CommentPABLO PICASSO is universally

Comment
PABLO PICASSO is universally regarded as one of the greatest artists of the modern era. One quality, however, for which his art is seldom praised is its colour - except, that is, by the contemporary American abstract painter Peter Halley.
Still Life on a Pedestal Table : 'I've always thought of Picasso's palette as positively psychedelic,' says Halley
"Matisse is always regarded as the great colourist of 20th-century art, and when I was a student, I thought the same. But now I think there is a whole other tradition of colour, apart from Matisse's very harmonic approach, which Picasso represents. It's a tradition of strident, dissonant, jarring colour that you can see very clearly in this painting from 1931, Still Life on a Pedestal Table from the Musee Picasso in Paris.
"If you think of colour as a tool for expressing emotional states, then the idea that those states could be tense or uncomfortable is just as valid as the idea that they should be soothing or peaceful. Picasso's colour has meant so much to me.
"It was transformed as his own emotions altered with time. In Picasso's paintings of 1917-18, the colours are magical and shimmering, almost dematerialised; while in the late Thirties, just before the Second World War, the colour becomes frightening. It's almost like the art of the mentally ill.
"Meanwhile, in the paintings of the late Twenties and early Thirties, such as Still Life on a Pedestal Table, there's a palette of pastel purple or violet, a pastel lime green, and often a yellow or a pastel orange. I've always thought of that palette as positively psychedelic. I think this painting, like many others, has an electric quality."
That quality is certainly shared by Halley's own pictures. His abstracts, which swiftly earned him an international reputation in the Eighties, are often painted in colours for which the only description is Day-Glo. But their chromatic ebullience is offset by imagery that alludes to electronic circuitry, office block architecture and prison cells. (Recent work by Halley is on show at Waddington Galleries, 11 Cork St, London W1 until Nov 17.)
But Still Life on a Pedestal Table reminds one not only of Halley's own painting, but also of that of another postwar American artist, Roy Lichtenstein, master of producing high art in the popular idiom of the comic book.
Halley says: "There's also a pop quality in Still Life on a Pedestal Table, and in other Picassos of the same period, that seems to me to be way ahead of its time. A lot of 20th-century artists - and actually I think of Matisse in this regard even more than Picasso - share the language of comic-book artists and cartoonists. Their works are flat, coloured-in, diagrammatic.
"Another thing that has always struck about Picasso's lines dividing colour areas is that the guy could really draw with a brush. It's a tough thing to do because the black line has to look like a positive mark, not a space between. But the colour areas it's dividing also have to have an edge that denotes them as a shape. And almost always he manages to draw those so that every form looks like a positive presence. That's real virtuosity. Contemporary painters sometimes try to do the same thing, and they always fall short. Picasso did it better than anyone."
Uniquely among artists, Picasso's "periods" are often classified according to his love life - the last years being the epoch of his second wife, Jacqueline, the late Thirties and early Forties that of Dora Maar, and so forth. In January 1927, Picasso, then 45, met the 17-year-old Marie-Therese Walter in front of the Parisian department store Galeries Lafayette. He introduced himself with the words: "Mademoiselle, you have an interesting face. I would like to make your portrait."
Six months later they became lovers, but, as he was still officially married to his first wife, Olga, he did not paint her for several years, except in disguised form, as in Still Life on a Pedestal Table. However, the globular fruit and jug of this picture are remarkably similar to the shapes in which Marie-Therese was painted openly the following year, 1932, in Girl before a Mirror.
'T he paintings of Picasso's years with Marie-Therese are very much involved with sexuality. Still Life on a Pedestal Table is definitely anthropomorphic. Most of Picasso's works of those years are based on the fact that he viewed her as extremely voluptuous. So, clearly, all the curves are part of his feelings towards her. And the connection of this colour that 20 years ago we might have called psychedelic with sexuality seems most intriguing to me.
"Picasso is always seen as a Don Juan, the Spanish bull. But, from the time he began painting women at the turn of the 19th century, the man was extraordinarily dependent on his girlfriends. Devoting most of his life to making portraits of his companions is unprecedented. He empowered them by becoming so dependent on them.
"People talk about Marie-Therese Walter as his mistress, but they were together for almost 10 years, had a baby, and he wrote her almost daily love letters over those 10 years. It wasn't exactly a fling. Picasso as an artist and as a man was more complex than we usually think."



Share
1
Facebook
1
Twitter
0

Email
LinkedIn
0

Culture
Art »
EXTERNAL LINKS
Pablo Picasso - Artchive
Pablo Picasso - Artcyclopedia
Pablo Picasso - Robin Chew



Share
1
Facebook
1
Twitter
0
LinkedIn
0

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความคิดเห็นปาโบลปีกัสโซเป็นแบบถือเป็นหนึ่งในศิลปินที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของยุคสมัยใหม่ คุณภาพหนึ่ง อย่างไรก็ตาม ในซึ่งงานศิลปะของเขาไม่ค่อยยกย่องคือ สีของมัน - ยกเว้น โดยที่สมัยอเมริกันนามธรรมจิตรกรปีเตอร์ฮัลนิ่งบนตารางเชิง: 'ได้เสมอคิดของสีของปิกัสโซเป็นบวกไซคีเดลิค กล่าวว่า ฮัล"Matisse เสมอถือเป็น colourist ดีของศตวรรษที่ 20 ศิลปะ และเมื่อนักเรียน ฉันคิดว่า เหมือนกัน แต่ตอนนี้คิดว่า มีประเพณีอื่น ๆ ทั้งสี จากของ Matisse มีค่ามากวิธี การปิแทน มันเป็นประเพณีของชาว strident, dissonant, jarring สีที่คุณสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนในภาพวาดนี้จาก 1931 นิ่งในตารางเชิงจากปิพิพิธภัณฑ์เจ้าในปารีส"ถ้าคุณคิดว่า สีเป็นเครื่องมือสำหรับแสดงอารมณ์อเมริกา แล้วความคิดที่ว่า รัฐอาจจะตึง หรือไม่สบายถูกเพียงว่าเป็นความคิดที่ว่า พวกเขาควรจะเงียบสงบ หรือผ่อนคลาย ของ Picasso สีมีความหมาย มากผม"จะถูกเปลี่ยนไปเป็นอารมณ์ของเขาเองที่เปลี่ยนแปลงกับเวลา ในภาพวาดของปิกัสโซ 1917-18 สีจะขลัง และ พราย เกือบ dematerialised สีจะไม่น่ากลัวใน Thirties สาย ก่อนสงครามครั้งสองโลก มันเป็นเกือบเหมือนศิลปะการป่วยใจ"ในขณะเดียวกัน ในภาพวาดของยี่ปลาย Thirties แรก เช่นนิ่งบนตารางเชิง มีจานสีของสีม่วงพาสเทม่วง มีสี เขียว และมักจะเป็นสีเหลือง หรือสีส้มพาสเท ผมได้ความคิดของสีที่เป็นไซคีเดลิคบวกเสมอ ผมคิดว่า ภาพวาดนี้ เช่นคนอื่น ๆ มีคุณภาพการไฟฟ้า"คุณภาพที่แน่นอนก็ โดยภาพของฮัล ของบทคัดย่อจาก ที่อย่างรวดเร็วได้เขามีชื่อเสียงนานาชาติในอันดับ โดยทั่วไปมักจะทาสีในสีที่คำอธิบายเฉพาะเป็น Day-Glo แต่ ebullience ของเครื่องตั้งสายเป็นบัญชีตรงข้ามภาพที่ alludes วงจรอิเล็กทรอนิกส์ บล็อกสำนักงานสถาปัตยกรรมและคุกเซลล์ (งานล่าสุด โดยฮัลคือในการแสดงที่ Waddington แกลเลอรี่ W1 11 คอร์กเซนต์ ลอนดอนจนถึงวันที่ 17 พฤศจิกายน)แต่นิ่งบนตารางเชิงเตือนหนึ่งของภาพวาดของฮัล ของที่อื่นพ้นศิลปินอเมริกัน รอย Lichtenstein หลักการผลิตสูงแต่ยังไม่เพียงแต่ศิลปะในสำนวนนิยมของหนังสือการ์ตูนฮัลกล่าวว่า: "มีคุณภาพป๊อป ในนิ่งบนตารางเชิง และ Picassos อื่น ๆ ของรอบระยะเวลาเดียวกัน ที่ผมให้ ทางก่อนเวลา ของศตวรรษที่ 20 ศิลปิน - และจริง ๆ แล้วผมคิดว่า ของ Matisse ในเหตุนี้กว่าปิ - ใช้ภาษาของหนังสือการ์ตูนศิลปินและ cartoonists คนแบน สีใน diagrammatic"สิ่งที่ได้เสมอเกี่ยวกับบรรทัดของปีกัสโซแบ่งพื้นที่สี คือ ว่า คนสามารถวาดจริง ๆ ด้วยแปรง เป็นสิ่งที่ยากจะทำได้เนื่องจากเส้นสีดำเป็นเหมือนเครื่องหมายบวก ไม่มีช่องว่างระหว่าง แต่ยังมีพื้นที่สีมันจะแบ่งให้ขอบที่แสดงนั้นเป็นรูป และเกือบตลอดเวลาเขาจัดการวาดผู้ให้ทุกแบบฟอร์มเหมือนสถานะบวก ที่เป็นจริง virtuosity ชื่อจิตรกรร่วมสมัยบางครั้งพยายามที่จะทำสิ่งเดียวกัน และพวกเขามักจะขาดแคลน ปิกัสโซได้มันดีกว่าใคร"โดยเฉพาะในหมู่ศิลปิน ของปีกัสโซ "ระยะเวลา" จะมักแบ่งตามชีวิตรัก - ปีเป็นยุคที่สองภรรยา แจ็กเกอลีน Thirties ปลาย และต้น Forties ของ Dora Maar และอื่น ๆ ในเดือน 1927 มกราคม Picasso แล้ว 45 พบ Walter ซานโฮเซมารีอายุ 17 ปีหน้ารู้สึกห้าง Galeries ลาฟาแยตต์ เขาแนะนำตัวเอง ด้วยคำว่า: "ดมัวแซล ได้หน้าสนใจ อยากให้ภาพของคุณ"หกเดือนพวกเขากลายเป็นคนรัก แต่ เป็นที่เขายังคงเป็นทางแต่งงานแล้วกับภรรยาของเขาครั้งแรก โอลกา เขาได้ไม่สีเธอหลายปี ยกเว้นในปลอมแปลงฟอร์ม ในชีวิตยังคงบนตารางเชิง อย่างไรก็ตาม ผลไม้ globular และเหยือกนี้ภาพจะเหมือนรูปที่ซานโฮเซมารีถูกทาสีอย่างเปิดเผยต่อปี 1932 ในสาวก่อนกระจกทีเขาภาพวาดของปิปีกับมารีซานโฮเซจะเกี่ยวข้องกับเรื่องทางเพศมาก นิ่งบนตารางเชิงเป็น anthropomorphic แน่นอน ส่วนใหญ่งานของ Picasso ปีเป็นตามในข้อเท็จจริงที่เขาดูเธอเป็น voluptuous มาก ดังนั้น ชัดเจน เส้นโค้งทั้งหมดเป็นส่วนหนึ่งของความรู้สึกของเขาต่อเธอ และการเชื่อมต่อของสีนี้ที่ 20 ปีที่ผ่านมาเราอาจมีเรียกว่าไซคีเดลิค มีเพศเหมือนสุดน่าผม"ปิเสมอถือเป็นเป็น Don Juan กระทิงสเปน แต่ จากเวลาเขาเริ่มวาดภาพผู้หญิงที่เปิดศตวรรษ คนรองขึ้นอยู่กับแฟนของเขา Devoting ทั้งชีวิตจะทำให้ภาพของสหายของเขาไม่เคยเกิดขึ้น เขาอำนาจพวกเขา โดยการเป็นนั้นขึ้นอยู่กับพวกเขา"คนพูดคุยเกี่ยวกับ Walter มารีซานโฮเซเป็นภรรยาน้อยของเขา แต่พวกกันเกือบ 10 ปี มีทารก และเขาเขียนจดหมายรักของเธอเกือบทุกวันกว่า 10 ปี มันไม่ได้เหวี่ยงแน่นอน ปิ เป็นศิลปิน และ เป็นคนมีความซับซ้อนมากกว่าที่เรามักจะคิดว่า" ใช้ร่วมกัน1Facebook1ทวิตเตอร์0 อีเมลอย่างไร LinkedIn0วัฒนธรรมศิลปะ»เชื่อมโยงภายนอกปาโบลปีกัสโซ - Artchiveปาโบลปีกัสโซ - Artcyclopediaปาโบลปีกัสโซ - เคี้ยวโรบิน ใช้ร่วมกัน1Facebook1ทวิตเตอร์0อย่างไร LinkedIn0

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความคิดเห็นที่
Pablo Picasso ก็สามารถถือเป็นหนึ่งในศิลปินที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของยุคทันสมัย หนึ่งที่มีคุณภาพ อย่างไรก็ตาม ที่ศิลปะของเขาไม่ค่อยยกย่องเป็นสีของมัน ( ยกเว้นที่เป็นนามธรรมโดยร่วมสมัยชาวอเมริกันจิตรกรปีเตอร์ฮัลเลย์ .
ยังชีวิตบนฐานตาราง : ' ฉันมักจะคิดของ Picasso จานเป็นบวกประสาทหลอนแน่
' กล่าวว่า" Matisse เสมอถือเป็น colourist ที่ดีของศิลปะศตวรรษที่ 20 และเมื่อผมเป็นนักเรียน ผมก็คิดเหมือนกัน แต่ตอนนี้ฉันคิดว่ามันเป็นประเพณีอื่น ๆทั้งหมดของสีที่แตกต่างจาก Matisse มากวิธีการฮาร์ ซึ่งโซ่แทน มันเป็นประเพณีของดังลั่นสั่นสะเทือนที่ไม่กลมกลืนกัน , สี , ที่คุณสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนในรูปนี้จาก 1931ชีวิตบนฐานตารางจากพิพิธภัณฑ์ปิกัสโซ่ในปารีส .
" ถ้าคุณคิดว่าสีเป็นเครื่องมือในการแสดงออกทางอารมณ์ แล้วความคิดที่ว่ารัฐเหล่านั้นอาจจะเครียดหรืออึดอัดก็ต้องคิดว่าพวกเขาควรจะผ่อนคลายและเงียบสงบ Picasso สีมีความหมายกับฉันมาก .
" มันเปลี่ยนเป็นของตัวเอง อารมณ์เปลี่ยนแปลงกับเวลาใน 1917-18 ภาพเขียนของ Picasso , สีขลังและระยิบระยับ เกือบ dematerialised ; ในขณะที่ใน thirties ปลาย ก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง , สีกลายเป็นน่ากลัว มันเกือบจะเป็นศิลปะของการป่วยทางจิต
" ทั้งนี้ ภาพวาดของ twenties ปลายและ thirties แรก เช่น ชีวิตยังคง บน ฐานตาราง มีจานสีพาสเทลม่วงหรือม่วงพาสเทลเขียวมะนาว และมักจะเป็นสีเหลืองหรือสีส้ม ฉันคิดเสมอว่า จานเป็นบวกประสาทหลอน . ผมว่าภาพนี้เหมือนคนอื่น ๆ มีคุณภาพไฟฟ้า "
คุณภาพที่แน่นอนร่วมกันโดยภาพเองแน่เลย บทคัดย่อของเขา ซึ่งเขาได้รับชื่อเสียงระหว่างประเทศอย่างรวดเร็วในแปดมักจะทาสีในสีที่รายละเอียดเพียง วัน ฯ แต่ความกระตือรือร้นของพวกเขาโดยบริษัทภาพที่ลอกเลียนมาจากวงจรอิเล็กทรอนิกส์สถาปัตยกรรมบล็อกสำนักงานและคุกเซลล์ ( ผลงานล่าสุดโดยฮัลเลย์เป็นใน Waddington แกลลอรี่ , 11 คอร์ก St , ลอนดอน W1 จนถึง 17 พ.ย. )
แต่ชีวิตบนฐานตารางแจ้งเตือนหนึ่งไม่เพียง แต่ของฮัลเลย์ของจิตรกรรมแต่ก็นั่นอีกหลังสงครามอเมริกันศิลปิน Roy Lichtenstein , ต้นแบบของการผลิตศิลปะสูงในสำนวนที่นิยมของหนังสือการ์ตูน
ฮัลเลย์กล่าวว่า : " มีปรากฏคุณภาพในชีวิตใน ฐานตาราง และใน picassos อื่นในยุคเดียวกัน ที่ดูเหมือนว่าจะเป็นวิธีล่วงหน้าของเวลาของมากของศตวรรษที่ 20 ศิลปิน - และฉันคิดว่าของ Matisse ในเรื่องนี้มากกว่าซ - ใช้ภาษาของศิลปินหนังสือการ์ตูนและนักเขียนการ์ตูน งานของพวกเขาจะแบน , สี , เกี่ยวกับแปลน .
" อีกสิ่งหนึ่งที่มีเสมอหลงเกี่ยวกับ Picasso เส้นแบ่งพื้นที่สี ผู้ชายคนนั้นอาจจะวาดด้วยแปรงมันเป็นสิ่งที่ยากที่จะทำ เพราะเส้นดำมีลักษณะเหมือนเครื่องหมายบวก ไม่มีช่องว่างระหว่างกัน แต่สีมันแบ่งพื้นที่ยังต้องมีขอบที่แสดงเป็นรูปร่าง และเกือบจะเสมอ เขาจัดการที่จะวาดเพื่อให้ทุกรูปแบบเหมือนตนที่เป็นบวก นั่นก็จริงฝีมือ . จิตรกรร่วมสมัยบางครั้งพยายามที่จะทำสิ่งเดียวกัน พวกเขามักจะตกสั้นปิกัซโซ่ก็ทำได้ดีกว่าใครๆ "
เอกลักษณ์ของศิลปินปิกัสโซ่ " ระยะเวลา " มักจะจำแนกตาม ชีวิตรักของเขาปีสุดท้ายเป็นยุคของภรรยาคนที่สองของเขา , แจ็กเกอลีน ช้าเร็วใน thirties และวัยสี่สิบ Dora แต่ , และอื่น ๆ ในมกราคม 1927 , Picasso , และ 45พบ 17 ปีมารี Therese วอลเตอร์ในด้านหน้าของปารีสห้างแกลเลอรี่ลาฟาแยต เขาแนะนำตัวกับคําว่า " คุณผู้หญิง คุณมีใบหน้าที่น่าสนใจ ฉันต้องการที่จะทำให้ภาพของคุณ . "
6 เดือนต่อมาพวกเขากลายเป็นคนรัก แต่เขาก็ยังได้แต่งงานกับภรรยาคนแรกของเขา , โอลก้า เขาไม่ได้วาดเธออยู่หลายปี ยกเว้นปลอมรูปแบบในชีวิตบนโต๊ะแท่นวาง อย่างไรก็ตาม ผลเป็นรูปทรงกลม และเหยือกของภาพนี้เป็นอย่างน่าทึ่งคล้ายกับรูปทรงที่มารี Therese ถูกวาดอย่างเปิดเผยในปีต่อไป 1932 ในผู้หญิงหน้ากระจก .
ไม่เขาชื่อภาพเขียนของ Picasso ปีมาเรียเธเรเซ มีมากที่เกี่ยวข้องกับเรื่องทางเพศ ชีวิตบนฐานตารางแน่นอนมนุษย์ .ที่สุดของ Picasso ผลงานปีนั้นจะขึ้นอยู่กับความจริงที่ว่า เขาดูเป็นแสนยั่วยวน . ดังนั้น ชัดเจนว่า เส้นโค้งทั้งหมดเป็นส่วนหนึ่งของความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอ และการเชื่อมต่อของสีว่า เมื่อ 20 ปีก่อน เราอาจจะเรียกว่าเคลิบเคลิ้มกับเพศดูน่าสนใจที่สุดสำหรับผม .
" ปีกัสโซมักจะเห็นเป็น ดอน ฮวน วัวสเปน แต่จากเวลาที่เขาเริ่มวาดภาพผู้หญิงที่หันของศตวรรษที่ 19 , คนที่มักจะขึ้นอยู่กับแฟนของเขา ทุ่มเทสุดชีวิตที่จะทำให้ภาพของสหายของเขาไม่เคยมีมาก่อน เขามอบหมายให้พวกเขาเป็นดังนั้นขึ้นอยู่กับพวกเขา .
" ผู้คนพูดถึงแมรี่เธเรเซ วอลเตอร์เป็นเมียน้อย แต่ก็อยู่ด้วยกันมาเกือบ 10 ปี มีลูกแล้วและเขาก็เขียนเกือบทุกวัน ชอบตัวอักษรมากกว่า 10 ปี นี่ไม่ใช่ชั่วคราว ปิกัสโซ เป็นศิลปิน และเป็นมนุษย์ที่ซับซ้อนมากกว่าที่เรามักจะคิดว่า "





Facebook แบ่งปัน 1
1
0
Twitter อีเมล์ LinkedIn
0





»ศิลปะวัฒนธรรมภายนอก

artchive Pablo Picasso - Pablo Picasso - artcyclopedia
Pablo Picasso - โรบิน เคี้ยว





Facebook แบ่งปัน 1
1
Twitter
0

0

LinkedIn