Tang Feng had never worked in mainl

Tang Feng had never worked in mainland China’s entertainment industry even in his previous life, but thankfully he knew some friends who did. When they met up, he would occasionally listen to them as they talked about the latest gossip and news. Compared to America’s more commercialized way of business, it was hard to stand out in China unless you came from elite art schools like Beiying, Zhongxi, or Shangxi.

The reason ultimately comes down to the people’s attitude. They simply have an easier time accepting other performers who’ve also gone to similar performing arts schools as them. Two employees who’ve graduated from the same college would naturally bond closer, simply because they had the same alma mater. Just by calling them shijie or shige, the distance between them would decrease. Not only does the industry highly regard these elite performers, the performers also have access to resources others did not, such as information from said famous art schools.

Adding all this together, although one wasn’t guaranteed an easy road to fame, it was enough to pass over the first hurdle. If the performer was already excellent, then just with a bit of good judgment in their personal and business life, fame would only be a matter of time.

But in the end, if your talents weren’t impressive enough to cause admiration, or if you don’t suddenly burst into fame, or even, if there’s no one there to support you, becoming famous would be quite difficult. This highlighted the importance of what people call connections.

Tang Feng was previously a multi-millionaire, but after he died, he donated all of his money and property to charity. The road laid out in front of him now was simple, either he kneels and agrees with the others, or he continues down his own road.

Fortunately, Tang Feng felt that with his talents, he wouldn’t need to follow these unspoken rules.

As for his current housemate Charles, due to his good manners and acceptably normal needs, Tang Feng didn’t mind associating with him for a short term. He was acting according to his own will, so there weren’t areas he was uncomfortable with.

Charles was stunned by the man coming out of the shower when he got home that night. He braced his arm on the door and whistled at Tang Feng, who now had started heading toward the bed to read.

The good thing about Tang Feng’s appearance was that he emitted the feeling of olden China. With eyebrows that looked almost painted, the idol hair with bangs did this man no good, and rather caused the opposite effect. Good facial features often shone brighter with a clean-cut and shorter hairstyle. Not to mention, Tang Feng himself wasn’t all that into the idol look. That style can get him some idol dramas, but would make his character look amateur in larger films.

Until now, there has not been any male performer who turned famous purely from having “pretty boy” looks, and in contrast, there were celebrities who’d tossed the pretty style away in order to become a truly attractive man and expand their stardom.

“Looks like I wouldn’t need to hire you a stylist. Tang Feng, don’t you think it’s a waste of talent that you didn’t become a stylist yourself?” Charles strode forward and sat down on the bed, taking in the light scent of soap from the man’s body.

Laying the book on the stand nearby, Tang Feng moved to make space next to him. He was still sleeping in the guestroom, and Charles would come by to visit him sometimes. Occasionally, he’d stay over in Charles’s room. The two of them didn’t talk about feelings. They simply knew each other well enough to keep quiet instead.

“You were drinking?” Tang Feng lightly smiled. He was close to Charles so he could smell the alcohol on him. “I’ll go pour a glass of water for you.”

“No need, I barely drank any. The fact that you care makes me really happy, you know.” Charles embraced Tang Feng and lightly kissed the man’s nape. “There’s going to be a banquet the day after tomorrow. You have to go with me. Director Li and his wife will be attending as well. You can chat with them then. It’ll be good for your audition next Monday.”

“I won’t embarrass you.” Tang Feng grinned. He knew what Charles was worried about. Men in the upper class of society don’t like to lose face.

“Sometimes, you’re so smart and direct… It’s touching.” Charles said as he pushed Tang Feng down with his body.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฮถังไม่เคยทำงานในวงการบันเทิงจีนแผ่นดินใหญ่แม้จะอยู่ในชีวิตของเขาก่อนหน้า แต่โชคดีที่เขารู้ว่าเพื่อนบางคนที่ไม่ เมื่อพวกเขาได้พบเขาเป็นครั้งคราวจะฟังพวกเขาขณะที่พวกเขาพูดคุยเกี่ยวกับการนินทาล่าสุดและข่าว เมื่อเทียบกับวิธีการของอเมริกาเชิงพาณิชย์มากขึ้นของธุรกิจมันเป็นเรื่องยากที่จะยืนออกในประเทศจีนจนกว่าคุณจะมาจากโรงเรียนสอนศิลปะที่ยอดเยี่ยมเช่น Beiying, Zhongxi หรือ Shangxi. เหตุผลในท้ายที่สุดจะลงมาให้ทัศนคติของผู้คน พวกเขาก็มีเวลาได้ง่ายขึ้นการยอมรับนักแสดงคนอื่น ๆ ที่ได้ไปยังโรงเรียนศิลปะการแสดงเช่นเดียวกับพวกเขา พนักงานสองคนที่ได้จบการศึกษาจากวิทยาลัยเดียวกันธรรมชาติจะผูกพันใกล้ชิดเพียงเพราะพวกเขามีโรงเรียนเก่าเดียวกัน เพียงแค่เรียกพวกเขา shijie Shige หรือระยะห่างระหว่างพวกเขาจะลดลง ไม่เพียง แต่อุตสาหกรรมที่สูงเหล่านี้ถือว่านักแสดงยอดนักแสดงยังมีการเข้าถึงทรัพยากรของคนอื่นไม่ได้เช่นกล่าวว่าข้อมูลจากโรงเรียนสอนศิลปะที่มีชื่อเสียง. เพิ่มทั้งหมดนี้เข้าด้วยกันถึงแม้คนหนึ่งก็ไม่ได้รับประกันถนนเรื่องง่ายที่จะมีชื่อเสียงก็คือ พอที่จะผ่านอุปสรรค์แรก ถ้านักแสดงที่ยอดเยี่ยมแล้วก็แล้วก็มีบิตของการตัดสินใจที่ดีในชีวิตส่วนตัวและธุรกิจของพวกเขามีชื่อเสียงก็จะเป็นแค่เรื่องของเวลา. แต่ในท้ายที่สุดถ้าความสามารถของคุณไม่ได้น่าประทับใจพอที่จะทำให้ความชื่นชมหรือถ้า คุณไม่ระเบิดเข้ามาในชื่อเสียงหรือแม้กระทั่งถ้ามีไม่มีใครที่จะสนับสนุนคุณกลายเป็นที่มีชื่อเสียงจะเป็นเรื่องยากมาก นี้เน้นความสำคัญของสิ่งที่คนเรียกการเชื่อมต่อ. Tang ฮเคยเป็นเศรษฐีหลาย แต่หลังจากที่เขาเสียชีวิตเขาจะบริจาคเงินทั้งหมดของเงินและทรัพย์สินของเขาเพื่อการกุศล ถนนออกมาวางในด้านหน้าของเขาในขณะนี้เป็นเรื่องง่ายอย่างใดอย่างหนึ่งที่เขาคุกเข่าลงและเห็นด้วยกับคนอื่น ๆ หรือที่เขายังคงลงที่ถนนของเขาเอง. โชคดีที่ถังฮรู้สึกว่ามีความสามารถของเขาเขาจะไม่จำเป็นต้องปฏิบัติตามกฎเหล่านี้ไม่ได้พูดในฐานะที่เป็นหุ้นส่วนในปัจจุบันของเขาชาร์ลส์เนื่องจากมารยาทที่ดีของเขาและความต้องการปกติยอมรับรสฮไม่ได้ใจคบหากับเขาระยะสั้น เขาได้ทำหน้าที่ตามพระประสงค์ของตัวเองเพื่อให้มีพื้นที่ที่ไม่ได้เขาก็ไม่สบายใจกับ. ชาร์ลส์ตะลึงกับคนที่ออกมาจากห้องอาบน้ำเมื่อเขากลับมาถึงบ้านในคืนนั้น เขายันแขนของเขาในประตูและผิวปากที่ตั้งฮวงซึ่งตอนนี้ได้เริ่มต้นมุ่งหน้าไปยังเตียงเพื่ออ่าน. สิ่งที่ดีเกี่ยวกับลักษณะของถังฮคือการที่เขาปล่อยออกมาความรู้สึกของจีนสมัยก่อน ด้วยคิ้วที่ดูทาสีเกือบผมไอดอลที่มีเรียบได้ผู้ชายคนนี้ไม่ดีและค่อนข้างก่อให้เกิดผลในทางตรงกันข้าม ใบหน้าที่ดีมักจะส่องสว่างมีการทำความสะอาดและตัดทรงผมสั้น ไม่พูดถึงถังฮตัวเองไม่ได้ทั้งหมดที่เข้ามาดูไอดอล สไตล์ที่จะได้รับเขาละครไอดอล แต่จะทำให้ดูตัวละครของเขามือสมัครเล่นในภาพยนตร์ขนาดใหญ่. จนถึงขณะนี้มีไม่ได้รับการแสดงใด ๆ ชายที่หันที่มีชื่อเสียงอย่างหมดจดจากการมี "เด็กน่ารัก" ดูและในทางตรงกันข้ามมีดาราที่ d 'โยนสไตล์สวยออกไปเพื่อที่จะกลายเป็นคนที่น่าสนใจอย่างแท้จริงและขยายเป็นดาราของพวกเขา. "ดูเหมือนว่าฉันจะไม่จำเป็นต้องจ้างคุณสไตลิส ถังฮคุณไม่คิดว่ามันเสียความสามารถที่คุณไม่ได้กลายเป็นสไตลิสด้วยตัวเองหรือไม่? "ชาร์ลส์ก้าวไปข้างหน้าและนั่งลงบนเตียง, การในกลิ่นหอมอ่อนสบู่จากร่างกายของมนุษย์. วางหนังสือบน ขาตั้งในบริเวณใกล้เคียงถังฮย้ายที่จะทำให้พื้นที่ติดกับเขา เขายังคงนอนหลับอยู่ในห้องพักและชาร์ลส์จะมาจากการไปเยี่ยมเขาในบางครั้ง บางครั้งเขาจะอยู่ในห้องพักมากกว่าชาร์ลส์ พวกเขาทั้งสองไม่ได้พูดคุยเกี่ยวกับความรู้สึก พวกเขาก็รู้จักกันดีพอที่จะเก็บเงียบแทน. "คุณดื่ม?" ฮถังเบา ๆ ยิ้ม เขาเป็นคนที่ใกล้ชิดกับชาร์ลส์เพื่อที่เขาจะได้กลิ่นแอลกอฮอล์ในตัวเขา "ฉันจะไปเทลงแก้วน้ำสำหรับคุณก." "ไม่ต้องฉันแทบจะไม่ดื่มใด ๆ ความจริงที่ว่าคุณดูแลทำให้ฉันมีความสุขจริงๆที่คุณรู้ว่า. "ชาร์ลส์ฮกอดถังและจูบเบา ๆ คอของชายคนนั้น "มีจะเป็นงานเลี้ยงวันหลังจากวันพรุ่งนี้ คุณต้องไปกับฉัน ผู้อำนวยการหลี่และภรรยาของเขาจะเข้าร่วมเช่นกัน คุณสามารถสนทนากับพวกเขาแล้ว มันจะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับออดิชั่นของคุณวันจันทร์ถัดไป. "" ฉันจะไม่ทำให้เกิดปัญหาคุณ. "ถังฮยิ้ม เขารู้ว่าสิ่งที่ชาร์ลส์เป็นห่วงเกี่ยวกับ คนที่อยู่ในสังคมชั้นสูงของสังคมไม่ชอบที่จะเสียหน้า. "บางครั้งคุณเพื่อให้สมาร์ทและตรง ... มันสัมผัส." ชาร์ลส์กล่าวว่าในขณะที่เขาผลักดันถังฮลงกับร่างกายของเขา