Our analysis follows a model develo

Our analysis follows a model developed by Preinreich (1938), Edwards and Bell (1961),
and Peasnell (1982) and formalized by Ohlson (1991, 1995) and Feltham and Ohlson
(1995) sometimes termed the Residual Earnings (Income) model. The model formally
states a simple concept: firm value is a function of book value and future residual earnings.
A key aspect of the model is that its valuation accuracy does not depend on a particular set
of ``good'' accounting procedures. The only requirement on accounting procedures is clean
surplus accounting, that is, book value of equity changes only with income or loss and net
capital investments and withdrawals (dividends) by owners. In addition, empirical
applications of the model to finite horizons are potentially affected by bias in the
accounting system. Therefore, comparisons across countries with different accounting
practices are one way to investigate the value relevance of different accounting practices.
Across the six countries, accounting systems vary in their faithfulness to clean surplus
accounting and in the extent to which they exhibit bias (conservatism). Hence, it is
possible that accounting values from some of the countries may provide better estimates of
firm value than accounting values from the other countries. Therefore, the usefulness of
accounting for firm valuation may differ across countries as well. On the other hand, the
accounting standards developed in these countries may be partly based on International
Accounting Standards (IAS) or US GAAP. This would tend to make accounting
procedures and their value relevance similar. Saudagaran and Diga (1997) report that of
our six countries, only Korea has not adopted some or all of IAS.
We investigate the value relevance of different accounting practices using an
empirical model that regresses current book value and current residual earnings on
market prices. In contrast, the residual income model is based on expected residual
earnings. Considerable prior research, as discussed in the next section, examines the
contemporaneous relation between accounting and market values. In this study, we
examine that relation for six Asian countries. However, our interest is in the relation
between accounting practices and the value relevance of accounting numbers. We
focus on differences in accounting procedures across the six countries that affect book
value and residual earnings.1 The accounting procedures selected: accounting for
goodwill, asset revaluations, leases, research and development (R&D) expenditures,
and the equity method of accounting for affiliated companies each may be categorized
in terms of faithfulness to clean surplus and extent of conservatism.
We address the implications of these accounting procedures for the value relevance of
accounting information. Philippine firms, for example, record goodwill and revalue assets,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราวิเคราะห์ตามแบบจำลองที่พัฒนา โดย Preinreich (1938), เอ็ดเวิร์ด และเบล (1961),และ Peasnell (1982) และอย่างเป็นทาง โดย Ohlson (1991, 1995) และ Feltham และ Ohlson(1995) บางครั้งเรียกว่าแบบเหลือกำไร (รายได้) รูปแบบอย่างเป็นกิจจะลักษณะระบุแนวคิดง่าย ๆ: ยืนยันค่าเป็นฟังก์ชันของมูลค่าตามบัญชีและกำไรส่วนที่เหลือในอนาคตเป็นประเด็นสำคัญของแบบจำลองที่แม่นยำของค่าขึ้นอยู่กับชุดเฉพาะของกระบวนการบัญชี ''ดี '' ความต้องการเฉพาะในบัญชีตอนอยู่บัญชีส่วนเกิน คือ มูลค่าตามบัญชีของหุ้นเปลี่ยนแปลงเท่า กับรายได้ หรือขาดทุนสุทธิลงทุนเงินทุนและถอน (เงินปันผล) โดยเจ้าของ นอกจากนี้ ประจักษ์โปรแกรมของรุ่นฮอลิซันส์จำกัดอาจได้รับผลกระทบจากความโน้มเอียงในการระบบบัญชี ดังนั้น การเปรียบเทียบข้ามประเทศกับบัญชีแตกต่างกันวิธีปฏิบัติวิธีหนึ่งในการตรวจสอบค่าความสำคัญของการปฏิบัติทางบัญชีแตกต่างกันได้ประเทศ 6 ระบบบัญชีแตกต่างกันในความซื่อสัตย์ของพวกเขาให้สะอาดเกินบัญชี และการ ในขอบเขตที่พวกเขาแสดงความโน้มเอียง (อนุรักษนิยม) ด้วยเหตุนี้ จึงเป็นไปที่บัญชีค่าจากบางประเทศอาจให้ ดีประเมินของมูลค่าของบริษัทมากกว่ามูลค่าของบัญชีจากประเทศอื่น ๆ ดังนั้น ประโยชน์ของบัญชีการประเมินค่าของบริษัทอาจแตกต่างประเทศเช่น บนมืออื่น ๆ การมาตรฐานการบัญชีที่พัฒนาในประเทศเหล่านี้อาจจะบางส่วนยึดอินเตอร์เนชั่นแนลมาตรฐานการบัญชี (IAS) หรือ GAAP สหรัฐอเมริกา นี้จะมีแนวโน้มที่จะทำให้บัญชีขั้นตอนและความเกี่ยวข้องค่าที่คล้ายกัน Saudagaran และ Diga (1997) รายงานว่าของเรา 6 ประเทศ เฉพาะเกาหลีได้ไม่นำบางส่วนหรือทั้งหมดของ IASเราตรวจสอบค่าความสำคัญของการปฏิบัติทางบัญชีต่าง ๆ ที่ใช้เป็นรูปรวมที่ regresses มูลค่าปัจจุบันและปัจจุบันเหลือกำไรในราคาตลาด ในทางตรงกันข้าม รูปแบบรายได้ส่วนที่เหลือขึ้นอยู่กับส่วนที่เหลือจากที่คาดไว้กำไร งานวิจัยก่อนหน้านี้มาก ตามที่อธิบายไว้ในส่วนถัดไป ตรวจสอบการความสัมพันธ์ contemporaneous ระหว่างบัญชีและมูลค่าตลาด ในการศึกษานี้ เราตรวจสอบว่าความสัมพันธ์ใน 6 ประเทศเอเชีย อย่างไรก็ตาม ดอกเบี้ยของเราเป็นในความสัมพันธ์ระหว่างการปฏิบัติทางบัญชีและค่าความสำคัญของหมายเลขบัญชี เราเน้นความแตกต่างในกระบวนงานบัญชีทั่วประเทศ 6 จองที่มีผลต่อearnings.1 ค่าและส่วนที่เหลือจากกระบวนการทางบัญชีที่เลือก: บัญชีสำหรับค่าความนิยม การประเมินค่าสินทรัพย์ เช่า วิจัยและพัฒนา (R & D) ค่าใช้ จ่ายและวิธีการบัญชีสำหรับบริษัทแต่ละหุ้นอาจจะถูกจัดประเภทในด้านความซื่อสัตย์การทำความสะอาดส่วนเกินและขอบเขตของอนุรักษนิยมเราอยู่ผลของขั้นตอนเหล่านี้บัญชีสำหรับค่าความสำคัญของข้อมูลบัญชี บริษัทฟิลิปปินส์ ตัวอย่าง บันทึกค่าความนิยม และสินทรัพย์ การประเมินค่าใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิเคราะห์ของเราดังต่อไปนี้รูปแบบการพัฒนาโดย Preinreich (1938) เอ็ดเวิร์ดและเบลล์ (1961),
และ Peasnell (1982) และเป็นทางการโดย Ohlson (1991, 1995) และ Feltham และ Ohlson
(1995) บางครั้งเรียกว่ารายได้ตกค้าง (รายได้) รูปแบบ รุ่นอย่างเป็นทางการ
ระบุแนวคิดที่เรียบง่าย: ค่า บริษัท เป็นหน้าที่ของมูลค่าตามบัญชีและรายได้ที่เหลือในอนาคต.
ลักษณะสำคัญของรูปแบบก็คือความถูกต้องการประเมินมูลค่าของมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับการตั้งค่าเฉพาะ
ของ `` ที่ดี '' การจัดทำบัญชี ข้อกำหนดเพียงอย่างเดียวในการจัดทำบัญชีสะอาด
บัญชีส่วนเกินที่มีมูลค่าตามบัญชีของการเปลี่ยนแปลงส่วนของผู้ถือเท่านั้นที่มีรายได้หรือขาดทุนสุทธิและ
การลงทุนและการถอนเงิน (เงินปันผล) โดยเจ้าของ นอกจากนี้ยังมีการทดลอง
การใช้งานแบบจำลองเพื่อใช้ขอบฟ้า จำกัด แสดงได้รับผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นจากความลำเอียงใน
ระบบบัญชี ดังนั้นการเปรียบเทียบข้ามประเทศที่มีบัญชีที่แตกต่างกัน
การปฏิบัติที่เป็นหนึ่งในวิธีการที่จะตรวจสอบความคุ้มค่าของการปฏิบัติที่บัญชีที่แตกต่าง.
ทั่วประเทศที่หกระบบบัญชีแตกต่างกันในความสัตย์ซื่อของพวกเขาในการทำความสะอาดส่วนเกิน
บัญชีและในขอบเขตที่พวกเขาแสดงความลำเอียง (อนุรักษ์) จึงเป็น
ไปได้ว่าค่าบัญชีจากบางส่วนของประเทศที่อาจให้ข้อมูลประมาณการที่ดีขึ้นของ
บริษัท มูลค่ากว่าค่าบัญชีจากประเทศอื่น ๆ ดังนั้นประโยชน์ของ
การบัญชีเกี่ยวกับการประเมินมูลค่า บริษัท ที่อาจแตกต่างกันในแต่ละประเทศได้เป็นอย่างดี ในทางตรงกันข้าม,
มาตรฐานการบัญชีที่ได้รับการพัฒนาในประเทศเหล่านี้อาจจะมีส่วนบนพื้นฐานของนานาชาติ
มาตรฐานการบัญชี (IAS) หรือสหรัฐ GAAP นี้จะมีแนวโน้มที่จะทำให้การบัญชี
ขั้นตอนและค่าของพวกเขาความเกี่ยวข้องที่คล้ายกัน Saudagaran และ Diga (1997) รายงานว่า
หกประเทศของเราเท่านั้นที่เกาหลียังไม่ได้นำมาใช้บางส่วนหรือทั้งหมด IAS.
เราจะตรวจสอบความคุ้มค่าของการปฏิบัติที่บัญชีที่แตกต่างโดยใช้
รูปแบบการทดลองที่เอ็มูลค่าทางบัญชีในปัจจุบันและผลประกอบการที่เหลืออยู่ในปัจจุบันเกี่ยวกับ
ราคาในตลาด ในทางตรงกันข้ามรูปแบบรายได้จะขึ้นอยู่กับส่วนที่เหลือคาดว่า
ผลประกอบการ การวิจัยก่อนมากตามที่กล่าวไว้ในหัวข้อถัดไปตรวจสอบ
ความสัมพันธ์ระหว่างสมัยการบัญชีและค่าการตลาด ในการศึกษานี้เรา
ตรวจสอบความสัมพันธ์หกประเทศในเอเชียว่า แต่ความสนใจของเราอยู่ในความสัมพันธ์
ระหว่างการบัญชีและความคุ้มค่าของตัวเลขทางบัญชี เรา
มุ่งเน้นไปที่ความแตกต่างในการจัดทำบัญชีทั่วหกประเทศที่มีผลต่อหนังสือ
คุณค่าและ earnings.1 เหลือขั้นตอนการบัญชีที่เลือก: การบัญชีสำหรับ
ค่าความนิยมการตีราคาสินทรัพย์สัญญาเช่าการวิจัยและพัฒนา (R & D) ค่าใช้จ่าย
และวิธีส่วนได้เสียของการบัญชีสำหรับ บริษัท ในเครือ บริษัท แต่ละคนอาจจะแบ่ง
ในแง่ของความสัตย์ซื่อในการทำความสะอาดส่วนเกินและขอบเขตของการอนุรักษ์.
เราอยู่ที่ผลกระทบของการบัญชีเหล่านี้สำหรับความคุ้มค่าของ
ข้อมูลทางการบัญชี บริษัท ของฟิลิปปินส์เช่นค่าความนิยมบันทึกและประเมินมูลค่าสินทรัพย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิเคราะห์ตามแบบจำลองที่พัฒนาขึ้นโดย preinreich ( 1938 ) , เอ็ดเวิร์ดและระฆัง ( 1961 ) ,
และ peasnell ( 1982 ) และเป็นทางการโดยโอลสัน ( 1991 , 1995 ) และ feltham โอลสัน
( 1995 ) บางครั้งเรียกว่ากำไรส่วนที่เหลือ ( รายได้ ) นางแบบ แบบเป็นทางการ
สหรัฐอเมริกาแนวคิดง่าย : มูลค่า บริษัท ที่เป็นฟังก์ชันของมูลค่าในอนาคตและกำไรส่วนที่เหลือ
กุญแจด้านรูปแบบของการประเมินความถูกต้องไม่ได้ขึ้นอยู่กับการตั้งค่าเฉพาะ
` ` ดี ' ' การบัญชีการ ความต้องการเฉพาะขั้นตอนการลงบัญชีสะอาด
เกินบัญชี ที่มูลค่าของการเปลี่ยนแปลงผู้ถือหุ้นเท่านั้นที่มีรายได้หรือการสูญเสียและเงินทุนสุทธิ
และถอน ( เงินปันผล ) โดยเจ้าของ นอกจากนี้ เชิงประจักษ์
การประยุกต์ใช้แบบจำลองในขอบเขตจำกัดอยู่ที่อาจได้รับผลกระทบจากอคติใน
ระบบบัญชี ดังนั้น การเปรียบเทียบข้ามประเทศกับแนวทางปฏิบัติทางบัญชี
เป็นวิธีหนึ่งในการตรวจสอบที่แตกต่างกันค่าความเหมาะสมของวิธีการบัญชีที่แตกต่างกัน .
ในหกประเทศ ระบบบัญชีที่แตกต่างกันไปในความซื่อสัตย์ของพวกเขาทำความสะอาดส่วนเกิน
บัญชีและในขอบเขตที่พวกเขาแสดงอคติ ( ความระมัดระวัง ) ดังนั้นจึงเป็นไปได้ว่า บัญชีค่า
จากบางประเทศอาจให้ดีกว่าประมาณการมูลค่ากว่าบัญชีค่า
บริษัทจากประเทศอื่น ๆ ดังนั้น ประโยชน์ของ บริษัท อาจแตกต่างกัน
บัญชีมูลค่าในประเทศเช่นกัน บนมืออื่น ๆ ,
มาตรฐานการบัญชีที่ได้รับการพัฒนาในประเทศเหล่านี้อาจเป็นส่วนหนึ่งตามมาตรฐานบัญชีระหว่างประเทศ ( IAS )
หรือค่าใช้จ่าย . นี้มีแนวโน้มที่จะทำให้กระบวนการการบัญชี
และคุณค่าสำคัญที่คล้ายคลึงกัน และ saudagaran ต่อเครื่อง ( 1997 ) รายงานว่า
6 ประเทศของเรา แต่เกาหลีไม่ได้ใช้บางส่วนหรือทั้งหมดของ IAS .
เราตรวจสอบค่าความเหมาะสมของวิธีการบัญชีที่แตกต่างกันโดยใช้
แบบจำลองเชิงประจักษ์ที่ไม่ก้าวหน้าคุณค่าหนังสือปัจจุบันและกำไรเหลือปัจจุบันบน
ราคาตลาด ในทางตรงกันข้าม , รูปแบบรายได้ที่เหลือขึ้นอยู่กับส่วนที่เหลือ
รายได้ที่คาดหวัง วิจัยมาก ตามที่กล่าวไว้ในส่วนถัดไป ตรวจสอบบัญชี และค่า
ความสัมพันธ์ซึ่งเกิดขึ้นในสมัยเดียวกันกับตลาด ในการศึกษานี้จึงศึกษาความสัมพันธ์นั้น
6 ประเทศในเอเชีย อย่างไรก็ตามความสนใจของเราในความสัมพันธ์
ระหว่างแนวทางปฏิบัติทางบัญชีและค่าความสัมพันธ์ของตัวเลขทางบัญชี เรามุ่งเน้นความแตกต่างในบัญชี
ขั้นตอนทั้งหกประเทศที่มีผลต่อมูลค่า
และตกค้าง จากขั้นตอนที่ 1 บัญชี การบัญชีสำหรับสินทรัพย์ revaluations
หวังดี , สัญญาเช่า , การวิจัยและพัฒนา ( R &
D ) ค่าใช้จ่ายต่างๆและหุ้นวิธีการบัญชีสำหรับบริษัทในเครือแต่ละที่อาจจะแบ่ง
ในแง่ของความสัตย์ซื่อ สะอาด ปลอดภัย และเกินขอบเขตของอนุรักษนิยม .
เราที่อยู่ผลกระทบของวิธีการบัญชีสำหรับค่า
ความเกี่ยวข้องของข้อมูลการบัญชี บริษัท ฟิลิปปินส์ ตัวอย่างเช่น เมตตา บันทึก และการตีราคาสินทรัพย์