The night sky was like a heavy navy

The night sky was like a heavy navy blue curtain. The few remaining stars hanging upon it were dim. The moonlight was obscured by very thick clouds, with feeble light seeping through.

In brief, it could be summarized into one short phrase: a moonless high wind night. It was the best day to commit a crime.

In the dark of night, two black silhouettes quietly disappeared from the farthest and smallest courtyard in Su Manor with a leopard’s gracefulness.

Nangong Liuyun’s speed was like lightning. Even though he was carrying Su Luo, he was still extremely fast.

The heavily guarded Manor of Great General Su, the protector of the country, was a place that made others flinch in fear. Yet he actually appeared to look casual, confident, and at ease; as if he was taking a leisurely stroll through his own back garden.

Nangong Liuyun was at attention, was sober and calm, and was also on sharp alert. He seem to be capable of anticipating danger in advance.

He lead Su Luo; sometimes they walked, and sometimes they stopped here and there. They occasionally hid in the shadows, hid in flowering shrubs once in a while, and sometimes flew on the top of trees. He was always one step ahead of the guards and was always well hidden when the patrol walked by.

Su Luo carefully memorized the route they walked in and the patrols they encountered with narrowed eyes and pupils dilated from the exhilaration.

It had been a long time since she felt this kind of blood boiling excitement.

What “leave the organization and live in seclusion within the forest and mountains”? As expected, in her bones, she really liked this type of crisis ridden dangerous situation; it truly made a person’s heart accelerate.

The corners of Su Luo’s mouth tiled into a smile of exhilaration.

Soon they arrived at the Hidden Treasure Pavilion.

The Hidden Treasure Pavilion was forbidden ground built in Su Manor’s backyard. This place was not an area that a normal person could get close to.

The Hidden Treasure Pavilion was only three stories high. The outside looked very plain and old; it completely lacked any magnificent and luxurious feelings.

At this time, the interior of the Hidden Treasure Pavilion was pitch-black. Not a trace of lamplight could be seen, and its main entrance was locked with a special mysterious iron padlock.

The mysterious iron padlock shone with a sliver of cold light under the moonlight.

The gate was not protected by a guard and was also soundless.

Nangong Liuyun made a simple gesture towards Su Luo, signaling that he would lure the opponents out for Su Luo to take the opportunity to enter and plunder.

In her previous life, Su Luo did a lot of similar stuff like this, so Su Luo clearly understood and nodded her head.

Nangong Liuyun indulgently patted her head. Under Su Luo’s glowering gaze, he lifted his mouth into a devilishly charming smile, took the lead, and walked out.

His movements were very fast. He was like a flash of light and onlookers could scarcely see his figure. Even if they could see it clearly, they would only see a clump of shadows, and perhaps believed that their vision had become hazy.

His footsteps were even more agile. He was like a dragonfly that skipped on water; his footsteps seemed as if they never touched the ground.

Nangong Liuyun turned his body around like a sparrow hawk; his foot stepped off the ground and flew towards the second floor of the Hidden Treasure Pavilion. But right at this moment, in the depths of the darkness, a strong wind suddenly headed directly toward him.

He’s here!

Nangong Liuyun’s handsome face that was hidden behind the mask spread out into a smile. He did not retreat. From the pit of his stomach, he raised together a red-hot halo directly into his palm. Borrowing the power of the wind to strongly strike, he maneuvered it to mount a sneak attack against that person.

The sneak attack was mounted against none other than the guardian of the Hidden Treasure Pavilion.

This was a black robed elderly man. Only a body enveloped in the black robe could be seen; even his head was covered by a black mantle, and his face could not be clearly seen. But one could feel his ice-cold and murderous eyes.

If one spoke about seniority in the family hierarchy, this was Su Luo’s second great uncle.

He was Su Luo’s grandfather’s second little brother. Since he was a child, he grew up immersed in martial arts. When he was young, he wandered the world but now came back, returned to the family, and guarded the Hidden Treasure Pavilion all year round.

It was also because of this sixth step expert for a guardian that there were only visitors and no successful robberies of any kind. Instead, they all lost their lives.

Therefore, from then on, the Hidden Treasure Pavilion only had this sixth step expert for a guardian.

This was Su Manor’s secret. Outsiders were not aware of this, but naturally, Nangong Liuyun was an exception.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ท้องฟ้ากลางคืนเป็นเหมือนม่านน้ำเงินหนัก ดาวเหลือไม่กี่ที่แขวนเมื่อมันมีมิติ แสงจันทร์ถูกบดบัง โดยเมฆหนามาก เบาแสงส่องผ่านสรุป ท่านสามารถสรุปเป็นวลีสั้น ๆ หนึ่ง: คืนลมแรง moonless มันเป็นวันที่ดีที่สุดอาชญากรรมในมืด เงาดำสองเงียบ ๆ หายไปจากลานมากที่สุด และเล็กที่สุดในคฤหาสน์ Su กับอารักษ์ของเสือดาวความเร็ว Nangong Liuyun เป็นเหมือนฟ้าผ่า แม้ว่าเขาพกลู Su เขาก็ยังเร็วมากมากมั่นเนอร์ของดีทั่วไป Su ป้องกันของประเทศ เป็นสถานที่ผู้คน flinch กลัว ยัง เขาปรากฏดูสบาย ๆ มั่น ใจ และ ความ ว่าเขาเป็นการเล่นผ่านเขา เป็นเจ้าของสวนด้านหลังNangong Liuyun สนใจ เงียบขรึม และสงบ และก็อยู่ที่เตือนคม เขาดูเหมือนจะสามารถ anticipating อันตรายล่วงหน้าเขานำลู Su บางครั้งเดิน และบางครั้งพวกเขาไม่หยุด พวกเขาบางครั้งซ่อนในเงามืด ซ่อนในพุ่มไม้ออกดอกนาน ๆ และบางครั้งบินบนต้นไม้ เขาถูกเจ้าหน้าที่คนหนึ่งก้าวเสมอ และถูกซ่อนไว้เสมอกันเมื่อลาดตระเวนการเดินโดยSu ลูอย่างจำเดินในเส้นทางและการลาดตระเวนที่พวกเขาพบกับประชากรนักเรียนพองจากความจะได้รับเป็นเวลานานตั้งแต่เธอรู้สึกเลือดเดือดตื่นเต้นแบบนี้What “leave the organization and live in seclusion within the forest and mountains”? As expected, in her bones, she really liked this type of crisis ridden dangerous situation; it truly made a person’s heart accelerate.The corners of Su Luo’s mouth tiled into a smile of exhilaration.Soon they arrived at the Hidden Treasure Pavilion.The Hidden Treasure Pavilion was forbidden ground built in Su Manor’s backyard. This place was not an area that a normal person could get close to.The Hidden Treasure Pavilion was only three stories high. The outside looked very plain and old; it completely lacked any magnificent and luxurious feelings.At this time, the interior of the Hidden Treasure Pavilion was pitch-black. Not a trace of lamplight could be seen, and its main entrance was locked with a special mysterious iron padlock.The mysterious iron padlock shone with a sliver of cold light under the moonlight.The gate was not protected by a guard and was also soundless.Nangong Liuyun made a simple gesture towards Su Luo, signaling that he would lure the opponents out for Su Luo to take the opportunity to enter and plunder.In her previous life, Su Luo did a lot of similar stuff like this, so Su Luo clearly understood and nodded her head.Nangong Liuyun indulgently patted her head. Under Su Luo’s glowering gaze, he lifted his mouth into a devilishly charming smile, took the lead, and walked out.เคลื่อนไหวของเขาได้อย่างรวดเร็ว เขาเป็นเหมือนแฟลชแสงและเมแทบไม่เห็นรูปของเขา แม้ว่าพวกเขาสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน พวกเขาจะเห็นกอของเงา และบางทีเชื่อว่า วิสัยทัศน์เป็นมัวรอยเท้าของเขาได้คล่องตัวมากยิ่งขึ้น เขาเป็นเหมือนแมลงปอข้ามน้ำ รอยเท้าของเขาดูเหมือน ว่า พวกเขาไม่เคยสัมผัสพื้นดินNangong Liuyun หันกายไปรอบ ๆ เช่นเหยี่ยวนกกระจอก เท้าของเขาก้าวออกจากพื้นดิน และบินไปสู่ชั้นสองของศาลาสมบัติที่ซ่อนอยู่ แต่อยู่ขณะนี้ ในส่วนลึกของความมืด ลมแรงก็มุ่งหน้าตรงไปทางเขาเขาอยู่ที่นี่Nangong Liuyun ใบหน้าหล่อที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังหน้ากากกระจายออกเป็นรอยยิ้ม เขาก็ไม่ถอย จากหลุมที่ท้องของเขา เขายกกันรัศมี red-hot ในปาล์มของเขาโดยตรง เขายืมพลังของลมจะขอตี maneuvered มันจะติดคนที่โจมตีแอบการโจมตีแอบได้ยึดกับใครอื่นนอกจากผู้ปกครองของพาวิลเลี่ยนที่ซ่อนสมบัตินี้เป็นคนสูงอายุ robed สีดำ อาจจะเห็นเพียงร่างกายพวงเสื้อคลุมสีดำ แม้ศีรษะของเขาถูกปกคลุม ด้วยเสื้อคลุมสีดำ และใบหน้าของเขาอาจไม่เห็นอย่างชัดเจน แต่หนึ่งอาจรู้สึกตาเย็น และ murderousถ้าหนึ่งพูดเกี่ยวกับอาวุโสในลำดับชั้นของครอบครัว นี้เป็นลุงสอง Su ลูเขาเป็นน้องชาย Su ลูปู่สอง ตั้งแต่เด็ก เขาเติบโตขึ้นไปในศิลปะการต่อสู้ เมื่อเขาเป็นหนุ่ม เขาเดินโลก แต่ตอนนี้กลับมา กลับมา และรักษาศาลาสมบัติซ่อนอยู่ตลอดทั้งปีนั้นก็เนื่องจากผู้เชี่ยวชาญนี้ขั้นตอน 6 สำหรับผู้ปกครองที่มีได้เฉพาะผู้เข้าชมและการโจรกรรมไม่ประสบความสำเร็จใด ๆ แทน พวกเขาทั้งหมดเสียชีวิตดังนั้น จากนั้น พาวิลเลียนที่ซ่อนสมบัติมีเพียงขั้นตอนนี้หกผู้เชี่ยวชาญสำหรับผู้ปกครองนี้เป็นความลับ Su เนอร์ บุคคลภายนอกไม่ได้ตระหนักถึงเรื่องนี้ แต่ตามธรรมชาติ Nangong Liuyun เป็นข้อยกเว้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ท้องฟ้ายามค่ำคืนเป็นเหมือนกองทัพเรือหนักม่านสีฟ้า ดาวเหลืออยู่ไม่กี่แขวนอยู่บนมันมืดมัว แสงจันทร์ถูกปกคลุมด้วยเมฆหนามากด้วยแสงอ่อนแอซึมผ่าน. ในช่วงสั้น ๆ ก็อาจจะสรุปได้เป็นวลีสั้น ๆ หนึ่ง: การคืนเดือนมืดลมสูง มันเป็นวันที่ดีที่สุดในการก่ออาชญากรรม. ในความมืดของคืนสองเงาสีดำอย่างเงียบ ๆ หายไปจากลานที่ไกลที่สุดและเล็กที่สุดในซู Manor กับความนุ่มนวลเสือดาว. ความเร็ว Nangong Liuyun เป็นเช่นฟ้าผ่า แม้เขาจะถูกแบกซู Luo เขาก็ยังคงได้อย่างรวดเร็ว. เตรียมพร้อมอย่างหนักคฤหาสน์ของสมัชชาใหญ่ซูพิทักษ์ของประเทศเป็นสถานที่ที่ทำให้คนอื่น ๆ สะดุ้งในความหวาดกลัว แต่จริง ๆ แล้วเขาปรากฏตัวขึ้นที่จะดูสบาย ๆ มีความมั่นใจและสบายใจ; ราวกับว่าเขากำลังเดินเล่นสบายผ่านสวนหลังบ้านของเขาเอง. Nangong Liuyun อยู่ในความสนใจก็คือมีสติและความสงบและยังในการแจ้งเตือนที่คมชัด เขาดูเหมือนจะเป็นความสามารถในการคาดการณ์อันตรายล่วงหน้า. เขานำซู Luo; บางครั้งพวกเขาเดินและบางครั้งพวกเขาหยุดที่นี่และมี บางครั้งพวกเขาซ่อนตัวอยู่ในเงามืดซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้ดอกครั้งในขณะที่และบางครั้งบินอยู่ด้านบนของต้นไม้ เขามักจะเป็นขั้นตอนหนึ่งไปข้างหน้าของยามและก็มักจะซ่อนไว้อย่างดีเมื่อลาดตระเวนเดินผ่าน. ซู Luo จดจำอย่างระมัดระวังเส้นทางที่พวกเขาเดินเข้ามาและลาดตระเวนที่พวกเขาพบกับดวงตาหรี่และรูม่านตาขยายจากตื่นเต้น. มันได้รับเป็นเวลานาน เพราะเธอรู้สึกว่าชนิดของความตื่นเต้นเดือดเลือดนี้. อะไร "ออกจากองค์กรและมีชีวิตอยู่ในความโดดเดี่ยวในป่าและภูเขา"? เป็นที่คาดหวังในกระดูกของเธอเธอชอบจริงๆประเภทของวิกฤติเศรษฐกิจครั้งนี้ขี่สถานการณ์ที่เป็นอันตราย; มันอย่างแท้จริงทำให้หัวใจของคนเร่ง. มุมปากซู Luo ของกระเบื้องเป็นรอยยิ้มตื่นเต้น. ไม่ช้าพวกเขามาถึงที่ซ่อนสมบัติพาวิลเลี่ยน. ที่ซ่อนสมบัติพาวิลเลี่ยนเป็นสิ่งต้องห้ามในพื้นดินที่สร้างขึ้นในสนามหลังบ้านของซูคฤหาสน์ สถานที่แห่งนี้ไม่ได้เป็นพื้นที่ที่คนปกติจะได้ใกล้ชิดกับ. ที่ซ่อนสมบัติพาวิลเลี่ยนได้เพียงสามชั้นสูง ด้านนอกมองมากธรรมดาและเก่า มันขาดสมบูรณ์ความรู้สึกที่สวยงามและหรูหราใด ๆ . ในเวลานี้ภายในของสมบัติที่ซ่อนอยู่พาวิลเลี่ยนเป็นสีดำสนิท ไม่มีร่องรอยของตะเกียงอาจจะเห็นและประตูทางเข้าหลักของมันถูกล็อคด้วยกุญแจพิเศษเหล็กลึกลับ. กุญแจเหล็กลึกลับส่องกับเศษไม้จากแสงเย็นใต้แสงจันทร์ได้. ประตูก็ไม่ได้รับการคุ้มครองโดยยามและยังเงียบเชียบNangong Liuyun ทำท่าทางง่ายต่อซู Luo ส่งสัญญาณว่าเขาจะล่อให้ฝ่ายตรงข้ามออกสำหรับซู Luo ที่จะใช้โอกาสที่จะเข้าปล้น. ในชีวิตของเธอก่อนหน้านี้ซู Luo ไม่มากของสิ่งที่คล้ายกันเช่นนี้ดังนั้นซู Luo อย่างชัดเจน ทำความเข้าใจและพยักหน้าเธอ. Nangong Liuyun indulgently ตบหัวของเธอ ภายใต้สายตาที่มองดูอย่างถมึงซู Luo เขายกปากของเขาเป็นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ระยำตำบอนเอาตะกั่วและเดินออกมา. การเคลื่อนไหวของเขาเป็นไปอย่างรวดเร็วมาก เขาเป็นเหมือนแสงไฟสว่างวาบและเข้าชมการแสดงแทบจะไม่ได้เห็นร่างของเขา ถึงแม้ว่าพวกเขาจะได้เห็นอย่างชัดเจนพวกเขาเท่านั้นที่จะเห็นกอเงาและบางทีอาจจะเชื่อว่าวิสัยทัศน์ของพวกเขาได้กลายเป็นหมอก. รอยเท้าของเขาแม้คล่องตัวมากขึ้น เขาเป็นเหมือนแมลงปอที่ข้ามไปในน้ำ; รอยเท้าของเขาดูเหมือนว่าพวกเขาไม่เคยสัมผัสพื้นดิน. Nangong Liuyun ร่างกายของเขาหันไปรอบ ๆ เหมือนเหยี่ยวนกกระจอก; เท้าของเขาก้าวออกจากพื้นดินและบินไปที่ชั้นสองของสมบัติที่ซ่อนอยู่พาวิลเลี่ยน แต่ที่เหมาะสมในขณะนี้ในส่วนลึกของความมืดลมแรงจู่ ๆ ก็มุ่งตรงเข้าไปหาเขา. เขาอยู่ที่นี่! ใบหน้าหล่อ Nangong Liuyun ของที่ถูกซ่อนอยู่หลังหน้ากากกระจายออกเป็นรอยยิ้ม เขาไม่ได้หนี จากหลุมของกระเพาะอาหารของเขาที่เขายกกันรัศมีสีแดงร้อนโดยตรงลงบนฝ่ามือของเขา การยืมพลังของลมแรงตีเขาย้ายมันจะติดแอบโจมตีต่อบุคคลที่. การโจมตีแอบติดกับใครอื่นนอกจากผู้ปกครองของสมบัติที่ซ่อนอยู่พาวิลเลี่ยน. นี่คือเสื้อคลุมสีดำชายสูงอายุคนหนึ่ง เพียงร่างกายห่อหุ้มในเสื้อคลุมสีดำอาจจะเห็น; แม้หัวของเขาถูกปกคลุมด้วยเสื้อคลุมสีดำและใบหน้าของเขาไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน แต่สิ่งหนึ่งที่รู้สึกว่าดวงตาเย็นและการฆาตกรรมของเขา. หากหนึ่งพูดเกี่ยวกับผู้มีอาวุโสในลำดับชั้นของครอบครัวนี้เป็นลุงซู Luo สอง. เขาเป็นน้องชายคนเล็กของคุณปู่ซู Luo สอง ตั้งแต่เขายังเป็นเด็กเขาเติบโตขึ้นมาแช่ในศิลปะการต่อสู้ เมื่อเขาเป็นหนุ่มเขาเดินโลก แต่ตอนนี้กลับมากลับไปยังครอบครัวและเตรียมพร้อมที่ซ่อนสมบัติพาวิลเลี่ยนตลอดทั้งปี. มันก็เป็นเพราะผู้เชี่ยวชาญขั้นตอนนี้หกสำหรับผู้ปกครองที่มีเพียงผู้เข้าชมและไม่มีการปล้นที่ประสบความสำเร็จ ชนิดใด แต่พวกเขาทั้งหมดเสียชีวิต. ดังนั้นจากนั้นซ่อนสมบัติพาวิลเลี่ยนมีเพียงนี้ผู้เชี่ยวชาญขั้นตอนที่หกสำหรับผู้ปกครอง. นี้เป็นความลับซูคฤหาสน์ คนนอกไม่ได้ตระหนักถึงเรื่องนี้ แต่ธรรมชาติ Nangong Liuyun เป็นข้อยกเว้น