However, declaring one’s love is no

However, declaring one’s love is not the same for Sir Gawain and for a hip hop character in the 1990s. It is not only the linguistic (and non-linguistic) realisation that is different, but in a fundamental sense Sir Gawain and the hip hop character are not really doing the same thing (cf. Fritz this volume). Thus it is not clear that the illocutionary force is necessarily the best tertium comparationis, because different cultures, or one culture at two different points in history, may very well encode a different range of speaker attentions. Wierzbicka (1991) goes even further and advocates a kind of neo-Whorfianism, i.e. she believes that speech acts are so culture-specific that we cannot compare them across cultures.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม ประกาศความรักของคนไม่เหมือนกัน สำหรับเซอร์กาเวน และอักขระฮิปฮอปในปี 1990 ไม่เฉพาะทางภาษา (และไม่ใช่ภาษา) ผลสัมฤทธิ์ที่แตกต่าง แต่ในความรู้สึกพื้นฐาน เซอร์กาเวนและอักขระฮิปฮอปไม่ได้จริง ๆ ทำเหมือนกัน (เทียบ Fritz ไดรฟ์ข้อมูลนี้) ดังนั้น จึงไม่ชัดเจนว่า แรง illocutionary เป็นจำ comparationis tertium ที่สุด เนื่องจากวัฒนธรรมที่แตกต่าง หรือวัฒนธรรมหนึ่งในสองจุดที่แตกต่างกันในประวัติศาสตร์ อาจดีเข้ารหัสลำโพงแน่นหลากหลายแตกต่างกัน Wierzbicka (1991) ไปยิ่งขึ้น และสนับสนุนชนิดของนีโอ Whorfianism เช่นเธอเชื่อว่า คำพูดการกระทำมีวัฒนธรรมเฉพาะที่เราไม่สามารถเปรียบเทียบข้ามวัฒนธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรก็ตามประกาศความรักของคนไม่เหมือนกันสำหรับเซอร์กาเวนและตัวอักษรฮิปฮอปในปี 1990 มันไม่ได้เป็นเพียงภาษา (และไม่ใช่ภาษา) ตระหนักว่าจะแตกต่างกัน แต่ในความรู้สึกพื้นฐานเซอร์กาเวนและตัวอักษรฮิปฮอปไม่ได้จริงๆทำในสิ่งเดียวกัน (cf ฟริตซ์เล่มนี้) ดังนั้นมันจึงไม่เป็นที่ชัดเจนว่าแรง il​​locutionary คือจำเป็นต้อง comparationis tertium ดีที่สุดเพราะวัฒนธรรมที่แตกต่างหรือวัฒนธรรมหนึ่งในสองจุดที่แตกต่างกันในประวัติศาสตร์เป็นอย่างดีอาจเข้ารหัสช่วงความสนใจที่แตกต่างของลำโพง Wierzbicka (1991) ไปให้ดียิ่งขึ้นและสนับสนุนชนิดของนีโอ Whorfianism กล่าวคือเธอเชื่อว่าการกระทำคำพูดจึงเป็นวัฒนธรรมเฉพาะที่เราไม่สามารถเปรียบเทียบพวกเขาข้ามวัฒนธรรม