The informal sector covers a wide r

The informal sector covers a wide range of labor market activities that combine two groups of different nature. On the one hand, the informal sector is formed by the coping behavior of individuals and families in economic environment where earning opportunities are scarce. On the other hand, the informal sector is a product of rational behavior of entrepreneurs that desire to escape state regulations.

The two types of informal sector activities can be described as follows:

1. Coping strategies (survival activities): casual jobs, temporary jobs, unpaid jobs, subsistence agriculture, multiple job holding;
2. Unofficial earning strategies (illegality in business):
2.1. Unofficial business activities: tax evasion, avoidance of labor regulation and other government or institutional regulations, no registration of the company;
2.2. Underground activities: crime, corruption - activities not registered by statistical offices.

The informal sector plays an important and controversial role. It provides jobs and reduces unemployment and underemployment, but in many cases the jobs are low-paid and the job security is poor. It bolsters entrepreneurial activity, but at the detriment of state regulations compliance, particularly regarding tax and labor regulations. It helps alleviate poverty, but in many cases informal sector jobs are low-paid and the job security is poor. The size of the informal labor market varies from the estimated 4-6% in the high-income countries to over 50% in the low-income countries. Its size and role in the economy increases during economic downturns and periods of economic adjustment and transition.

The concept of the informal sector was introduced into international usage in 1972 by the International Labor Organization (ILO) in its Kenya Mission Report, which defined informality as a “way of doing things characterized by (a) ease of entry; (b) reliance on indigenous resources; (c) family ownership; (d) small scale operations; (e) labor intensive and adaptive technology; (e) skills acquired outside of the formal sector; (g) unregulated and competitive markets”. Since that time, many definitions were introduced by different authors and the ILO itself. The ILO/ICFTU international symposium on the informal sector in 1999 proposed that the informal sector workforce can be categorized into three broad groups: (a) owner-employers of micro enterprises, which employ a few paid workers, with or without apprentices; (b) own-account workers, who own and operate one-person business, who work alone or with the help of unpaid workers, generally family members and apprentices; and (c) dependent workers, paid or unpaid, including wage workers in micro enterprises, unpaid family workers, apprentices, contract labor, homeworkers and paid domestic workers.

Operationalizing the concept of informality for the purpose of measurement is not easy both because the two categories of the informal sector overlap and because the border between the informal and the formal sector is blurry. First, if unofficial earning strategies are exercised by a low-profit small enterprise with low quality working conditions, then workers of this enterprise and the enterprise itself can be classified as belonging to both informal market categories. An example of such a case is an unregistered one-person low-profit street trade enterprise - these characteristics combine unofficial and survival activities. Second, some formal market jobs or enterprises can be classified as informal if it is found that they have poor work protection or if the life style and opportunities they entail are considered undesirable. If the street trader from the previous example registers her enterprise, the enterprise and the trader herself could be categorized as belonging to the formal sector if the profit is considered above the survival level.

Approaches to measuring the informal sector and examples of empirical work where indirect measures were used to estimate the size of the unofficial economy and informal sector can be found in the section Measuring the Size of the Informal Sector.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาคเป็นครอบคลุมของกิจกรรมตลาดแรงงานที่รวมกลุ่มสองลักษณะที่แตกต่างกัน คง ภาคไม่เป็นทางการจะเกิดขึ้น โดยพฤติกรรมเผชิญกับบุคคลและครอบครัวในสภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจที่ขาดแคลนโอกาสทางรายได้ ในทางกลับกัน ภาคไม่เป็นทางการเป็นผลิตภัณฑ์ของลักษณะเหตุผลของผู้ประกอบการที่ต้องการหลบหนีกฎระเบียบรัฐ กิจกรรมภาคนอกสองชนิดสามารถจะอธิบายได้ดังนี้:1. ฝรั่ง (รอดกิจกรรม): งานสบาย ๆ งานชั่วคราว งานยังไม่ได้ชำระ ชีพเกษตร หลายงานถือ2. ไม่เป็นทางรายได้กลยุทธ์ (illegality ในธุรกิจ):2.1 การกิจกรรมไม่เป็นทางการทางธุรกิจ: ภาษีอากร หลีกเลี่ยงระเบียบเกี่ยวกับแรงงาน และรัฐบาล หรือสถาบันกฎ ระเบียบ อื่น ๆ ไม่จดทะเบียนบริษัท2.2 กิจกรรมชั้นใต้ดิน: อาชญากรรม ความเสียหาย - กิจกรรมที่ไม่ได้ลงทะเบียน โดยสำนักงานสถิติภาคไม่เป็นทางการมีบทบาทสำคัญ และแย้ง แสดงงาน และลดการว่างงานและ underemployment แต่ในหลายกรณี งานจะได้รับค่าจ้างต่ำ และงานรักษาความปลอดภัยไม่ดี มันดันกิจกรรมกิจการ แต่ที่ร้ายของกฎระเบียบข้อบังคับของรัฐ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับกฎระเบียบภาษีและแรงงาน ช่วยบรรเทาความยากจน แต่ในหลายกรณีเป็นภาคงานที่จ่ายต่ำ และงานรักษาความปลอดภัยไม่ดี ขนาดของตลาดแรงงานอย่างไม่เป็นทางการตั้งแต่ประมาณ 4-6% ประเทศร่ำรวยไปจนถึงกว่า 50% ในประเทศแนซ์ ของขนาดและบทบาทในเศรษฐกิจเพิ่มขึ้นในระหว่างเอกชนทางเศรษฐกิจและความเปลี่ยนแปลงและปรับปรุงเศรษฐกิจแนวคิดของภาคไม่เป็นทางการถูกนำไปใช้ต่างประเทศในโดยนานาชาติแรงงานองค์กร (ILO) ในประเทศเคนยาภารกิจรายงาน ซึ่งกำหนด informality "การทำสิ่งต่าง ๆ โดยง่าย (a) รายการ การดู (ข) ความเชื่อมั่นในทรัพยากรพื้น (c) เจ้าของครอบครัว (d) การดำเนินงานขนาดเล็ก (จ) แรงงานเร่งรัด และปรับเทคโนโลยี (จ) ทักษะมานอกภาคอย่างเป็นทางการ (g) รีด และแข่งขันตลาด" ตั้งแต่เวลา ข้อกำหนดต่าง ๆ ได้แนะนำผู้เขียนแตกต่างกันทาง ILO เอง วิชาการนานาชาติ ILO/ICFTU ในภาคไม่เป็นทางการในปี 1999 เสนอว่า บุคลากรภาคนอกสามารถแบ่งออกได้สามกลุ่มกว้าง: เจ้านาย (ก) วิสาหกิจขนาดเล็ก ซึ่งจ้างกี่คนแล้ว มี หรือไม่ มี ฝึก (ข) เป็นเจ้าของบัญชีคน เป็นเจ้าของ และดำเนินธุรกิจ one-person ที่ทำงานคนเดียว หรือช่วยคนที่ยังไม่ได้ชำระ สมาชิกในครอบครัวโดยทั่วไป และ ฝึก และ (c) ขึ้นอยู่กับแรงงาน จ่ายหรือยังไม่ได้ชำระ รวมถึงค่าจ้างแรงงานในองค์กรขนาดเล็ก แรงงานครอบครัวยังไม่ได้ชำระ ฝึก สัญญาแรงงาน homeworkers และได้รับค่าจ้างแรงงานในประเทศOperationalizing แนวคิดของ informality เพื่อประเมินได้ง่ายเนื่อง จากทับซ้อนสองประเภทภาคไม่เป็นทางการ และเนื่องจากมัวระหว่างที่เป็นทางการและภาคการศึกษา ก่อน ถ้ากลยุทธ์รายได้ที่ไม่เป็นทางที่ใช้ โดยองค์กรขนาดเล็กกำไรต่ำกับสภาพการทำงานคุณภาพต่ำ แรงงานขององค์กรเองและองค์กรนี้สามารถจัดเป็นของทั้งสองประเภทเป็นตลาด ตัวอย่างของกรณีเช่นนี้เป็นองค์กรที่ไม่ได้ลงทะเบียน one-person ต่ำกำไรถนนค้า - ลักษณะเหล่านี้ไม่เป็นทางรวม และกิจกรรมอยู่รอด สอง บางตลาดอย่างเป็นทางการงานหรือองค์กรสามารถจัดเป็นหากมีพบว่า พวกเขามีการป้องกันการทำงานไม่ดี หรือถ้าชีวิตและโอกาสที่พวกเขาอันจะถือว่าไม่พึงปรารถนา ถ้าผู้ประกอบการค้าถนนจากตัวอย่างก่อนหน้านี้การลงทะเบียนขององค์กร องค์กรและผู้ประกอบการตัวเองสามารถแบ่งประเภทของภาคการศึกษาถ้ากำไรจะถือเป็นระดับอยู่รอดวิธีการวัดภาคไม่เป็นทางการและตัวอย่างงานรวมมาตรการทางอ้อมใช้ในการประเมินขนาดของเศรษฐกิจไม่เป็นทางการ และภาคนอกสามารถพบได้ในส่วนการวัดขนาดของเซกเตอร์เป็นที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกระบบ ครอบคลุมช่วงกว้างของตลาด แรงงาน กิจกรรมรวมสองกลุ่มของธรรมชาติที่แตกต่างกัน ในมือข้างหนึ่ง , นอกระบบ เกิดจากพฤติกรรมการเผชิญปัญหาของบุคคลและครอบครัวในสภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจที่รายได้โอกาส ขาดแคลน บนมืออื่น ๆนอกระบบเป็นผลิตภัณฑ์ของพฤติกรรมที่มีเหตุผลของผู้ประกอบการที่อยากหนีกฎระเบียบของรัฐ

สองประเภทของกิจกรรมนอกระบบสามารถอธิบายได้ดังนี้ :

1 กลวิธีการเผชิญปัญหา ( กิจกรรม Survival : งานสบายๆ , งานชั่วคราว , งานเกษตรแบบยังชีพที่ค้างชำระหลายงานถือ ;
2 เชลยศักดิ์ ( กฏหมายรายได้กลยุทธ์ในธุรกิจ ) :
2.1 .กิจกรรมทางธุรกิจที่ไม่เป็นทางการ : หลีกเลี่ยงภาษี การหลีกเลี่ยงกฎระเบียบแรงงาน และรัฐบาลหรือสถาบันอื่น ๆ กฎระเบียบ ไม่มีการลงทะเบียนของ บริษัท ;
2.2 . กิจกรรมใต้ดิน : อาชญากรรม , ทุจริต - กิจกรรมที่ไม่ได้จดทะเบียน โดยสำนักงานสถิติ

ภาคนอกระบบ มีบทบาทสำคัญ และขัดแย้ง มันมีงาน และช่วยลดระดับการว่างงาน ,แต่ในหลายกรณี งานน้อยเงินและงานรักษาความปลอดภัยไม่ดี มันสนับสนุนกิจกรรมของผู้ประกอบการ แต่ในข้อบังคับตามความเสียหายของรัฐ โดยเฉพาะเรื่องภาษี และแรงงาน กฏระเบียบ มันช่วยบรรเทาความยากจน แต่ในหลายกรณีนอกภาคงานน้อยเงินและงานรักษาความปลอดภัยไม่ดีขนาดของตลาดแรงงานนอกระบบที่แตกต่างกันจากประมาณ 4-6 % ในประเทศที่สูงกว่า 50% ในประเทศที่มีรายได้ต่ำ ขนาดของมันและบทบาทในระบบเศรษฐกิจเพิ่มขึ้นในช่วง downturns ทางเศรษฐกิจและระยะเวลาของการปรับตัวทางเศรษฐกิจและการเปลี่ยนแปลง .

แนวคิดของภาคทางการที่ใช้เป็นการใช้งานระหว่างประเทศในปี 1972 โดยองค์กรแรงงานระหว่างประเทศ ( ILO ) ในเคนยาภารกิจรายงานซึ่งกำหนดความเป็นกันเองเป็น " วิธีการทำสิ่งต่าง ๆตามลักษณะ ( 1 ) ความสะดวกในการเข้า ; ( b ) การพึ่งพาทรัพยากรท้องถิ่น ; ( c ) ( D ) การเป็นเจ้าของครอบครัว ขนาดเล็ก ; ( E ) แรงงานเข้มข้นด้วยเทคโนโลยี( E ) ทักษะได้รับนอกภาคที่เป็นทางการ ; ( G ) ตลาดเป็นระเบียบและแข่งขัน " ตั้งแต่เวลา ความหมายมากมีการแนะนำโดยผู้เขียนที่แตกต่างกัน และ ILO นั่นเอง ILO / นานาชาติ International Symposium ในภาคเศรษฐกิจนอกระบบใน 2542 ได้เสนอว่า แรงงานนอกระบบสามารถแบ่งออกเป็นสามกลุ่ม : ( กว้าง ) เจ้าของนายจ้างของไมโครวิสาหกิจซึ่งใช้น้อยจ่ายคนงาน มี หรือ ไม่มีลูกศิษย์ ; ( b ) พนักงานบัญชีเอง และใช้เองที่คนคนหนึ่งธุรกิจ ใครทำงานคนเดียวหรือกับการช่วยเหลือคนงานที่ค้างชำระ โดยทั่วไปสมาชิกในครอบครัว และลูกศิษย์ และ ( ค ) พนักงานขึ้นอยู่กับจ่ายหรือค้างชำระ รวมทั้งค่าจ้างแรงงานในวิสาหกิจที่ค้างชำระ , ครอบครัว งาน , เด็กฝึกงาน , แรงงานสัญญากฎหมายและจ่ายแรงงานในประเทศ

operationalizing แนวคิดความเป็นกันเองเพื่อวัตถุประสงค์ในการวัด ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะทั้งสองประเภทนอกระบบซ้อนกัน และเนื่องจากเขตแดนระหว่างทางการและภาคที่เป็นทางการจะพร่ามัว ก่อน ถ้าเป็นทางการรายได้กลยุทธ์จะใช้ระดับองค์กรขนาดเล็กที่มีกำไรต่ำ คุณภาพการทำงานแล้วพนักงานขององค์กรนี้และองค์กรตัวเองสามารถจัดเป็นของทั้งทางการตลาดประเภท ตัวอย่างของกรณีเช่นนี้เป็นการจดทะเบียนคนต่ำกำไรองค์กรการค้าถนน ลักษณะเหล่านี้รวมกิจกรรมที่ไม่เป็นทางการ และการอยู่รอด ประการที่สองบางอย่างเป็นทางการตลาดงานหรือองค์กรสามารถจัดเป็นแบบไม่เป็นทางการ ถ้าพบว่า พวกเขามีการป้องกันการทำงานที่ไม่ดีหรือถ้าชีวิตสไตล์และโอกาสที่พวกเขาครอบคลุมถือเป็นที่ไม่พึงประสงค์ ถ้าถนนที่พ่อค้าจากตัวอย่างก่อนหน้านี้ลงทะเบียนองค์กรของเธอองค์กรและผู้ประกอบการเอง อาจจะจัดเป็นเป็นของภาคที่เป็นทางการ ถ้ากำไรก็ถือว่าสูงกว่าระดับความอยู่รอด

วิธีการวัดนอกระบบและตัวอย่างผลงานเชิงประจักษ์ที่มาตรการทางอ้อมเพื่อใช้ประเมินขนาดของภาคเศรษฐกิจที่เป็นทางการและไม่เป็นทางการ สามารถพบได้ในส่วนของการวัดขนาดของ ภาคทางการ