A practice that has been widely ado

A practice that has been widely adopted for habitat management
in agroecosystems is the conservation of weed strips, which
can enhance beneficial arthropod populations (Altieri and
Whitcomb, 1978; Wyss, 1995; Nentwig, 1998; Liljesthröm et al.,
2002; Gurr et al., 2003; Norris and Kogan, 2000, 2005). Although
less predictable than managed wildflower plantings that promote
populations of beneficial arthropods (Fielder et al., 2008) through
the provisioning of food resources (Wäckers et al., 2005), natural
weed strips provide the farmer with a low-investment option to
enhance biological control. These weed strips are typically integrated
into, and/or surrounding, crop fields, depending on habitat
characteristics and the movement patterns of arthropod natural
enemies (Corbett, 1998; Gurr et al., 2003; Skirvin et al., 2011). It
is this interaction between weed strips and arthropods that can
influence predator–prey interactions (Norris and Kogan, 2000,
2005), broaden the food resource base and increase the number
of sites available for oviposition and shelter, thereby enhancing
the pest suppression potential of natural enemies (Nentwig,
1998; Thies and Tscharntke, 1999; Landis et al., 2000). Specifically,
flowers of weeds provide pollen and nectar that attracts and maintains
a diverse community of arthropod predators such as syrphids
(Tooker et al., 2006; Haenke et al., 2009), ladybirds (Cottrell and
Yeargan, 1999; Burgio et al., 2006), lacewings (Nentwig, 1998)
and predatory bugs (Atakan, 2010). Nutrients present in floral
resources also improve natural enemy survival during their noncarnivorous
life stage and are utilized as complementary food
resource when prey are limiting.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แบบฝึกหัดที่ได้รับการรับรองอย่างกว้างขวางสำหรับการจัดการที่อยู่อาศัยใน agroecosystems เป็นการอนุรักษ์ของวัชพืชแถบ ซึ่งสามารถเพิ่มประชากรสัตว์ขาปล่องเป็นประโยชน์ (Altieri และวิทโคม 1978 Wyss, 1995 Nentwig, 1998 Liljesthröm et al.,2002 Gurr และ al., 2003 นอร์ริสและ Kogan, 2000, 2005) ถึงแม้ว่าได้น้อยกว่า plantings ไวล์ดฟลาวเวอร์มีการจัดการที่ส่งเสริมประชากรของ arthropods (Fielder et al., 2008) ที่เป็นประโยชน์ผ่านการเตรียมทรัพยากรอาหาร (Wäckers et al., 2005), ธรรมชาติชาวนากับตัวเลือกการลงทุนต่ำเพื่อให้วัชพืชแถบเพิ่มการควบคุมทางชีวภาพ แถบวัชพืชเหล่านี้จะรวมเป็น หรือสภาพแวดล้อม ตัดลง อยู่อาศัยลักษณะและรูปแบบการเคลื่อนไหวของธรรมชาติสัตว์ขาปล้องศัตรู (คอร์เบตต์ 1998 Gurr และ al., 2003 Skirvin et al., 2011) มันเป็นการโต้ตอบนี้ระหว่างวัชพืชแถบ arthropods ที่สามารถอิทธิพลโต้ตอบสัมผัส – เหยื่อ (นอร์ริสและ Kogan, 20002005), ขยายฐานทรัพยากรอาหาร และเพิ่มจำนวนของอเมริกาจึงเพิ่ม oviposition และอยู่อาศัยศักยภาพการปราบปรามศัตรูพืชศัตรูธรรมชาติ (Nentwigปี 1998 Thies และ Tscharntke, 1999 แลนดิสและ al., 2000) โดยเฉพาะดอกไม้ของวัชพืชให้ละอองเกสรและน้ำหวานที่ดึงดูด และรักษาชุมชนมีความหลากหลายของการล่าสัตว์ขาปล่องเช่น syrphids(Tooker และ al., 2006 Haenke et al., 2009), ladybirds (Cottrell และYeargan, 1999 Burgio และ al., 2006), lacewings (Nentwig, 1998)และบักมหาศาล (Atakan, 2010) สารอาหารที่อยู่ในดอกไม้ทรัพยากรนอกจากนี้ยังปรับปรุงอยู่รอดศัตรูธรรมชาติในระหว่างการ noncarnivorousเวทีชีวิตและจะใช้เป็นอาหารเสริมทรัพยากรเมื่อเหยื่อถูกจำกัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การปฏิบัติที่ได้รับการยอมรับกันอย่างแพร่หลายสำหรับการจัดการที่อยู่อาศัย
ใน agroecosystems อนุรักษ์ของแถบวัชพืชซึ่ง
สามารถเพิ่มประชากรแมลงที่เป็นประโยชน์ (Altieri และ
Whitcomb 1978; Wyss, 1995; Nentwig, 1998; Liljesthröm, et al.
2002; Gurr et al, ., 2003; อร์ริสและ Kogan, 2000, 2005) แม้ว่าจะ
คาดเดาได้น้อยกว่าการปลูกดอกไม้ป่าที่มีการจัดการที่ส่งเสริม
ประชากรของแมลงที่เป็นประโยชน์ (วิมุตติ et al., 2008) ผ่าน
การจัดเตรียมทรัพยากรอาหาร (Wäckers et al., 2005), ธรรมชาติ
แถบวัชพืชให้เกษตรกรที่มีตัวเลือกการลงทุนที่ต่ำเพื่อ
เพิ่มความ การควบคุมทางชีวภาพ แถบวัชพืชเหล่านี้มักจะมีการบูรณาการ
เข้าและ / หรือโดยรอบเขตข้อมูลพืชที่ขึ้นอยู่กับที่อยู่อาศัย
ลักษณะและรูปแบบการเคลื่อนไหวของธรรมชาติแมลง
ศัตรู (Corbett, 1998; Gurr et al, 2003;.. Skirvin et al, 2011) มัน
คือการทำงานร่วมกันระหว่างแถบวัชพืชและแมลงที่สามารถ
มีอิทธิพลต่อการมีปฏิสัมพันธ์ล่าเหยื่อ (นอร์ริและ Kogan, 2000,
2005), ขยายฐานทรัพยากรอาหารและการเพิ่มจำนวน
ของเว็บไซต์ที่พร้อมใช้งานสำหรับการวางไข่และที่อยู่อาศัยจึงช่วยเพิ่ม
ศักยภาพในการปราบปรามศัตรูพืชของ ศัตรูธรรมชาติ (Nentwig,
1998; Thies และ Tscharntke 1999. แลนดิส, et al, 2000) โดยเฉพาะ
ดอกไม้ของวัชพืชให้เกสรและน้ำหวานที่ดึงดูดและรักษา
ชุมชนที่หลากหลายของผู้ล่าแมลงเช่น syrphids
(Tooker et al, 2006;.. Haenke et al, 2009), ladybirds (Cottrell และ
Yeargan 1999; Burgio et al, 2006), แมลงวัน (Nentwig, 1998)
และแมลงที่กินสัตว์ (atakan 2010) สารอาหารที่อยู่ในดอกไม้
ทรัพยากรยังปรับปรุงการอยู่รอดของศัตรูธรรมชาติของพวกเขาในช่วง noncarnivorous
เวทีชีวิตและถูกนำมาใช้เป็นอาหารเสริม
ทรัพยากรเมื่อเหยื่อจะ จำกัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การปฏิบัติที่ได้รับการรับรองอย่างกว้างขวางสำหรับการจัดการสิ่งแวดล้อมในพฤติกรรมคือการอนุรักษ์แถบวัชพืช ซึ่งสามารถเพิ่มประชากร
ดินประโยชน์ ( อาเทียรี่และ
จากการผลิต , 1978 ; วิ ์ , 1995 ; Nentwig , 1998 ; liljesthr ö m et al . ,
2002 ; เกอร์ et al . , 2003 ; Norris Kogan และ , 2000 , 2005 ) แม้ว่า
ทายน้อยกว่าจัดการปลูกดอกไม้ที่ส่งเสริม
ประชากรของแมลงที่เป็นประโยชน์ ( วิมุตติ et al . , 2008 ) ผ่านระบบทรัพยากรอาหาร
( W และ ckers et al . , 2005 ) , แถบวัชพืชธรรมชาติ
ให้ชาวนาที่มีตัวเลือกการลงทุนต่ำ

เพิ่มการควบคุมทางชีวภาพ แถบวัชพืชเหล่านี้มักจะรวม
, และ / หรือรอบข้าง ท้องทุ่ง ขึ้นอยู่กับ ลักษณะและรูปแบบของที่อยู่อาศัยที่

ดินธรรมชาติเคลื่อนไหวศัตรู ( Corbett , 1998 ; เกอร์ et al . , 2003 ; สเคอร์วิน et al . , 2011 ) มัน
นี่ปฏิสัมพันธ์ระหว่างแถบวัชพืชและแมลงที่สามารถล่าเหยื่อ ( ปฏิกิริยา )
อิทธิพลและ Norris Kogan 2000
2005 ) , ขยายฐานทรัพยากรอาหารและเพิ่มจำนวนของเว็บไซต์ที่พร้อมใช้งานสำหรับการวางไข่

และที่พักซึ่งจะช่วยเพิ่มศักยภาพปราบศัตรูพืช ศัตรูธรรมชาติ ( Nentwig
, 1998 ;และ tscharntke Thi è s , 1999 ; แลนดิส et al . , 2000 ) โดย
ดอกวัชพืชมีเกสรและน้ำหวานที่ดึงดูดและรักษาชุมชนที่หลากหลายของนักล่า arthropod

( เช่น syrphids tooker et al . , 2006 ; haenke et al . , 2009 ) , ladybirds ( cottrell และ
yeargan , 1999 ; burgio et al . , 2006 ) lacewings ( Nentwig , 1998 )
และแมลงที่กินสัตว์อื่นเป็นอาหาร ( atakan , 2010 ) สารอาหารที่มีอยู่ในดอกไม้
ทรัพยากรปรับปรุงความอยู่รอดศัตรูธรรมชาติในช่วง noncarnivorous
เวทีชีวิตและใช้เป็นแหล่งอาหาร เมื่อล่าเหยื่อ
เสริมจำกัด