INTRODUCTIONPrimary nursing care de

INTRODUCTION
Primary nursing care delivers comprehensive and individualized nursing care to patients through the primary nurse who has the authority and autonomy to plan and implement such care (Sellick, Russell, & Beckmann, 1983).
Continuous primary nursing care (CPNC), a new modality of primary care that is based on and goes beyond primary nursing care, was introduced to the practice of obstetric nursing in China in 2008 to improve the quality of care for pregnant women (Wan, Yin, Hou, & Ding, 2009).
Continuous primary nursing care provides comprehensive and continuous individualized nursing care by a primary nurse to pregnant women eight weeks before admission to the hospital, during the hospitalization period, and two weeks after discharge from the hospital (Wan et al., 2009).
The major difference between primary nursing care and Continuous primary nursing care is the length of time that nursing care is provided to the patient by the primary nurse.
In the primary nursing care approach, the primary nurse provides nursing care only during patients’ hospitalization without
covering such an extended period of time.
To our knowledge, the majority of hospitals in China, including hospitals in the city of Shanghai, practice traditional task-oriented nursing care in which different nurses provide different nursing care according to assigned tasks such as administering medications, nursing education, providing nursing care to newborn, and so on (Yang, 2004).
There are several major problems in task-centered nursing care, including fragmental interpersonal relationships between primary care providers and pregnant women, problems with communication between primary care providers and patients, lack of systematic care, and poor patient education on obstetric knowledge (Yang, 2004).
Task-centered nursing care is particularly ineffective against preventing pregnant women’s early postpartum health problems such as urinary retention, breast pain, and problems with breastfeeding (He, 2008).
Researchers have developed several indicators to measure quality of health care services based on patients’ health outcomes.
In maternal–child nursing practice, patient satisfaction has been widely recognized as one of the critical indicators of the quality and the effi ciency of the health care systems (Johansson, Oléni, & Fridlund, 2002).
The other critical indicator is early postpartum health problems including breastfeeding rate, postpartum urinary retention, and breastdiscomfort (Thompson, Roberts, Currie, &Ellwood, 2002).
New mothers often experience certain physical health problems in the postpartum period that may affect their quality of life, their future health condition, and the health of their children (Dhaher, Mikolajczyk, Maxwell, & Krämer, 2008).
It is known that inadequate breastfeeding may lead to breast disorders such as mastitis and breast abscess if treated improperly (Ansara, Cohen, Gallop, Kung, & Schei, 2005).
Therefore, it is important for new mothers to receive professional care and help in order to remedy these early postpartum health problems.
Because primary care nurses play increasingly important roles in the delivery of primary care in obstetric nursing, most of the early postpartum problems can be prevented or reduced by nursing interventions in the early postpartum period
(Rizvi, Khan, & Khan, 2005).
Researchers need to provide empirical evidence of using new effective nursing practices in preventing early postpartum
problems (Keleher, Parker, Abdulwadud, & Francis, 2009).
The purpose of this study was to assess the effect of the practice of Continuous primary nursing care on hospitalized
pregnant women on their satisfaction with nursing care and early postpartum health problems.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำพยาบาลหลักให้ครอบคลุม และจำนวนพยาบาลกับผู้ป่วยโดยพยาบาลหลักที่มีอำนาจและอิสระในการวางแผน และใช้รักษา (Sellick รัสเซล และ Beckmann, 1983)ดูแลรักษาพยาบาลอย่างต่อเนื่องหลัก (CPNC), modality ใหม่ของหลัก ที่อยู่ไปเกินหลักพยาบาล ถูกนำไปปฏิบัติของการพยาบาลสูติศาสตร์ในประเทศจีนในปี 2551 เพื่อปรับปรุงคุณภาพของการดูแลสตรีตั้งครรภ์ (Wan ยิน Hou และ ดิง 2009)พยาบาลหลักอย่างต่อเนื่องให้ครอบคลุม และต่อเนื่องเป็นรายบุคคลพยาบาล โดยพยาบาลหลักกับหญิงตั้งครรภ์ 8 สัปดาห์ก่อนเข้าโรงพยาบาล ระยะ ๑๐๐๐ และสองสัปดาห์หลังจำหน่ายจากโรงพยาบาล (Wan et al., 2009) ความแตกต่างสำคัญระหว่างพยาบาลหลักและหลักการพยาบาลดูแลอย่างต่อเนื่องเป็นระยะเวลาให้การพยาบาลดูแลผู้ป่วย โดยพยาบาลหลัก ในพยาบาลหลักวิธีการดูแล พยาบาลหลักให้พยาบาลระหว่างโรงพยาบาลของผู้ป่วยโดยเฉพาะครอบคลุมเช่นการขยายระยะเวลาความรู้ของเรา ส่วนใหญ่ของโรงพยาบาลในประเทศจีน รวมทั้งโรงพยาบาลในเมืองเซี่ยงไฮ้ ฝึกแบบงานเน้นพยาบาลซึ่งพยาบาลต่าง ๆ ให้การพยาบาลแตกต่างกันตามภารกิจที่กำหนดเช่นการบริหารยา การศึกษา การให้การพยาบาลดูแลทารก พยาบาลดูแลและ (ยาง 2004)ยังมีปัญหาสำคัญในศูนย์กลางงานพยาบาล รวมทั้งมนุษยสัมพันธ์ fragmental ระหว่างผู้ดูแลหลัก และหญิงตั้งครรภ์ ปัญหาเกี่ยวกับการสื่อสารระหว่างผู้ดูแล และผู้ป่วย ดูแลระบบ และการศึกษาผู้ป่วยยากจนความรู้สูติศาสตร์ (ยาง 2004) การขาด ศูนย์กลางงานพยาบาลมีผลอย่างยิ่งกับการป้องกันของหญิงตั้งครรภ์แรกหลังคลอดปัญหาสุขภาพเช่นรักษาท่อปัสสาวะ ปวดเต้านม และปัญหาเกี่ยวกับการเลี้ยงลูกด้วยนม (เขา 2008)นักวิจัยได้พัฒนาตัวบ่งชี้ต่าง ๆ เพื่อวัดคุณภาพของบริการสุขภาพขึ้นอยู่กับผลลัพธ์ของสุขภาพของผู้ป่วย ในทางปฏิบัติการพยาบาลแม่เด็ก ความพึงพอใจผู้ป่วยได้รับอย่างกว้างขวางเป็นหนึ่งในตัวชี้วัดที่สำคัญของคุณภาพและ ciency effi ระบบสุขภาพ (Johansson, Oléni, & Fridlund, 2002) ตัวบ่งชี้สำคัญอื่น ๆ มีปัญหาสุขภาพหลังคลอดช่วงที่อัตราการเลี้ยงลูกด้วยนม เก็บรักษาท่อปัสสาวะหลังคลอด และ breastdiscomfort (ทอมป์สัน โรเบิตส์ เอ็มบาสซี่ & Ellwood, 2002) แม่ใหม่มักประสบปัญหาสุขภาพบางอย่างในระยะหลังคลอดที่อาจส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของพวกเขา สุขภาพของพวกเขาในอนาคต และสุขภาพของเด็ก (Dhaher, Mikolajczyk แมกซ์เวลล์ & Krämer, 2008) เป็นที่รู้จักกันว่านมแม่ไม่เพียงพออาจนำไปสู่ความผิดปกติของเต้านมเช่นฝี mastitis และเต้านมหากรักษาไม่ถูกต้อง (อันซารา โคเฮน ควบม้า กุ้ง & Schei, 2005)ดังนั้น จึงเป็นสิ่งสำคัญสำหรับแม่ใหม่รับมืออาชีพดูแล และช่วยเหลือเพื่อแก้ไขปัญหาสุขภาพหลังคลอดเหล่านี้ก่อนเนื่องจากพยาบาลหลักบทบาทสำคัญมากในการจัดส่งของหลักในการพยาบาลสูติศาสตร์ ส่วนใหญ่ของปัญหาหลังคลอดก่อนกำหนดสามารถป้องกัน หรือลดลง โดยพยาบาลงานวิจัยในระยะหลังคลอดก่อน(Rizvi คัน และ Khan, 2005) นักวิจัยต้องแสดงหลักฐานผลการปฏิบัติการพยาบาลมีประสิทธิภาพใหม่ในการป้องกันก่อนการใช้หลังคลอดปัญหา (Keleher ปาร์คเกอร์ Abdulwadud และ Francis, 2009) วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เป็นการ ประเมินผลของการปฏิบัติตามหลักการพยาบาลดูแลอย่างต่อเนื่องอยู่พักหญิงตั้งครรภ์กับความพึงพอใจกับการพยาบาลและการดูแลปัญหาสุขภาพหลังคลอดก่อนกำหนด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ
การดูแลรักษาพยาบาลปฐมภูมิให้การดูแลรักษาพยาบาลที่ครอบคลุมและเป็นรายบุคคลให้แก่ผู้ป่วยที่ผ่านการพยาบาลหลักที่มีอำนาจและอิสระในการวางแผนและดำเนินการดูแลดังกล่าว (Sellick รัสเซลและ Beckmann, 1983).
การดูแลรักษาพยาบาลอย่างต่อเนื่องหลัก (CPNC) กิริยาใหม่ ของการดูแลหลักที่อยู่บนพื้นฐานและนอกเหนือไปจากการดูแลรักษาพยาบาลเบื้องต้นได้รับการแนะนำให้รู้จักกับการปฏิบัติของการพยาบาลสูติศาสตร์ในประเทศจีนในปี 2008 ในการปรับปรุงคุณภาพของการดูแลสำหรับหญิงตั้งครรภ์ (Wan, หยิน Hou และ Ding 2009).
หลักอย่างต่อเนื่อง การดูแลรักษาพยาบาลให้การดูแลรักษาพยาบาลบุคคลที่ครอบคลุมและต่อเนื่องโดยพยาบาลหลักในหญิงตั้งครรภ์แปดสัปดาห์ก่อนที่จะเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลในช่วงระยะเวลารักษาในโรงพยาบาลและสองสัปดาห์หลังจากที่ออกจากโรงพยาบาล (Wan et al., 2009).
ความแตกต่างที่สำคัญระหว่าง การดูแลรักษาพยาบาลหลักและการดูแลรักษาพยาบาลหลักอย่างต่อเนื่องเป็นระยะเวลาที่การดูแลรักษาพยาบาลให้กับผู้ป่วยโดยการพยาบาลหลัก.
ในวิธีการดูแลรักษาพยาบาลหลักหลักพยาบาลให้การดูแลรักษาพยาบาลเฉพาะในช่วงการรักษาในโรงพยาบาลของผู้ป่วยโดยไม่
ครอบคลุมเช่นการขยายระยะเวลา เวลา.
เพื่อความรู้ของเราส่วนใหญ่ของโรงพยาบาลในประเทศจีนรวมทั้งโรงพยาบาลในเมืองเซี่ยงไฮ้ฝึกการดูแลรักษาพยาบาลงานที่มุ่งเน้นแบบดั้งเดิมในการที่พยาบาลที่แตกต่างกันให้การดูแลรักษาพยาบาลที่แตกต่างกันตามงานที่ได้รับมอบหมายเช่นการบริหารยาการศึกษาพยาบาลให้ การดูแลรักษาพยาบาลทารกแรกเกิดและอื่น ๆ (Yang, 2004).
มีปัญหาที่สำคัญหลายแห่งในการดูแลรักษาพยาบาลงานที่เป็นศูนย์กลางรวมทั้งความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล fragmental ระหว่างผู้ให้บริการระดับปฐมภูมิและสตรีมีครรภ์มีปัญหากับการสื่อสารระหว่างผู้ให้บริการระดับปฐมภูมิและผู้ป่วยที่ขาดการ การดูแลระบบและการศึกษาผู้ป่วยที่ไม่ดีเกี่ยวกับความรู้ทางสูติกรรม (Yang, 2004).
การดูแลรักษาพยาบาลงานเป็นศูนย์กลางโดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ได้ผลกับการป้องกันการคลอดหญิงตั้งครรภ์ในช่วงต้นของปัญหาสุขภาพเช่นการเก็บปัสสาวะปวดเต้านมและปัญหาเกี่ยวกับการเลี้ยงลูกด้วยนม (เขา 2008)
นักวิจัยได้มีการพัฒนาตัวชี้วัดหลายที่จะวัดคุณภาพของการให้บริการด้านการดูแลสุขภาพขึ้นอยู่กับผู้ป่วยผลลัพธ์ด้านสุขภาพ.
ในมารดาเด็กปฏิบัติการพยาบาลความพึงพอใจของผู้ป่วยที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นหนึ่งในตัวชี้วัดที่สำคัญของคุณภาพและประสิทธิภาพใน Effi ของระบบการดูแลสุขภาพ (Johansson, Oléniและ Fridlund, 2002).
ตัวบ่งชี้ที่สำคัญอื่น ๆ คือปัญหาสุขภาพหลังคลอดต้นรวมทั้งอัตราการเลี้ยงลูกด้วยนม, การเก็บปัสสาวะหลังคลอดและ breastdiscomfort (ธ อมป์สัน, โรเบิร์ตกะหรี่และ Ellwood, 2002).
แม่ใหม่มักจะพบปัญหาบางอย่างสุขภาพร่างกาย ในระยะหลังคลอดที่อาจส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของพวกเขาสภาพสุขภาพในอนาคตของพวกเขาและสุขภาพของเด็กของพวกเขา (Dhaher, Mikolajczyk, แมกซ์เวลและเครเมอ 2008).
เป็นที่รู้จักกันว่าเลี้ยงลูกด้วยนมที่ไม่เพียงพออาจนำไปสู่ความผิดปกติของเต้านมเช่นโรคเต้านมอักเสบ และเต้านมฝีถ้าได้รับการรักษาไม่ถูกต้อง (แอนซาร่าโคเฮน, ขี่ม้า, กุ้งและ Schei 2005).
ดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญสำหรับคุณแม่ใหม่จะได้รับการดูแลอย่างมืออาชีพและช่วยในการสั่งซื้อเพื่อแก้ไขปัญหาสุขภาพหลังคลอดช่วงต้นเหล่านี้.
เพราะพยาบาลระดับปฐมภูมิเล่น บทบาทสำคัญมากขึ้นในการส่งมอบการดูแลหลักในการพยาบาลสูติศาสตร์ส่วนใหญ่ของปัญหาหลังคลอดต้นสามารถป้องกันหรือลดลงโดยการพยาบาลในระยะหลังคลอดต้น
(Rizvi ข่านและข่าน 2005).
นักวิจัยต้องให้หลักฐานเชิงประจักษ์ของ โดยใช้วิธีปฏิบัติพยาบาลใหม่ที่มีประสิทธิภาพในการป้องกันการคลอดต้น
ปัญหา (Keleher ปาร์กเกอร์, Abdulwadud และฟรานซิส 2009).
วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการประเมินผลกระทบจากการปฏิบัติของพยาบาลหลักอย่างต่อเนื่องในโรงพยาบาล
หญิงตั้งครรภ์ต่อความพึงพอใจของพวกเขากับการพยาบาล การดูแลและหลังคลอดช่วงต้นปัญหาสุขภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Princess charoensri.Instance specification.Instance specification.Instance specification.Instance specification.Instance specification.Instance specification.Instance specification.Instance specification.Instance specification.Instance specification.