุณคิดว่า คุณกำลัง""ฉันไม่ –" คุณ flinched คนมีพูดก่อนคว้าแขน และบิด ทำให้ร่างกายของคุณทั้งหมดที่เปิดมันเพื่อให้คุณเผชิญขณะนี้เขา หนังสือของคุณได้ตกลงไปพื้นดินเป็นคุณแขนอื่น ๆ lifelessly แขวนติดกับร่างกายของคุณ การหายใจของคุณเริ่มเร็วขึ้น ตามที่คุณจ้องไปด้วยเหมือนกับความกลัวบางสิ่งบางอย่างในตาที่ชายคนนั้นหน้าของคุณแล้วคนไอ ดึงดูดความสนใจของทั้งรุ่นพี่"คุณต้องสิ่งใด" อาวุโสอื่น ๆ ถาม แกลการริง angrily ที่ whomever มันเป็นที่มีไอ"อยากให้ปล่อยเธอ ถ้าคุณต้องการ"เสียงนั้น...มันไม่ได้ มี Kishibe ยังทำอะไรที่โรงเรียน เขาควรได้รับฟรีชั่วโมง หรือดังนั้นผ่านมา" และทำไมเราต้องฟังคุณ brat ? " hissed ได้จับคุณ"เพราะฉันจะทำให้ชีวิตอยู่นรกถ้าอะไรเกิดขึ้นกับเธอ Kishibe ตอบเบา ๆ"Hm และทำไมต้องเราที่จากคุณ "เหมือนเดิมหนึ่งถาม"ดี มีครูในห้องข้างหลัง เพียงเพื่อให้คุณทราบ" Kishibe พยักหน้ากับหัวของเขาไปประตูที่นำไปสู่ห้องเรียนที่"ขี้ อีก hissed เขาถ่ายคู่ของเขาดู "ดีกว่าปล่อยให้แล้วกัน""ใช่ เธอไม่ได้คุ้มค่ามากที่ยังคง หนึ่งถือคุณเพิ่ม ให้ไปของคุณ และเดินออกไปกับเพื่อนของเขาคุณยืนมีแช่แข็งที่สอง คำ และภัยคุกคามที่ยัง ทำงานผ่านจิต คุณ rubbed แขน พยายามถูปิดคำสุดท้ายที่เขาได้กล่าวว่านอกจากนี้คุณยังไม่ได้สังเกตเห็น Kishibe มาใกล้ชิดจนกระทั่งเขาเคาะคุณบนไหล่ ทำให้คุณกระโดดเกือบ 3 ฟุตในอากาศ"ขออภัย เขา muttered กระพริบยิ้มเล็ก "[F/n], ไม่ได้ทำร้ายคุณหรือไม่""N-ไม่มี ดี คุณโกหก "จริง ๆ ฉัน... ฉันจะไป"คุณ knelt ลง และเริ่มรับหนังสือของคุณ พยายามไม่เพื่อระเบิดออกไปร้องไห้ มันไม่เต็มประหลาดใจเมื่อ Kishibe knelt ลงเช่นกัน และเริ่มช่วยคุณคุณยืนขึ้น wordlessly เป็นได้เขา handing ส่วนเหลือของสิ่งที่เขาได้เก็บรวบรวม"ดี ต้องไป คุณให้ออก chuckle ประสาท และเริ่มต้นเดินไป แต่ Kishibe แล้วคว้าแขนของคุณ"พูด, [F/n], มีคุณถูกหลีกเลี่ยงฉันเมื่อเร็ว ๆ นี้" เขาถาม เปิดคุณสถานคุณอยู่ที่เงียบสงบ มองที่พื้นดิน"คุณมี ไม่ได้ คุณ" เขา heaved แยกกัน, "สุจริตอย่าง, [F/n], ถ้าคุณคิดว่า คุณไม่ดีพอที่จะแขวนกับฉัน แล้ว reconsider ที่ ชอบห้อยออกกับคุณ มากกว่ากับคนอื่นในความเป็นจริง และคุณอืดอย่างชัดเจนเกี่ยวกับเมื่อกี้นี้ ดังนั้นประมาณว่าเราไปทำอะไรสนุกไหม "คุณอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่คุณก็ไม่ ดังนั้นที่คุณพยักหน้าแทน ทำให้เขา chuckle"เค หายไปลิ้นของคุณ" เขา teased"ไม่ เพียงแค่...คุณแค่พูด...ทำให้ฉันมีความสุขจริง ๆ, " คุณกล่าว การจัดการรอยยิ้มเล็ก ๆ"ถ้าที่ทำแล้วคุณมีความสุข แล้วฉันรู้ว่าประโยคที่จะทำให้คุณมีความสุขแม้ว่า เขากล่าว ดัดเล็กน้อยต่อคุณคุณยืนแข็งเป็นเขากระซิบสามคำในหูของคุณไม่เคยคาดว่าจะได้ยินจากใคร นับประสา Kishibe"ฉัน – คุณ...อะไร? " คุณ stuttered ดึงดูดสีของมะเขือเทศเขาเบา ๆ อีกครั้งเขายกของชิ้น ตาสีฟ้าประกาย"ฉันรักคุณ, [F/n]," เขาซ้ำก่อนที่จะจูบคุณละม่อมแพ้คุณครู่ก่อนตอบสนอง หนังสือของคุณอีกครั้งลงพื้น"คุณจำเป็นต้องหยุดการปล่อยที่ เขากล่าวเมื่อคุณยากจนการจูบ"เหมือนฉันเกี่ยวกับวัตถุประสงค์ คุณตอบ pouting ก่อนนั่งลงอีกครั้งเพื่อรับหนังสือของคุณ อีกครั้ง เขาเบา ๆ เป็นเขาอีกครั้งช่วยให้คุณรับเมื่อพวกเขาได้ทั้งหมดหูอีกครั้ง และอย่างมั่นคงกับหน้าอกของคุณ คุณมองไปทางพื้นดิน อายเล็กน้อยบนใบหน้าของคุณ"คุณทราบ Kishibe เริ่มลวก ๆ "โดยปกติเมื่อคน confesses ความรักของเขากับคุณ และทั้งสองจูบ ด้วยความรักเท่า อื่น ๆ ว่า เธอรักเขามากเกินไป"ใบหน้าของคุณ equalled มะเขือเทศอีกครั้งเป็นคุณคลัตช์ของหนังสือสัด"ฉันกำลังใจเตรียมว่า คุณ muttered"อา ~ ฉันจะรอ, " เขากล่าวว่า amused มองสูงที่คุณ"ฉัน –" คุณหยุดตัวเองอีกครั้ง การหายใจลึก ๆ"I. .. คุณรู้หรือไม่ แม่ของทำซุปมิโซะคืนนี้ ต้อง การมารับประทานอาหารเย็น "คุณกล่าวแทน หาหวังKishibe จ้องไปที่คุณครู่ก่อนชีวิตชีวาออกในเสียงหัวเราะ คุณคันนั้นกะพริบในขณะที่เขาพยายามจะค่อนข้างควบคุมมัน"คุณ...ยังไม่ได้เปลี่ยนเลย ไม่ มันทำให้ฉันอยากจูบคุณอีก เขากล่าวว่า สั่นศีรษะของเขา"แต่ฉันจะไม่ เขาเพิ่มเมื่อคุณเปิดปากของคุณจะบอกอะไร "การบอก รักฉันก่อน ไม่มีน้ำตาลที่"เขา snorted ในขณะที่คุณเปิด และปิดของปาก พยายามไปสามคำเหล่านั้น"ฉัน...รักคุณ, " คุณก็จัดการ mutter"ไร" เขายืดศีรษะเล็กน้อย"ต้องทำซ้ำตัวเอง?" คุณมองสุด dreadful ขณะเขาเบา ๆ"นั้นเป็นเรื่องที่ยากมาก" เขาถาม ย้ายมือผ่านเส้นผมของคุณ"ไม่ ฉันเพียงแค่...ไม่แน่ใจว่านี้เป็นความฝัน หรือ ไม่, " คุณตอบ pouting เล็กน้อย"โอ้ เขาคิดครู่ "ผมหวังว่า มันไม่ใช่ความฝัน ฉันรักคุณ...ซุปมิโซะ r แม่ "คุณตีเขาบนไหล่ที่ "ฉันรู้ว่า คุณทำ คือเหตุผลที่ทำไมผมเชิญคุณไป ""ไม่มีเหตุผลอื่น ๆ หรือ" เขางอไปข้างหน้าเล็กน้อย ให้ดูเย้ายวนน่า"บางที คุณ muttered กับคุณขวยเขินอีก"มองไปข้างหน้าก็ เราจะปล่อย จะเดินทางเป็นชั่วโมงบ้ายังคง เป็น โรงเรียน รู้ เขากล่าวว่า ขยิบตา"ใช่ ออกได้ดี Uhm..."คุณมองลงไปที่สมุดบัญชีของคุณกับหน้านิ่วก่อน fiddling บิตกับแขนของคุณ ทำเพื่อคุณจัดให้ มีแขนข้างหนึ่งแทนทั้งนั้น แล้ว คุณเหยียดมือของคุณต่อเขา เขาดู questioningly ได้"เราสามารถถือมือ ขวา" คุณถาม มองออกไปด้านข้าง เขาเบา ๆ ก่อนสานนิ้วมือของเขากับของคุณ"แน่ใจว่าเราได้"คุณเดินทางออกในความเงียบ เพลิดเพลินกับบริษัทของผู้อื่น"ผมรักคุณ แม้ว่า Kishibe กล่าวว่า ก่อนคุณลง คุณอยู่เงียบในขณะที่ มองไปพื้นดิน ก่อนคุณสุดท้าย mustered ค่าความกล้าหาญเพียงพอ"ฉันก็รักคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สามปีผ่านมาแล้ว คิชิตอนนี้และกัปตันของทีมฟุตบอล kidokawa seishuu สูงในขณะที่คุณก็เคยอยู่โรงเรียนเดียวกับเขา

คุณสองก็ยังไปด้วยกันได้ดี แต่คุณได้ตัดสินใจว่าเขาไม่ควรจะออกไปกับเธอที่โรงเรียนแล้ว

ถ้าจะถามว่าทำไม ? งั้น เอาความจริง เขาคือกัปตัน และกัปตันและ Ace Ace กองหน้า , กองหน้า ,เขามีจำนวนมาก fangirls เขาจะสารภาพกับอย่างน้อยหนึ่งครั้งต่อสัปดาห์ ( ปิดพวกเขาทั้งหมดลงด้วย เพราะพระเจ้ารู้ว่าทำไม ) แม้เชียร์ลีดเดอร์เป็นที่นิยมได้รับการเปิดลงโดยเขา เขาดูดีและไม่ เขายังหล่อ ดี , ขี้สงสาร , แทบจะไม่หยาบคาย และด้านบนของที่เกรดดีเช่นกัน

คุณดี คุณยิงตัวเองลงนิดหน่อย คุณไม่ใช่ส่วนหนึ่งของคลับคุณไม่เคยได้รับสารภาพ จึงไม่เคยจูบด้วย จาก thought yourself average in looks , or ะ that ผมและ . เกรดสวยดี ดังนั้น สิ่งหนึ่งที่เธอภูมิใจซะ เรียงออก อย่างน้อยที่สุด . . .

เพื่อที่ทำให้มันชัดเจนว่าทำไมคุณคิดว่ามันจะดีกว่าถ้าเขาไม่ไปเที่ยวกับเธอ คุณจะทำลายทุกอย่างเพื่อเขา หรือเพื่อให้คุณคิด

ขณะที่คุณเดินลงทางเดิน , กำหนังสือของคุณกับหน้าอกของคุณ สองชายรุ่นพี่ที่ปรากฏ คุณเพียงไม่สนใจพวกเขา แต่พวกเขามีจิตใจของตนเอง ชุดทำ . . . อะไรจะคุณ

" เฮ้ อยากจะไปเที่ยวหน่อยครับ ดื่มหน่อยได้มั้ย ? " ถาม ๆ หัวเราะคิกคัก

" ขอบคุณนะ " เธอตอบ ไม่สนใจพวกเขาและต่อเนื่องในแบบของคุณ

" โอ้ฉันคิดว่าไม่นะ ผู้หญิง" คนอื่น ๆ กล่าวว่าขณะที่พวกเขาเดินตามคุณ คุณเห็น มันเป็นมารยาทของโรงเรียนว่า ถ้าคุณถูกถามออกไปดื่มอะไรกับรุ่นพี่ของคุณ แล้วคุณจะไม่ปฏิเสธ "

" ไม่เคยได้ยิน " คุณบอกว่า มุ่ยเล็กน้อย

ผู้ชายสองคนหัวเราะ ในไม่ช้าและคุณตัดสินใจที่จะไปให้เร็วที่สุดเท่าที่คุณสามารถ คุณไม่ได้ทำมันไกลมากนะ เมื่อคุณมีเพียงถ่ายสามขั้นตอนเสียงเย็นกระซิบในหูของคุณ และคุณคิดว่ากำลังจะไปไหนค่ะ "

" ฉันไม่– " คุณตกใจเมื่อคนที่พูดขึ้นก่อนคว้าแขนและบิดมันทำให้ร่างกายของคุณเปิดกับมันตอนนี้คุณเจอเขา หนังสือของคุณได้ลดลงไปที่พื้นดินเป็นคุณอื่น ๆแขนแขวนแห้งเหี่ยวต่อไปกับร่างกายของคุณลมหายใจเริ่มเร็วขึ้นขณะที่คุณจ้องมองกับสิ่งที่คล้ายกับกลัวในสายตาของคุณชายตรงหน้าเธอ

แล้วใครไอ , ดึงดูดความสนใจของทั้งรุ่นพี่

" คุณต้องการอะไร ? และผู้ใหญ่ senior ระบุ glaring Rei at whomever it was นั้น coughed . เก็บกวาดเก็บกวาด " i ทันที like หรือ release ตัวกระจายอยู่จาก . " เก็บกวาดเก็บกวาด that voice ที่ it couldn 't : .