Method applied to determine the ero

Method applied to determine the erosion threshold
Knowledge of the influence of erodibility factors on soil erosion
(both environmental and related to agricultural management) can
be used to determine erosion thresholds, defined as the value (of
the erodibility factor) above which the reduction in erosion is
statistically significant. The erosion threshold approach is intended
to facilitate decision making with a view to improving the planning
of agricultural activity from the standpoint of soil conservation and
avoiding possible arbitrary decisions arising from the use of
empirical methods.
To establish the erosion threshold, we consider the hypothesis
that water erosion does not increase at a constant rate with respect
to erodibility factors. The conditions under which a research study
is conducted are of crucial importance in this respect; research
conditions in the
field (agricultural plots) differ greatly from those
in the laboratory and can make it difficult to isolate the influence of
each erodibility factor on the overall erosion. For example, Roose
and Ndayizigiye (1997) showed that erosion did not increase
linearly with the slope gradient, due to the existence of a stonier
soil and less crusting on the steeper slopes, which reduced the
degree of erosion. That is, the erosion trend observed with respect
to a particular factor may be influenced by other factors, the
interference from which is difficult to isolate, given the working
conditions in the
field plots. Nevertheless, these are the actualconditions that must subsequently be addressed when the
research outcomes are used as the basis for management
recommendations. From this standpoint, it seems most appropriate
to conduct the study under the same conditions as those to
which the results will later be transferred.
It is important to recognize that reducing erosion from a
statistical point of view is not synonymous with the effective
control of erosion, because a ‘statistical’ reduction may take place
at high absolute values of erosion. To assess whether the erosion
threshold used corresponds to effective erosion control, we applied
a verification methodology based on the use of visual indicators to
assess the intensity of erosion by means of a qualitative
classification (Table 2). It has been established that an erosion
threshold, determined from a statistical standpoint, reflects the
effective control of erosion when a plot with the specified
characteristics presents an erosion intensity of category 0 or
category 1; in contrast, it is not effective when the category is 2 or
3. In the latter case, the erosion threshold cannot be used for the
purpose for which it was designed. As background to this
verification procedure, we cite the study by Mutekanga et al.
(2010), who examined satellite images to assess the risk of erosion
and validated the results obtained in a
field study using an erosion
intensity classification based on the presence/absence of visual
cues and their size.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้วิธีการตรวจสอบเกณฑ์การกัดเซาะความรู้ของอิทธิพลของปัจจัย erodibility พังทลายของดิน(สิ่งแวดล้อม และที่เกี่ยวข้องกับการจัดการเกษตร) สามารถใช้เพื่อกำหนดขีดจำกัดการพังทลาย กำหนดเป็นมูลค่า (ของปัจจัย erodibility) ข้างต้นซึ่งเป็นการลดในพังทลายนัยสำคัญทางสถิติ วิธีพังทลายขีดจำกัดมีวัตถุประสงค์เพื่อให้ง่ายต่อการตัดสินใจเพื่อการปรับปรุงการวางแผนกิจกรรมทางการเกษตรจากมุมมองของการอนุรักษ์ดิน และหลีกเลี่ยงการตัดสินใจได้เองอันเกิดจากการใช้วิธีการเชิงประจักษ์การสร้างเกณฑ์การพังทลาย เราพิจารณาข้อกัดเซาะของน้ำที่เพิ่มขึ้นในอัตราคงที่ด้วยความเคารพกับปัจจัย erodibility เงื่อนไขภายใต้ซึ่งศึกษาวิจัยจะดำเนินการได้ของในแง่นี้ วิจัยเงื่อนไขในการฟิลด์ (เกษตร) แตกต่างอย่างมากจากในห้องปฏิบัติการ และสามารถทำให้มันยากที่จะแยกอิทธิพลของแต่ละปัจจัย erodibility จากการกัดเซาะโดยรวม ตัวอย่างเช่น Rooseและ Ndayizigiye (1997) พบว่า ไม่เพิ่มพังทลายขนานกับเนินไล่ระดับสี เนื่องจากการดำรงอยู่ของการ stonierดินและเปลือกตะกอนเหล่าน้อยบนเนินเขาสูงชัน ซึ่งลดการระดับของการกัดเซาะ คือ การกัดเซาะแนวโน้มปฏิบัติ ด้วยความเคารพเพื่อเป็นปัจจัยเฉพาะอาจมีผลมาจากปัจจัยอื่น ๆ การสัญญาณรบกวนซึ่งเป็นการยากที่แยก รับทำงานเงื่อนไขในการแปลงในฟิลด์ แต่ เหล่านี้เป็น actualconditions ที่ต่อมาต้องแก้ไขได้เมื่อการผลการวิจัยจะใช้เป็นพื้นฐานสำหรับการจัดการคำแนะนำ จากมุมมองนี้ ดูเหมือนว่าเหมาะสมสุดการดำเนินการศึกษาภายใต้เงื่อนไขเดียวกันเมื่อต้องการซึ่งในภายหลังจะถูกถ่ายโอนผลการจำเป็นต้องรู้จักที่กัดเซาะลดลงจากการมองทางสถิติคือไม่มีประสิทธิภาพควบคุมการกัดเซาะ เนื่องจากการลด 'สถิติ' ที่อาจเกิดขึ้นที่สูงค่าสัมบูรณ์ของพังทลาย เพื่อประเมินว่าการกัดเซาะเกณฑ์ที่ใช้สอดคล้องกับการควบคุมการพังทลายที่มีประสิทธิภาพ เราใช้วิธีการตรวจสอบการใช้ตัวชี้วัดที่แสดงถึงประเมินความรุนแรงของการกัดเซาะโดยวิธีการเชิงคุณภาพการจัดประเภท (ตารางที่ 2) มีการสร้างที่การพังทลายสะท้อนให้เห็นถึงขีดจำกัด กำหนดจากมุมมองทางสถิติ การพังทลายเมื่อพล็อตกับการควบคุมที่มีประสิทธิภาพแสดงลักษณะการกัดเซาะรุนแรงของประเภท 0 หรือประเภทที่ 1 ตรงกันข้าม มันจะไม่มีประสิทธิภาพเมื่อประเภท 2 หรือ3. ในกรณีหลัง พังทลายขีดจำกัดไม่สามารถใช้สำหรับการวัตถุประสงค์ที่ผู้ออกแบบ เป็นพื้นหลังนี้ขั้นตอนการตรวจสอบ เราอ้างอิงการศึกษาโดย Mutekanga et al(2010), ผู้ตรวจสอบภาพถ่ายดาวเทียมเพื่อประเมินความเสี่ยงของการกัดกร่อนและตรวจสอบผลลัพธ์ที่ได้ในการฟิลด์การศึกษาใช้การกัดเซาะintensity classification based on the presence/absence of visualcues and their size.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีการที่ใช้เพื่อกำหนดเกณฑ์การกัดกร่อนความรู้เกี่ยวกับอิทธิพลของปัจจัย erodibility ต่อการชะล้างพังทลายของดิน( ทั้งสิ่งแวดล้อมและที่เกี่ยวข้องกับการจัดการการเกษตร )จะใช้เพื่อกำหนดเกณฑ์การกำหนดเป็นค่าของปัจจัยข้างต้น erodibility ) ซึ่งลดการกัดเซาะจะอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ การกำหนดแนวทางไว้เพื่อความสะดวกในการตัดสินใจกับมุมมองเพื่อปรับปรุงการวางแผนกิจกรรมการเกษตร จากมุมมองของการอนุรักษ์ดินและหลีกเลี่ยงการตัดสินเป็นไปได้ที่เกิดจากการใช้งานของวิธีการเชิงประจักษ์เพื่อสร้างเกณฑ์ของเราพิจารณาสมมติฐานการน้ำไม่เพิ่มขึ้นในอัตราคงที่ ด้วยความเคารพปัจจัย erodibility . ภายใต้เงื่อนไขที่ศึกษาวิจัยเป็นการวิจัยที่มีความสำคัญอย่างยิ่งในความเคารพนี้ การวิจัยเงื่อนไขในแปลง ( แปลงเกษตร ) แตกต่างจากพวกนั้นในห้องปฏิบัติการและสามารถทำให้มันยากที่จะแยกผลกระทบของerodibility แต่ละปัจจัยในการรวม ตัวอย่างเช่น รูสและ ndayizigiye ( 1997 ) พบว่า การไม่เพิ่มเส้นตรงที่มีความชันลาดเนื่องจากการดำรงอยู่ของ stonierดินและน้อยกว่าตกสะเก็ดบนทางลาดชันที่ลดลงระดับของการกัดเซาะ นั่นคือ แนวโน้มการตรวจสอบด้วยความเคารพการเป็นปัจจัยโดยเฉพาะอาจจะได้รับอิทธิพลจากปัจจัยอื่น ๆการแทรกแซงจากซึ่งเป็นเรื่องยากที่จะแยก ให้ทำงานเงื่อนไขในแปลงแปลง อย่างไรก็ตาม , เหล่านี้เป็น actualconditions ต่อมาที่ต้อง addressed เมื่อผล การวิจัยที่ใช้เป็นพื้นฐานสำหรับการจัดการแนะนํา จากจุดยืนนี้ มันน่าจะเหมาะสมที่สุดเพื่อทำการศึกษาภายใต้เงื่อนไขเดียวกับที่ซึ่งผลลัพธ์ที่ได้จะได้โอนมันเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องจำว่า การลดการกัดกร่อนจากชี้สถิติของมุมมองไม่ตรงกันกับประสิทธิภาพการควบคุมการพังทลายของ เพราะ " สถิติ " ลด อาจจะเกิดขึ้นที่แน่นอนค่าสูงของการกัดเซาะ เพื่อประเมินว่าการกัดเซาะเกณฑ์การใช้ที่สอดคล้องกับการควบคุมที่มีประสิทธิภาพ เราใช้การตรวจสอบวิธีการขึ้นอยู่กับการใช้ตัวชี้วัดภาพเพื่อประเมินความรุนแรงของการกัดเซาะโดยวิธีการเชิงคุณภาพหมวดหมู่ ( ตารางที่ 2 ) มันได้ถูกก่อตั้งขึ้นที่กัดเซาะเกณฑ์ที่กำหนดจากมุมมองทางสถิติ สะท้อนการควบคุมประสิทธิภาพของการชะล้างพังทลายเมื่อแปลงกับที่ระบุไว้ลักษณะที่มีการกัดเซาะความเข้มของหมวดหมู่ 0 หรือประเภทที่ 1 ; ในทางตรงกันข้าม มันไม่มีประสิทธิภาพ เมื่อประเภท 2 หรือ3 . ในกรณีหลังการพังทลายของไม่สามารถใช้สำหรับวัตถุประสงค์ที่มันถูกออกแบบมา เป็นภาพพื้นหลังนี้ขั้นตอนการตรวจสอบที่เราอ้างถึงการศึกษาโดย mutekanga et al .( 2010 ) ที่ตรวจสอบภาพจากดาวเทียมเพื่อประเมินความเสี่ยงของการกัดกร่อนและตรวจสอบผลลัพธ์ที่ได้ในการศึกษาการกัดเซาะการจำแนกความรุนแรงขึ้นอยู่กับการมี / ไม่มีภาพคิว และขนาดของพวกเขา