Prevention of Parkinson's DiseaseEp

Prevention of Parkinson's Disease
Epidemiological Studies
Overall, the results of case-control studies suggest that coffee and caffeine intakes are inversely associated with the risk of Parkinson's disease. 66 Several large prospective cohort studies have also found inverse associations between coffee and caffeine intakes and Parkinson's disease risk in men (Table 2). A study of more than 8,000 Japanese-American men found that those who did not drink coffee were 3–5 times more likely to develop Parkinson's disease over the next 24–30 years than those who drank at least 28 oz daily. 67 Caffeine intakes from coffee and other sources were also inversely associated with Parkinson's disease risk. Similarly, in the Health Professionals Follow-up Study, men who regularly consumed at least one cup of coffee daily had a risk of developing Parkinson's disease over the next 10 years that was about half that of men who did not drink coffee. 3 The consumption of tea and other caffeinated beverages was also inversely associated with Parkinson's disease risk. In contrast, inverse associations between coffee and caffeine consumption and Parkinson's disease risk over a 16-year period were not observed in the Nurses' Health Study. 3 Similarly, in the Cancer Prevention Study (CPS) II cohort of more than 500,000 men and women in the US, coffee consumption was inversely associated with Parkinson's disease mortality in men but not women. 68 The failure of prospective studies to find an inverse relationship between coffee consumption and Parkinson's disease in women may be due to the modifying effect of estrogen replacement therapy. 69 Further analysis of the Nurses' Health Study cohort revealed that coffee consumption was inversely associated with Parkinson's disease risk in women who had never used postmenopausal estrogen, but a significant increase in Parkinson's disease risk was observed in postmenopausal estrogen users who drank at least 6 cups of coffee daily. 70 In the CPS II cohort, a significant inverse association between coffee consumption and Parkinson's disease mortality was also observed in women who had never used postmenopausal estrogen, but not in those who used postmenopausal estrogen. 68 It is not clear how estrogen use modifies the effect of caffeine on Parkinson's disease risk. However, caffeine is largely metabolized by hepatic CYP1A2, and the use of postmenopausal estrogen replacement therapy has been found to inhibit CYP1A2-mediated caffeine metabolism. 71

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การป้องกันของโรคจากการศึกษาโดยรวม ผลการควบคุมกรณีศึกษาแนะนำว่า การบริโภคกาแฟและคาเฟอีนมี inversely ที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงของโรค 66 หลายใหญ่สนใจงานศึกษายังได้พบความสัมพันธ์ผกผันระหว่างกาแฟ และบริโภคคาเฟอีน และความเสี่ยงของโรคในผู้ชาย (ตาราง 2) การศึกษาของญี่ปุ่น-อเมริกันมากกว่า 8,000 คนพบว่า ผู้ที่ไม่ดื่มกาแฟมี 3 – 5 ครั้งโอกาสการพัฒนาของโรคมากกว่า 24-30 ปีถัดไปกว่าผู้ที่ดื่มน้อย 28 ออนซ์ทุกวัน 67 การบริโภคคาเฟอีนจากกาแฟและแหล่งอื่น ๆ ก็ inversely ที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงของโรค ในทำนองเดียวกัน ในศึกษาติดตามผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพ คนที่เป็นประจำใช้น้อยหนึ่งถ้วยกาแฟทุกวัน มีความเสี่ยงของการพัฒนาของโรคต่อไป 10 ปีที่ผ่านมาที่ประมาณครึ่งหนึ่งที่ว่า คน ที่ไม่ได้ดื่มกาแฟ 3 การใช้ของชาและเครื่องดื่มที่มีคาเฟอีนอื่น ๆ ก็ inversely ที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงของโรค คมชัด ความสัมพันธ์ผกผันระหว่างการบริโภคกาแฟและคาเฟอีนและความเสี่ยงของโรคระยะเวลา 16 ปีถูกสังเกตในการศึกษาสุขภาพของพยาบาล 3 ในทำนองเดียวกัน ในรุ่นที่สองศึกษาการป้องกันมะเร็ง (CPS) ของผู้ชายและผู้หญิงในสหรัฐอเมริกามากกว่า 500,000 การบริโภคกาแฟเป็น inversely ที่เกี่ยวข้องกับการตายของโรคในผู้ชายแต่ผู้หญิงไม่ 68 ความล้มเหลวของผู้ที่จะศึกษาหาความสัมพันธ์ที่ผกผันระหว่างการบริโภคกาแฟและของโรคในผู้หญิงอาจจะเกิดจากผลของการบำบัดทดแทนฮอร์โมนปรับเปลี่ยน 69 เพิ่มเติมการวิเคราะห์งานศึกษาสุขภาพของพยาบาลเปิดเผยว่า การบริโภคกาแฟ inversely ที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงของโรคในสตรีที่ใช้ฮอร์โมน postmenopausal ไม่ แต่เพิ่มความเสี่ยงของโรคที่ถูกสังเกตในสโตรเจน postmenopausal ผู้ดื่มน้อย 6 ถ้วยกาแฟทุกวัน 70 ในรุ่น CPS II สัมพันธ์ผกผันที่สำคัญระหว่างการบริโภคกาแฟและการตายของโรคถูกตรวจสอบ ในสตรีที่ใช้ฮอร์โมน postmenopausal ไม่ แต่ ในผู้ที่ใช้ฮอร์โมน postmenopausal 68 ไม่ชัดเจนวิธีการใช้ฮอร์โมนปรับเปลี่ยนผลของคาเฟอีนความเสี่ยงของโรค อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่มีการเผาผลาญคาเฟอีน โดยตับ CYP1A2 และใช้บำบัดทดแทนฮอร์โมน postmenopausal พบกับการขัดขวางการเผาผลาญ CYP1A2 มีคาเฟอีน 71

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ป้องกันโรคพาร์กินสัน
ระบาดวิทยาการศึกษา
โดยรวม, ผลจากการศึกษากรณีการควบคุมแนะนำว่ากาแฟและคาเฟอีนบริโภคมีความสัมพันธ์ผกผันกับความเสี่ยงของโรคพาร์กินสัน 66 ขนาดใหญ่หลายศึกษาการศึกษาในอนาคตนอกจากนี้ยังได้พบสมาคมผกผันระหว่างกาแฟและคาเฟอีนการบริโภคและความเสี่ยงโรคพาร์กินสันในผู้ชาย (ตารางที่ 2) การศึกษากว่า 8,000 คนญี่ปุ่นอเมริกันพบว่าผู้ที่ไม่ได้ดื่มกาแฟเป็น 3-5 ครั้งมีแนวโน้มที่จะพัฒนาเป็นโรคพาร์กินสันในช่วง 24-30 ปีข้างหน้ากว่าผู้ที่ดื่มอย่างน้อย 28 ออนซ์ในชีวิตประจำวัน 67 การบริโภคคาเฟอีนจากกาแฟและแหล่งข้อมูลอื่น ๆ นอกจากนี้ยังมีความสัมพันธ์ผกผันกับความเสี่ยงโรคพาร์กินสัน ในทำนองเดียวกันในผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพการศึกษาติดตามคนที่บริโภคเป็นประจำอย่างน้อยหนึ่งถ้วยกาแฟทุกวันมีความเสี่ยงของการเกิดโรคพาร์กินสันในอีก 10 ปีข้างหน้าที่เกี่ยวกับครึ่งหนึ่งของคนที่ไม่ได้ดื่มกาแฟ 3 การบริโภคชาและเครื่องดื่มที่มีคาเฟอีนอื่น ๆ ยังมีความสัมพันธ์ผกผันกับความเสี่ยงโรคพาร์กินสัน ในทางตรงกันข้าม, สมาคมผกผันระหว่างกาแฟและการบริโภคคาเฟอีนและความเสี่ยงโรคพาร์กินสันเป็นระยะเวลากว่า 16 ปีไม่ได้ถูกตั้งข้อสังเกตในการศึกษาพยาบาลสุขภาพ 3 ในทำนองเดียวกันในการศึกษาการป้องกันโรคมะเร็ง (CPS) ครั้งที่สองการศึกษากว่า 500,000 ผู้ชายและผู้หญิงในสหรัฐอเมริกา, การบริโภคกาแฟมีความสัมพันธ์ผกผันกับอัตราการตายของโรคพาร์กินสันในผู้ชาย แต่ไม่ผู้หญิง 68 ความล้มเหลวของการศึกษาในอนาคตเพื่อค้นหาความสัมพันธ์แบบผกผันระหว่างการบริโภคกาแฟและโรคพาร์กินสันในผู้หญิงอาจจะเป็นเพราะแก้ไขผลกระทบของการบำบัดทดแทนสโตรเจน 69 การวิเคราะห์เพิ่มเติมของพยาบาลการศึกษาสุขภาพการศึกษาเปิดเผยว่าการบริโภคกาแฟมีความสัมพันธ์ผกผันกับความเสี่ยงโรคพาร์กินสันในผู้หญิงที่ไม่เคยใช้สโตรเจนวัยหมดประจำเดือน แต่การเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในความเสี่ยงโรคพาร์กินสันพบว่าในผู้ใช้สโตรเจนวัยหมดประจำเดือนที่ดื่มอย่างน้อย 6 ถ้วย ในชีวิตประจำวันของกาแฟ 70 หมู่ CPS ครั้งที่สองสัมพันธ์แบบผกผันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างการบริโภคกาแฟและการตายของโรคพาร์กินสันยังพบว่าในผู้หญิงที่ไม่เคยใช้สโตรเจนวัยหมดประจำเดือน แต่ไม่ได้อยู่ในผู้ที่ใช้สโตรเจนวัยหมดประจำเดือน 68 มันไม่ชัดเจนว่าการใช้สโตรเจนปรับเปลี่ยนผลของคาเฟอีนที่เกี่ยวกับความเสี่ยงการเกิดโรคพาร์กินสัน แต่คาเฟอีนถูกเผาผลาญโดยส่วนใหญ่ CYP1A2 ตับและการใช้การรักษาด้วยฮอร์โมนทดแทนวัยหมดประจำเดือนที่มีการค้นพบในการยับยั้ง CYP1A2 พึ่งการเผาผลาญของคาเฟอีน 71