rice production was adopted in resp

rice production was adopted in respect of oilseed crops such as sesame and groundnuts.
As will be described later, imports of edible oil increased dramatically after 1988. As a result,
the domestic edible oil price was lowered to a level close to that of the international price. On the
other hand, there was a remarkable increase in exports of pulses and beans, and before long, they
became Myanmar’s largest export item. In due course the domestic price of pulses increased quite
rapidly. Pulses and beans underwent a process of rapid adjustment with the international market
price. In this sense, the largest change that Myanmar agriculture has experienced since 1988 has
been departure from a closed trade regime, which had been isolating the domestic market from the
international market.
By contrast, in the case of rice, since 1988 the domestic price has been continuously repressed
at about half of the international price, although the disparity narrowed somewhat over time. On the
other hand, the indispensable inputs needed for rice cultivation (chemical fertilizer and diesel oil)
have strengthened their linkages to the international market, insofar as recently, they have begun to
be imported on a purely commercial basis. This means that the rice sector in Myanmar has itself
strengthened its linkage with the international market, albeit in a rather asymmetric way, and with
the result that in this respect, the sufferings of the Myanmar government and of the farmers have
come to converge.
It is true that even after 1988 farmers in Myanmar continued to be controlled by the ‘three
internal major agricultural systems’ inherited from the socialist period, namely the procurement
system, the planned cropping system and the state ownership of farmland, a point stressed by
Takahashi (Takahashi 2001). It can even be argued that after 1988, the government tightened these
systems to control farmers. However, at the same time, Myanmar agriculture is being forced to come
to terms with the current wave of internationalization. Given that internationalization is inevitable,
how to make the best use of its merits while at the same time minimizing its demerits is the key to
successful reform of the domestic control systems. In analyzing trends in the agricultural sector after
1988, this paper attempts to emphasize the transition to an open economy, rather than the transition
to a market economy in general. For this very reason, the paper focuses on broader measures rather
than simply domestic factors and it is hoped that by doing so, it will fill a gap in previous research.
We group the major agricultural products of Myanmar into the following four categories: export
crops, crops for import competition, crops for the domestic market and crops for state–owned

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลิตข้าวถูกนำมาใช้ผิด oilseed พืชเช่นงาและ groundnutsตามที่จะอธิบายในภายหลัง นำเข้าของกินน้ำมันเพิ่มขึ้นอย่างมากหลังจากปี 1988 เป็นผลกินน้ำมันในประเทศราคาถูกลดลงระดับกับที่ราคาระหว่างประเทศ ในการอีก มีการเพิ่มขึ้นโดดเด่นในการส่งออกกะพริบและถั่ว และ ก่อนที่พวกเขายาวกลายเป็นสินค้าส่งออกที่ใหญ่ที่สุดของพม่า ในครบกำหนดหลักสูตรกะพริบราคาภายในประเทศเพิ่มขึ้นมากรวดเร็ว กะพริบและถั่วแต่ละกระบวนการของการปรับปรุงอย่างรวดเร็วกับตลาดต่างประเทศราคา ในความรู้สึกนี้ ใหญ่ที่สุดเปลี่ยนแปลงพม่าที่เกษตรมีประสบการณ์ตั้งแต่ 1988 มีการเดินทางจากระบอบค้าปิด ซึ่งมีการแยกประเทศจากการตลาดต่างประเทศโดยคมชัด ในกรณีของข้าว ตั้งแต่ 1988 ราคาภายในประเทศได้รับอย่างต่อเนื่อง repressedที่ประมาณครึ่งหนึ่งของราคาต่างประเทศ แม้ว่า disparity ที่จำกัดค่อนข้างช่วงเวลา ในการมืออื่น ๆ อินพุตสำคัญที่จำเป็นสำหรับการเพาะปลูกข้าว (สารเคมีปุ๋ยและดีเซลน้ำมัน)มีความเข้มแข็งความเชื่อมโยงของตลาดต่างประเทศ insofar ตามล่า พวกเขาได้เริ่มสามารถนำเข้ามาในธุรกิจเพียงอย่างเดียว หมายความ ว่า ภาคข้าวในพม่าได้เองความเข้มแข็งของความเชื่อมโยงกับตลาดต่างประเทศ แม้ว่า ในทางเป็น asymmetric และมีผลว่า ในนี้ ทุกข์ ของรัฐบาลพม่า และ ของเกษตรกรได้มามาบรรจบกันมันเป็นความจริงว่า แม้หลังจากปี 1988 เกษตรกรในพม่ายังคงถูกควบคุมโดย ' สามภายในสำคัญทางการเกษตรระบบการสืบทอดจากระยะสังคมนิยม ได้แก่การจัดซื้อระบบ ระบบครอบแผน และรัฐเป็นเจ้าของ จุดเน้นตามทะกะฮะชิ (ทะกะฮะชิ 2001) มันสามารถแม้แต่จะโต้เถียงว่า หลังจากปี 1988 รัฐบาลที่รัดกุมกว่านี้เหล่านี้ระบบควบคุมเกษตรกร อย่างไรก็ตาม ในเวลาเดียวกัน เกษตรพม่าจะถูกบังคับให้มาเงื่อนไขกับคลื่นปัจจุบันของนานา ที่นานาจะหลีกเลี่ยงไม่ได้วิธีการใช้ดีที่สุดของบุญในขณะเวลาเดียวกันย่อของนิทานชาดกต่าง ๆ เป็นกุญแจสำคัญที่จะปฏิรูปประสบความสำเร็จของระบบการควบคุมภายในประเทศ ในการวิเคราะห์แนวโน้มในภาคการเกษตรหลังจาก1988 กระดาษนี้พยายามเน้นการเปลี่ยนแปลงเศรษฐกิจเปิด แทนการเปลี่ยนแปลงเศรษฐกิจตลาดทั่วไป เหตุผลนี้มาก กระดาษเน้นมาตรการกว้างค่อนข้างปัจจัยภายในประเทศเพียงและหวังว่า โดยการทำเช่นนั้น มันจะเติมช่องว่างในการวิจัยก่อนหน้านี้เรากลุ่มสินค้าเกษตรสำคัญของพม่าเป็น 4 ประเภทดังต่อไปนี้: ส่งออกพืช พืชในการนำเข้าแข่งขัน พืชสำหรับตลาดในประเทศและพืชสำหรับรัฐ – เป็นเจ้าของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การผลิตข้าวที่ถูกนำมาใช้ในส่วนของพืชเช่นน้ำมันงาและถั่วลิสง.
ในฐานะที่จะอธิบายต่อการนำเข้าน้ำมันพืชเพิ่มขึ้นอย่างมากหลังจากที่ปี 1988
เป็นผลให้ราคาน้ำมันพืชในประเทศลดลงในระดับใกล้เคียงกับต่างประเทศได้ราคา. บนมืออื่น ๆ ที่มีการเพิ่มขึ้นโดดเด่นในการส่งออกของพัลส์และถั่ว, และอีกไม่นานพวกเขาก็กลายเป็นรายการที่ส่งออกที่ใหญ่ที่สุดของพม่า ในหลักสูตรเนื่องจากราคาในประเทศของพัลส์ที่เพิ่มขึ้นค่อนข้างอย่างรวดเร็ว พัลส์และถั่วเปลี่ยนกระบวนการของการปรับอย่างรวดเร็วกับตลาดต่างประเทศราคา ในแง่นี้การเปลี่ยนแปลงที่ใหญ่ที่สุดว่าการเกษตรพม่ามีประสบการณ์ตั้งแต่ปี 1988 ได้รับการเดินทางออกจากระบอบการปกครองการค้าปิดซึ่งได้รับการแยกตลาดในประเทศจากตลาดต่างประเทศ. โดยคมชัดในกรณีของข้าวตั้งแต่ปี 1988 ราคาในประเทศมี ถูกปราบปรามอย่างต่อเนื่องที่ประมาณครึ่งหนึ่งของราคาระหว่างประเทศแม้ว่าความแตกต่างลดลงบ้างในช่วงเวลา บนมืออื่น ๆ ที่ขาดไม่ได้ปัจจัยการผลิตที่จำเป็นสำหรับการปลูกข้าว (ปุ๋ยเคมีและน้ำมันดีเซล) มีความเข้มแข็งเชื่อมโยงไปยังตลาดต่างประเทศเมื่อเร็ว ๆ นี้ตราบเท่าที่พวกเขาได้เริ่มที่จะนำเข้าในเชิงพาณิชย์อย่างหมดจด ซึ่งหมายความว่าภาคข้าวในพม่าได้เองมีความเข้มแข็งเชื่อมโยงกับตลาดต่างประเทศแม้ว่าในทางที่ไม่สมมาตรค่อนข้างและมีผลที่ว่าในแง่นี้ความทุกข์ของรัฐบาลพม่าและเกษตรกรได้มาบรรจบกัน. มัน เป็นความจริงที่แม้หลังจากที่ 1988 เกษตรกรในพม่ายังคงถูกควบคุมโดยสามระบบการเกษตรภายในที่สำคัญ'ที่สืบทอดมาจากยุคสังคมนิยมคือการจัดซื้อระบบระบบการปลูกพืชการวางแผนและรัฐเป็นเจ้าของพื้นที่การเกษตรที่จุดเน้นโดยทากาฮาชิ ( ทากาฮาชิ 2001) มันยังสามารถที่ถกเถียงกันอยู่ว่าหลังจากที่ปี 1988 รัฐบาลรัดกุมเหล่านี้ระบบการควบคุมการเกษตรกร แต่ในเวลาเดียวกันเกษตรพม่าจะถูกบังคับให้มาถึงข้อตกลงกับคลื่นปัจจุบันของสากล ระบุว่าเป็นสากลเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงวิธีการที่จะทำให้การใช้งานที่ดีที่สุดของประโยชน์ในขณะที่ในเวลาเดียวกันการลด demerits ของมันคือกุญแจสำคัญในการปฏิรูปการประสบความสำเร็จของระบบการควบคุมภายในประเทศ ในการวิเคราะห์แนวโน้มในภาคเกษตรกรรมหลังปี 1988 บทความนี้พยายามที่จะเน้นการเปลี่ยนไปใช้เศรษฐกิจแบบเปิดมากกว่าการเปลี่ยนแปลงที่มีต่อเศรษฐกิจในตลาดทั่วไป ด้วยเหตุผลอย่างนี้กระดาษที่มุ่งเน้นไปที่มาตรการที่กว้างขึ้นค่อนข้างมากกว่าปัจจัยภายในประเทศเพียงและก็หวังว่าการทำเช่นนั้นก็จะเติมช่องว่างในการวิจัยก่อนหน้านี้. เรากลุ่มสินค้าเกษตรที่สำคัญของพม่าต่อไปนี้เป็นสี่ประเภท: การส่งออกพืชพืชสำหรับการแข่งขันนำเข้าพืชสำหรับตลาดภายในประเทศและพืชที่รัฐเป็นเจ้าของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การผลิตข้าวเป็นลูกบุญธรรมในส่วนของพืช oilseed เช่นงา groundnuts .
เท่าที่จะอธิบายในภายหลัง การนำเข้าน้ำมันได้เพิ่มขึ้นอย่างมาก หลังจากที่ 1988 เป็นผลให้ราคาน้ํามันพืช
ภายในประเทศลดลงในระดับที่ใกล้เคียงกับที่ของราคาระหว่างประเทศ บน
มืออื่น ๆที่มีเพิ่มขึ้นโดดเด่นในการส่งออกของถั่วและถั่ว และไม่นาน พวกเขา
เป็นสินค้า ส่งออกที่ใหญ่ที่สุดของพม่า ในหลักสูตรเนื่องจากราคาในประเทศของชีพจรเพิ่มขึ้นค่อนข้าง
อย่างรวดเร็ว ถั่วและถั่ว underwent กระบวนการอย่างรวดเร็ว การปรับตัวกับราคาตลาด
ระหว่างประเทศ ในความรู้สึกนี้ , ที่ใหญ่ที่สุดในพม่า มี ประสบการณ์ เปลี่ยนที่เกษตร ตั้งแต่ปี 1988 มี
ได้ออกเดินทางจากระบอบการค้าปิด ซึ่งมีการแยกตลาดภายในประเทศจาก
ตลาดต่างประเทศ
ในทางกลับกันในกรณีของข้าวตั้งแต่ปี 1988 ราคาภายในประเทศได้รับอย่างต่อเนื่องกดดัน
ประมาณครึ่งหนึ่งของราคาระหว่างประเทศ แม้ว่าความต่างแคบค่อนข้างตลอดเวลา บน
มืออื่น ๆ , ปัจจัยการผลิตที่ขาดไม่ได้จำเป็นสำหรับการปลูกข้าว ( ปุ๋ยเคมี และน้ำมันดีเซล )
มีความเข้มแข็งเชื่อมโยงกับตลาดต่างประเทศ