Burns Philp (South Seas) Company Lt

Burns Philp (South Seas) Company Ltd v Marine Pacific Ltd [1979] FJCA 4; Civil Appeal No 07 of 1979 (25 July 1979) aff’g.
Burns Philp (South Sea) Company Ltd v Marine Pacific Ltd [1979] FJSC 9; [1979] 25 FLR 57 (16 January 1979).
Sea Carriage- Bill of Lading- Contract for Carriage of Goods by Sea- Deck cargo
lost at sea; excluded by Bill of Lading
The plaintiff contracted with the defendant to ship cargo from Suva to Labasa. The cargo was carried on the deck of a barge and when the barge was damaged during the voyage, the cargo was lost. The bill of lading was stamped with a clause stating: “cargo carried on deck at shipper’s risk without responsibility for loss or damage howsoever caused”. Condition 26 of the bill of lading provided that “all goods shipped as deck cargo to be carried at owner’s risk”. The bill of lading contained a clause subjecting it to the rules in the Sea Carriage of Goods Ordinance Cap. 207. The plaintiff claimed a breach of contractual duty by the defendant in failing to ensure that the cargo was properly secured, and in failing to deliver the cargo. The plaintiff also claimed a breach of duty under the Sea Carriage of Goods Ordinance. The defendant denied the claims and claimed protection of the exclusion clause inserted by the parties inthe bill of lading.
DECISION: Plaintiff’s claim dismissed.
HELD: The Court said that the bill of lading did stipulate that the rules in the Ordinance did apply. As a result, Condition 26 of the bill of lading on its own would be without effect- by virtue of the application of Article III of the rules which defines the responsibilities and liabilities of the parties. However, the rules apply to “goods” defined as “goods, wares, merchandise and articles of every kind whatsoever, except live animals and cargo which by the contract of carriage is stated as being carried on deck and is so carried”. Thus to escape the operation of the rules the goods must not only be carried on deck, but it must be stated in the bill of lading that the goods are to be carried on deck. The stamped clause in this case fit this exception to the application of the rules, and effectively limited the liability of the carrier. The plaintiff argued that the stamped clause was not wide enough to exclude negligence, and that negligence must be expressly included in the wording of the clause. The court reasoned that the effect of the clause was to change the liability of the carrier from that of a common carrier to a carrier only under an obligation to take reasonable care. There had been no fundamental breach of contract, and to hold the defendant liable would be to deprive the exclusion clause of all of its content.
APPEAL: The plaintiff appealed the decision on the grounds that the lower court should have taken a stricter interpretation of the exclusion clause; and that the defendant had failed to prove that it was not guilty of any fundamental breach. The appeal was dismissed. The plaintiff had not pled fundamental breach. As to the appellant’s argument that the onus was on the respondent to show what had happened to the goods, the Appeal Court found that the appellant had already stated in its Statement of Claim that the goods had been washed overboard.
Failure to deliver the goods per se did not suffice to show fundamental breach without evidence that the loss had been caused by some act outside of the contract of carriage. As to the lower court’s interpretation of the clause, the Appeal Court agreed that the Ordinance did not apply to these goods because of the stamped clause on the bill of lading. The clause was an express stipulation in the contract of affreightment which effectively altered the liability of the carrier. The words were wide enough to encompass negligence; and because of other limits to liability clauses contained in the bill of lading the clause would be without effect if it did not include negligence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

V บริษัท Ltd Philp เบิร์น (ใต้ทะเล) FJCA ทะเลแปซิฟิก จำกัด [1979] 4 แพ่ง 07 ไม่อุทธรณ์ของ aff'g 1979 (25 1979 กรกฎาคม)V บริษัท Ltd Philp เบิร์น (ทะเลใต้) ทะเลแปซิฟิก จำกัด [1979] FJSC 9 [1979] FLR 25 57 (16 1979 มกราคม)ซีเอจ - ตรา - สัญญาขนส่งสินค้าโดยขนส่งสินค้าทางทะเล - ดาดฟ้าหายไปในทะเล แยกตามตราสัญญาโจทก์กับจำเลยจะจัดส่งสินค้า Suva เพื่อ Labasa ทำบนดาดฟ้าของเรือเป็นการขนส่งสินค้า และเมื่อจะเสียหายระหว่างการเดินทาง ขนส่งสินค้าที่สูญเสีย ตราที่ประทับ ด้วยประโยคที่ระบุ: "ขนส่งสินค้าดำเนินบนดาดฟ้าที่มีความเสี่ยงของผู้จัดส่งสินค้าโดยไม่มีความรับผิดชอบสำหรับการสูญเสียหรือความเสียหายที่เกิดจาก howsoever" เงื่อนไข 26 ตราที่ "สินค้าทั้งหมดจัดส่งขนส่งสำรับให้เสี่ยงของเจ้าของ" ตราประกอบด้วยอนุประโยคแล้วก็กดชัตเตอร์กฎในทะเลขนส่งของสินค้ากฤษฎีกาหมวก 207. โจทก์อ้างการละเมิดหน้าที่ตามสัญญาโดยจำเลยล้มเหลวเพื่อให้แน่ใจว่า สินค้ามีความปลอดภัยได้อย่างถูกต้อง และการจัดส่งสินค้า นอกจากนี้โจทก์ยังอ้างการละเมิดหน้าที่ภายใต้ทะเลขนส่งของสินค้าพบ จำเลยปฏิเสธการเรียกร้อง และอ้างว่า ป้องกันแยกอนุประโยคแทรก โดยฝ่ายในตราตัดสินใจ: เรียกร้องของโจทก์ยกเลิกจับ: ศาลกล่าวว่า ตราได้ stipulate กฎของการพบไม่ได้ใช้ ดัง 26 เงื่อนไขของตรานั้นจะไม่ มีผล-อาศัยแอพลิเคชันของ III บทความกฎซึ่งกำหนดความรับผิดของคู่สัญญา อย่างไรก็ตาม กฎการใช้ "สินค้า" กำหนด "สินค้า ชำร่วย สินค้า และบทความทุกชนิดเลย ยก เว้นชีวิตและขนส่งซึ่งตามสัญญาขนส่งระบุไว้เป็นการทำบนดาดฟ้า และจะดำเนินการให้" จึงหนีการกฎ สินค้าต้องไม่เพียงสามารถทำได้บนดาดฟ้า แต่ต้องระบุไว้ในใบตราส่งที่สินค้าจะดำเนินการบนดาดฟ้า อนุประโยคประทับพอดีกับข้อยกเว้นของกฎนี้ในกรณีนี้ และจำกัดความรับผิดของผู้ขนส่งได้อย่างมีประสิทธิภาพ โจทก์โต้เถียงว่า อนุประโยคประทับไม่กว้างพอที่จะแยกการละเลย และละเลยที่ต้องชัดเจนรวมอยู่ในข้อความของอนุประโยค ศาล reasoned ว่า ผลของอนุประโยคคือการ เปลี่ยนแปลงความรับผิดของผู้ขนส่งจากผู้ขนส่งทั่วไปการขนส่งภายใต้ข้อผูกมัดที่จะดูแลที่เหมาะสมเท่านั้น ได้ละเมิดสัญญาพื้นฐาน และการค้างชำระจำเลยจะไม่แยกอนุประโยคของเนื้อหาทั้งหมดอุทธรณ์: โจทก์อุทธรณ์การตัดสินใจใน grounds ว่าศาลล่างควรใช้ความเข้มงวดของอนุประโยคแยก และที่จำเลยก็ไม่สามารถพิสูจน์ที่ไม่ความผิดละเมิดพื้นฐานใด ๆ อุทธรณ์การถูกไล่ออก โจทก์มี pled ละเมิดพื้นฐาน เป็นอาร์กิวเมนต์ของ appellant ที่ไขข้อในผู้ตอบเพื่อแสดงว่าได้เกิดขึ้นกับสินค้า ศาลอุทธรณ์พบว่า ที่ appellant แล้วระบุในคำสั่งของเรียกร้องที่ ได้รับการล้างสินค้าถูกโยนลงทะเลล้มเหลวในการจัดส่งสินค้าต่อ se ไม่ได้ไม่พอเพียงการแสดงพื้นฐานละเมิด โดยไม่มีหลักฐานที่ได้รับเกิดการสูญเสีย โดยพระราชบัญญัติบางนอกสัญญาขนส่ง เป็นการตีความของศาลล่างของอนุประโยค ศาลอุทธรณ์เห็นว่า พบไม่ได้ใช้สินค้าเหล่านี้เนื่องจากส่วนที่ประทับบนตรา อนุประโยค stipulation ที่แสดงในสัญญาของ affreightment ซึ่งมีประสิทธิภาพในการเปลี่ยนแปลงความรับผิดของผู้ขนส่งได้ คำกว้างพอที่จะรอบละเลย และเนื่องจากข้อจำกัดอื่น ๆ ส่วนความรับผิดชอบในการตรา อนุประโยคจะไม่ มีผลถ้าไม่มีการละเลย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Burns Philp (ใต้ท้องทะเล) จำกัด บริษัท วีทะเลแปซิฟิก จำกัด [1979] FJCA 4; ไม่มีอุทธรณ์โยธา 07 ปี 1979 (25 กรกฎาคม 1979) aff'g.
Burns Philp (South Sea) จำกัด บริษัท วีทะเลแปซิฟิก จำกัด [1979] FJSC 9; [1979] 25 FLR- สนามบิน 57 (16 มกราคม 1979).
ทะเล Carriage- บิลสัญญา Lading- สำหรับขนของทางดาดฟ้าเรือบรรทุกสินค้าน้ำทะเลใส ๆ
หายไปในทะเล;
ยกเว้นตามใบตราส่งสินค้าโจทก์ทำสัญญากับจำเลยที่จะจัดส่งเรือบรรทุกสินค้าจากซูวาไปลาบาซ่า การขนส่งสินค้าที่ได้รับการดำเนินการบนดาดฟ้าของเรือและเมื่อเรือได้รับความเสียหายระหว่างการเดินทาง, การขนส่งสินค้าก็หายไป ใบเบิกที่ได้รับการประทับด้วยประโยคเซน: "ดำเนินการขนส่งสินค้าบนดาดฟ้าที่มีความเสี่ยงของผู้ส่งโดยไม่ต้องรับผิดชอบต่อการสูญเสียหรือเสียหายที่เกิดอย่างไรก็ตาม" สภาพ 26 ใบเบิกที่ให้ไว้ว่า "การจัดส่งสินค้าทั้งหมดที่เป็นดาดฟ้าเรือบรรทุกสินค้าที่จะดำเนินการที่มีความเสี่ยงของเจ้าของ" ใบเบิกมีข้อหนอนบ่อนไส้มันกับกฎระเบียบในทะเลขนของพระราชกฤษฎีกาหมวก 207 โจทก์อ้างว่าเป็นช่องโหว่ของการปฏิบัติหน้าที่ตามสัญญาโดยจำเลยในความล้มเหลวเพื่อให้แน่ใจว่าสินค้าถูกต้องปลอดภัยและล้มเหลวในการส่งมอบสินค้า โจทก์ยังอ้างละเมิดหน้าที่ภายใต้ทะเลขนของพระราชกฤษฎีกา จำเลยปฏิเสธการเรียกร้องและอ้างป้องกันข้อยกเว้นเขียนโดยฝ่าย inthe ใบเบิก.
ตัดสินใจ: การเรียกร้องของโจทก์ออก.
ถือ: ศาลกล่าวว่าใบเบิกไม่กำหนดว่ากฎคำสั่งที่ไม่ใช้ เป็นผลให้สภาพ 26 ใบเบิกในตัวเองจะไม่มี effect- โดยอาศัยอำนาจของการประยุกต์ใช้บทความที่สามของกฎที่กำหนดความรับผิดชอบและหนี้สินของทั้งสองฝ่าย อย่างไรก็ตามกฎนำไปใช้กับ "สินค้า" หมายถึง "สินค้าเครื่องสินค้าและบทความของชนิดใด ๆ ทุกคนยกเว้นสัตว์ที่มีชีวิตและการขนส่งสินค้าซึ่งตามสัญญาการขนส่งที่มีการระบุไว้ถูกดำเนินการบนดาดฟ้าและจะดำเนินการเพื่อให้" ดังนั้นที่จะหลบหนีการดำเนินงานของกฎสินค้าจะต้องไม่เพียง แต่จะดำเนินการบนดาดฟ้า แต่จะต้องมีการระบุไว้ในใบเบิกว่าสินค้าที่จะได้รับการดำเนินการบนดาดฟ้า ประโยคประทับในกรณีนี้พอดีกับข้อยกเว้นนี้กับการประยุกต์ใช้กฎระเบียบและมีประสิทธิภาพในการ จำกัด ความรับผิดของผู้ให้บริการ โจทก์อ้างว่าคำสั่งประทับที่ไม่กว้างพอที่จะไม่รวมความประมาทและความประมาทที่จะต้องรวมโดยชัดแจ้งในถ้อยคำของข้อที่ ศาลให้เหตุผลว่าผลกระทบของประโยคคือการเปลี่ยนรับผิดของผู้ขนส่งจากการที่ผู้ให้บริการทั่วไปในการให้บริการภายใต้ภาระในการดูแลที่เหมาะสม ไม่มีการละเมิดพื้นฐานของการทำสัญญาและจะถือจำเลยต้องรับผิดที่จะกีดกันข้อยกเว้นทั้งหมดของเนื้อหา.
อุทธรณ์: โจทก์ยื่นอุทธรณ์การตัดสินใจในบริเวณที่ศาลล่างควรมีการดำเนินการตีความที่เข้มงวดของ ข้อยกเว้น; และว่าจำเลยล้มเหลวที่จะพิสูจน์ให้เห็นว่ามันไม่ได้มีความผิดในการละเมิดพื้นฐาน อุทธรณ์ได้รับการยอมรับ โจทก์ไม่ได้ทำความละเมิดพื้นฐาน ในฐานะที่เป็นข้อโต้แย้งอุทธรณ์ของที่รับผิดชอบอยู่ในผู้ถูกกล่าวหาที่จะแสดงสิ่งที่เกิดขึ้นกับสินค้าที่ศาลอุทธรณ์พบว่าผู้อุทธรณ์ได้กล่าวแล้วในคำชี้แจงของการเรียกร้องว่าสินค้าที่ได้รับการล้างลงน้ำ.
ความล้มเหลวที่จะส่งสินค้าต่อ SE ไม่พอเพียงที่จะแสดงให้เห็นการละเมิดพื้นฐานโดยไม่มีหลักฐานว่าการสูญเสียที่ได้รับเกิดจากการกระทำบางอย่างที่อยู่นอกสัญญาการขนส่ง เกี่ยวกับการตีความของศาลล่างของประโยคศาลอุทธรณ์เห็นพ้องกันว่ากฎหมายไม่ได้นำไปใช้กับสินค้าเหล่านี้เพราะคำสั่งประทับบนใบเบิก ข้อเป็นข้อตกลงด่วนในสัญญาของการ affreightment ที่มีประสิทธิภาพในการเปลี่ยนแปลงความรับผิดของผู้ให้บริการ คำพูดที่กว้างพอที่จะครอบคลุมความประมาท; และเนื่องจากข้อ จำกัด อื่น ๆ เป็นไปตามเงื่อนไขที่มีอยู่ในความรับผิดใบเบิกข้อจะไม่มีผลถ้ามันไม่ได้รวมถึงความประมาท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เบิร์นฟิลิป ( ทะเลใต้ ) บริษัท วี มารีน แปซิฟิค จำกัด [ 1979 ] fjca 4 แพ่งอุทธรณ์ไม่ 07 1979 ( 25 กรกฎาคม 1979 ) aff'g.
เบิร์นฟิลิป ( ทะเลใต้ ) บริษัท วี มารีน แปซิฟิค จำกัด [ 1979 ] fjsc 9 ; [ 1979 ] 25 ชั้น 57 ( 16 มกราคม 2522 ) .
ทะเลการขนส่ง - ใบเบิก - สัญญารับขนของทางทะเล - ดาดฟ้าสินค้า
หายไปในทะเล ; ยกเว้นโดยใบตราส่งสินค้า
โจทก์ติดต่อกับจำเลยเรือสินค้าจากซูวาให้ลาบาซ่า . สินค้าที่ถูกดำเนินการบนดาดฟ้าของเรือ และเมื่อเรือเสียหายในระหว่างการเดินทาง , การขนส่งสินค้าเกิดสูญหาย บิลใบตราส่งประทับกับประโยคที่ระบุ : " สินค้าบรรทุกบนดาดฟ้าความเสี่ยงผู้ส่งโดยไม่รับผิดชอบต่อความสูญเสีย หรือความเสียหายที่เกิดขึ้นอย่างไร "ภาพที่ 26 ของใบตราส่งสินค้าระบุว่า " สินค้าทั้งหมดส่งเป็นดาดฟ้าสินค้าที่จะดําเนินการเสี่ยง " ของเจ้าของ บิลใบตราส่งมีข้อลงโทษมันกฎในทะเลการขนส่งหมวกต่างๆสินค้า 207 . โจทก์อ้างว่ามีการละเมิดหน้าที่ตามสัญญาจำเลยในความล้มเหลวเพื่อให้มั่นใจว่าสินค้ามีความปลอดภัยอย่างถูกต้อง และล้มเหลวในการส่งมอบสินค้าโจทก์ยังอ้างว่ามีการละเมิดภาระหน้าที่ภายใต้ทะเลการขนส่งต่างๆสินค้า จำเลยปฏิเสธการเรียกร้องและเรียกร้องการคุ้มครองข้อยกเว้นเกี่ยวกับถูกแทรกโดยบุคคลในใบเบิก .
การตัดสินใจ : โจทก์เรียกร้องยกเลิก
จัดขึ้น : ศาลบอกว่าใบเบิกได้กำหนดว่าในกฎกฤษฎีกาได้ใช้ ผลโจทก์ยังอ้างว่ามีการละเมิดภาระหน้าที่ภายใต้ทะเลการขนส่งต่างๆสินค้า จำเลยปฏิเสธการเรียกร้องและเรียกร้องการคุ้มครองข้อยกเว้นเกี่ยวกับถูกแทรกโดยบุคคลในใบเบิก .
การตัดสินใจ : โจทก์เรียกร้องยกเลิก
จัดขึ้น : ศาลบอกว่าใบเบิกได้กำหนดว่าในกฎกฤษฎีกาได้ใช้ ผลภาพที่ 26 ของใบตราส่งสินค้าของตัวเองจะไม่มีผล - โดยอาศัยอำนาจของการใช้บทความที่ 3 ของกฎซึ่งกำหนดหน้าที่และความรับผิดชอบของคู่สัญญา อย่างไรก็ตาม กฎ " สินค้า " หมายถึง " สินค้า สินค้า สินค้า และสิ่งของทุกประเภทใด ๆและมีประสิทธิภาพ จำกัด ความรับผิดของผู้ขนส่ง โจทก์โต้แย้งว่า ประทับตราข้อไม่กว้างพอที่จะแยกความประมาทและความประมาท ต้องรวมชัดเจนในถ้อยคำของข้อศาลให้เหตุผลว่าผลของมาตราคือการเปลี่ยนแปลงความรับผิดของผู้ให้บริการที่ผู้ให้บริการโดยผู้ให้บริการเพียงภายใต้ข้อตกลงที่จะต้องดูแลที่เหมาะสม ไม่ได้มีการละเมิดพื้นฐานของสัญญา และจับจำเลยรับผิดจะกีดกันข้อยกเว้นเกี่ยวกับทั้งหมดของเนื้อหา .
อุทธรณ์ :ยกเว้นสัตว์และสินค้าซึ่งตามสัญญาของการขนส่งคือระบุเป็นการดำเนินการบนดาดฟ้าและก็แบก " ดังนั้น เพื่อหนีการดำเนินงานกฎระเบียบสินค้าต้องไม่เพียง แต่จะดำเนินการบนดาดฟ้า แต่ต้องระบุในใบตราส่งสินค้าที่สินค้าจะถูกดำเนินการบนดาดฟ้า ประทับตราข้อคดีนี้พอดี ข้อยกเว้นนี้จะใช้กฎโจทก์ยื่นอุทธรณ์การตัดสินใจด้วยเหตุผลที่ศาลล่าง ควรได้รับการตีความการเข้มงวดของการยกเว้นข้อ และจำเลยได้ล้มเหลวที่จะพิสูจน์ว่ามันไม่ได้มีความผิดใด ๆพื้นฐานของการละเมิด อุทธรณ์ถูกยกฟ้อง โจทก์มิได้ถึงการละเมิดหลักเป็นอาร์กิวเมนต์ของผู้อุทธรณ์ที่หน้าที่เป็นจำเลยแสดงสิ่งที่เกิดขึ้นกับสินค้า ศาลอุทธรณ์ พบว่าผู้อุทธรณ์ได้ระบุในแถลงการเรียกร้องว่าสินค้าได้ถูกล้างออกนะ
.ความล้มเหลวในการส่งสินค้าต่อ se ไม่ได้เพียงพอที่จะแสดงพื้นฐานการละเมิดโดยไม่มีหลักฐานว่าการสูญเสียนั้นมีสาเหตุมาจากบางทำนอกสัญญาของการขนส่ง การลดลงของศาลตีความประโยค ศาลอุทธรณ์เห็นว่า กฎหมายไม่ได้ใช้สินค้าเหล่านี้ เพราะข้อที่ประทับในพระบรม .นี้เป็นบริการข้อตกลงในสัญญาของ affreightment ซึ่งมีประสิทธิภาพการเปลี่ยนแปลงความรับผิดของผู้ขนส่ง คำพวกนั้นกว้างพอที่จะครอบคลุมการละเลย และเพราะข้อจำกัดความรับผิดในข้ออื่น ๆที่มีอยู่ในใบเบิกนี้จะไม่มีผลถ้ามันไม่ได้รวมถึงความประมาท