Historical ParticularismHistorical

Historical Particularism

Historical Particularism claims that each society has its own unique historical development and must be understood based on its own specific cultural and environmental context, especially its historical process. Historical Particularists criticized the theory of the Nineteenth-century Evolutionism as non-scientific and claimed themselves to be free from preconceived ideas. They collected a vast amount of first-hand cultural data by conducting ethnographic fieldwork. Based on these raw data, they described particular cultures instead of trying to establish general theories that apply to all societies.
The Historical Particularists valued fieldwork and history as critical methods of cultural analysis. At the same time, the anthropologists in this theoretical school had different views on the importance of individuals in a society. For example, Frantz Boas saw each individual as the basic component of a society. He gathered information from individual informants and considered such data valuable enough for cultural analysis. On the other hand, Alfred Kroeber did not see individuals as the fundamental elements of a society. He believed a society evolves according to its own internal laws that do not directly originate from its individuals. He named this cultural aspect superorganic and claimed that a society cannot be explained without considering this impersonal force.
Historical Particularism was a dominant theoretical trend in anthropology during the first half of the twentieth century. One of the achievements of the Historical Particularists was that they succeeded in excluding racism from anthropology. The Nineteenth-century Evolutionists explained cultural similarities and differences by classifying societies into superior and inferior categories. Historical Particualrists showed that this labeling is based on insufficient evidence and claimed that societies cannot be ranked by the value judgment of researchers

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติศาสตร์ Particularismประวัติศาสตร์ Particularism อ้างว่า แต่ละสังคมมีพัฒนาการทางประวัติศาสตร์เฉพาะของตนเอง และต้องเข้าใจตามที่ตนเองวัฒนธรรม และสิ่งแวดล้อมบริบท โดยเฉพาะอย่างยิ่งกระบวนการทางประวัติศาสตร์ Particularists ประวัติศาสตร์วิพากษ์วิจารณ์ทฤษฎี Evolutionism ศตวรรษเป็นห้องวิทยาศาสตร์ และอ้างว่า ตัวเองจะเป็นอิสระจากอุปาทานคิด พวกเขาเก็บรวบรวมจำนวนมากข้อมูลวัฒนธรรมมือแรก โดยดำเนินงานภาคสนามชาติพันธุ์ ตามข้อมูลดิบเหล่านี้ พวกเขาอธิบายวัฒนธรรมเฉพาะแทนที่จะพยายามสร้างทฤษฎีทั่วไปที่ใช้กับทุกสังคม Particularists ประวัติศาสตร์มูลค่างานภาคสนามและประวัติศาสตร์เป็นวิธีการสำคัญของการวิเคราะห์วัฒนธรรม ในเวลาเดียวกัน นักมานุษยวิทยาในโรงเรียนนี้ทฤษฎีมีมุมมองต่าง ๆ ความสำคัญของบุคคลในสังคม เช่น โบอัช Frantz เห็นแต่ละคนเป็นส่วนประกอบพื้นฐานของสังคม เขารวบรวมข้อมูลจากผู้แจ้งเบาะแสแต่ละ และพิจารณาว่าข้อมูลดังกล่าวมีคุณค่าเพียงพอสำหรับการวิเคราะห์วัฒนธรรม บนมืออื่น ๆ อัลเฟรด Kroeber จึงเห็นบุคคลเป็นองค์ประกอบพื้นฐานของสังคม เขาเชื่อว่า วิวัฒนาการสังคมตามกฎหมายภายในของตัวเองที่ไม่ได้มาจากตัวบุคคลโดยตรง เขาตั้งชื่อนี้วัฒนธรรม superorganic และอ้างว่า สังคมไม่สามารถอธิบายได้โดยไม่พิจารณาถึงตัวตนแรงนี้Particularism ประวัติศาสตร์ก็มีแนวโน้มทฤษฎีหลักมานุษยวิทยาในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษยี่สิบ หนึ่งในความสำเร็จของ Particularists ประวัติศาสตร์ได้ว่า พวกเขาประสบความสำเร็จในการยกเว้นสิทธิมนุษยชนจากมานุษยวิทยา Evolutionists ศตวรรษอธิบายวัฒนธรรมความเหมือนและความแตกต่าง โดยสังคมจำแนกเป็นประเภทที่เหนือกว่า และด้อยกว่า Particualrists ประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นว่า การติดฉลากนี้เป็นหลักฐานไม่เพียงพอ และอ้างว่า สังคมไม่สามารถจัดอันดับ โดยการตัดสินค่าของนักวิจัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติศาสตร์ particularism

ประวัติศาสตร์ particularism อ้างว่าแต่ละสังคมมีพัฒนาการทางประวัติศาสตร์ที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเองและต้องเข้าใจบนพื้นฐานของวัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อมบริบทเฉพาะของตัวเองโดยเฉพาะอย่างยิ่งกระบวนการทางประวัติศาสตร์ของมัน ประวัติศาสตร์ Particularists วิพากษ์วิจารณ์ทฤษฎีของเก้าศตวรรษ Evolutionism ที่ไม่ใช่ทางวิทยาศาสตร์และอ้างว่าตัวเองเป็นอิสระจากความคิดอุปาทาน พวกเขาเก็บรวบรวมจำนวนเงินที่มากมายของข้อมูลทางวัฒนธรรมมือแรกโดยการดำเนินการภาคสนามชาติพันธุ์วิทยา บนพื้นฐานของข้อมูลดิบเหล่านี้พวกเขาอธิบายวัฒนธรรมโดยเฉพาะแทนการพยายามที่จะสร้างทฤษฎีทั่วไปที่นำไปใช้กับทุกสังคม.
Particularists ประวัติศาสตร์มูลค่างานภาคสนามและประวัติศาสตร์เป็นวิธีการที่สำคัญของการวิเคราะห์ทางวัฒนธรรม ในขณะเดียวกันนักมานุษยวิทยาในโรงเรียนทฤษฎีนี้มีมุมมองที่แตกต่างกันเกี่ยวกับความสำคัญของบุคคลในสังคม ยกตัวอย่างเช่นฟฟูฟ่าเห็นแต่ละบุคคลเป็นองค์ประกอบพื้นฐานของสังคม เขารวบรวมข้อมูลจากผู้ให้ข้อมูลของแต่ละบุคคลและพิจารณาข้อมูลดังกล่าวที่มีคุณค่ามากพอสำหรับการวิเคราะห์ทางวัฒนธรรม บนมืออื่น ๆ , อัลเฟรด Kroeber ไม่เห็นบุคคลที่เป็นองค์ประกอบพื้นฐานของสังคม เขาเชื่อว่าสังคมมีวิวัฒนาการตามกฎหมายภายในของตัวเองที่ไม่ได้โดยตรงมาจากประชาชนของตน เขาตั้งชื่อนี้ superorganic ด้านวัฒนธรรมและอ้างว่าสังคมที่ไม่สามารถอธิบายได้โดยไม่พิจารณาแรงที่ไม่มีตัวตนนี้.
ประวัติศาสตร์ particularism เป็นแนวโน้มที่โดดเด่นในทางทฤษฎีมานุษยวิทยาในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ยี่สิบ หนึ่งในความสำเร็จของ Particularists ประวัติศาสตร์คือการที่พวกเขาประสบความสำเร็จในการเหยียดสีผิวไม่รวมจากมานุษยวิทยา ศตวรรษที่สิบเก้าวิวัฒนาการอธิบายความคล้ายคลึงและความแตกต่างทางวัฒนธรรมโดยการจำแนกสังคมเป็นหมวดหมู่ที่เหนือกว่าและด้อยกว่า ประวัติศาสตร์ Particualrists แสดงให้เห็นว่าการติดฉลากนี้จะขึ้นอยู่กับหลักฐานไม่เพียงพอและอ้างว่าสังคมไม่สามารถจัดอันดับโดยการตัดสินคุณค่าของนักวิจัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำให้เฉพาะเจาะจงประวัติศาสตร์ทำให้เฉพาะเจาะจงเรียกร้องทางประวัติศาสตร์ที่แต่ละสังคมมีพัฒนาการทางประวัติศาสตร์ที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง และต้องมีความเข้าใจบริบทของตนเอง บนพื้นฐานของวัฒนธรรมและสภาพแวดล้อมที่เฉพาะเจาะจงโดยเฉพาะอย่างยิ่งทางประวัติศาสตร์ของกระบวนการ particularists ประวัติศาสตร์วิจารณ์ทฤษฎีของศตวรรษที่สิบเก้า evolutionism เป็นไม่ได้ทางวิทยาศาสตร์ และอ้างว่าตัวเองเป็นอิสระจากความคิดอุปาทาน . พวกเขาเป็นจำนวนเงินที่มากมายของข้อมูลที่รวบรวมวัฒนธรรมมือแรก โดยจัดการด้านภาคสนาม . จากข้อมูลเหล่านี้ พวกเขาอธิบายวัฒนธรรมโดยเฉพาะแทนการพยายามที่จะสร้างทฤษฎีทั่วไปที่ใช้กับสังคมทุกสังคมการ particularists ประวัติศาสตร์มูลค่างานสนามและประวัติศาสตร์ เป็นวิธีการที่สำคัญในการวิเคราะห์ทางวัฒนธรรม ในเวลาเดียวกัน , นักมานุษยวิทยาในโรงเรียน ทฤษฎีนี้มีมุมมองที่แตกต่างกันเกี่ยวกับความสำคัญของบุคคลในสังคม ตัวอย่างเช่น ฟรานซ์งูเหลือมเห็นแต่ละคนเป็นองค์ประกอบขั้นพื้นฐานของสังคม เขารวบรวมข้อมูลจากผู้บอกภาษาแต่ละคนและถือว่าข้อมูลดังกล่าวมีคุณค่าเพียงพอสำหรับการวิเคราะห์ทางวัฒนธรรม บนมืออื่น ๆ , อัลเฟรด โครเบอร์ไม่เห็นบุคคลเป็นธาตุพื้นฐานของสังคม เขาเชื่อว่าสังคมวิวัฒนาการตามกฎหมายภายในของตัวเองที่ไม่ตรงมาจากของบุคคล เขาชื่อนี้ superorganic ด้านวัฒนธรรม และอ้างว่าเป็นสังคมที่ไม่สามารถอธิบายได้ โดยไม่พิจารณาบังคับตัวตนนี้ทำให้เฉพาะเจาะจงทางประวัติศาสตร์ ทฤษฎีมานุษยวิทยาในแนวโน้มที่โดดเด่นในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ยี่สิบ หนึ่งในความสำเร็จของ particularists ประวัติศาสตร์ที่พวกเขาประสบความสำเร็จ ในการรวมเชื้อชาติจากมานุษยวิทยา ศตวรรษที่สิบเก้าวิวัฒนาการอธิบายวัฒนธรรมคล้ายคลึงกันและแตกต่างกันโดยแบ่งสังคมเป็นเหนือกว่าและด้อยกว่าประเภท particualrists ประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นว่าการติดฉลากตามหลักฐานยังไม่เพียงพอ และอ้างว่า สังคมไม่สามารถอยู่โดยตัดสินคุณค่าของนักวิจัย