I moved slowly because 1 was very t

I moved slowly because 1 was very tired and my plans were uncertain. I had an idea of going to Leatherhead, although 1 knew there was little chance of finding my wife there. Certainly, unless they had been killed, she and my cousins would have run away.
I came to the edge of Wimbledon Common and stood there, under cover of some trees and bushes. It stretched far and wide and I hesitated on the edge of that large open space. Soon I had an odd feeling of being watched and, turning suddenly, I saw something hiding in some of the bushes. I took a step towards it, and it rose up and became a man armed with a sword. I approached him slowly. He stood silently, watching me but not moving.
As I came nearer, I saw that he was dressed in clothes as dusty and dirty as my own. His black hair fell over his eyes, and his face was dark and dirty and thin, so at first I did not recognize him.
'Stop!' he cried, when I was within ten metres of him, and I stopped. 'Where have you come from?' he said.
I thought, watching him.
'I have come from Sheen,' I said. 'I was buried near the pit the Martians made around their cylinder. I have escaped.'
'There is no food around here,' he said. 'This is my country: all this hill down to the river and up to the edge of the common. There is only food for one. Which way are you going?'
'I don't know,' I said.
He looked at me uncertainly, then his expression suddenly changed. He pointed at me.
'It's you,' he said,'— the man from Woking. And you weren't killed at Weybridge?'
I recognized him at the same moment.
'You're the soldier who came into my garden.'
'What luck!' he said. 'We are lucky ones!' He put out a hand and I took it. 'I hid,' he said. 'But they didn't kill everyone. And after they went away, 1 went towards Walton across the fields. But - it's only been sixteen days and your hair is grey.' He looked over his shoulder suddenly. 'Only a bird,' he said. 'This is a bit open. Let's crawl under those bushes and talk.'
'Have you seen any Martians?' I asked. 'Since I got out -'
'They've gone away across London,' he said. 'I guess they've got a bigger camp there. The night before last I saw some lights up in the air. I believe they've built a flying-machine and are learning to fly'
I stopped, on hands and knees, because we had come to the bushes.
'Fly!'
'Yes,' he said, 'fly!'
I crawled into an open space in the bushes and sat down.
'If they manage to do that, we haven't got a chance,' I said. 'They will simply go round the world.'
'They will. But it will make things easier around here. And besides ...' he looked at me. 'Don't you believe that we're beaten? I do.'
I stared. Strange as it may seem, I had not thought of things this way, although it was perfectly obvious. 1 had still held onto some hope.
'It's finished,' he said. 'They've lost one - just one. And they've taken over the capital of the most powerful country in the world. The death of that one at Weybridge was an accident. And these are only the first ones. They keep coming. These green stars — I've seen none for five or six days, but I've no doubt they're falling somewhere every night. There's nothing we can do. We're beaten!'
1 did not answer. I sat staring in front of me, trying without success to find a way of arguing against him. Suddenly, 1 remembered the night I had watched through the telescope.
'After the tenth shot they fired no more - at least until the first cylinder came.'
'How do you know?' said the soldier. I explained. 'Something wrong with the gun?' he said. 'But even it there is, they'll get it right again.'We sat looking at each other.
'And what will they do with us?' I said.
'That's what I've been thinking.' he said. 'It seems to me that at the moment they catch us when they want food. But they won't keep doing that. As soon as they've destroyed all our guns and ships and railways, they'll begin to catch us one by one, picking the best and keeping us in cages and things. They haven't begun on us yet. Don't you see that?'
'Not begun!' I cried.
'Not begun. And instead of rushing around blindly, we've got to change to suit the new situation. That's how I see it.'
'But if that's true,' I said, 'what is there to live for?'
'There won't be anything important for a million years or more - no music, no art and no nice little visits to restaurants. No entertainment. But men like me are going to go on living — so human beings can continue. And if I'm not mistaken, you'll show how strong you are too. We aren't going to be killed. And I don't intend to be caught, either, and caged and fattened. Ugh!'
'You don't mean —'
'I do. I'm going on. Under their feet. I've thought about it. We've got to learn while we've got a chance. And we've got to live and stay independent while we learn. That's what has to be done.'I stared, surprised and greatly affected by the man's courage.
'Good God!' I said. 'You are a brave man.' And suddenly 1 held his hand. 'Go on,' I said.
'Well, people who intend to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันย้ายช้าเนื่องจาก 1 เหนื่อยมาก และแผนการแน่นอน ผมมีความคิดที่จะไป Leatherhead แม้ว่า 1 รู้มีโอกาสน้อยในการหาภรรยาของฉันมี แน่นอน ยกเว้นว่าพวกเขาได้ถูกฆ่า ญาติของฉันและเธอจะวิ่งไปผมมาถึงขอบของวิมเบิลดันทั่วไป และยืน under cover of บางต้นไม้และพุ่มไม้ ยืดและกว้างไกล และฉันลังเลที่ขอบของพื้นที่ที่มีขนาดใหญ่ เร็ว ๆ นี้ ผมมีความรู้สึกแปลกที่ดู และ เปิดทันที ฉันเห็นบางสิ่งบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในพุ่มไม้ ผมเอาก้าวมัน และลุกขึ้น และกลายเป็น คนติดอาวุธ ด้วยดาบ ผมเข้าหาเขาอย่างช้า ๆ เขายืนเงียบ ดูฉัน แต่ไม่เคลื่อนไหวตามฉันมาเอื้อม ผมเห็นว่า เขาได้สวมเสื้อผ้าที่ เป็นฝุ่น และสกปรกเป็นของตัวเอง ผมสีดำตกผ่านดวงตาของเขา และใบหน้าของเขาก็มืด และสกปรก และ บาง ดังนั้นตอนแรก ผมไม่รู้จักเขา'หยุด ' เขาร้องไห้ เมื่อผมเกินสิบเมตรของเขา และผม 'คุณมาจากไหน' เขากล่าวว่าฉันคิดว่า ดูเขาผมบอกว่า 'ฉันได้มาจากเงา ' ฉันถูกฝังใกล้กับหลุม Martians ที่ทำรอบถังของพวกเขา ผมได้หลบหนีไป 'เขากล่าวว่า 'ไม่มีอาหารไม่มีนี่ ' นี่คือประเทศของฉัน: เขาทั้งหมดนี้ลง ไปแม่น้ำ และขอบของการทั่วไป มีอาหารเพียงอย่างใดอย่างหนึ่ง วิธีที่คุณจะได้ 'ผมบอกว่า 'ฉันไม่รู้เขามองฉันข้อสมมติฐาน แล้วนิพจน์ของเขาก็เปลี่ยนแปลง เขาชี้ไปที่เขาว่า 'คุณเป็นเรื่อง จากพัก และคุณไม่ได้ฆ่าที่ Weybridge ?'ผมรู้จักเขาในขณะเดียวกัน'คุณเป็นทหารที่เข้ามาในสวนของฉัน'เขากล่าวว่า 'สิ่งโชค' 'เราจะโชคดี' เขาใส่ออกมือ และผมเอา เขากล่าวว่า 'ฉันซ่อน ' แต่พวกเขาไม่ได้ฆ่าคน และหลังจากที่พวกเขาออกไป 1 ไปท่องไปในเขตข้อมูล แต่ - มันได้เฉพาะวันที่สิบหก และผมเป็นสีเทา ' เขาดูของเขาก็ 'เฉพาะนก เขากล่าวว่า ' ที่เปิดอยู่ ลองตระเวนใต้พุ่มไม้เหล่านั้น และพูด ''คุณเห็น Martians ใด ๆ ไม่' ถาม 'ตั้งแต่ผมออก-'เขากล่าวว่า 'พวกเขาได้หายไปทั้งลอนดอน ' ผมคิดว่า พวกเขาได้มีค่ายใหญ่มี คืนสุดท้ายผมเห็นแสงบางอย่างขึ้นในอากาศ ผมเชื่อว่า พวกเขาได้สร้างเครื่องบิน และ เรียนรู้การบิน 'ฉันหยุด บนมือและหัวเข่า เพราะเราได้มาไปพุ่มไม้'บิน''ใช่ เขากล่าวว่า 'บิน'ผมตระเวนไปพื้นที่ว่างในพุ่มไม้ และนั่งลงผมบอกว่า 'ถ้าพวกเขาจัดการให้ทำเช่นนั้น เรายังไม่มีโอกาส 'พวกเขาจะเพียงแค่ไปรอบโลกนี้'' พวกเขาจะ แต่มันจะทำให้สิ่งต่าง ๆ ง่ายขึ้นรอบนี้ และนอกจากนี้...' เขาดูที่ด้วย ' คุณไม่เชื่อว่า เรากำลังตี ทำ 'ผมจ้องมอง แปลกเพราะอาจดูเหมือน ผมไม่คิดสิ่งทางนี้ แม้ว่ามันชัดเจนอย่างสมบูรณ์แบบ 1 มียังคงจัดขึ้นบนความหวังบางอย่างเขากล่าวว่า 'เสร็จ ' พวกเขาได้หายไปหนึ่ง - เพียงหนึ่ง และพวกเขาได้ถ่ายผ่านเมืองหลวงของประเทศมีประสิทธิภาพมากที่สุดในโลก การตายของหนึ่งใน Weybridge ได้เกิดอุบัติเหตุ และเหล่านี้เป็นคนแรกเท่านั้น พวกเขาให้มา ดาวสีเขียวเหล่านี้ — ฉันเห็นไม่มีห้า หรือหกวัน แต่ฉันไม่ต้องสงสัยที่พวกเขากำลังตกอยู่ที่ใดที่หนึ่งทุกคืน มีอะไรที่เราสามารถทำ เรากำลังตี!'ไม่มีสัญญาณ 1 ฉันนั่งจ้องมองหน้าฉัน พยายามที่ไม่ประสบความสำเร็จในการหาวิธีการโต้เถียงกับเขา ทันใดนั้น 1 จำคืนฉันเฝ้าผ่านกล้องโทรทรรศน์'หลังจากสิบยิงพวกเขายิงไม่มาก - ที่น้อยจนถึงแรก กระบอกมา''คุณรู้ได้อย่างไร' กล่าวว่า ทหาร ฉันอธิบาย 'บางอย่างผิดปกติกับปืน ' เขากล่าว ' แต่แม้จะมี พวกเขาจะได้รับมันขวาอีก.' เรานั่งดูกัน'และพวกเขาจะทำอะไรกับเราบ้าง' ฉันเคยพูด' เป็นอะไรได้คิด ' เขากล่าวว่า ' ผมดูเหมือนว่า ในขณะที่ พวกเขาจับเราเมื่อต้องการอาหาร แต่พวกเขาจะไม่ให้ทำที่ ทันทีที่พวกเขาได้ทำลายทั้งหมดของเราปืน และเรือ และรถไฟ พวกเขาจะเริ่มจับเราได้โดยหนึ่ง เบิกสินค้าดีที่สุด และทำให้เราในกรงและสิ่ง พวกเขายังไม่ได้เริ่มเรายัง คุณไม่เห็นว่า?''ไม่เริ่ม' ฉันร้องไห้' ไม่เริ่ม และแทนที่จะวิ่งรอบสุ่มสี่สุ่มห้า เรามีการเปลี่ยนแปลงให้เหมาะสมกับสถานการณ์ใหม่ เป็นวิธีที่ฉันเห็นนั้น ''แต่ถ้าที่เป็นจริง ว่า 'การมีชีวิตคืออะไร '' จะไม่มีอะไรสำคัญสำหรับล้านปี หรือเพิ่มเติม - ไม่มีเพลง ไม่มีศิลปะ และไม่มาก ๆ เยี่ยมชมร้าน ความบันเทิงไม่ แต่คนอย่างฉันจะอยู่ต่อไปได้ดังนั้นมนุษย์สามารถทำ และถ้าผมไม่เข้าใจผิด คุณจะแสดงความแข็งแกร่งที่คุณมีมากเกินไป เราไม่ไปถูกฆ่าตาย และฉันไม่ต้องการตรวจ จับ ทั้ง และขัง และอ้วนพี เข้าถึงด่วน!'' คุณไม่ได้หมายถึง —'' ทำ จะบน ภายใต้เท้าของพวกเขา ฉันคิดเกี่ยวกับมัน เราได้เรียนรู้ในขณะที่เรามีโอกาส และเรามีการอยู่อาศัย และพักอิสระในขณะที่เราเรียนรู้ ที่จะมีอะไรที่จะทำการ ' ฉันจ้องมอง ประหลาดใจ และได้รับผลกระทบอย่างมาก โดยความกล้าหาญของมนุษย์'ดี 'พระเจ้า ฉันเคยพูด 'คุณเป็นคนกล้าหาญ' และก็ที่ 1 จัดขึ้นมือ 'ไป ว่า' ดี ผู้ที่ต้องการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมเดินช้า ๆ เพราะ 1 เหนื่อยมากและแผนของฉันมีความไม่แน่นอน ผมมีความคิดที่จะไป Leatherhead แม้ว่า 1 รู้ว่ามีโอกาสน้อยในการหาภรรยาของฉันมี แน่นอนจนกว่าพวกเขาจะถูกฆ่าตายเธอและญาติของฉันจะได้วิ่งหนีไป.
ฉันมาถึงขอบของวิมเบิลดันทั่วไปและยืนอยู่ที่นั่นภายใต้ฝาครอบของต้นไม้และพุ่มไม้บาง มันยืดและกว้างไกลและผมลังเลอยู่บนขอบของพื้นที่เปิดโล่งขนาดใหญ่ เร็ว ๆ นี้ผมมีความรู้สึกแปลกที่จะถูกจับตามองและหันทันใดนั้นผมเห็นบางสิ่งบางอย่างที่ซ่อนตัวอยู่ในบางส่วนของพุ่มไม้ ผมเอาขั้นตอนต่อมันและมันก็ลุกขึ้นและกลายเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ติดอาวุธด้วยดาบ ผมเข้าหาเขาอย่างช้าๆ เขายืนอยู่เงียบ ๆ ดูผม แต่ไม่ได้เคลื่อนย้าย.
ขณะที่ผมเดินเข้ามาใกล้ผมเห็นว่าเขาอยู่ในเสื้อผ้าเต็มไปด้วยฝุ่นและสกปรกเป็นของตัวเองแต่งตัว ผมสีดำของเขาลดลงมากกว่าดวงตาของเขาและใบหน้าของเขาเป็นที่มืดและสกปรกและบางดังนั้นในตอนแรกผมไม่รู้จักเขา.
'หยุด!' เขาร้องเมื่อฉันเป็นภายในสิบเมตรเขาและฉันหยุด "ที่ไหนมีคุณมาจากไหน? ' เขากล่าวว่า.
ผมคิดว่าดูเขา.
'ฉันได้มาจากชี' ฉันกล่าวว่า 'ฉันถูกฝังอยู่ใกล้หลุมอังคารทำรอบถังของพวกเขา ฉันได้หนี. '
' มีอาหารไม่เป็นรอบที่นี่ "เขากล่าวว่า 'นี่คือประเทศของฉัน: ทั้งหมดนี้เขาลงไปที่แม่น้ำและขึ้นไปที่ขอบของทั่วไป มีอาหารเพียงผู้เดียวคือ ทางไหนที่คุณจะไป? '
' ผมไม่ทราบว่า 'ฉันกล่าวว่า.
เขามองมาที่ผมไม่แน่ใจแล้วการแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปอย่างกระทันหัน เขาชี้มาที่ผม.
'มันเป็นคุณ "เขากล่าวว่า' - ชายคนหนึ่งจากวอคกิ้ง และคุณไม่ได้ถูกฆ่าตายในเวย์บริดจ์? '
ฉันจำเขาได้ในขณะเดียวกัน.
' คุณทหารที่เข้ามาในสวนของฉัน. '
' สิ่งที่โชค! ' เขาพูดว่า. 'เราเป็นคนที่โชคดี! เขายื่นมือออกและฉันเอามัน 'ฉันซ่อน' เขากล่าวว่า แต่พวกเขาไม่ได้ฆ่าทุกคน และหลังจากนั้นพวกเขาก็เดินออกไป 1 ไปสู่วอลตันทั่วทุ่ง แต่ - จะได้รับเพียงสิบหกวันและเส้นผมของคุณเป็นสีเทา '. เขามองข้ามไหล่ของเขาอย่างกระทันหัน 'เท่านั้นนก' เขากล่าวว่า 'นี้เป็นบิตเปิด Let 's รวบรวมข้อมูลภายใต้พุ่มไม้เหล่านั้นและพูดคุย.'
'คุณจะได้เห็นดาวอังคารหรือไม่?' ฉันถาม. ตั้งแต่ฉันได้ออก - '
' พวกเขาได้หายไปทั่วกรุงลอนดอน 'เขากล่าวว่า 'ผมคิดว่าพวกเขาได้มีค่ายใหญ่กว่ามี คืนก่อนที่สุดท้ายที่ผมเห็นไฟบางส่วนขึ้นไปในอากาศ ผมเชื่อว่าพวกเขาได้สร้างขึ้นบินเครื่องและมีการเรียนรู้ที่จะบิน '
ฉันหยุดบนมือและเข่าเพราะเราได้มาถึงพุ่มไม้.
' บิน! '
' ใช่ 'เขากล่าวว่า' บิน! '
ผมคลานเข้าไป เปิดพื้นที่ในพุ่มไม้และนั่งลง.
"ถ้าพวกเขาจัดการที่จะทำว่าเราไม่ได้มีโอกาส 'ผมบอกว่า 'พวกเขาก็จะไปรอบโลก.'
'พวกเขาจะ แต่มันจะทำให้สิ่งที่ง่าย ๆ ที่นี่ และนอกจากนี้ ... "เขามองมาที่ฉัน 'คุณไม่เชื่อว่าเรากำลังพ่ายแพ้? ฉันทำ. '
ผมจ้อง แปลกที่มันอาจจะดูเหมือนผมไม่ได้คิดในสิ่งที่วิธีนี้แม้ว่ามันจะเป็นที่เห็นได้ชัดอย่างสมบูรณ์แบบ 1 ก็ยังจับหวังบางอย่าง.
'มันเสร็จแล้ว "เขากล่าว 'พวกเขาได้หายไปหนึ่ง - เพียงหนึ่ง และพวกเขาได้นำตัวไปเมืองหลวงของประเทศมีประสิทธิภาพมากที่สุดในโลก การตายของที่หนึ่งที่เวย์บริดจ์เป็นอุบัติเหตุ และเหล่านี้เป็นเพียงคนแรก พวกเขาให้มา ดาวสีเขียวเหล่านี้ - ผมเคยเห็นใครสำหรับห้าหรือหกวัน แต่ฉันสงสัยพวกเขากำลังตกอยู่ที่ไหนสักแห่งทุกคืนไม่มี มีอะไรที่เราสามารถทำได้ เรากำลังพ่ายแพ้! '
1 ไม่ได้ตอบ ผมนั่งจ้องหน้าฉันพยายามที่ไม่ประสบความสำเร็จในการหาวิธีการเถียงกับเขา ทันใดนั้น 1 จำได้ว่าคืนที่ฉันได้ดูผ่านกล้องโทรทรรศน์.
'หลังจากที่ยิงสิบพวกเขายิงไม่มาก -. อย่างน้อยก็จนกว่ากระบอกแรกที่เข้ามา'
'คุณรู้ได้อย่างไร' กล่าวว่าทหาร ผมอธิบาย 'สิ่งผิดปกติกับปืน? เขาพูดว่า. แต่แม้จะมีพวกเขาจะได้รับมันขวา again.'We นั่งมองที่แต่ละอื่น ๆ .
'และสิ่งที่พวกเขาจะทำอะไรกับเรา?' ผมบอกว่า.
'นั่นคือสิ่งที่ผมได้รับความคิด. เขาพูดว่า. "มันดูเหมือนว่าฉันว่าในขณะที่พวกเขาจับเราเมื่อพวกเขาต้องการอาหาร แต่พวกเขาจะไม่ให้ทำอย่างนั้น เร็วที่สุดเท่าที่พวกเขาได้ทำลายปืนทั้งหมดของเราและเรือและทางรถไฟที่พวกเขาจะเริ่มต้นที่จะจับเราหนึ่งโดยหนึ่งเลือกที่ดีที่สุดและทำให้เราอยู่ในกรงและสิ่ง พวกเขายังไม่ได้เริ่มกับเราเลย คุณไม่เห็นว่า '
' ไม่ได้เริ่ม! ' ฉันร้องไห้.
'ไม่ได้เริ่ม และแทนที่จะวิ่งไปรอบ ๆ สุ่มสี่สุ่มห้าเราได้มีการเปลี่ยนให้เหมาะสมกับสถานการณ์ใหม่ นั่นเป็นวิธีที่ผมเห็นมัน. '
' แต่ถ้าเป็นความจริง 'ผมพูดว่า' สิ่งที่มีชีวิตอยู่หรือไม่? '
' จะไม่มีอะไรที่สำคัญสำหรับล้านปีหรือมากกว่า - ไม่มีเพลงไม่มีศิลปะและไม่น้อยดี การเข้าชมไปยังร้านอาหาร ไม่มีความบันเทิง แต่คนอย่างผมจะไปในชีวิต - เพื่อให้มนุษย์สามารถดำเนินการต่อ และถ้าฉันไม่ผิดคุณจะแสดงวิธีการที่แข็งแกร่งที่คุณมีมากเกินไป เราจะไม่ได้ไปจะถูกฆ่าตาย และฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะจับทั้งสองและขังอยู่ในกรงและอ้วน ! ฮึ '
' คุณไม่ได้หมายถึง - '
' ที่ฉันทำ ฉันจะอยู่กับ ภายใต้เท้าของพวกเขา ผมเคยคิดเกี่ยวกับมัน เราได้มีการเรียนรู้ในขณะที่เราได้มีโอกาส และเราได้มีการอยู่อาศัยและอยู่เป็นเอกราชในขณะที่เราได้เรียนรู้ นั่นคือสิ่งที่จะเป็น done.'I จ้องประหลาดใจและได้รับผลกระทบอย่างมากจากความกล้าหาญของชายคนนั้น. มี
'ดีพระเจ้า! ฉันพูดว่า. 'คุณเป็นคนกล้าหาญ.' และก็ 1 จับมือของเขา 'ไป' ผมบอกว่า.
'ดีคนที่ตั้งใจจะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมย้ายช้าเพราะเหนื่อยมากและแผนของฉันที่ไม่แน่นอน ผมมีความคิดที่จะไป Leatherhead , แม้ว่า 1 รู้ว่ามีโอกาสในการหาภรรยาของฉันมีเพียงเล็กน้อย แน่นอนถ้าพวกเขาถูกฆ่า เธอและญาติของฉันก็คงจะวิ่งหนีไปฉันมาเพื่อขอบของวิมเบิลดันทั่วไปและยืนอยู่ภายใต้ครอบคลุมของต้นไม้และพุ่มไม้ มันยืดไปไกล และผมลังเลบนขอบของที่มีขนาดใหญ่พื้นที่เปิดโล่ง เร็วๆนี้ฉันรู้สึกแปลกถูกเฝ้าดูและเปลี่ยนทันที ผมเห็นอะไรบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในบางส่วนของพุ่มไม้ ฉันก้าวต่อ และมันก็ลุกขึ้นและกลายเป็นคนที่ติดอาวุธด้วยดาบ ฉันมาหาเขาช้าๆ เขายืนเงียบมองฉันแต่ไม่ขยับตามฉันมาใกล้ๆ ผมเห็นเขาอยู่ในชุดเสื้อผ้าที่เต็มไปด้วยฝุ่นและสกปรกเป็นของตัวเอง ผมสีดำของเขาล้มลง ดวงตาของเขา และใบหน้าของเขาก็มืดและสกปรกและบาง ดังนั้นในตอนแรกผมไม่ได้รู้จักเขา' ' หยุด ! เขาร้องไห้เมื่อฉันอยู่ในระยะสิบเมตร เขาและฉันหยุด . คุณไปไหนมา ? เขากล่าวว่าฉันคิดว่า ฉันมองเขาฉันได้มาจาก ' เงา ' ผมพูด ' ผมถูกฝังไว้ใกล้หลุมดาวอังคารทำให้รอบถังของพวกเขา ฉันหนีออกมาได้ .' ไม่มีอาหารแถวนี้ ' ' เขากล่าวว่า นี่เป็นประเทศของผม ทั้งหมดนี้เขาลงสู่แม่น้ำและถึงขอบของทั่วไป มีเพียงอาหารของคน นายจะไปทางไหน ?' ไม่รู้ ' ผมพูดเขามองดูฉันอย่างไม่แน่ใจ แล้วสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป เขาชี้มาทางฉัน' มัน ' เขาพูด ' - ผู้ชายจาก Woking . และคุณไม่ได้ฆ่าตายใน Weybridge ?ผมจำเขาได้ในช่วงเวลาเดียวกัน' นายทหาร ที่เข้ามาที่สวนของฉัน' ' โชคดีอะไรอย่างนี้ ! เขาบอกว่า . . . เราเป็นคนที่โชคดี ! เขายื่นมือออกมา ผมจับมัน . ฉันซ่อน ' ' เขากล่าวว่า แต่พวกเขาไม่ได้ฆ่าทุกคน และหลังจากที่พวกเขาออกไป 1 ไปต่อ วอลตัน ข้ามเขต แต่มันมีแค่ 16 วัน และเส้นผมสีเทา เขามองข้ามไหล่ของเขาทันที . . . แต่นก ' ' เขากล่าวว่า นี้จะเปิดนิดหน่อย เรามารวบรวมข้อมูลภายใต้พุ่มไม้เหล่านั้นและพูดคุย .คุณเคยเห็นมนุษย์ต่างดาว ? ผมถาม . . . ตั้งแต่ฉันออกมา "' พวกเขาได้หายไปในลอนดอน , ' ' เขากล่าวว่า ฉันเดาว่าพวกเขาได้ค่ายใหญ่มี เมื่อคืนก่อนฉันเห็นไฟขึ้นไปในอากาศ ผมเชื่อว่าพวกเขาได้สร้างเครื่องบิน และการเรียนรู้ที่จะบิน 'ฉันหยุดลงบนมือและหัวเข่า เพราะเราได้เข้ามาในพุ่มไม้' บิน ' !' ใช่ ' เขากล่าว ' บิน ' !ผมคลานเข้าไปในพื้นที่เปิดในพุ่มไม้และนั่งลง" ถ้าพวกเขาทำอย่างนั้น เราไม่ได้มีโอกาส ' ผมพูด ' พวกเขาจะเพียงแค่รอบโลก’' พวกเขาจะ แต่จะทำให้เรื่องมันง่ายขึ้นที่นี่ และอีกอย่าง . . . . . . . ' ' เค้ามองฉัน คุณไม่เชื่อที่เราตีเหรอ ฉันทำ . . .ผมจ้อง . อาจจะดูแปลกอยู่ ผมไม่ได้คิดแบบนั้น แต่มันก็ลงตัวอยู่แล้ว 1 ยังรั้งยังมีหวัง' เสร็จ ' ' เขากล่าวว่า พวกเขาได้สูญเสียหนึ่ง - หนึ่ง และพวกเขาได้ยึดเมืองหลวงของประเทศที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในโลก ความตายของหนึ่งใน Weybridge เป็นอุบัติเหตุ นี่แค่อันแรก พวกเขาให้มา สีเขียวเหล่านี้ดาว - ผมเห็นไม่มี ห้า หรือ หกวัน แต่ฉันสงสัยว่าพวกเขากำลังล้มอยู่ทุกคืน ไม่มีอะไรที่เราสามารถทำได้ เรากำลังจะแพ้ !1 ไม่ตอบ ผมนั่งจ้องหน้าฉัน พยายามไม่ประสบความสำเร็จที่จะหาวิธีการในการเถียงกับเขา ทันใดนั้น 1 จำคืนที่ผมได้ดูผ่านกล้องโทรทรรศน์' หลังจากสิบยิงพวกเขาออกไม่มี - อย่างน้อยก็จนกว่ากระบอกแรกมา . . .' คุณรู้ได้อย่างไร ? กล่าวว่า ทหาร ผมอธิบาย . . . มีบางอย่างผิดปกติกับปืน ? เขาบอกว่า . . . แต่มันไม่มี พวกเขาจะทำให้มันถูกต้องอีกครั้ง เรานั่งมองที่แต่ละอื่น ๆ' และสิ่งที่พวกเขาจะทำอะไรกับเรา ? ฉันพูด" นั่นคือสิ่งที่ผมคิดมาตลอด ว่า ' ' เขากล่าวว่า ดูเหมือนว่าตอนนี้พวกเขาจับเราได้เมื่อเขาต้องการอาหาร แต่พวกเขาจะไม่ทำมัน ทันทีที่พวกเขาได้ทำลายทุกปืนและเรือและรถไฟ พวกเขาจะเริ่มจับเราทีละคนๆ เลือกที่ดีที่สุด และทำให้เราอยู่ในกรง และสิ่ง พวกเขายังไม่ได้เริ่มขึ้น พวกเราเลย คุณไม่เห็นเหรอ ?' ' ไม่ได้เริ่มขึ้นแล้ว ! ฉันร้องไห้ไม่เริ่ม และแทนที่จะวิ่งไปรอบ ๆสุ่มสี่สุ่มห้า เราต้องเปลี่ยนแปลงให้เหมาะสมกับสถานการณ์ใหม่ นั่นเป็นวิธีที่ฉันเห็นมัน . . .แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง , ' ฉันกล่าวว่า ' มันมีอะไรอยู่ ?' ไม่มีอะไรที่สำคัญเป็นล้านปีหรือมากกว่า ไม่มีเพลง ไม่มีศิลปะ ไม่มีเล็กที่ดีเยี่ยมร้านอาหาร ไม่มีความบันเทิง แต่ผู้ชายอย่างผมจะต้องอยู่ต่อไป ดังนั้น มนุษย์สามารถต่อ และถ้าผมจำไม่ผิด เธอจะแสดงให้ฉันเห็นว่าเธอแข็งแรงแค่ไหนด้วย เราไม่ได้จะถูกฆ่า และผมไม่อยากถูกจับเช่นกัน เลี้ยงในกรงและอ้วน . เฮ้อ !' คุณไม่ได้หมายความว่า -' ฉันทำ ผมขึ้น ภายใต้เท้าของพวกเขา ฉันคิดเกี่ยวกับมัน เราต้องเรียนรู้ ตอนที่เรามีโอกาส และเราต้องใช้ชีวิตอยู่เป็นอิสระในขณะที่เราเรียนรู้ นั่นคือสิ่งที่ต้องทำ ฉันเริ่มรู้สึกแปลกใจอย่างมากและได้รับผลกระทบจากความกล้าหาญของมนุษย์' คุณพระช่วย ' ฉันบอกว่า . . . คุณเป็นคนกล้าหาญ และก็ 1 จับมือเค้า ไป ' ผมพูด' อืม คนที่ตั้งใจ