2. The semantics of word classesOne

2. The semantics of word classes
One of the most fundamental concepts of linguistics is that of word
classes. In all languages, words can be grouped in distinct classes with
different semantic and syntactic functions.3 In English the words have
traditionally been classifi ed into eight classes: nouns, pronouns, adjectives,
verbs, adverbs, prepositions, conjunctions, and interjections.4
When word classes are taught at an introductory level in school, semantic
criteria are used, for example that nouns stand for things and
verbs describe actions, but these criteria are seldom presented in a systematic
and rigorous way.
In contrast, within linguistics a word class is defi ned in grammatical
terms as a set of words that exhibit the same syntactic properties, especially concerning infl ections and distribution in sentences. I
do not believe in a universal defi nition of word classes (cf. Croft 2001,
ch. 3). Syntactic structure, including the division into word classes, is
language-specifi c. However, one can identify prototypical structures
among words that can be used in classifi cations. Croft (2001: 63) writes:
“Noun, verb, and adjective are not categories of particular languages
… [b]ut noun, verb, and adjective are language universal—that is,
there are typological prototypes … which should be called noun, verb,
and adjective.” In contrast, my position is that the syntactic markers
have evolved as effects of the divisions of words into categories, not as
causes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.ความหมายของคำสอนแนวคิดพื้นฐานที่สุดของภาษาศาสตร์อย่างใดอย่างหนึ่งคือคำห้องเรียน ในทุกภาษา คำสามารถจัดกลุ่มเรียนแตกต่างกันมีคำต่าง ๆ ทางไวยากรณ์ และความหมาย functions.3 ใน ภาษาอังกฤษประเพณีการ classifi ed เข้าเรียนแปด: คำนาม คำสรรพนาม คำ คุณศัพท์คำกริยา คำนาม บุรพบท สันธาน และ interjections.4เมื่อสอนคำสอนในระดับโรงเรียน ความหมายการเกริ่นนำเกณฑ์ใช้ เช่นที่ยืนนามสิ่ง และคำกริยาอธิบายการดำเนินการ แต่เงื่อนไขเหล่านี้จะแสดงบทบาทในระบบและวิธีการอย่างเข้มงวดในทางตรงกันข้าม ในภาษาศาสตร์ ชั้นคำเป็น defi เน็ดในไวยากรณ์เงื่อนไขเป็นชุดของคำที่แสดงคุณสมบัติทางไวยากรณ์เหมือนกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับ infl ections และกระจายในประโยค ฉันไม่เชื่อใน nition defi สากลของคำสอน (มัทธิว Croft 2001ช. 3) โครงสร้างทางไวยากรณ์ รวมถึงส่วนที่เป็นคำสอนspecifi ภาษาซี อย่างไรก็ตาม หนึ่งสามารถระบุโครงสร้าง prototypicalระหว่างคำที่ใช้ใน classifi เป็นของหายาก เขียน croft (2001:63):"คำนาม กริยา และคุณศัพท์ไม่ประเภทของภาษานั้น ๆ… [b] ut นาม กริยา คำคุณศัพท์ใจภาษาสากล — นั่นคือมีเฉพาะแบบตัวอย่าง...ที่ควรเรียกว่าคำนาม คำกริยาและคำคุณศัพท์" ในทางตรงกันข้าม ตำแหน่งของฉันอยู่ที่เครื่องหมายทางไวยากรณ์มีพัฒนาเป็นลักษณะของส่วนของคำเป็นหมวดหมู่ ไม่เป็นทำให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. ความหมายของการเรียนคำ
หนึ่งในแนวคิดพื้นฐานที่สุดของภาษาศาสตร์เป็นที่ของคำว่า
เรียน ในทุกภาษาคำสามารถแบ่งในชั้นเรียนที่แตกต่างกันกับ
ความหมายและ functions.3 ประโยคที่แตกต่างกันในภาษาอังกฤษคำว่าได้
รับแบบดั้งเดิมเอ็ด classifi เป็นแปดชั้นเรียน: คำนามคำสรรพนามคำคุณศัพท์คำ
กริยาคำวิเศษณ์คำบุพบทสันธานและ interjections.4
เมื่อเรียนคำได้รับการสอนในระดับเบื้องต้นในโรงเรียนความหมาย
เกณฑ์ที่จะใช้เช่นคำนามที่ยืนและสิ่งที่
อธิบายการกระทำของคำกริยา แต่เกณฑ์เหล่านั้นจะไม่ค่อยอยู่ในระบบ
วิธีการและเข้มงวด.
ในทางตรงกันข้ามภายในภาษาศาสตร์ระดับคำ เป็น DEFI ned ในไวยากรณ์
คำที่เป็นชุดของคำที่แสดงคุณสมบัติประโยคเดียวกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับการ ections infl และการจัดจำหน่ายในประโยค ฉัน
ไม่เชื่อใน nition Defi สากลของการเรียนคำ (cf นาปี 2001
บริษัท ช. 3) โครงสร้างประโยครวมทั้งส่วนในชั้นเรียนคำที่เป็น
ภาษา specifi ค แต่หนึ่งสามารถระบุโครงสร้างแม่บท
หมู่คำที่สามารถใช้ในการ classifi ไพเพอร์ Croft (2001: 63) เขียน:
"คำนามคำกริยาและคำคุณศัพท์ไม่ได้ประเภทของภาษาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
... [b] ยูทาห์นามคำกริยาและคำคุณศัพท์เป็นภาษาสากลที่เป็น
ที่มีต้นแบบ typological ... ซึ่งควรจะเรียกว่าคำนาม คำกริยา
และคำคุณศัพท์. "ในทางตรงกันข้ามตำแหน่งของฉันคือเครื่องหมายประโยค
มีการพัฒนาเป็นผลกระทบของหน่วยงานของคำเป็นหมวดหมู่ไม่เป็น
สาเหตุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . ความหมายของการเรียนคำ
หนึ่งในแนวคิดพื้นฐานที่สุดของภาษาศาสตร์ที่เรียนนะ

ทุกภาษา คำพูดสามารถจัดกลุ่มเรียนแตกต่างกับการทำงานกับกลุ่ม
ประโยคในภาษาอังกฤษคำที่แตกต่างกัน 3 มี
สืบเนื่อง classifi เอ็ดในแปดชั้นเรียน : คำนาม สรรพนาม คำกริยา คำคุณศัพท์ คำกริยาวิเศษณ์
, คำบุพบท คำสันธานและคำอุทาน , 4
.เมื่อเรียนคำสอนในระดับเบื้องต้นในโรงเรียน เกณฑ์ทางความหมาย
จะใช้ ตัวอย่างว่า คำนามและคำกริยายืนสำหรับสิ่งที่
อธิบายการกระทำ แต่เงื่อนไขเหล่านี้จะแสดงในระบบและไม่ใคร่

อย่างเข้มงวด ในทางตรงกันข้ามภายในภาษาศาสตร์เรียนคำเดฟีเน็ดในแง่ไวยากรณ์
เป็นชุด คำพูดประโยคเดียวกันที่แสดงคุณสมบัติโดยเฉพาะในด้าน ections infl และแจกจ่ายในประโยค ผม
ไม่เชื่อใน nition เดฟีสากลของชั้นเรียนคำ ( CF . Croft 2001
ตอนที่ 3 ) โครงสร้างไวยากรณ์ รวมทั้งการแบ่งเป็นชั้นเรียน คำ เป็น ภาษา c specifi
แต่หนึ่งสามารถระบุแบบโครงสร้าง
ระหว่างคำที่สามารถใช้ใน classifi ไอออน . ครอฟท์ ( 2544 : 63 ) เขียน :
" คำนาม กริยาและคำคุณศัพท์จะไม่ประเภทของเฉพาะภาษา
. . . [ b ] UT คำนาม , คำกริยาและคำคุณศัพท์เป็นภาษาสากลคือ
มีเฉพาะต้นแบบ . . . . . . . ซึ่งน่าจะเรียกว่า คำนาม , คำกริยา , คำคุณศัพท์และ
. " ในทางตรงกันข้าม , ตำแหน่งที่เกี่ยวกับเครื่องหมาย
มีวิวัฒนาการมาเป็นอิทธิพลของหน่วยงานของ คำที่เป็นประเภท ไม่
สาเหตุ