Study designParticipants were rando

Study design

Participants were randomly assigned to one of the two conditions: a BWLP or a BWLP that included a SC component at week 6 (end of Phase 1) and week 12 (end of Phase 2). Both groups received identical programme orientations, utilised the same weight loss treatment manual and met in identical weekly group meetings during the first six weeks of the programme.

At the start of the programme, all the participants were provided with an initial six-week weight loss goal of 3%. The weight loss goal of 3% after each six-week period was designed to help participants achieve a clinically significant weight loss over the 18-week programme (7–10%; Pi-Sunyer, 1996). A successful participant (i.e. someone who achieved at least a 3% weight loss during each stepped-down point) would have achieved approximately 9% total weight loss by the end of treatment. Participants were considered dropouts if they stopped attending sessions and were unable to be reached or they decided to withdraw from the study.

SC condition participants were informed of their 3% weight loss goal required to transition to SH. After the first 6 weeks of the programme (end of Phase 1), the participants in SC condition who met or exceeded their initial 3% weight loss goal were required to discontinue attendance of the weekly group meetings for the following 6 weeks (Phase 2: see Figure 1). Participants who did not meet their initial 3% weight loss goal continued with the weekly group meetings for Phase 2. All participants were assigned a new 3% weight loss goal based on their current weight at week six (end of Phase 1). At week 12 (end of Phase 2), the participants in SC condition who met or exceeded their second 3% weight loss goal were then stepped down to SH and discontinued attendance of the weekly group meetings. Participants who had previously met or exceeded the initial 3% goal at week 6, but did not meet or exceed the second 3% goal at week 12, resumed attendance of the weekly group meetings. At week 12, all participants were given another 3% weight loss goal for week 18 (end of phase 3), during which the final weight assessment was conducted.

Participants who were stepped-down to SH during the programme were asked to continue reading the weekly lessons from the manual, perform in-class activities at home, self-monitor calorie intake and expenditure and to continue to be active in their attempts to lose weight. Participants in the BWLP condition were assigned 3% weight loss goals in an identical manner but were required to attend weekly meetings regardless of their weight loss. Weight loss groups were led by a licensed clinical health psychologist and/or graduate students in psychology.



Weight loss programme treatment manual

The current study utilised a BWLP derived from previously validated investigations (Carels et al., 2011, 2009, 2012). The current intervention utilised similar lesson content, which was reconfigured to a better fit with this investigation (see programme outline in Table 1). Additionally, this intervention included an emphasis on self-monitoring and participants were given information about nutrition, determining correct portions and other topics important for weight loss (e.g. carbohydrates-, protein-, fiber-intake, resting metabolic rate, physical activity, meal planning and making a grocery list). In particular, this programme emphasised the modification of two important areas: (1) participants’ unhealthy relationships with food, their bodies and weight, and (2) participants’ personal food and physical activity environment (including habit change and motivation for weight loss).



Emphasis area 1: unhealthy relationships with food, body and weight

Factors influencing participants’ unhealthy relationships with food were addressed through instruction on physiological vs. psychological hunger, emotions that can elicit overeating and cultural and familial traditions that influence consumption. Lessons that focused on unhealthy relationships with one’s body (i.e. poor body image) included instruction about the interpersonal, media and cultural influences on body image, common myths about body shape and size, consequences of striving for a thin ideal and how to form a more comprehensive perspective about weight loss and health that emphasised the body’s function over appearance. Finally, to address unhealthy attitudes about weight (i.e. weight bias), participants were taught to identify and challenge implicit and explicit negative attitudes and stereotypes about overweight and obese persons (e.g. overweight people are lazy) and to compare this form of bias with other types of discrimination as a way to develop more adaptive attitudes.



Emphasis area 2: personal food and physical activity environment

Factors influencing the participants’ personal food environment were addressed through instruction on helping participants develop and maintain healthy habits. Participants were taught ways to develop stable weight loss routines, anticipate and minimise disruptions to these routines, follow engagement of positive weight-loss behaviours with immediate reinforcement and form implementation intentions related to target behaviours (e.g. ‘If I go out to eat, then I will order a side salad to go with my meal’). Moreover, participants were taught to disrupt unhealthy habits that may interfere with weight loss by making unhealthy foods and behaviours less-reinforcing (e.g. to make unhealthy snacks, it requires substantial preparation time and effort), identify and eliminate triggers for unhealthy habits and form implementation intentions to engage in healthy behaviours in response to cues signalling unhealthy behaviours (e.g. ‘If it is raining outside, then I will workout in my home using an exercise DVD.’). Additionally, participants were taught to create a personal food and exercise environment that emphasised on increased exposure to healthy eating and physical activity, as well as encouragement of automatic responding to goal-related cues. Finally, principles of self-regulatory theory were used to facilitate participants’ weight loss motivation (Higgins, 2000). Participants trait regulatory fit (i.e. promotion-focused, ‘A major goal in life right now is to achieve weight loss success’ vs. prevention-focused, ‘A major goal in life right now is to avoid weight loss failure; ’ Higgins, 2000) was assessed through in-class writing activities and discussion. For example, participants were asked to imagine their lives in 5 years either having achieved their weight loss goals (promotion-focused) or having avoided negative consequences of overweight (prevention-focused).

Lessons generally included PowerPoint presentations on weekly topics (see Table 1), followed by group discussion on relevant themes. Participants were instructed to read weekly lessons prior to class. Typically, participants were given additional homework relevant to the current lesson (e.g. participants were asked to bring in a ‘made over’ recipe that incorporated healthy changes). Group facilitators presented lessons, facilitated group discussion, answered weight loss related questions and measured the participants’ weight after each meeting.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศึกษาออกแบบผู้เข้าร่วมถูกสุ่มกำหนดเงื่อนไขสองอย่างใดอย่างหนึ่ง: เป็น BWLP หรือ BWLP ที่รวมส่วนประกอบ SC ที่สัปดาห์ที่ 6 (จุดสิ้นสุดของระยะที่ 1) และสัปดาห์ที่ 12 (จุดสิ้นสุดของระยะที่ 2) ทั้งสองรับแนวเหมือนโปรแกรม ใช้คู่มือรักษาสูญเสียน้ำหนักเดียวกัน และพบในการประชุมกลุ่มประจำสัปดาห์เหมือนในช่วงหกสัปดาห์แรกของหลักสูตรที่เริ่มต้นของโปรแกรม ทุกคนมีให้กับเป้าหมายการสูญเสียน้ำหนัก 6 สัปดาห์เริ่มต้น 3% เป้าหมายน้ำหนักร่วง 3% หลังจากรอบระยะเวลาหกสัปดาห์ถูกออกแบบมาเพื่อช่วยให้ผู้เรียนบรรลุการลดน้ำหนักอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกผ่านโครงการ 18 สัปดาห์ (7-10% พี่ Sunyer, 1996) ผู้เรียนประสบความสำเร็จ (เช่นคนที่รับน้ำหนักน้อย 3% ในแต่ละจุดลงก้าว) จะได้รับประมาณ 9% รวมน้ำหนักสิ้นสุดการรักษา ผู้เข้าร่วมได้ถือตกถ้าจะหยุดเข้าร่วมเซสชัน และไม่สามารถเข้าถึงได้ หรือพวกเขาตัดสินใจที่จะถอนตัวออกจากการศึกษาSC เงื่อนไขผู้เข้าร่วมได้ทราบเป้าหมายของพวกเขาสูญเสียน้ำหนัก 3% ที่ต้องเปลี่ยนแปลงให้ดี หลังจาก 6 สัปดาห์แรกของโครงการ (สิ้นสุดของระยะที่ 1), ผู้เข้าร่วมในเงื่อนไข SC ที่ตรง หรือเกินกว่าเป้าหมายของพวกเขาสูญเสีย 3% น้ำหนักเริ่มต้น จำเป็นต้องหยุดการร่วมประชุมกลุ่มประจำสัปดาห์ 6 สัปดาห์ต่อไปนี้ (ระยะที่ 2: ดูรูปที่ 1) ต่อผู้เรียนที่ไม่ตรงกับเป้าหมายของพวกเขาสูญเสีย 3% น้ำหนักเริ่มต้น ด้วยการประชุมกลุ่มทุกสัปดาห์ในระยะ 2 ผู้เข้าร่วมทั้งหมดถูกกำหนดน้ำหนัก 3% สูญเสียเป้าหมายใหม่ตามการปัจจุบันน้ำหนักที่สัปดาห์ที่ 6 (จุดสิ้นสุดของระยะที่ 1) ในสัปดาห์ที่ 12 (จุดสิ้นสุดของระยะที่ 2), ผู้เข้าร่วมในเงื่อนไข SC ที่ตรง หรือเกินกว่าเป้าหมายของพวกเขาสูญเสีย 3% น้ำหนักสอง ได้ก้าวลงไปดี แล้วยกเลิกการเข้าร่วมประชุมกลุ่มประจำสัปดาห์ คนที่ได้พบก่อนหน้านี้เกินเป้าหมาย 3% เริ่มต้นที่สัปดาห์ที่ 6 แต่ได้ไม่ตรงกับ หรือเกินการเป้าหมาย 3% ในสัปดาห์ที่ 12 ที่ดำเนินต่อเข้าที่สองประชุมกลุ่มประจำสัปดาห์ ในสัปดาห์ที่ 12 ร่วมได้รับอีก 3% น้ำหนักสูญเสียเป้าหมายสัปดาห์ 18 (จุดสิ้นสุดของระยะที่ 3), ในระหว่างที่มีดำเนินการประเมินน้ำหนักสุดท้ายผู้เรียนที่มีขั้นบันไดลงไปดีระหว่างโปรแกรม ถูกขอ ให้อ่านบทเรียนรายสัปดาห์จากคู่มือต่อ ทำกิจกรรมในชั้นเรียนที่บ้าน ปริมาณแคลอรี่ที่ตรวจสอบตนเอง และรายจ่าย และต้องการใช้ในความพยายามที่จะลดน้ำหนัก ผู้เรียนในสภาพ BWLP ได้กำหนดเป้าหมาย 3% น้ำหนักสูญเสียในลักษณะเหมือนกัน แต่จำเป็นต้องเข้าร่วมประชุมประจำสัปดาห์โดยไม่คำนึงถึงน้ำหนักของพวกเขา น้ำหนักขาดทุนกลุ่มที่นำ โดยจิตวิทยาสุขภาพคลินิกได้รับใบอนุญาตและ/หรือนักศึกษาในด้านจิตวิทยาน้ำหนักขาดทุนโครงการรักษาด้วยตนเอง การศึกษาปัจจุบันใช้ BWLP ที่มาตรวจก่อนหน้านี้สืบสวน (Carels et al., 2011, 2009, 2012) สู่ปัจจุบันใช้บทเรียนเนื้อหาคล้าย ซึ่งถูกกำหนดค่าใหม่ให้พอดีดีกว่านี้ด้วย (ดูเค้าร่างหลักสูตรในตารางที่ 1) นอกจากนี้ การแทรกแซงนี้รวมเน้นการตรวจสอบตนเอง และผู้เรียนได้รับข้อมูลเกี่ยวกับโภชนาการ การกำหนดถูกต้องบางส่วนและหัวข้ออื่น ๆ ที่สำคัญสำหรับการลดน้ำหนัก (เช่นคาร์โบไฮเดรต- โปรตีน- ใย อาหาร การพักผ่อนกิจกรรมทางกายภาพ อัตราการเผาผลาญ อาหารวางแผน และทำรายชื่อร้านขายของชำ) โดยเฉพาะ โปรแกรมนี้ emphasised การปรับเปลี่ยนพื้นที่สำคัญที่สอง: ความสัมพันธ์ที่ไม่แข็งแรง (1) คน ด้วยอาหาร ของร่างกาย และ น้ำหนัก และ (2) ผู้เข้าร่วมส่วนบุคคลอาหาร และสภาพแวดล้อมทางกายภาพกิจกรรม (รวมถึงการเปลี่ยนแปลงนิสัยและแรงจูงใจในการลดน้ำหนัก)เน้นพื้นที่ 1: ความสัมพันธ์ที่ไม่แข็งแรง ด้วยอาหาร ร่างกาย และน้ำหนัก ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความสัมพันธ์ที่ไม่แข็งแรงคนกับอาหารถูกส่งผ่านคำสั่งในสรีรวิทยาเปรียบเทียบกับความหิวทางจิตใจ อารมณ์ที่สามารถบอกประเพณี overeating และวัฒนธรรม และภาวะที่ส่งผลต่อปริมาณการใช้ บทเรียนที่เน้นความสัมพันธ์ไม่แข็งแรงของร่างกาย (เช่นยากจนร่างกายภาพ) รวมคำแนะนำเกี่ยวกับการมนุษยสัมพันธ์ สื่อและอิทธิพลทางวัฒนธรรมในรูปร่างกาย ตำนานทั่วไปเกี่ยวกับส่วนรูปร่าง และขนาด ผลของความมุ่งมั่นเหมาะบางและวิธีการสร้างมุมมองที่ครอบคลุมมากขึ้นเกี่ยวกับการลดน้ำหนักและสุขภาพที่ emphasised ของร่างกายทำงานมากกว่าลักษณะการ สุดท้าย การทัศนคติไม่แข็งแรงเกี่ยวกับน้ำหนัก (เช่นน้ำหนักความโน้มเอียง), ผู้เข้าร่วมถูกสอน เพื่อระบุ และท้าทายทัศนคติลบนัย และชัดเจนและมักเกี่ยวกับภาวะ และอ้วนคน (เช่นภาวะคนขี้เกียจ) และเปรียบเทียบแบบนี้อคติกับเลือกปฏิบัติเป็นวิธีการพัฒนาทัศนคติที่เหมาะสมเพิ่มเติมเน้นที่ตั้ง 2: อาหารที่บุคคลและกิจกรรมทางกายภาพสิ่งแวดล้อม Factors influencing the participants’ personal food environment were addressed through instruction on helping participants develop and maintain healthy habits. Participants were taught ways to develop stable weight loss routines, anticipate and minimise disruptions to these routines, follow engagement of positive weight-loss behaviours with immediate reinforcement and form implementation intentions related to target behaviours (e.g. ‘If I go out to eat, then I will order a side salad to go with my meal’). Moreover, participants were taught to disrupt unhealthy habits that may interfere with weight loss by making unhealthy foods and behaviours less-reinforcing (e.g. to make unhealthy snacks, it requires substantial preparation time and effort), identify and eliminate triggers for unhealthy habits and form implementation intentions to engage in healthy behaviours in response to cues signalling unhealthy behaviours (e.g. ‘If it is raining outside, then I will workout in my home using an exercise DVD.’). Additionally, participants were taught to create a personal food and exercise environment that emphasised on increased exposure to healthy eating and physical activity, as well as encouragement of automatic responding to goal-related cues. Finally, principles of self-regulatory theory were used to facilitate participants’ weight loss motivation (Higgins, 2000). Participants trait regulatory fit (i.e. promotion-focused, ‘A major goal in life right now is to achieve weight loss success’ vs. prevention-focused, ‘A major goal in life right now is to avoid weight loss failure; ’ Higgins, 2000) was assessed through in-class writing activities and discussion. For example, participants were asked to imagine their lives in 5 years either having achieved their weight loss goals (promotion-focused) or having avoided negative consequences of overweight (prevention-focused).บทเรียนโดยทั่วไปรวมงานนำเสนอ PowerPoint ในหัวข้อประจำสัปดาห์ (ดูตารางที่ 1), ตาม ด้วยกลุ่มสนทนาในรูปแบบที่เกี่ยวข้อง ผู้เข้าร่วมถูกสั่งให้อ่านบทเรียนรายสัปดาห์ก่อนที่จะเรียน โดยปกติ ผู้เรียนได้รับเพิ่มเติมการบ้านที่เกี่ยวข้องกับบทเรียนปัจจุบัน (เช่นผู้เรียนที่ต้องนำสูตร 'ทำผ่าน' ที่รวมการเปลี่ยนแปลงสุขภาพ) กลุ่มเบา ๆ นำเสนอบทเรียน สนทนากลุ่มสภาพปานกลาง น้ำหนักที่ตอบคำถามที่เกี่ยวข้อง และวัดน้ำหนักของผู้เข้าร่วมภายหลังการประชุม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การออกแบบการศึกษาผู้เข้าร่วมถูกสุ่มให้เป็นหนึ่งในสองเงื่อนไขที่: BWLP หรือ BWLP รวมถึงส่วนประกอบที่เซาท์แคโรไลนาในสัปดาห์ที่ 6 (จุดสิ้นสุดของระยะที่ 1) และในสัปดาห์ที่ 12 (จุดสิ้นสุดของระยะที่ 2) ทั้งสองกลุ่มได้รับการหมุนโปรแกรมเหมือนกันใช้น้ำหนักคู่มือการรักษาสูญเสียเหมือนกันและพบกันในการประชุมกลุ่มรายสัปดาห์เหมือนกันในช่วงหกสัปดาห์แรกของโปรแกรม. ในช่วงเริ่มต้นของโปรแกรมที่ผู้เข้าร่วมทั้งหมดถูกให้กับการเริ่มต้นหกสัปดาห์การสูญเสียน้ำหนัก เป้าหมายของ 3% เป้าหมายการลดน้ำหนัก 3% หลังจากที่แต่ละงวดหกสัปดาห์ที่ได้รับการออกแบบมาเพื่อช่วยให้ผู้เข้าร่วมการบรรลุการสูญเสียน้ำหนักนัยสำคัญทางคลินิกในช่วงโปรแกรม 18 สัปดาห์ (7-10%; Pi-Sunyer, 1996) ผู้เข้าร่วมที่ประสบความสำเร็จ (คือคนที่ประสบความสำเร็จอย่างน้อยการสูญเสียน้ำหนัก 3% ในแต่ละจุดก้าวลง) จะได้ประสบความสำเร็จประมาณ 9% การสูญเสียน้ำหนักรวมในตอนท้ายของการรักษา ผู้เข้าร่วมกิจกรรมได้รับการพิจารณา dropouts ถ้าพวกเขาหยุดการเข้าร่วมการประชุมและไม่สามารถที่จะไปถึงหรือพวกเขาตัดสินใจที่จะถอนตัวออกจากการศึกษา. เข้าร่วมสภาพ SC ได้รับแจ้งจากเป้าหมายการสูญเสียน้ำหนัก 3% ของพวกเขาจำเป็นต้องเปลี่ยนไป SH หลังจาก 6 สัปดาห์แรกของโปรแกรม (จุดสิ้นสุดของระยะที่ 1) ผู้เข้าร่วมในสภาพ SC ที่พบหรือเกินเป้าหมายการสูญเสียน้ำหนัก 3% ของพวกเขาเริ่มต้นที่ถูกต้องที่จะยุติการเข้าร่วมการประชุมกลุ่มทุกสัปดาห์ต่อไปนี้ 6 สัปดาห์ (ระยะที่ 2: ดูรูปที่ 1) ผู้เข้าร่วมที่ไม่เป็นไปตามเป้าหมายการสูญเสียน้ำหนัก 3% แรกของพวกเขาอย่างต่อเนื่องกับการประชุมกลุ่มรายสัปดาห์สำหรับระยะที่ 2 ผู้เข้าร่วมทั้งหมดได้รับมอบหมายใหม่ 3% เป้าหมายของการสูญเสียน้ำหนักขึ้นอยู่กับน้ำหนักปัจจุบันของพวกเขาในสัปดาห์ที่หก (จุดสิ้นสุดของระยะที่ 1) ในสัปดาห์ที่ 12 (จุดสิ้นสุดของระยะที่ 2) ผู้เข้าร่วมอยู่ในสภาพที่ SC พบหรือเกินเป้าหมายการสูญเสียน้ำหนัก 3% ของพวกเขาที่สองจากนั้นก็ก้าวลงไป SH ยกเลิกและการเข้าร่วมการประชุมกลุ่มรายสัปดาห์ ผู้เข้าร่วมที่เคยพบหรือเกินเป้าหมายเริ่มต้น 3% ในสัปดาห์ที่ 6 แต่ไม่ได้ตอบสนองหรือเกินเป้าหมายที่สอง 3% ในสัปดาห์ที่ 12 กลับมาเข้าร่วมการประชุมกลุ่มรายสัปดาห์ ในสัปดาห์ที่ 12 ผู้เข้าร่วมทั้งหมดได้รับอีก 3% เป้าหมายของการสูญเสียน้ำหนักสำหรับสัปดาห์ 18 (จุดสิ้นสุดของระยะที่ 3) ในระหว่างที่การประเมินน้ำหนักสุดท้ายได้ดำเนินการ. ผู้เข้าร่วมที่ได้ก้าวลงไป SH ในช่วงโปรแกรมถูกถามในการอ่านต่อ บทเรียนสัปดาห์จากคู่มือการดำเนินกิจกรรมในชั้นเรียนที่บ้านแคลอรี่ในตัวเองและค่าใช้จ่ายการตรวจสอบและดำเนินการต่อไปจะใช้งานในความพยายามที่จะลดน้ำหนัก เข้าร่วมอยู่ในสภาพที่ได้รับมอบหมาย BWLP 3% เป้าหมายการลดน้ำหนักในลักษณะที่เหมือนกัน แต่ต้องเข้าร่วมการประชุมประจำสัปดาห์โดยไม่คำนึงถึงการสูญเสียน้ำหนักของพวกเขา กลุ่มการสูญเสียน้ำหนักที่นำโดยนักจิตวิทยาคลินิกสุขภาพได้รับใบอนุญาตและ / หรือนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาในด้านจิตวิทยา. โปรแกรมการสูญเสียน้ำหนักคู่มือการรักษาการศึกษาในปัจจุบันนำมาใช้ BWLP ที่ได้มาจากการตรวจสอบการตรวจสอบก่อนหน้านี้ (Carels et al., 2011, 2009, 2012) การแทรกแซงในปัจจุบันใช้เนื้อหาบทเรียนที่คล้ายกันซึ่งรองรับการแบบที่ดีขึ้นกับการสอบสวนนี้ (ดูร่างโปรแกรมในตารางที่ 1) นอกจากนี้การแทรกแซงนี้รวมถึงความสำคัญในการตรวจสอบตนเองและผู้เข้าร่วมจะได้รับข้อมูลเกี่ยวกับโภชนาการที่กำหนดส่วนที่ถูกต้องและหัวข้ออื่น ๆ ที่สำคัญสำหรับการลดน้ำหนัก (เช่น carbohydrates-, โปรตีน, ใยบริโภควางอัตราการเผาผลาญ, การออกกำลังกาย, วางแผนการรับประทานอาหาร และการทำรายการขายของชำ) โดยเฉพาะอย่างยิ่งโปรแกรมนี้เน้นการปรับเปลี่ยนของสองพื้นที่ที่สำคัญคือ (1) ผู้เข้าร่วมความสัมพันธ์ที่ไม่แข็งแรงกับอาหารร่างกายของพวกเขาและน้ำหนักและ (2) ผู้เข้าร่วมอาหารส่วนบุคคลและสภาพแวดล้อมในการออกกำลังกาย (รวมถึงการเปลี่ยนแปลงนิสัยและแรงจูงใจสำหรับการลดน้ำหนัก) . เน้นพื้นที่ที่ 1: ความสัมพันธ์ที่ไม่แข็งแรงกับอาหารของร่างกายและน้ำหนักของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเข้าร่วมความสัมพันธ์ที่ไม่แข็งแรงกับอาหารที่ได้รับการแก้ไขผ่านการเรียนการสอนเกี่ยวกับความหิวทางสรีรวิทยาจิตวิทยาอารมณ์ที่สามารถล้วงเอาการกินมากเกินไปและประเพณีวัฒนธรรมและครอบครัวที่มีอิทธิพลต่อการบริโภค บทเรียนที่มุ่งเน้นไปที่ความสัมพันธ์ที่ไม่แข็งแรงกับร่างกายของคน ๆ หนึ่ง (เช่นภาพร่างกายที่ไม่ดี) รวมถึงการเรียนการสอนเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลสื่อและอิทธิพลทางวัฒนธรรมในการร่างภาพตำนานที่พบบ่อยเกี่ยวกับรูปร่างและขนาดของผลกระทบของการมุ่งมั่นเพื่อความเหมาะและวิธีการในรูปแบบอื่น ๆ บาง ๆ มุมมองที่ครอบคลุมเกี่ยวกับการสูญเสียน้ำหนักและสุขภาพที่เน้นฟังก์ชั่นของร่างกายในลักษณะที่ปรากฏ ในที่สุดเพื่อแก้ไขทัศนคติที่ไม่ดีต่อสุขภาพเกี่ยวกับน้ำหนัก (เช่นอคติน้ำหนัก) ผู้เข้าร่วมได้รับการสอนในการระบุและท้าทายทัศนคติเชิงลบโดยปริยายและที่ชัดเจนและทัศนคติเกี่ยวกับบุคคลที่มีน้ำหนักเกินและเป็นโรคอ้วน (เช่นคนอ้วนขี้เกียจ) และเปรียบเทียบรูปแบบของการมีอคติกับประเภทอื่น ๆ นี้ ของการเลือกปฏิบัติเป็นวิธีที่จะพัฒนาทัศนคติการปรับตัวมากขึ้น. พื้นที่เน้นที่ 2: อาหารส่วนบุคคลและสภาพแวดล้อมในการออกกำลังกายปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อสภาพแวดล้อมอาหารส่วนบุคคลของผู้เข้าร่วมได้รับการแก้ไขผ่านการเรียนการสอนในการช่วยให้ผู้เข้าร่วมการพัฒนาและรักษาพฤติกรรมสุขภาพ ผู้เข้าร่วมกิจกรรมได้รับการสอนวิธีการในการพัฒนาขั้นตอนการสูญเสียน้ำหนักมั่นคงคาดการณ์และลดการหยุดชะงักในการปฏิบัติเหล่านี้ทำตามหมั้นบวกพฤติกรรมการลดน้ำหนักที่มีการเสริมแรงทันทีและความตั้งใจของรูปแบบการดำเนินงานที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการกำหนดเป้าหมาย (เช่น 'ถ้าผมออกไปกินแล้วฉัน จะสั่งสลัดด้านที่จะไปกับการรับประทานอาหารของฉัน) นอกจากนี้ผู้เข้าร่วมได้รับการสอนที่จะทำลายนิสัยที่ไม่แข็งแรงที่อาจรบกวนกับการลดน้ำหนักโดยการทำอาหารที่ไม่แข็งแรงและพฤติกรรมน้อยเสริม (เช่นจะทำให้ขนมที่ไม่แข็งแรงก็ต้องใช้เวลาในการเตรียมอย่างมีนัยสำคัญและความพยายาม) ระบุและกำจัดเรียกนิสัยที่ไม่แข็งแรงและการดำเนินการรูปแบบ ความตั้งใจที่จะมีส่วนร่วมในพฤติกรรมสุขภาพในการตอบสนองต่อการส่งสัญญาณชี้นำพฤติกรรมที่ไม่แข็งแรง (เช่นถ้ามีฝนตกนอกแล้วฉันจะออกกำลังกายในบ้านของฉันโดยใช้การออกกำลังกายดีวีดี.) นอกจากนี้ผู้เข้าร่วมได้รับการสอนในการสร้างอาหารส่วนบุคคลและสภาพแวดล้อมในการออกกำลังกายที่เน้นเกี่ยวกับการสัมผัสที่เพิ่มขึ้นในการรับประทานอาหารที่ดีต่อสุขภาพและการออกกำลังกายเช่นเดียวกับการให้กำลังใจของอัตโนมัติตอบสนองต่อการชี้นำเป้าหมายที่เกี่ยวข้องกับ ในที่สุดหลักการของทฤษฎีการกำกับดูแลตนเองที่ถูกนำมาใช้เพื่ออำนวยความสะดวกในการสร้างแรงจูงใจการสูญเสียน้ำหนักของผู้เข้าร่วม (ฮิกกินส์, 2000) ผู้เข้าร่วมกิจกรรมลักษณะพอดีกฎระเบียบ (เช่นโปรโมชั่นที่มุ่งเน้น 'เป้าหมายสำคัญในชีวิตตอนนี้คือเพื่อให้บรรลุความสำเร็จของการสูญเสียน้ำหนัก' กับการป้องกันที่มุ่งเน้น 'เป้าหมายสำคัญในชีวิตในขณะนี้คือการหลีกเลี่ยงความล้มเหลวของการสูญเสียน้ำหนัก' ฮิกกินส์ 2000 ) ได้รับการประเมินผ่านในชั้นเรียนกิจกรรมการเขียนและการสนทนา ตัวอย่างเช่นผู้เข้าร่วมถูกถามที่จะจินตนาการถึงชีวิตของพวกเขาใน 5 ปีทั้งมีความสำเร็จเป้าหมายการลดน้ำหนักของพวกเขา (โปรโมชั่นที่มุ่งเน้น) หรือที่มีการหลีกเลี่ยงผลกระทบเชิงลบของการมีน้ำหนักเกิน (การป้องกันที่มุ่งเน้น). บทเรียนรวมโดยทั่วไปนำเสนอ PowerPoint ในหัวข้อประจำสัปดาห์ (ดูตารางที่ 1 ) ตามด้วยการอภิปรายกลุ่มในรูปแบบที่เกี่ยวข้อง ผู้เข้าร่วมกิจกรรมได้รับคำสั่งให้อ่านบทเรียนรายสัปดาห์ก่อนที่จะมีระดับ โดยปกติแล้วผู้เข้าร่วมจะได้รับการบ้านเพิ่มเติมที่เกี่ยวข้องกับบทเรียนปัจจุบัน (เช่นผู้เข้าร่วมถูกขอให้นำมาใน 'ทำมากกว่า' สูตรที่จัดตั้งขึ้นมีการเปลี่ยนแปลงที่ดีต่อสุขภาพ) กลุ่มอำนวยความสะดวกในการเรียนนำเสนอการอภิปรายกลุ่มอำนวยความสะดวกตอบคำถามที่เกี่ยวข้องกับการลดน้ำหนักและวัดน้ำหนักของผู้เข้าร่วมการประชุมแต่ละครั้งหลังจากที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เข้าร่วมออกแบบ

ศึกษาแบบสุ่มหนึ่งในสองเงื่อนไข : bwlp หรือ bwlp ที่รวม SC ส่วนประกอบที่ 6 สัปดาห์ ( สิ้นสุดของระยะที่ 1 ) และสัปดาห์ที่ 12 ( สุดระยะที่ 2 ) ทั้งสองกลุ่มได้รับการอบรมหลักสูตรเหมือนกัน ใช้เหมือนกัน การสูญเสียน้ำหนักการรักษาด้วยตนเอง และพบในกลุ่มประชุมเหมือนกันรายสัปดาห์ในช่วง 6 สัปดาห์แรกของโปรแกรม .

ในช่วงเริ่มต้นของโครงการ ผู้เข้าร่วมทั้งหมดได้รับการเริ่มต้นหกสัปดาห์การสูญเสียน้ำหนักเป้าหมาย 3% การสูญเสียน้ำหนักเป้าหมาย 3% หลังจากหกสัปดาห์แต่ละถูกออกแบบมาเพื่อช่วยให้ผู้เรียนบรรลุการสูญเสียน้ำหนักที่สำคัญทางการแพทย์กว่า 18 โครงการสัปดาห์ ( 7 - 10 % ; ปี่ sunyer , 1996 ) ผู้เข้าร่วมที่ประสบความสำเร็จ ( เช่นคนที่ประสบความสำเร็จอย่างน้อย 3 การสูญเสียน้ำหนักในแต่ละก้าวลงจุด ) จะได้รับประมาณ 9 % การสูญเสียน้ำหนักรวม โดยจุดสิ้นสุดของการรักษา เข้าร่วมพิจารณา ปรากฏว่าถ้าพวกเขาหยุดเข้าร่วมเซสชันและไม่สามารถติดต่อได้ หรือ พวกเขาตัดสินใจที่จะถอนตัวจากการศึกษา .

บเงื่อนไขเข้าร่วมได้ทราบของพวกเขา 3 การสูญเสียน้ำหนักเป้าหมายที่ต้อง การดวลจุดโทษหลังจาก 6 สัปดาห์แรกของโครงการ ( สุดระยะที่ 1 ) , ผู้เข้าม อาการที่พบหรือเกินของพวกเขาเริ่มต้น 3 การสูญเสียน้ำหนักเป้าหมายคือต้องยกเลิกการเข้าร่วมการประชุมกลุ่มรายสัปดาห์สำหรับ 6 สัปดาห์ต่อไปนี้ระยะที่ 2 : ดูรูปที่ 1 )ผู้เข้าร่วมที่ไม่ตรงกับของพวกเขาเริ่มต้น 3 การสูญเสียน้ำหนักเป้าหมายอย่างต่อเนื่องกับรายสัปดาห์ประชุมกลุ่ม ระยะที่ 2 ผู้เข้าร่วมทั้งหมดได้รับมอบหมายใหม่ 3 การสูญเสียน้ำหนักเป้าหมายขึ้นอยู่กับน้ำหนักปัจจุบันของพวกเขาในหกสัปดาห์ ( สิ้นสุดของระยะที่ 1 ) สัปดาห์ที่ 12 ( สุดระยะที่ 2 )