Warner (2003) proposed that, young

Warner (2003) proposed that, young people use SMS
to be in touch with their belongings and to feel a sense of
their presence all the time. Similarly, Ito (2006) claimed
that, young people seem to be desperate to be in touch
with their friends. Niaz (2008) proposed that addictive
mobile use has now become a public health problem and
awareness about the dangers associated with excessive
usage and addictive behaviors must be extended among
common people.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วอร์เนอร์ (2003) เสนอว่า คนหนุ่มสาวใช้ SMSกับสัมภาระ และความรู้สึกพวกเขาอยู่ตลอดเวลา ในทำนองเดียวกัน อิโตะ (2006) อ้างว่าคนหนุ่มสาวว่า ดูเหมือนจะหมดหวังยังไงมีเพื่อนของพวกเขา Niaz (2008) เสนอว่า การเสพติดใช้ได้ตอนนี้กลายเป็น ปัญหาสาธารณสุข และความรู้เกี่ยวกับอันตรายที่เกี่ยวข้องมากเกินไปต้องขยายการใช้งานและพฤติกรรมการเสพติดระหว่างคนทั่วไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วอร์เนอร์ (2003) เสนอว่าคนหนุ่มสาวใช้ SMS ที่จะอยู่ในการติดต่อกับทรัพย์สินของพวกเขาและให้ความรู้สึกความรู้สึกของการแสดงตนของพวกเขาตลอดเวลา ในทำนองเดียวกันอิโตะ (2006) อ้างว่าคนหนุ่มสาวที่ดูเหมือนจะหมดหวังที่จะได้รับในการติดต่อกับเพื่อนของพวกเขา Niaz (2008) เสนอว่าเสพติดใช้โทรศัพท์มือถือในขณะนี้ได้กลายเป็นปัญหาสุขภาพของประชาชนและความตระหนักเกี่ยวกับอันตรายที่เกี่ยวข้องกับที่มากเกินไปการใช้งานและพฤติกรรมการเสพติดจะต้องขยายออกไปในหมู่คนทั่วไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วอร์เนอร์ ( 2003 ) เสนอว่าวัยรุ่นใช้ SMS
ที่จะติดต่อกับทรัพย์สินของพวกเขาและรู้สึก
ตนตลอดเวลา ในทำนองเดียวกันนี้ ( 2006 ) อ้างว่า
ที่คนหนุ่มสาวดูเหมือนจะหมดหวังที่จะติดต่อ
กับเพื่อนของพวกเขา niaz ( 2551 ) เสนอว่าเสพติด
การใช้งานโทรศัพท์มือถือได้ตอนนี้กลายเป็นปัญหาสาธารณสุขและความตระหนักรู้เกี่ยวกับอันตรายที่เกี่ยวข้องกับ

มากเกินไปพฤติกรรมการใช้สารเสพติดในหมู่ประชาชนทั่วไปต้องขยาย
.