described phytoplankton parasites.

described phytoplankton parasites. By contrast, Rhizophydiales accounted for only 14–17% in the pelagic (open) water samples. This is insofar important because most microscopic studies on chytrids refer to infected algae of approximate the size of 50 µm or larger (e.g., Hohlfeld 1998; Ibelings et al. 2004; Rasconi et al. 2012). However, in an unbiased water sample (i.e. not fractionated by filtration or enriched by a plankton net), they were replaced as dominant group by the order Spizellomycetales, which are common saproptrophs in soil and may underline to the importance of saprotrophic chytrids in aquatic environments (Wurzbacher et al. 2014). This may establish the mycoloop (Kagami et al. 2014) as a trophic link during times with low prevalence of algal infections, based on the mineralization of detritus (cf. Gleason et al. 2008). Finally, there was a low proportion of Rozellomycota in the large plankton. Rozellomycota are discussed as inter alia attached algal parasites (Jones et al. 2011); however, their under-representation in Plankton samples indicates that they were not relevant parasites of the larger plankton in Lake Stechlin, where Chytridiomycota occupied this niche. Due to the small size of Rozellomycota, they may rather have a specialization towards smaller hosts, which do not provide enough resources for Chytridiomycota to complete their life cycle.
Sediment
The profundal sediment temperature in Lake Stechlin remains ca. 4 °C year-round while the upper sediment surface (~ 5 mm) is usually oxic. The sediment has a high water content (> 95%) and high organic matter content at the sampled sites because it receives sinking matter from pelagic organisms. Thus the sediments serve as a fungal spore bank. We therefore expected to observe elevated proportions of forest fungi that had probably blown in or been washed in as spores. The dominant fungal group was the Rhizophydiales (Chytridiomycota), as also found in the large plankton samples. Similar to their hosts, parasitic chytrids develop thick-walled resting spores (cysts), which can be found in sediment, while other parasitic species can actively infect algal resting stages in sediments (Canter 1948, Canter 1968). The few studies that have investigated lake or pond sediments reported Chytridiomycota and Rozellomycota(at that time referred to as LKM11 & LKM15) to be the dominant fungal phyla (Luo et al. 2005;Slapeta et al. 2005). Rozellomycota species appear to occur in the hypolimnion of lakes (Lepère et al. 2010) and also in anoxic habitats (Jones et al. 2011), but their ecological function remains unclear (Grossart et al. 2016). Similarly enigmatic was the appearance of Zygomycota(Mortierella) at the sediment surface in our study. Some of them can grow at low temperatures under oxic conditions, e.g. under snow packs in sub-alpine regions (Schmidt et al. 2008). Very surprising was the appearance of Neocallimastigomycota, which are by definition obligate, mutualistic, anaerobic rumen fungi. They are exceptional in that they break down a broad variety of plant polymers under anaerobic conditions (Solomon et al. 2016). These fungi must have had an environmental ancestor and it is possible that anoxic sediments may represent such an ancestral habitat. However, the sequences were only approx. 90% similar toOrpinomyces and the RDP classifier assigned a low probability to this classification (< 0.55).Lefèvre et al. (2012) also described sequences from lake plankton samples that may support such a new environmental lineage of “rumen fungi”. Our test of whether those sequences clustered within the Neocallimastigomycota in a phylogenetic tree (Suppl. material 8) found no support for this. The sequences resembled unknown fungal lineages or belonged toRozellomycota or Zygomycota lineages with a moderate probability.
Biofilm (Periphyton)

Biofilm samples appeared to represent an intermediate fungal habitat between sediments and benthic samples by including a high diversity of early diverging lineages as well as elevated proportions of Dikarya (16–36%, Figure 3). Fungi formed a significant proportion of the overall

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อธิบายแพลงก์ตอนพืชปรสิต โดยคมชัด Rhizophydiales คิดเพียง 14-17% ในตัวอย่างน้ำ (เปิด) ปล้อง นี้เป็นเรื่องสำคัญ เพราะการศึกษาด้วยกล้องจุลทรรศน์สุด chytrids หมายถึงติดเชื้อสาหร่ายของประมาณขนาด 50 ไมครอน หรือใหญ่กว่า (เช่น Hohlfeld 1998 Ibelings et al. 2004 Rasconi et al. 2012) อย่างไรก็ตาม ในตัวกลางน้ำอย่าง (เช่นไม่แบ่งการกรอง หรืออุดมไป ด้วยแพลงก์ตอนที่สุทธิ), ถูกแทนเป็นกลุ่มหลักตามใบสั่ง Spizellomycetales, saproptrophs ทั่วไปในดิน และอาจขีดเส้นใต้ให้ความสำคัญของ saprotrophic chytrids ในสภาพแวดล้อมทางน้ำ (Wurzbacher et al. 2014) นี้อาจสร้าง mycoloop (คา et al. 2014) เป็นการเชื่อมโยงชั้นในช่วงเวลาที่ มีความชุกต่ำติดเชื้อสาหร่าย อิง mineralization ของเศษซาก (เทียบ Gleason et al. 2008) ในที่สุด ได้สัดส่วนต่ำของ Rozellomycota ในแพลงก์ตอนขนาดใหญ่ Rozellomycota กล่าวถึงเป็นแนบอนึ่งสาหร่ายปรสิต (Jones et al. 2011); อย่างไรก็ตาม เป็นตัวแทนที่แสดงในตัวอย่างแพลงก์ตอนบ่งชี้ว่า พวกเขาไม่ได้เกี่ยวข้องปรสิตของแพลงก์ตอนมีขนาดใหญ่ในทะเลสาบ Stechlin ที่ Chytridiomycota ครอบครองช่องนี้ เนื่องจากมีขนาดเล็ก Rozellomycota พวกเขาอาจมีความเชี่ยวชาญการต่อโฮสต์ขนาดเล็ก ซึ่งไม่มีทรัพยากรเพียงพอสำหรับ Chytridiomycota การดำเนินวงจรชีวิตของพวกเขา ค่อนข้างตะกอนอุณหภูมิตะกอน profundal ในทะเลสาบ Stechlin ยังคง ca. 4 ° C ตลอดทั้งปีในขณะที่ตะกอนบนพื้นผิว (~ 5 มม.) เป็น oxic มักจะ ตะกอนมีปริมาณน้ำสูง (> 95%) และเนื้อหาอินทรีย์สูงที่ไซต์ตัวอย่างเนื่องจากได้รับเรื่องจมจากปล้องสิ่งมีชีวิต ดังนั้น ตะกอนทำหน้าที่เป็นธนาคารสปอร์เชื้อรา ดังนั้นเราต้องคำนึงถึงสัดส่วนที่สูงของป่าเชื้อราที่อาจจะเป่าใน หรือถูกล้างในเป็นสปอร์ กลุ่มเชื้อราโดดเด่นคือ Rhizophydiales (Chytridiomycota), ที่พบในตัวอย่างแพลงก์ตอนที่มีขนาดใหญ่ คล้ายกับโฮสต์ของพวกเขา กาฝาก chytrids พัฒนาผนังหนาขณะพักสปอร์ (ซีสต์), ซึ่งสามารถพบได้ในตะกอน ในขณะที่สายพันธุ์อื่น ๆ ปรสิตอย่างแข็งขันสามารถติดเชื้อสาหร่ายขั้นตอนพักผ่อนในตะกอน (1948 จากศูนย์ 1968 จากศูนย์) ศึกษาน้อยที่มีการตรวจสอบตะกอนทะเลสาบหรือบึงรายงาน Chytridiomycota และ Rozellomycota (ในเวลานั้นเรียกว่า LKM11 และ LKM15) เป็น อาณาจักรเชื้อราโดดเด่น (Luo et al. 2005 Slapeta et al. 2005) Rozellomycota ชนิดปรากฏ เกิดขึ้น ใน hypolimnion ของทะเลสาบ (Lepère et al. 2010) และ ในบ่อที่อยู่อาศัย (Jones et al. 2011), แต่การทำงานของระบบนิเวศยังคง ไม่ชัดเจน (Grossart et al. 2016) ในทำนองเดียวกัน ลึกลับเป็นลักษณะของ Zygomycota(Mortierella) ที่พื้นผิวของตะกอนในการศึกษาของเรา บางส่วนของพวกเขาสามารถเจริญเติบโตที่อุณหภูมิต่ำภายใต้เงื่อนไข oxic เช่นภายใต้หิมะแพ็คในภูมิภาคย่อยอัลไพน์ (Schmidt et al. 2008) น่าแปลกใจมากเป็นลักษณะของ Neocallimastigomycota ซึ่งโดยนิยาม obligate พบซากในหม้อ ไม่ใช้ออกซิเจนต่อเชื้อรา พวกเขาเป็นพิเศษในการที่พวกเขาทำลายลงหลากหลายของโพลิเมอร์ของพืชภายใต้สภาวะที่ไม่ใช้ออกซิเจน (โซโลมอน et al. 2016) เชื้อราเหล่านี้ต้องมีบรรพบุรุษเป็นสิ่งแวดล้อม และเป็นไปได้ว่า อาจเป็นตัวแทนบ่อตะกอนเช่นที่อยู่อาศัยของบรรพบุรุษ อย่างไรก็ตาม ลำดับที่ได้เพียงประมาณ 90% คล้าย toOrpinomyces และลักษณนาม RDP กำหนดน่าจะต่ำไปการจำแนก (< 0.55) Lefèvre et al. (2012) ยังอธิบายลำดับจากตัวอย่างแพลงก์ตอนทะเลที่อาจสนับสนุนการตรวจสิ่งแวดล้อมที่ใหม่ดังกล่าวที่ของ "เชื้อราต่อ" เราทดสอบว่าลำดับที่คลัสเตอร์ภายใน Neocallimastigomycota ต้นทาง (อุปทานวัสดุ 8) พบไม่มีการสนับสนุนสำหรับการนี้ ลำดับที่คล้ายกับเชื้อชาติเชื้อราที่ไม่รู้จัก หรือเคยเป็น toRozellomycota หรือเชื้อชาติ Zygomycota ด้วยความน่าเป็นระดับปานกลางBiofilm (Periphyton)Biofilm samples appeared to represent an intermediate fungal habitat between sediments and benthic samples by including a high diversity of early diverging lineages as well as elevated proportions of Dikarya (16–36%, Figure 3). Fungi formed a significant proportion of the overall