Caregivers were highly functional.

Caregivers were highly functional. Caregiver
burden related to subjective demands increased significantly over time. Perceived skills preparedness was high at baseline but decreased over time. Psychological distress was moderate but increased in the study period. Overall QOL was moderate at baseline and decreased significantly overtime. Psychological well-being had the worst QOL score.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื้อรังสูงทำงานได้ ภูมิปัญญาภาระงานที่เกี่ยวข้องกับความต้องการตามอัตวิสัยเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเวลาผ่าน เตรียมความพร้อมทักษะการรับรู้สูงที่พื้นฐาน แต่ลดลงเมื่อเวลาผ่าน ความทุกข์ทางจิตใจได้ปานกลาง แต่เพิ่มขึ้นในรอบระยะเวลาศึกษา โดยรวม QOL ได้ปานกลางที่พื้นฐาน และลดลงอย่างมีนัยสำคัญค่าล่วงเวลา จิตใจที่มีคะแนน QOL เลว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้ดูแลผู้ป่วยที่มีการทำงานสูง ผู้ดูแล
ภาระที่เกี่ยวข้องกับความต้องการที่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญอัตนัยเมื่อเวลาผ่านไป การรับรู้ทักษะการเตรียมความพร้อมอยู่ในระดับสูงที่ baseline แต่ลดลงเมื่อเวลาผ่านไป ความทุกข์ทางจิตใจในระดับปานกลาง แต่เพิ่มขึ้นในระยะเวลาการศึกษา คุณภาพชีวิตโดยรวมอยู่ในระดับปานกลางที่ baseline และลดลงอย่างมีนัยสำคัญการทำงานล่วงเวลา ความผาสุกมีคะแนนคุณภาพชีวิตที่เลวร้ายที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้ดูแลมีการทำงานอย่างมาก ภาระการดูแลของผู้ดูแลมีความสัมพันธ์กับความต้องการ
อัตนัยเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเวลาผ่านไป การรับรู้ทักษะความพร้อมสูงในผู้ป่วย แต่เมื่อเวลาผ่านไป ความทุกข์ทางจิตใจระดับปานกลาง แต่เพิ่มขึ้นในช่วงเวลาที่ศึกษา คุณภาพชีวิตโดยรวมอยู่ในระดับปานกลางที่ 0 และลดลงอย่างมีนัยสำคัญการทำงานล่วงเวลา สุขภาวะทางจิตได้คะแนนคุณภาพชีวิตที่เลวร้ายที่สุด