“But today… he finally lost it, and

“But today… he finally lost it, and raised his voice?” Areum helped her with her words. She nodded. “I think he had been keeping it in for so long that today was the last of his patience.” She wasn’t crying anymore. She was just dazed by it all. “I didn’t expect such drastic change in his behaviour.. I was shocked trying to comprehend it. I cried because it hurt so bad. Now that I’ve cried… I am calm.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

" แต่วันนี้เขาก็สูญเสียมัน และยกเสียงของเขา? " Areum ช่วยให้เธอกับคำพูดของเธอ เธอเลยต้อง "ผมคิดว่า เขาได้รับการรักษามันไว้ในนาน ว่า วันนี้เป็นสุดท้ายของความอดทนของเขา" เธอไม่ได้ร้องไห้อีกต่อไป นอกจากนี้เธอก็ถูกงงงวย โดยทั้งหมด "ผมไม่ได้คาดหวังดังกล่าวเปลี่ยนแปลงอย่างมากในพฤติกรรมของเขา... ตกใจพยายามที่จะเข้าใจมัน ฉันร้องไห้ เพราะมันเจ็บมาก ตอนนี้ที่ฉันเคยร้องไห้... "ผมเงียบสงบ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

" แต่วันนี้ ... ในที่สุดเขาก็สูญเสียมันไปและยกเสียงของเขา?" Areum ช่วยเธอด้วยคำพูดของเธอ เธอพยักหน้า "ผมคิดว่าเขาได้รับการเก็บรักษาไว้ในนานจนวันนี้เป็นวันสุดท้ายของความอดทนของเขา." เธอไม่ได้ร้องไห้อีกต่อไป เธอได้รับการมึนงงเพียงแค่มันทั้งหมด "ผมไม่ได้คาดหวังการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงดังกล่าวในพฤติกรรมของเขา .. ฉันก็ตกใจพยายามที่จะเข้าใจมัน ผมร้องไห้เพราะมันเจ็บเลวร้าย ตอนนี้ที่ผมเคยร้องไห้ ... ฉันสงบ. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" แต่ในวันนี้ . . . . . . . ในที่สุดเขาก็สูญเสียมัน และยกเสียงของเขา " รึมช่วยเธอด้วยคำพูด เธอพยักหน้า " ฉันคิดว่าเขาได้เก็บมันไว้มานาน วันนี้เป็นสุดท้ายของความอดทนของเขา เธอไม่ได้ร้องไห้อีก เธอกำลังงุนงงทั้งหมด " ผมไม่คิดว่าการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงเช่นในความประพฤติของเขา . . . . . . . ผมตกใจมาก พยายามที่จะเข้าใจมัน ฉันร้องไห้เพราะมันเจ็บมากๆ ตอนนี้ฉันร้องไห้ . . . . . . . ฉันสงบ”