Arnold looks at two aspects of this

Arnold looks at two aspects of this scene, its soundscape (in the first and second stanzas) and the retreating action of the tide (in the third stanza). He hears the sound of the sea as "the eternal note of sadness". Sophocles, a 5th-century BC Greek playwright who wrote tragedies on fate and the will of the gods, also heard this sound as he stood upon the shore of the Aegean Sea.[7][8] Critics differ widely on how to interpret this image of the Greek classical age. One sees a difference between Sophocles interpreting the "note of sadness" humanistically, while Arnold, in the industrial nineteenth century, hears in this sound the retreat of religion and faith.[9] A more recent critic connects the two as artists, Sophocles the tragedian, Arnold the lyric poet, each attempting to transform this note of sadness into "a higher order of experience

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาร์โนลด์มองไปที่สองด้านของฉากนี้ สันของมัน (ใน stanzas หนึ่ง และสอง) และการดำเนินไปของน้ำ (ในบทที่ 3) เขาได้ยินเสียงของทะเลเป็น "บันทึกนิรันดร์ของความโศกเศร้า" เกี่ยวกับครั้งแรก ในศตวรรษที่ 5 BC กรีกนักเขียนบทละครผู้เขียนโศกนาฎกรรมในชะตากรรมของพระเจ้า ได้ยินเสียงนี้ขณะที่เขายืนอยู่ตามชายฝั่งของทะเลอีเจียน [7] [8] นักวิจารณ์แตกต่างกันเกี่ยวกับวิธีการแปลรูปนี้คลาสสิกยุคกรีก เห็นความแตกต่างระหว่างล่าม "บันทึกของความโศกเศร้า" ในขณะที่อาร์โนลด์ ในคริสต์ศตวรรษที่ 19 อุตสาหกรรม humanistically เกี่ยวกับครั้งแรกที่ได้ยินเสียงนี้สถานศาสนาและความเชื่อ [9]นักวิจารณ์ล่าสุดเชื่อมต่อสองเป็นศิลปิน tragedian อาร์โนลด์กวีเนื้อเพลง แต่ละพยายามบันทึกนี้ของความโศกเศร้ากลายเป็นสูงลำดับประสบการณ์เกี่ยวกับครั้งแรก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาร์โนลมีลักษณะที่สองด้านของฉากนี้ soundscape มัน (ในบทแรกและครั้งที่สอง) และการดำเนินการถอยของน้ำ (ในบทที่สาม) เขาได้ยินเสียงของทะเลเป็น "โน้ตนิรันดร์ของความโศกเศร้า" เคิลส์นักเขียนบทละครในศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตกาลชาวกรีกผู้เขียนโศกนาฏกรรมในชะตากรรมและน้ำพระทัยของพระเจ้าที่ยังได้ยินเสียงนี้ในขณะที่เขายืนอยู่บนชายฝั่งของทะเลอีเจียน. [7] [8] วิจารณ์แตกต่างกันเกี่ยวกับวิธีการตีความภาพของยุคคลาสสิกกรีก ใครเห็นความแตกต่างระหว่างการตีความเคิลส์ "ทราบของความโศกเศร้า" humanistically ในขณะที่อาร์โนลในศตวรรษที่สิบเก้าอุตสาหกรรมได้ยินเสียงนี้ถอยของศาสนาและความเชื่อ. [9] นักวิจารณ์มากขึ้นล่าสุดเชื่อมต่อทั้งสองเป็นศิลปินเคิลส์กระเฉดที่อาร์โนลกวีบทกวีแต่ละความพยายามที่จะเปลี่ยนบันทึกนี้ของความโศกเศร้าลงใน "คำสั่งซื้อที่สูงขึ้นของประสบการณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาร์โนลด์ มองสองด้านของฉากนี้ของ soundscape ( ใน stanzas ครั้งแรกและครั้งที่สอง ) และถอยการกระทำของน้ำ ( ในบาทที่สาม ) เขาได้ยินเสียงของทะเล " หมายเหตุนิรันดร์แห่งความเศร้า " โซโฟคลีส , ศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสต์ศักราชชาวกรีกนักเขียนบทละครผู้เขียนโศกนาฏกรรมในโชคชะตา และพระประสงค์ของพระเจ้า ยังได้ยินเสียงนี้ขณะที่เขายืนอยู่บนฝั่งของทะเลอีเจียน [ 7 ] [ 8 ] วิจารณ์แตกต่างกันอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับวิธีการตีความภาพนี้ของกรีกโบราณ อายุ หนึ่งเห็นความแตกต่างระหว่างโซโฟคลีสตีความ " บันทึกแห่งความเศร้า " humanistically ขณะที่อาร์โนลด์ ในศตวรรษที่สิบเก้าอุตสาหกรรมที่ได้ยินเสียงนี้ในการหนีของศาสนาและความเชื่อ . [ 9 ] นักวิจารณ์ล่าสุดเชื่อมต่อสองเป็นศิลปิน โซโฟคลีสที่ผู้แสดงเรื่องโศก อาร์โนลด์เนื้อเพลงกวีแต่ละคนพยายามแปลงหมายเหตุนี้ ความเศร้าเป็น " ระดับสูงของประสบการณ์