อภิปรัชญาของเพลโต้ เพลโต้ถือว่าโลกม

อภิปรัชญาของเพลโต้

เพลโต้ถือว่าโลกมีอยู่ 2 โลก คือ โลกแห่งวัตถุ (Material World) ซึ่งเป็นโลกที่รู้ได้ทางประสาทสัมผัส คือทางตา หู จมูก ลิ้น และกาย เหล่านี้ทำให้มนุษย์รู้รูป เสียง กลิ่น รส และสัมผัส ซึ่งเพลโต้ถือว่าเป็นโลกแห่งผัสสะ (Sensible World) ซึ่งโลกแห่งวัตถุนี้เป็นสิ่งที่มีอยู่เพียงชั่วคราว มีแล้วก็เปลี่ยนแปลงไปไม่คงที่ (Subjective Reality) เป็นโลกแห่งมายาที่ไม่จริงแท้ ซึ่งเป็นโลกแห่งความไม่สมบูรณ์

ส่วนโลกที่สมบูรณ์นั้น เพลโต้เชื่อว่าเป็นโลกแห่งสัจจะแท้ (The Absolute Reality) ที่ไม่แปรปรวน เป็นโลกนิรันดร นั่นคือโลกแห่งแบบ (World Of Form Or Pattern) หรือโลกเหนือประสาทสัมผัส (Transcendental World) หรือโลกแห่งมโนภาพ (World Of Idea)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อภิปรัชญาของเพลโต้ เพลโต้ถือว่าโลกมีอยู่ 2 โลกคือโลกแห่งวัตถุ (วัสดุโลก) ซึ่งเป็นโลกที่รู้ได้ทางประสาทสัมผัสคือทางตาหูจมูกลิ้นและกายเหล่านี้ทำให้มนุษย์รู้รูปเสียงกลิ่นรสและสัมผัสซึ่งเพลโต้ถือว่าเป็นโลกแห่งผัสสะ (เหมาะสมโลก) ซึ่งโลกแห่งวัตถุนี้เป็นสิ่งที่มีอยู่เพียงชั่วคราวมีแล้วก็เปลี่ยนแปลงไปไม่คงที่ (จริงตามอัตวิสัย) เป็นโลกแห่งมายาที่ไม่จริงแท้ซึ่งเป็นโลกแห่งความไม่สมบูรณ์ ส่วนโลกที่สมบูรณ์นั้นเพลโต้เชื่อว่าเป็นโลกแห่งสัจจะแท้ (จริงสัมบูรณ์) ที่ไม่แปรปรวนเป็นโลกนิรันดรนั่นคือโลกแห่งแบบ (โลกของแบบฟอร์มหรือรูปแบบ) (Transcendental โลก) หรือโลกเหนือประสาทสัมผัสหรือโลกแห่งมโนภาพ (โลกของความคิด)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2 โลกคือโลกแห่งวัตถุ (Material World) คือทางตาหูจมูกลิ้นและกายเหล่านี้ทำให้มนุษย์รู้รูปเสียงกลิ่นรสและสัมผัสซึ่งเพลโต้ถือว่าเป็นโลกแห่งผัสสะ (Sensible โลก) มีแล้วก็เปลี่ยนแปลงไปไม่คงที่ (ความเป็นจริงอัตนัย) เป็นโลกแห่งมายาที่ไม่จริงแท้ เพลโต้เชื่อว่าเป็นโลกแห่งสัจจะแท้ (ความจริงแอบโซลูท) ที่ไม่แปรปรวนเป็นโลกนิรันดรนั่นคือโลกแห่งแบบ (โลกของแบบฟอร์มหรือรูปแบบ) หรือโลกเหนือประสาทสัมผัส (ล่วงพ้นโลก) หรือโลกแห่งมโนภาพ (โลกของความคิด)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อภิปรัชญาของเพลโต้

เพลโต้ถือว่าโลกมีอยู่ 2 โลกความโลกแห่งวัตถุ ( โลกของวัตถุ ) ซึ่งเป็นโลกที่รู้ได้ทางประสาทสัมผัสคือทางตาหูจมูกลิ้นและกายเหล่านี้ทำให้มนุษย์รู้รูปเสียงกลิ่นรสและสัมผัสซึ่งเพลโต้ถือว่าเป็นโลกแห่งผัสสะ ( สติสัมปชัญญะซึ่งโลกแห่งวัตถุนี้เป็นสิ่งที่มีอยู่เพียงชั่วคราวมีแล้วก็เปลี่ยนแปลงไปไม่คงที่ ( ความเป็นจริงอัตนัย ) เป็นโลกแห่งมายาที่ไม่จริงแท้ซึ่งเป็นโลกแห่งความไม่สมบูรณ์

ส่วนโลกที่สมบูรณ์นั้นเพลโต้เชื่อว่าเป็นโลกแห่งสัจจะแท้ ( เรื่องจริงแน่นอน ) ที่ไม่แปรปรวนเป็นโลกนิรันดรนั่นคือโลกแห่งแบบ ( โลกของแบบฟอร์ม หรือรูปแบบ ) หรือโลกเหนือประสาทสัมผัส ( Transcendental World ) หรือโลกแห่งมโนภาพ ( โลกแห่งความคิด )