Philosopher John Morreall believes

Philosopher John Morreall believes that the first human laughter may have begun as a g­esture of shared relief at the passing of danger. And since the relaxation that results from a bout of laughter inhibits the biological fight-or-flight response, laughter may indicate trust in one's companions.
Many researchers believe that the purpose of laughter is related to making and strengthening human connections. "Laughter occurs when people are comfortable with one another, when they feel open and free. And the more laughter [there is], the more bonding [occurs] within the group," says cultural anthropologist Mahadev Apte. This feedback "loop" of bonding-laughter-more bonding, combined with the common desire not to be singled out from the group, may be another reason why laughter is often contagious.
Studies have also found that dominant individuals -- the boss, the tribal chief or the family patriarch -- use humor more than their subordinates. If you've often thought that everyone in the office laughs when the boss laughs, you're very perceptive. In such cases, Morreall says, controlling the laughter of a group becomes a way of exercising power by controlling the emotional climate of the group. So laughter, like much human behavior, must have evolved to change the behavior of others, Provine says. For example, in an embarrassing or threatening situation, laughter may serve as a conciliatory gesture or as a way to deflect anger. If the threatening person joins the laughter, the risk of confrontation may lessen.
Provine is among only a few people who are studying laughter much as an animal behaviorist might study a dog's bark or a bird's song. He believes that laughter, like the bird's song, functions as a kind of social signal. Other studies have confirmed that theory by proving that people are 30 times more likely to laugh in social settings than when they are alone (and without pseudo-social stimuli like television). Even nitrous oxide, or laughing gas, loses much of its oomph when taken in solitude, according to German psychologist Willibald Ruch.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปราชญ์จอห์น Morreall เชื่อว่าเสียงหัวเราะมนุษย์คนแรกอาจจะเริ่มเป็น agesture ด้วยความโล่งอกที่ใช้ร่วมกันที่ผ่านไปของอันตราย และเนื่องจากการพักผ่อนที่เป็นผลมาจากการแข่งขันของเสียงหัวเราะยับยั้งการตอบสนองการต่อสู้หรือเที่ยวบินชีวภาพเสียงหัวเราะอาจบ่งบอกถึงความไว้วางใจในสหายหนึ่งของ.
นักวิจัยหลายคนเชื่อว่าจุดประสงค์ของเสียงหัวเราะที่เกี่ยวข้องกับการทำและการเสริมสร้างการเชื่อมต่อมนุษย์ "เสียงหัวเราะเกิดขึ้นเมื่อคนที่มีความสะดวกสบายกับคนอื่นเมื่อพวกเขารู้สึกเปิดฟรี. และเสียงหัวเราะมากขึ้น [มี] พันธะมากขึ้น [เกิด] ภายในกลุ่ม" นักมานุษยวิทยาวัฒนธรรม Mahadev Apte กล่าวว่า ความคิดเห็นนี้ "ห่วง" ของพันธะ-เสียงหัวเราะมากขึ้นพันธะรวมกับความปรารถนาร่วมกันไม่ได้ที่จะแยกออกมาจากกลุ่มที่อาจจะเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ว่าทำไมเสียงหัวเราะมักจะเป็นโรคติดต่อ.
การศึกษายังพบว่าบุคคลที่โดดเด่น - เจ้านาย หัวหน้าเผ่าหรือพระสังฆราชครอบครัว - ใช้อารมณ์ขันมากกว่าผู้ใต้บังคับบัญชาของพวกเขา หากคุณมักจะคิดว่าทุกคนในสำนักงานหัวเราะเมื่อเจ้านายหัวเราะคุณเฉลียวมาก ในกรณีดังกล่าว Morreall กล่าวว่าการควบคุมเสียงหัวเราะของกลุ่มจะกลายเป็นวิธีการของการใช้อำนาจโดยการควบคุมสภาพภูมิอากาศทางอารมณ์ของกลุ่ม ดังนั้นเสียงหัวเราะเช่นพฤติกรรมของมนุษย์มากจะต้องมีการพัฒนาที่จะเปลี่ยนพฤติกรรมของคนอื่น ๆ Provine กล่าวว่า ยกตัวอย่างเช่นในสถานการณ์ที่น่าอายหรือคุกคามเสียงหัวเราะอาจเป็นท่าทางญาติหรือเป็นวิธีการที่จะหันเหความสนใจความโกรธ ถ้าคนที่คุกคามร่วมเสียงหัวเราะความเสี่ยงของการเผชิญหน้าอาจช่วยลด.
Provine เป็นหนึ่งในเพียงไม่กี่คนที่กำลังศึกษาเสียงหัวเราะมากที่สุดเท่าที่ behaviorist สัตว์อาจศึกษาเปลือกของสุนัขหรือเพลงของนก เขาเชื่อว่าเสียงหัวเราะชอบเพลงของนก, ฟังก์ชั่นเป็นชนิดของสัญญาณทางสังคม การศึกษาอื่น ๆ ได้รับการยืนยันทฤษฎีที่ว่าโดยการพิสูจน์ว่าคนเรามี 30 ครั้งมีแนวโน้มที่จะหัวเราะในการตั้งค่าทางสังคมมากกว่าเมื่อพวกเขาอยู่คนเดียว (และไม่มีสิ่งเร้าหลอกสังคมเช่นโทรทัศน์) แม้ก๊าซไนตรัสออกไซด์หรือก๊าซหัวเราะสูญเสียมากของอุ้เมื่อดำเนินการในความสันโดษตามที่นักจิตวิทยาเยอรมัน Willibald โธ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักปรัชญาจอห์น morreall เชื่อว่าเสียงหัวเราะครั้งแรกของมนุษย์อาจจะเริ่มเป็น g อง esture โล่งใช้ร่วมกันผ่านอันตราย และเนื่องจากการพักผ่อนซึ่งผลจากการแข่งขันทำให้ยับยั้งการต่อสู้หรือการตอบสนองทางชีวภาพเที่ยวบิน การหัวเราะอาจแสดงความไว้วางใจในตัวสหาย .
นักวิจัยหลายคนเชื่อว่าวัตถุประสงค์ของเสียงหัวเราะจะเกี่ยวข้องกับการทำและสร้างความเข้มแข็งการเชื่อมต่อมนุษย์” เสียงหัวเราะเกิดขึ้นเมื่อผู้คนมีความสะดวกสบายกับคนอื่นเมื่อพวกเขารู้สึกเปิดและฟรี ยิ่งเสียงหัวเราะ [ มี ] ยิ่งเชื่อม [ ขึ้น ] ภายในกลุ่มว่า " นักมานุษยวิทยาทางวัฒนธรรมมหาเทพ Apte . นี้ความคิดเห็น " ห่วง " เสียงหัวเราะของพันธะเชื่อมรวมกับความปรารถนาร่วมกันที่จะไม่ถูกกีดกันออกไปจากกลุ่ม อาจเป็นอีกเหตุผลหนึ่งว่าทำไมเสียงหัวเราะมักจะติดต่อ .
มีการศึกษายังพบว่า เด่นบุคคล -- เจ้านาย หัวหน้า หรือ ประมุขเผ่าครอบครัว -- ใช้อารมณ์ขันมากกว่าผู้ใต้บังคับบัญชาของตน หากคุณเคยคิดเสมอว่า ทุกคนในห้องหัวเราะเมื่อเจ้านายหัวเราะ คุณเข้าใจได้ดี ในบางกรณีmorreall กล่าวว่า การควบคุม เสียงหัวเราะของกลุ่มจะกลายเป็นวิธีของการใช้อำนาจโดยการควบคุมบรรยากาศของอารมณ์ของกลุ่ม แล้วเสียงหัวเราะที่เหมือนมาก พฤติกรรมของมนุษย์ ต้องพัฒนา เปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของผู้อื่น โพรวีนี่กล่าว ตัวอย่างเช่น ในสถานการณ์ที่น่าอายหรือข่มขู่ การหัวเราะอาจเป็นสัญญาณความปรองดองหรือเป็นวิธีการทำลายความโกรธถ้าขู่บุคคลรวมเสียงหัวเราะ , ความเสี่ยงของการเผชิญหน้าที่อาจลดทอน .
โพรวีนี่เป็นหนึ่งในเพียงไม่กี่คนที่เรียนเสียงหัวเราะมากเป็น behaviorist สัตว์อาจศึกษาสุนัขเห่า หรือเป็นเพลงนก เขาเชื่อว่า การหัวเราะ เหมือนเป็นเพลงนก หน้าที่เป็นชนิดของสัญญาณทางสังคมการศึกษาอื่น ๆได้รับการยืนยันทฤษฎีที่พิสูจน์ว่า คนเป็น 30 ครั้งมีแนวโน้มที่จะหัวเราะในการตั้งค่าทางสังคมมากกว่าเมื่อพวกเขาคนเดียว ( และไม่มีสิ่งเร้าทางสังคมเทียมเช่นโทรทัศน์ ) แม้ว่าไนตรัสออกไซด์หรือก๊าซหัวเราะ สูญเสียมากของพลังเมื่อถ่ายในความสันโดษ ตามที่นักจิตวิทยาชาวเยอรมัน วิลลิบาล์ด รัช .