คืนนี้ฉันยังนอนไม่หลับ ฉันคิดทบทวนส

คืนนี้ฉันยังนอนไม่หลับ ฉันคิดทบทวนสิ่งที่คุณบอกกับฉันและกลับมานั่งดูภาพเก่าๆของฉัน ช่วงที่ชีวิตฉันวุ่นวายกับปัญหาใหญ่ ฉันไม่เคยถ่ายรูปเลย ความจริงแล้วฉันไม่เคยยิ้มหรือหัวเราะด้วยซำ้ไป ถ้าคุณเจอฉันเมื่อสองปีก่อนคุณจะรู้ว่าฉันแย่กว่าตอนนี้มากๆ ฉันไม่ออกจากห้องและไม่คุยกับใครเลยเป็นเดือนๆ ฉันเพิ่งเริ่มดีขึ้นและตัดสินใจเปลี่ยนแปลงทุกอย่างในชีวิตเมื่อเจ็ดเดือนที่่ผ่านมานี่เอง นี่เป็นภาพแรกทีี่ฉันถ่ายตั้งแต่ฉันเจอปัญหา วันนั้นฉันมองตัวเองในกระจกและถามตัวเองว่าฉันจะต้องเศร้าไปตลอดชีวิตใช่ไหม ฉันจะยิ้มได้ไหมในตอนที่ฉันกำลังแบกปัญหาอยู่ ฉันเริ่มยิ้มให้กับตัวเองในกระจกและถ่ายรูปเก็บไว้ ฉันเริ่มเริ่มเขียนนิยาย ฉันเรียกว่าการเขียนบำบัด การเขียนทำให้ฉันได้พูดกับตัวเองมากขึ้น ฉันเริ่มหาเพื่อนคุยเพราะฉันไม่อยากเศร้าอยู่คนเดียว ฉันเริ่มรู้จักเฟสบุ๊คและเริ่มรู้จักคุยกับเพื่อนที่ไม่เคยรู้จัก ฉันบอกตัวเองว่าในเมื่อคนที่เคยรักมากๆทำร่ายจิตใจเรา ไม่ว่าจะเป็นอดีตสามี เพื่อนสนิท ถ้างั้นฉันจะคุยกับคนแปลกหน้า ตอนนั้นฉันบอกตัวเองว่าฉันจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายฉันอีกแล้ว ฉันเริ่มสร้างบางอย่างป้องกันตัวเอง ฉันกลับมาดูรูปตัวเองและฉันเห็นด้วยกับสิ่งที่คุณบอก จริงๆแล้วไม่มีใครรู้จักฉันสักคนว่าฉันเป็นอย่างไร แต่คุณกลับรู้ทุกอย่างในตัวฉัน คำพูดไม่กี่ประโยคของคุณในวันนี้ทำให้ฉันได้กลับมามองตัวเอง ใช่...ฉันขาดความมั่นใจมากๆ นั่นทำให้ฉันจินตนาการถึงใครสักคนที่ตรงข้ามกับฉันทุกอย่าง ใครบางคนถูกสร้างขึ้นมาในนิยายของฉันเพื่อให้ฉันรักเขา ใครบางคนที่รักฉันจากใจจริงและพร้อมจะอยู่ดูแลฉันไม่ว่าฉันจะเป็นอย่างไร ฉันเชื่อว่าใครคนนั้นมีตัวตนอยู่จริงและฉันรอคอยที่จะรักเขา ฉันไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนในโลกใบนี้ แต่ฉันก็รักเขาจนหมดหัวใจ
ใช่...ที่รักฉันหลงรักตัวละครในนิยายของฉัน ที่รัก...คุณรู้ใช่ไหมว่าฉันหมายถึงคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คืนนี้ฉันยังนอนไม่หลับ ฉันไม่เคยถ่ายรูปเลย ฉันเริ่มเริ่มเขียนนิยายฉันเรียกว่าการเขียนบำบัด ไม่ว่าจะเป็นอดีตสามีเพื่อนสนิทถ้างั้นฉันจะคุยกับคนแปลกหน้า แต่คุณกลับรู้ทุกอย่างในตัวฉัน ใช่ ... ฉันขาดความมั่นใจมาก ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คืนนี้ฉันยังนอนไม่หลับฉันคิดทบทวนสิ่งที่คุณบอกกับฉันและกลับมานั่งดูภาพเก่าๆของฉันช่วงที่ชีวิตฉันวุ่นวายกับปัญหาใหญ่ฉันไม่เคยถ่ายรูปเลยความจริงแล้วฉันไม่เคยยิ้มหรือหัวเราะด้วยซำ้ไปฉันไม่ออกจากห้องและไม่คุยกับใครเลยเป็นเดือนๆฉันเพิ่งเริ่มดีขึ้นและตัดสินใจเปลี่ยนแปลงทุกอย่างในชีวิตเมื่อเจ็ดเดือนที่่ผ่านมานี่เองนี่เป็นภาพแรกทีี่ฉันถ่ายตั้งแต่ฉันเจอปัญหาฉันจะยิ้มได้ไหมในตอนที่ฉันกำลังแบกปัญหาอยู่ฉันเริ่มยิ้มให้กับตัวเองในกระจกและถ่ายรูปเก็บไว้ฉันเริ่มเริ่มเขียนนิยายฉันเรียกว่าการเขียนบำบัดการเขียนทำให้ฉันได้พูดกับตัวเองมากขึ้นฉันเริ่มรู้จักเฟสบุ๊คและเริ่มรู้จักคุยกับเพื่อนที่ไม่เคยรู้จักฉันบอกตัวเองว่าในเมื่อคนที่เคยรักมากๆทำร่ายจิตใจเราไม่ว่าจะเป็นอดีตสามีเพื่อนสนิทถ้างั้นฉันจะคุยกับคนแปลกหน้าฉันเริ่มสร้างบางอย่างป้องกันตัวเองฉันกลับมาดูรูปตัวเองและฉันเห็นด้วยกับสิ่งที่คุณบอกจริงๆแล้วไม่มีใครรู้จักฉันสักคนว่าฉันเป็นอย่างไรแต่คุณกลับรู้ทุกอย่างในตัวฉันใช่ .. . . . . . .ฉันขาดความมั่นใจมากๆนั่นทำให้ฉันจินตนาการถึงใครสักคนที่ตรงข้ามกับฉันทุกอย่างใครบางคนถูกสร้างขึ้นมาในนิยายของฉันเพื่อให้ฉันรักเขาใครบางคนที่รักฉันจากใจจริงและพร้อมจะอยู่ดูแลฉันไม่ว่าฉันจะเป็นอย่างไรฉันไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนในโลกใบนี้แต่ฉันก็รักเขาจนหมดหัวใจ
ใช่ที่รักฉันหลงรักตัวละครในนิยายของฉันที่รักคุณรู้ใช่ไหมว่าฉันหมายถึงคุณ . . . . . . . . . . . . . .