For the NCDC data, the analysis rev

For the NCDC data, the analysis revealed that greenhouse gases (eCO2) are the main contributing factor to the increase in
global mean temperature since 1882 (Fig. 6a), which is consistent with the findings from other studies (IPCC, 2007, 2013;
Allen et al., 2000; Hansen et al., 2010). The regression coefficient for f(eCO2) was estimated to be 0.38. This implies that from
1882 to 2010, for an increase of 100 ppm of eCO2 the global mean temperature has increased on average by approximately
0.59 C, which is similar to findings from dynamic climate models (Tett et al., 1999; Hegerl et al., 1977; Hegerl and Zwiers,
2011). The corresponding estimates for SOI was 0.0013, and for the TSI and VOLRF coefficient estimates were 0.007 and
0.09, respectively. Note the coefficient estimate for TSI is statistically insignificant, consistent with prior findings, where solar
irradiation was found to be a minor contributor to global warming (Allen et al., 2000).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับข้อมูล NCDC วิเคราะห์เปิดเผยว่า ก๊าซเรือนกระจก (eCO2) เป็นปัจจัยสนับสนุนหลักการเพิ่ม
สากลหมายถึงอุณหภูมิตั้งแต่ 1882 (Fig. 6a), ซึ่งสอดคล้องกับผลการวิจัยจากการศึกษาอื่น ๆ (IPCC, 2007, 2013;
อัลเลนและ al., 2000 แฮนเซ่น et al., 2010) ค่าสัมประสิทธิ์การถดถอยสำหรับ f(eCO2) ได้ประมาณเป็น 0.38 นี้หมายถึงการที่จาก
1882 เพื่อ 2010 สำหรับการเพิ่มขึ้นของ 100 ppm ของ eCO2 อุณหภูมิเฉลี่ยทั่วโลกมีเพิ่มขึ้นโดยเฉลี่ยประมาณ
คือ 0.59 C ซึ่งคล้ายกับผลการวิจัยจากแบบจำลองสภาพภูมิอากาศแบบไดนามิก (Tett et al., 1999 Hegerl et al., 1977 Hegerl และ Zwiers,
2011) ให้สอดคล้องกับประมาณซอยเป็น 0.0013 และสำหรับสัมประสิทธิ์ TSI และ VOLRF ประเมินได้ 0.007 และ
0.09 ตามลำดับ หมายเหตุการประเมินสัมประสิทธิ์ TSI เป็นสำคัญทางสถิติ สอดคล้องกับผลการวิจัยก่อนหน้านี้ ที่แสงอาทิตย์
วิธีการฉายรังสีพบให้ ผู้บริจาครองภาวะ (อัลเลนและ al., 2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับข้อมูล ncdc การวิเคราะห์พบว่า ก๊าซเรือนกระจก ( eco2 ) เป็นหลัก ปัจจัยการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิเฉลี่ยทั่วโลกตั้งแต่ปี 1882
( รูปที่ 6 ) ซึ่งสอดคล้องกับผลการศึกษาอื่น ๆ ( IPCC 2007 2013 ;
Allen et al . , 2000 ; Hansen et al . , 2010 ) สัมประสิทธิ์การถดถอยสำหรับ f ( eco2 ) ซึ่งเป็น 0.38 . นอกจากนี้ จาก
1882 ใน 2553การเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิเฉลี่ยของโลก eco2 100 ppm มีเพิ่มขึ้นโดยเฉลี่ยประมาณ
0.59  C ซึ่งคล้ายคลึงกับผลจากแบบจำลองภูมิอากาศแบบไดนามิก ( tett et al . , 1999 ; hegerl et al . , 1977 ; hegerl และ zwiers
, 2011 ) ประมาณการที่ซอยเป็น  ? และเพื่อเลือกค่าและมี volrf ประมาณ 0.007
0.09 ตามลำดับหมายเหตุการประมาณค่าสัมประสิทธิ์ที่ประมาณทางสถิตินั้น สอดคล้องกับผลการวิจัยก่อนหน้านี้ที่แสงอาทิตย์
การฉายรังสีพบว่าเป็นผู้สนับสนุนเล็กน้อยกับภาวะโลกร้อน ( Allen et al . , 2000 )