productivity for both economies. In

productivity for both economies. In 1978 for both India and China, output per worker
was nearly identical in the industrial and service sectors, and roughly three times that
for the agricultural sector. Since then, India has experienced relatively slow productivity
growth in the agricultural sector, combined with an acceleration for services
beginning in the mid 1990s. By 2004, Indian labor productivity in industry and services
had risen somewhat to four and five times that for agriculture, respectively. Due to the
rapid and sustained labor productivity in industry, the productivity differences are even
larger for China. In 2004, the levels of output per worker in China were seven times
higher in the industrial sector than in agriculture and five times higher in services than
in agriculture. A recent IMF study (2006, p. 11) notes that “for the world as a whole,
labor productivity in nonagricultural sectors is about three times higher than in
agriculture.” Thus, the sectoral productivity gaps that have emerged in India and
especially China appear quite large.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประสิทธิภาพทั้งทางเศรษฐกิจ ในปี 1978 ทั้งอินเดียและจีน การแสดงผลต่อผู้ปฏิบัติงานถูกเกือบเหมือนในภาคอุตสาหกรรม และภาคบริการ และประมาณสามครั้งสำหรับภาคการเกษตร ตั้งแต่นั้นมา อินเดียมีประสบการณ์การทำงานค่อนข้างช้าเจริญเติบโตในภาคการเกษตร รวมกับการเร่งสำหรับบริการจุดเริ่มต้นในกลางปี 1990 โดย 2004 อินเดียแรงงานผลผลิตในอุตสาหกรรมและบริการทรงค่อนข้างสี่และห้าครั้งที่สำหรับการเกษตร ตามลำดับ จากการผลิตภาพแรงงานอย่างรวดเร็ว และยั่งยืนในอุตสาหกรรม ความแตกต่างของผลผลิตได้ขนาดใหญ่สำหรับจีน ในปี 2004 ระดับของผลลัพธ์ต่อผู้ปฏิบัติงานในประเทศจีนถูกเจ็ดครั้งสูงขึ้นในภาคอุตสาหกรรมกว่าเกษตรและห้าครั้งในบริการมากกว่าในการเกษตร การศึกษาล่าสุดของ IMF (2006, p. 11) หมายเหตุที่ "สำหรับโลกทั้งหมดผลิตภาพแรงงานในภาคภารเป็นสามเท่าสูงกว่าในเกษตร" ดังนั้น ผลผลิตรายสาขาจำนวนช่องว่างที่ได้เกิดในอินเดีย และโดยเฉพาะประเทศจีนมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การผลิตสำหรับเศรษฐกิจทั้ง ในปี 1978 สำหรับทั้งอินเดียและจีนส่งออกต่อคนงาน
เกือบจะเหมือนกับในภาคอุตสาหกรรมและการบริการและประมาณสามเท่า
ให้กับภาคเกษตร ตั้งแต่นั้นมาอินเดียได้มีประสบการณ์ในการผลิตค่อนข้างช้า
การเจริญเติบโตในภาคเกษตรรวมกับการเร่งความเร็วสำหรับบริการจัดทำ
เริ่มต้นในช่วงกลางปี ​​1990 2004 โดยผลิตภาพแรงงานอินเดียในอุตสาหกรรมและบริการ
ได้เพิ่มขึ้นค่อนข้างสี่และครั้งที่ห้าเพื่อการเกษตรตามลำดับ เนื่องจากการ
ผลิตภาพแรงงานอย่างรวดเร็วและยั่งยืนในอุตสาหกรรมความแตกต่างการผลิตจะยิ่ง
มีขนาดใหญ่สำหรับประเทศจีน ในปี 2004 ระดับของการส่งออกต่อคนงานในประเทศจีนเป็นครั้งที่เจ็ด
ที่สูงขึ้นในภาคอุตสาหกรรมกว่าในการเกษตรและห้าครั้งสูงกว่าในการให้บริการ
ในด้านการเกษตร ผลการศึกษาล่าสุดกองทุนการเงินระหว่างประเทศ (2006, น. 11) บันทึกว่า "โลกเป็นทั้ง
ผลิตภาพแรงงานในภาคที่ไม่ใช่เกษตรกรรมเป็นเรื่องเกี่ยวกับสามครั้งสูงกว่าใน
การเกษตร." ดังนั้นช่องว่างผลผลิตภาคการผลิตที่ได้เกิดในประเทศอินเดียและ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศจีน ปรากฏมีขนาดค่อนข้างใหญ่