Situated on the Adriatic Sea, Venic

Situated on the Adriatic Sea, Venice traded with the Byzantine Empire and the Moslem world extensively. During the late thirteenth century, Venice was the most prosperous city in all of Europe. At the peak of its power and wealth, it had 36,000 sailors operating 3,300 ships, dominating Mediterranean commerce. During this time, Venice's leading families vied with each other to build the grandest palaces and support the work of the greatest and most talented artists. The city was governed by the Great Council, which was made up of members of the most influential families in Venice. The Great Council appointed all public officials and elected a Senate of 200 to 300 individuals. The Senate hen chose the Council of Ten, a secretive group which held the utmost power in the administration of the city. One member of the great council was elected 'doge,' or duke, the ceremonial head of the city.



The Venetian doge ruled for life under a system of constitutional monarchy. The Doge of Venice ruled in great splendor, and laws were passed in his name, but his power was severely limited by the Great Council, and most notably, the Council of Ten. In 1423, Francesco Fosari became doge. He ruled with excessive grandeur and exercised far greater power than had past doges, aggressively pursuing a policy of western expansion. Many in the Great Council thought he had usurped too great a degree of power. To torment and control the doge, the Council of Ten falsely accused his son, Jacopo, of treason, and began a long process during which Jacopo was exiled, readmitted, tortured, and exiled again, all the while refusing to allow the doge to resign. Finally, when the Council of Ten was satisfied that its message had gotten across, they forced Fosari to resign, affirming its power over the monarch.

Throughout the late fifteenth and early sixteenth centuries, Venice was assailed at sea by the Ottoman Turks and on land by the so-called Holy League against Venice, which sought to knock Venice from its pedestal of arrogance. The city survived the onslaught, however, by relying on its strength in sea trade.

Milan, the most northern of the major Italian city-states, came to dominate the Po River valley. The city's strategic location along trade lines and as a gateway to Italy from the north necessitated a strong military state. Due to the need for strong leadership, Milan became a strong monarchy under a succession of powerful dukes. The Visconti family ruled as dukes almost continuously from 1317 to 1447, maintaining the stability of the volatile region through military might. At the height of their power they controlled nearly all of northernmost Italy. In 1447 the last Visconti died, and the Milanese attempted to install a republic. The republic proved unable to protect the city's military interests, and in 1450, Francesco Sforza, a professional soldier, seized control of the government. His family would rule Milan for years to come. The most well known of his descendents, Ludovico Sforza, played the part of the archetypical Italian Renaissance prince, surrounding himself with intrigue and corruption. Though Ludovico was not the rightful duke of Milan and was known to use coercion and manipulation to achieve his political goals, for a time the city of Milan flourished in his care. Under Ludovico, known as 'Il Moro,' Milan was extraordinarily wealthy and its citizens participated in a splendid and excessive social culture. Artists such as Leonardo da Vinci were attracted to the glamour and wealth of Milan and flocked to the city in search of commissions.

In the late 15th century, in an effort to reduce the troublesome power of his in-laws and enemies, the royal family of Naples, Ludovico promised King Charles VIII of France free passage through Milan and into Naples. The French invasion of 1494 failed, but in 1499 another French expedition moved into Italy led by the new king, Louis XII. The French turned on Ludovico and took Milan, moving from there into many other areas of Italy. The glory of the Milanese court collapsed under French control, and the artists who had flocked to the city now fled to new locations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แห่งทะเลเอเดรียติก เวนิสซื้อขายกับจักรวรรดิไบแซนไทน์และโลกตึกอย่างกว้างขวาง ในช่วงศตวรรษสิบสามสาย เวนิสเป็นเมืองเจริญที่สุดในยุโรป ที่จุดสูงสุดของอำนาจความมั่งคั่ง มันมีเรือ 36,000 ที่ทำเรือ 3,300 อำนาจเหนือเมดิเตอร์เรเนียนพาณิชย์ ในช่วงเวลานี้ ครอบครัวชั้นนำของเวนิส vied กันสร้างพระราชวังบรรยากาศ และสนับสนุนผลงานของศิลปินที่มีพรสวรรค์ที่สุด และมากที่สุด เมืองถูกปกครอง โดยสภาดี ซึ่งได้ทำให้ค่าของสมาชิกของครอบครัวที่มีอิทธิพลมากที่สุดในเวนิส สภาดีแต่งตั้งเจ้าหน้าที่สาธารณะทั้งหมด และการเลือกตั้งวุฒิสภาบุคคล 200-300 ไก่วุฒิสภาเลือกสภาของสิบ กลุ่มความลับซึ่งถืออำนาจสูงสุดในการบริหารงานของเมือง ไม่มีการเลือกตั้งสมาชิกหนึ่งสภาดี 'โด เก หรือดุ๊ก กัญญาหัวเมือง The Venetian doge ruled for life under a system of constitutional monarchy. The Doge of Venice ruled in great splendor, and laws were passed in his name, but his power was severely limited by the Great Council, and most notably, the Council of Ten. In 1423, Francesco Fosari became doge. He ruled with excessive grandeur and exercised far greater power than had past doges, aggressively pursuing a policy of western expansion. Many in the Great Council thought he had usurped too great a degree of power. To torment and control the doge, the Council of Ten falsely accused his son, Jacopo, of treason, and began a long process during which Jacopo was exiled, readmitted, tortured, and exiled again, all the while refusing to allow the doge to resign. Finally, when the Council of Ten was satisfied that its message had gotten across, they forced Fosari to resign, affirming its power over the monarch.Throughout the late fifteenth and early sixteenth centuries, Venice was assailed at sea by the Ottoman Turks and on land by the so-called Holy League against Venice, which sought to knock Venice from its pedestal of arrogance. The city survived the onslaught, however, by relying on its strength in sea trade.Milan, the most northern of the major Italian city-states, came to dominate the Po River valley. The city's strategic location along trade lines and as a gateway to Italy from the north necessitated a strong military state. Due to the need for strong leadership, Milan became a strong monarchy under a succession of powerful dukes. The Visconti family ruled as dukes almost continuously from 1317 to 1447, maintaining the stability of the volatile region through military might. At the height of their power they controlled nearly all of northernmost Italy. In 1447 the last Visconti died, and the Milanese attempted to install a republic. The republic proved unable to protect the city's military interests, and in 1450, Francesco Sforza, a professional soldier, seized control of the government. His family would rule Milan for years to come. The most well known of his descendents, Ludovico Sforza, played the part of the archetypical Italian Renaissance prince, surrounding himself with intrigue and corruption. Though Ludovico was not the rightful duke of Milan and was known to use coercion and manipulation to achieve his political goals, for a time the city of Milan flourished in his care. Under Ludovico, known as 'Il Moro,' Milan was extraordinarily wealthy and its citizens participated in a splendid and excessive social culture. Artists such as Leonardo da Vinci were attracted to the glamour and wealth of Milan and flocked to the city in search of commissions.In the late 15th century, in an effort to reduce the troublesome power of his in-laws and enemies, the royal family of Naples, Ludovico promised King Charles VIII of France free passage through Milan and into Naples. The French invasion of 1494 failed, but in 1499 another French expedition moved into Italy led by the new king, Louis XII. The French turned on Ludovico and took Milan, moving from there into many other areas of Italy. The glory of the Milanese court collapsed under French control, and the artists who had flocked to the city now fled to new locations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตั้งอยู่บนทะเลเอเดรียติกเวนิสซื้อขายกับจักรวรรดิไบเซนไทน์และโลกมุสลิมอย่างกว้างขวาง ในช่วงปลายศตวรรษที่สิบสามเวนิสเป็นเมืองที่เจริญรุ่งเรืองมากที่สุดในทั้งหมดของยุโรป ที่จุดสูงสุดของอำนาจและความมั่งคั่งของมันมีการดำเนินงาน 36,000 ลูกเรือ 3,300 เรือเมดิเตอร์เรเนียนครอบครองพาณิชย์ ในช่วงเวลานี้ของเวนิสครอบครัวชั้นนำประชันกับแต่ละอื่น ๆ เพื่อสร้างพระราชวังที่ยิ่งใหญ่และสนับสนุนการทำงานของศิลปินที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและมีความสามารถมากที่สุด เมืองที่ถูกควบคุมโดยสภาซึ่งถูกสร้างขึ้นในสมาชิกของครอบครัวที่มีอิทธิพลมากที่สุดในเวนิซ ผู้ยิ่งใหญ่ที่ได้รับการแต่งตั้งสภาเจ้าหน้าที่ของรัฐและการเลือกตั้งวุฒิสภา 200-300 บุคคล ไก่วุฒิสภาเลือกสภาสิบกลุ่มลับซึ่งถืออำนาจสูงสุดในการบริหารงานของเมือง หนึ่งในสมาชิกของสภาที่ดีได้รับเลือก 'โด' หรือดยุคหัวพระราชพิธีของเมือง. โดจ Venetian ปกครองสำหรับชีวิตภายใต้ระบบของระบอบรัฐธรรมนูญ โดจเวนิสปกครองในความงดงามที่ดีและผ่านกฎหมายในชื่อของเขา แต่อำนาจของเขาถูก จำกัด อย่างรุนแรงจากการประชุมใหญ่และโดดเด่นที่สุดสภาสิบ ใน 1423, ฟรานเชส Fosari กลายเป็นผู้พิพากษา เขาปกครองที่มีความยิ่งใหญ่มากเกินไปและใช้อำนาจมากขึ้นกว่าที่ผ่านมามี doges อุกอาจใฝ่หานโยบายการขยายตัวของตะวันตก จำนวนมากในการประชุมใหญ่คิดว่าเขาได้ชิงมากเกินไปการศึกษาระดับปริญญาของการใช้พลังงาน ทรมานและการควบคุมการพิพากษาสภาสิบกล่าวหาลูกชายของเขา Jacopo ของกบฏและเริ่มกระบวนการที่ยาวในระหว่างที่ Jacopo ถูกเนรเทศ, สมทรมานและถูกเนรเทศอีกครั้งทั้งหมดในขณะที่ปฏิเสธที่จะอนุญาตให้ผู้พิพากษาที่จะลาออก . สุดท้ายเมื่อสภาสิบเป็นที่น่าพอใจว่าข้อความที่มีอากาศข้ามพวกเขาบังคับ Fosari จะลาออกยืนยันอำนาจของตนเหนือพระมหากษัตริย์. ตลอดสายที่สิบห้าศตวรรษที่สิบหกต้นเวนิสถาโถมเข้าใส่ในทะเลโดยพวกเติร์กออตโตมันและบนบก โดยสิ่งที่เรียกว่าศักดิ์สิทธิ์ลีกกับเวนิซซึ่งพยายามที่จะเคาะเวนิสจากฐานของความเย่อหยิ่ง เมืองที่รอดชีวิตจากการโจมตี แต่โดยอาศัยความแข็งแรงในการค้าทะเล. มิลานเหนือสุดของอิตาลีที่สำคัญเมืองรัฐเข้ามามีอิทธิพลโพแม่น้ำหุบเขา ยุทธศาสตร์ที่ตั้งของเมืองตามแนวการค้าและการเป็นประตูสู่ประเทศอิตาลีมาจากทางเหนือของรัฐจำเป็นต้องมีกองทัพที่แข็งแกร่ง เนื่องจากความต้องการในการเป็นผู้นำที่แข็งแกร่ง, มิลานกลายเป็นพระมหากษัตริย์ที่แข็งแกร่งภายใต้การสืบมรดกของดุ๊กที่มีประสิทธิภาพ ครอบครัววิสคอนติปกครองดุ๊กอย่างต่อเนื่องเกือบ 1317-1447, การรักษาเสถียรภาพของภูมิภาคระเหยผ่านอาจทหาร ที่ความสูงของอำนาจของพวกเขาที่พวกเขาควบคุมเกือบทั้งหมดของเหนืออิตาลี ใน 1447 สุดท้าย Visconti ตายและ Milanese พยายามที่จะติดตั้งเป็นสาธารณรัฐ สาธารณรัฐพิสูจน์แล้วว่าไม่สามารถที่จะปกป้องเมืองของผลประโยชน์ทางทหารและใน 1450, ฟรานเชสฟอร์ซาเป็นทหารมืออาชีพคว้าตัวควบคุมของรัฐบาล ครอบครัวของเขาจะปกครองมิลานสำหรับปีมา ที่เป็นที่รู้จักกันดีที่สุดของลูกหลานของเขา Ludovico Sforza เล่นเป็นส่วนหนึ่งของอิตาลี archetypical เจ้าชายเรเนสซองรอบตัวเองด้วยการวางแผนและการทุจริต แม้ว่า Ludovico ไม่ได้เป็นดยุคแห่งมิลานที่ถูกต้องและเป็นที่รู้จักที่จะใช้บังคับและการจัดการเพื่อให้บรรลุเป้าหมายทางการเมืองของเขาสำหรับระยะเวลาที่เมืองมิลานเจริญรุ่งเรืองอยู่ในความดูแลของเขา ภายใต้ Ludovico เรียกว่า 'Il Moro' มิลานเป็นที่ร่ำรวยผิดปกติและประชาชนมีส่วนร่วมในที่สวยงามและวัฒนธรรมทางสังคมที่มากเกินไป ศิลปินเช่นเลโอนาร์โดดาวินชีถูกดึงดูดไปที่เย้ายวนใจและความมั่งคั่งของมิลานและฝูงคนไปยังเมืองในการค้นหาของคณะกรรมการ. ในช่วงปลายศตวรรษที่ 15 ในความพยายามที่จะลดการใช้พลังงานลำบากในกฎหมายและศัตรูของเขาพระราชวงศ์ เนเปิลส์ Ludovico สัญญา King Charles VIII ของฝรั่งเศสผ่านทางฟรีมิลานและเนเปิลส์เข้ามา ฝรั่งเศสบุก 1494 ล้มเหลว แต่ในอีก 1,499 ฝรั่งเศสเดินทางย้ายเข้าไปอยู่ในอิตาลีนำโดยกษัตริย์องค์ใหม่หลุยส์ที่สิบสอง ฝรั่งเศสเปิด Ludovico และเอามิลานย้ายจากที่นั่นลงไปในพื้นที่อื่น ๆ ของอิตาลี พระสิริของศาลเมืองมิลานทรุดตัวลงภายใต้การควบคุมของฝรั่งเศสและศิลปินที่ได้แห่ไปยังเมืองในขณะนี้หลบหนีไปยังสถานที่ใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตั้งอยู่ในทะเลอะเดรียติค เวนิส ซื้อขายกับจักรวรรดิไบแซนไทน์และโลกมุสลิมอย่างกว้างขวาง ในช่วงศตวรรษที่สิบสามสาย เวนิสเป็นเมืองที่เจริญรุ่งเรืองมากที่สุดในทั้งหมดของยุโรป ที่จุดสูงสุดของอำนาจและความมั่งคั่ง มันมีงาน 3300 36000 กะลาสีเรือควบคุมทะเลเมดิเตอร์เรเนียนพาณิชย์ ในช่วงเวลานี้เวนิสเป็นผู้นำครอบครัว vied กับแต่ละอื่น ๆเพื่อสร้างพระราชวังที่ยิ่งใหญ่ และสนับสนุนผลงานของศิลปินที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและเก่งที่สุด เมืองที่ถูกปกครองโดยสภาที่ดี ซึ่งถูกสร้างขึ้นจากสมาชิกของครอบครัวที่มีอิทธิพลมากที่สุดในเวนิส สภาแต่งตั้งข้าราชการที่ดีทั้งหมดการเลือกตั้งวุฒิสภา 200 ถึง 300 คน และ วุฒิสภา ไก่เลือกสภาสิบเป็นคนลึกลับกลุ่มซึ่งจัดขึ้น อำนาจสูงสุดในการปกครองของเมือง หนึ่งในสมาชิกของสภาดีถูกเลือก ' ดยุก ' หรือดุ๊ก หัวหน้าพิธีกรรมของเมือง



Venetian ดยุคปกครองชีวิตภายใต้ระบบของรัฐธรรมนูญพระมหากษัตริย์ ที่ดยุคแห่งเอดินบะระห์ปกครองในความงดงาม และกฎหมายที่ผ่านในชื่อของเขา แต่พลังของเขาถูก จำกัด อย่างรุนแรง โดยสภาดีและส่วนใหญ่ยวด , สภาของสิบ ในสิ่งที่ fosari กลายเป็นดยุคฟรานเชสโก้ . เขาปกครองด้วยบารมีมากเกินไป และใช้พลังงานมากขึ้นกว่าที่ผ่านมา doges เลยเถิด , ติดตามนโยบายการขยายตัวของตะวันตก หลายคนในสภามากคิดว่าเขาได้ชิงมากระดับของพลังงาน การทรมานและควบคุมดอดจ์ , สภาสิบกล่าวหาลูกชายของเขา , จาโกโป , การกบฏและเริ่มกระบวนการยาว ในระหว่างที่จาโคโป ถูกเนรเทศ การผูกประโยค ถูกทรมาน และถูกเนรเทศอีกครั้ง ทั้งหมดในขณะที่ปฏิเสธที่จะอนุญาตให้ดอจ ลาออก ในที่สุด เมื่อสภาสิบ พอใจที่ได้รับข้อความของพวกเขาข้าม บังคับ fosari ลาออก ยืนยันอำนาจของตนมากกว่าพระมหากษัตริย์

ตลอดสิบห้าสายศตวรรษที่ 16 และต้น ,เมืองเวนิสถูก assailed ในทะเลโดยออตโตมันเติร์ก และบนพื้นดิน โดยเรียกว่าสันนิบาตศักดิ์สิทธิ์กับเวนิส ซึ่งพยายามที่จะเคาะเวนิสจากฐานของความเย่อหยิ่ง เมืองที่รอดพ้นจากการโจมตี แต่โดยอาศัยความแข็งแกร่งในการค้าทางทะเล

มิลาน ที่สุดทางตอนเหนือของรัฐอิตาลีเมืองใหญ่ มาครองโพแม่น้ำหุบเขา