A key conclusion from the above cal

A key conclusion from the above calculation is that 70 (
42)% of the deforestation observed in many African countries can be attributed to woodfuel demand. This is in contrast to the conclusions of Arnold et al. [14], which suggest that globally, woodfuel demand is not a major cause of deforestation. The difference in our conclusions can be attributed in part to the focus in this study on Africa, as well as the removal from the analysis of countries with very high losses due to factors other than woodfuel demand and countries with a high GDP, which were clouding the relationship between wood demand from forests and deforestation. Having removed these countries from the analysis, a significant correlation between wood demand from forests and deforestation could be established, allowing the relationship between woodfuel demand and deforestation to be developed and then extended to all countries with a GDP per capita below 10 k$. Uncertainties in this conclusion arise from uncertainty in the efficiency of energy use in the different designs of wood burning stoves used in Africa, the percentage of the woodfuel requirement that is actually supplied and the percentage of energy obtained from woodfuel in the rural and urban populations. The contribution of woodfuel demand to deforestation is predicted to increase by 2030 to 83 (
50)%. This is consistent with an increasing population, requiring more woodfuel and so contributing to a higher proportion of the total deforestation. This was calculated for the business-as-usual scenario, assuming the pattern of rural and urban energy demand, efficiency of cook stoves and percentage of woodfuel extracted from forests remains unchanged. In future, developments in infrastructure, at least in the urban environment, are likely to reduce the percentage of energy demand obtained from woodfuel; this may reduce the overall woodfuel demand. However, charcoal is more popular and widely used in urban areas. The speed of urbanisation is rapid in Africa and 50% of African people are projected to live in cities by 2050 [2]. Energy provision by charcoal is 4e6 times less efficient than by wood, and so charcoal use in such large urban areas is likely to counter the reduction in woodfuel demand due to infrastructure advances; energy use per capita may also increase with demographic changes. Efficiency of cook stoves is likely to improve with technological developments; this would reduce the woodfuel demand. In addition, the percentage of woodfuel extracted from forests is likely to be reduced as accessible forest areas decline. All these factors will reduce the contribution of woodfuel demand to deforestation, so the woodfuel contribution to deforestation of 83% should be assumed to be a high estimate. The final key conclusion is that biogas production has the potential to reduce deforestation due to woodfuel demand by 6e36% in 2010 and by 4e26% in 2030. The highest contribution to biogas production is from cattle manure. The main uncertainty in this conclusion is in the amount of biogas produced per cow. This is highly dependent on the type of animal, the food intake, the size and the breed, and is estimated to be between 0.3 and 2 m3 biogas day1 per head [34]. More accurate estimates of the biogas

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อสรุปสำคัญจากการคำนวณข้างต้นเป็นที่ 70 (42) %ของการทำลายป่าที่พบในประเทศแอฟริกาสามารถเกิดจากความต้องการ woodfuel นี้จะตรงข้ามกับบทสรุปของอาร์โนลด์เอ็ด al. [14], ซึ่งแนะนำว่า ทั่วโลก woodfuel ต้องไม่เป็นสาเหตุของการทำลายป่า ความแตกต่างในบทสรุปของเราสามารถเกิดจากส่วนหนึ่งเน้นในการศึกษานี้ในแอฟริกา ตลอดจนการกำจัดจากการวิเคราะห์ของประเทศที่ มีการขาดทุนสูงมากเนื่องจากปัจจัยอื่น ๆ ความต้องการ woodfuel และประเทศที่ มี GDP สูง ซึ่งถูก clouding ความสัมพันธ์ระหว่างความต้องการไม้จากป่าการทำลายป่า ไม่เอาประเทศเหล่านี้จากการวิเคราะห์ ความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างความต้องการไม้จากป่าและตัดไม้ทำลายป่าสามารถสร้าง ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างความต้องการ woodfuel และการทำลายป่าที่จะพัฒนา และขยายแล้ว ให้ทุกประเทศมี GDP ต่อหัวต่ำกว่า 10 k$ ความไม่แน่นอนในบทสรุปนี้เกิดขึ้นจากความไม่แน่นอนในประสิทธิภาพการใช้พลังงานในการออกแบบที่แตกต่างกันของเผาปิ้งใช้ในแอฟริกา เปอร์เซ็นต์ของความต้องการ woodfuel ที่มาจริง และเปอร์เซ็นต์ของพลังงานที่ได้จาก woodfuel ในชนบท และภาคเมือง สัดส่วนของความต้องการ woodfuel การตัดไม้ทำลายป่าคาดว่า จะเพิ่มปี 2030% (50) 83 สอดคล้องกับประชากรที่เพิ่มขึ้น ต้องการ woodfuel มากขึ้น และเพื่อ ให้เกิดสัดส่วนที่สูงของการตัดไม้ทำลายป่ารวมอยู่ นี้ถูกคำนวณสำหรับสถานการณ์ธุรกิจเป็นปกติ สมมติว่า รูปแบบของความต้องการพลังงานในชนบท และเมือง ประสิทธิภาพของอาหารปิ้งและเปอร์เซ็นต์ของ woodfuel ที่สกัดจากป่ายังคงไม่เปลี่ยนแปลง ในอนาคต การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน น้อยในสภาพแวดล้อมเมือง มักจะลดเปอร์เซ็นต์ของความต้องการพลังงานที่ได้รับจาก woodfuel นี้อาจลดความต้องการ woodfuel โดยรวม อย่างไรก็ตาม ถ่านได้รับความนิยมมากขึ้น และใช้กันอย่างแพร่หลายในเขตเมือง ความเร็วของของได้อย่างรวดเร็วในแอฟริกา และคาดว่า 50% ของคนแอฟริกาอาศัยอยู่ในเมืองภายในปี 2050 [2] สำรองพลังงาน ด้วยถ่านจะมีประสิทธิภาพน้อยกว่า โดยไม้ และถ่านเพื่อใช้ในพื้นที่เมืองใหญ่มีแนวโน้มที่เคาน์เตอร์ลดความ woodfuel เนื่องจากความก้าวหน้าโครงสร้างพื้นฐาน เวลา 4e6 การใช้พลังงานต่อ capita อาจยังเพิ่มประชากรการเปลี่ยนแปลง ประสิทธิภาพของอาหารปิ้งเป็นแนวโน้มที่จะปรับปรุง ด้วยเทคโนโลยีแห่งการพัฒนา นี้จะช่วยลดความต้องการ woodfuel นอกจากนี้ เปอร์เซ็นต์ของ woodfuel ที่สกัดจากป่ามีแนวโน้มที่ลดลงเป็นการลดลงของพื้นที่ป่าเข้า ปัจจัยเหล่านี้จะลดสัดส่วนของความต้องการ woodfuel การตัดไม้ทำลายป่า เพื่อสรร woodfuel การตัดไม้ทำลายป่า 83% ควรถือว่าเป็นการประเมินที่สูง บทสรุปหลักสุดท้ายเป็นที่ผลิตก๊าซชีวภาพมีศักยภาพในการลดการตัดไม้ทำลายป่าเนื่องจากความต้องการ woodfuel 6e36% ในปี 2553 และ 4e26% ในปี 2030 มีสัดส่วนสูงสุดในการผลิตก๊าซชีวภาพจากมูลวัว ความไม่แน่นอนหลักในบทสรุปนี้เป็นจำนวนก๊าซชีวภาพที่ผลิตต่อวัว นี้สูงขึ้นอยู่กับชนิดของสัตว์ การบริโภคอาหาร ขนาด และสายพันธุ์ และคาดว่าจะอยู่ระหว่าง 0.3 และ 2 m3 ก๊าซชีวภาพวัน 1 [34] ต่อ ประเมินความถูกต้องมากขึ้นของก๊าซชีวภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อสรุปที่สำคัญจากการคำนวณข้างต้นคือ 70 (42)% ของตัดไม้ทำลายป่าตั้งข้อสังเกตในหลายประเทศในแอฟริกาสามารถนำมาประกอบกับไม้มีความต้องการ นี้เป็นในทางตรงกันข้ามกับข้อสรุปของอาร์โนลและอัล [14] ซึ่งแสดงให้เห็นว่าทั่วโลกมีความต้องการไม่กี่เปอร์ไม่ได้เป็นสาเหตุสำคัญของการตัดไม้ทำลายป่า ความแตกต่างในข้อสรุปของเราสามารถนำมาประกอบในส่วนที่จะมุ่งเน้นในการศึกษาในแอฟริกาเช่นเดียวกับการกำจัดจากการวิเคราะห์ของประเทศที่มีการสูญเสียสูงมากอันเนื่องมาจากปัจจัยอื่น ๆ กว่าความต้องการไม่กี่เปอร์และประเทศที่มีจีดีพีสูงซึ่งถูกทำให้ขุ่นมัว ความสัมพันธ์ระหว่างความต้องการไม้จากป่าไม้และตัดไม้ทำลายป่า มีการลบออกประเทศเหล่านี้จากการวิเคราะห์, ความสัมพันธ์ที่สำคัญระหว่างความต้องการไม้จากป่าไม้และตัดไม้ทำลายป่าจะได้รับการจัดตั้งขึ้นที่ช่วยให้ความสัมพันธ์ระหว่างความต้องการไม่กี่เปอร์และตัดไม้ทำลายป่าได้รับการพัฒนาแล้วขยายไปยังทุกประเทศที่มี GDP ต่อหัวต่ำกว่า 10 k $ a ความไม่แน่นอนในการสรุปนี้เกิดขึ้นจากความไม่แน่นอนในประสิทธิภาพของการใช้พลังงานในการออกแบบที่แตกต่างกันของเตาเผาไหม้ไม้ที่ใช้ในแอฟริการ้อยละของความต้องการไม่กี่เปอร์ที่จะมาจริงและร้อยละของพลังงานที่ได้รับจากไม่กี่เปอร์ประชากรในชนบทและในเมือง ผลงานของความต้องการไม่กี่เปอร์จะตัดไม้ทำลายป่าเป็นที่คาดการณ์ว่าจะเพิ่มขึ้น 2030-83 (50)% ซึ่งสอดคล้องกับประชากรที่เพิ่มขึ้นต้องไม่กี่เปอร์มากขึ้นและเพื่อให้เอื้อต่อการสัดส่วนที่สูงขึ้นของการทำลายป่ารวม นี้ที่คำนวณได้สำหรับสถานการณ์ธุรกิจเป็นปกติสมมติว่ารูปแบบของความต้องการพลังงานชนบทและในเมืองที่มีประสิทธิภาพของเตาปรุงอาหารและร้อยละของไม่กี่เปอร์สกัดจากป่ายังคงไม่เปลี่ยนแปลง ในอนาคตการพัฒนาในโครงสร้างพื้นฐานอย่างน้อยในสภาพแวดล้อมของเมืองที่มีแนวโน้มที่จะลดอัตราร้อยละของความต้องการพลังงานที่ได้รับจากไม่กี่เปอร์นั้น นี้อาจจะลดความต้องการไม่กี่เปอร์โดยรวม แต่ถ่านเป็นที่นิยมมากขึ้นและใช้กันอย่างแพร่หลายในพื้นที่เขตเมือง ความเร็วของการขยายตัวของเมืองเป็นอย่างรวดเร็วในทวีปแอฟริกาและ 50% ของคนแอฟริกันคาดว่าจะอาศัยอยู่ในเมืองภายในปี 2050 [2] การจัดหาพลังงานจากถ่านเป็นครั้ง 4e6 มีประสิทธิภาพน้อยกว่าไม้และการใช้ถ่านในพื้นที่เขตเมืองที่มีขนาดใหญ่ดังกล่าวมีโอกาสที่จะตอบโต้การลดลงของอุปสงค์กี่เปอร์เนื่องจากความก้าวหน้าโครงสร้างพื้นฐาน; การใช้พลังงานต่อหัวยังอาจเพิ่มขึ้นกับการเปลี่ยนแปลงทางด้านประชากรศาสตร์ ประสิทธิภาพของเตาปรุงอาหารที่มีแนวโน้มที่จะมีการปรับปรุงพัฒนาเทคโนโลยี; นี้จะช่วยลดความต้องการไม่กี่เปอร์ นอกจากนี้ร้อยละของไม่กี่เปอร์สกัดจากป่าที่มีแนวโน้มที่จะลดลงในขณะที่พื้นที่ป่าที่สามารถเข้าถึงได้ลดลง ปัจจัยทั้งหมดเหล่านี้จะช่วยลดความต้องการมีส่วนร่วมของไม่กี่เปอร์ที่จะตัดไม้ทำลายป่าเพื่อให้มีส่วนร่วมในการตัดไม้ทำลายป่าไม่กี่เปอร์ 83% ควรจะถือว่าเป็นประมาณการสูง ข้อสรุปที่สำคัญสุดท้ายคือการผลิตก๊าซชีวภาพมีศักยภาพที่จะลดการตัดไม้ทำลายป่าเนื่องจากความต้องการไม่กี่เปอร์โดย 6e36% ในปี 2010 และโดย 4e26% ในปี 2030 ผลงานสูงสุดไปผลิตก๊าซชีวภาพจากมูลสัตว์วัว ความไม่แน่นอนที่สำคัญในการสรุปนี้อยู่ในปริมาณของก๊าซชีวภาพที่ผลิตได้ต่อวัว นี้จะสูงขึ้นอยู่กับชนิดของสัตว์ที่รับประทานอาหารที่มีขนาดและสายพันธุ์และเป็นที่คาดกันว่าจะอยู่ระหว่าง 0.3 และ 2 วัน m3 ก๊าซชีวภาพ 1 ต่อหัว [34] ประมาณการที่ถูกต้องมากขึ้นของก๊าซชีวภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อสรุปสำคัญจากการคำนวณข้างต้นคือ 70 (
42 ) % ของการทำลายป่าที่พบในประเทศแอฟริกาหลายสามารถประกอบกับ woodfuel ความต้องการ นี้เป็นในทางตรงกันข้ามกับข้อสรุปของอาร์โนลด์ et al . [ 14 ] ซึ่งแนะนำให้ทั่วโลก woodfuel ความต้องการไม่ได้เป็นสาเหตุหลักของการทำลายป่า ความแตกต่างในข้อสรุปของเราสามารถนำมาประกอบในส่วนที่มุ่งเน้นในการศึกษาในแอฟริการวมทั้งการกำจัดจากการวิเคราะห์ของประเทศที่มีการสูญเสียเนื่องจากปัจจัยอื่นมากกว่า woodfuel ความต้องการและประเทศที่มี GDP สูงมาก ซึ่งบดบังความสัมพันธ์ระหว่างความต้องการไม้จากป่าและการทำลายป่า ต้องเอาประเทศเหล่านี้จากการวิเคราะห์ความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างไม้จากป่าและการตัดไม้ทำลายป่า ความต้องการอาจจะก่อตั้งช่วยให้ความสัมพันธ์ระหว่างความต้องการ woodfuel และป่าไม้ที่จะพัฒนา และขยายไปยังประเทศที่มี GDP ต่อหัวต่ำกว่า 10 K $ ความไม่แน่นอนในข้อสรุปนี้เกิดขึ้นจากความไม่แน่นอนในประสิทธิภาพการใช้พลังงานในการออกแบบที่แตกต่างกันของการเผาไหม้ไม้เตาที่ใช้ในแอฟริการ้อยละของ woodfuel ความต้องการที่เป็นจริงมา และเปอร์เซ็นต์ของพลังงานที่ได้รับจาก woodfuel ในประชากรในชนบทและในเมือง ส่วนความต้องการด้าน woodfuel คาดว่าจะเพิ่มขึ้นถึง 83 (
50 ) % ซึ่งสอดคล้องกับการเพิ่มประชากรต้อง woodfuel มากขึ้น และเพื่อให้เกิดสัดส่วนที่สูงของการทำลายป่าทั้งหมด นี้ถูกคำนวณสำหรับธุรกิจเป็นสถานการณ์ปกติ สมมติว่ารูปแบบของชนบท และความต้องการพลังงานในเมือง , ประสิทธิภาพของเตาปรุงอาหารและร้อยละของ woodfuel สกัดจากป่ายังคงไม่เปลี่ยนแปลง ในอนาคต การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน อย่างน้อยในสภาพแวดล้อมชุมชนเมืองมีแนวโน้มที่จะลดเปอร์เซ็นต์ของความต้องการใช้พลังงานที่ได้จาก woodfuel ; นี้อาจลดความต้องการ woodfuel โดยรวม แต่ถ่านที่เป็นที่นิยมและใช้กันอย่างแพร่หลายในเขตเมือง ความเร็วของการขยายตัวของเมืองเป็นอย่างรวดเร็วในแอฟริกาและ 50% ของคนแอฟริกาที่คาดว่าจะอยู่ในเมืองโดย 2050 [ 2 ] การจัดการพลังงานด้วยถ่าน 4e6 ครั้งมีประสิทธิภาพน้อยกว่า โดยไม้และถ่านใช้ในเขตเมืองใหญ่ดังกล่าวมีแนวโน้มที่จะต่อต้านการ woodfuel ในความต้องการเนื่องจากความก้าวหน้าด้านโครงสร้างพื้นฐาน การใช้พลังงานต่อหัวอาจเพิ่มขึ้นกับการเปลี่ยนแปลงประชากร ประสิทธิภาพของการปรุงอาหารเตามีแนวโน้มที่จะปรับปรุงกับการพัฒนาเทคโนโลยี นี้จะลด woodfuel ความต้องการ นอกจากนี้ร้อยละของ woodfuel สกัดจากป่ามีแนวโน้มที่จะลดลงได้สามารถเข้าถึงพื้นที่ป่าลดลง ปัจจัยทั้งหมดเหล่านี้จะช่วยลดการ woodfuel ความต้องการการตัดไม้ทำลายป่า ดังนั้น woodfuel สนับสนุนการตัดไม้ทำลายป่าของ 83 เปอร์เซ็นต์ ต้องถือว่ามีการประเมินสูงข้อสรุปสำคัญสุดท้ายคือการผลิตก๊าซชีวภาพมีศักยภาพในการลดการตัดไม้ทำลายป่า เนื่องจาก woodfuel ความต้องการโดย 6e36 % ในปี 2553 โดย 4e26 ใน 2030 สูงสุดได้แก่การผลิตก๊าซชีวภาพจากมูลวัว หลักของความไม่แน่นอนในบทสรุปนี้เป็นปริมาณการผลิตก๊าซชีวภาพต่อวัว นี้เป็นอย่างมากขึ้นอยู่กับชนิดของสัตว์ , การบริโภคอาหาร , ขนาดและสายพันธุ์และคาดว่าจะอยู่ระหว่าง 0.3 และ 2 M3 ก๊าซชีวภาพวัน  1 ต่อหัว [ 34 ] ถูกต้องมากกว่าประมาณการของก๊าซชีวภาพ