Clearly, Cooper is warning her cont

Clearly, Cooper is warning her contemporaries by suggesting that they discontinue the destruction of trees for purposes of fueling their homes. The continual destruction of the forests so radically alters the landscape that Cooper cannot conceive of continued deforestation. She not only seeks to educate her audience regarding the benefits of preservation; she also makes the preservation of the American landscape a moral imperative.

This moral duty for national preservation becomes linked to Cooper's feelings regarding the "red man," or Native Americans (93). Again, Cooper subtly portrays this sense of the loss of the indigenous peoples early in Rural Hours. When standing beside a clear running spring, she states, "one seems naturally to remember the red man; recollections of his vanished race linger there in a more definite form than elsewhere" (93). The rolling, clear water somehow evokes the "vanished" race: "yesterday they were here, to-day scarce a vestige of their existence can be pointed out among us" (94). However, later in Rural Hours, Cooper more overtly conveys her feelings regarding the colonists' treatment of the indigenous peoples, which she finds integral to the colonists' treatment of the landscape. While viewing a forest grove, she laments: "It needs but a few short minutes to bring one of these trees to the ground" (193). She reminds her readers that entire generations will come and go in the time that it takes for one of these mature trees to reach such magnificent heights:

The stout arm so ready to raise the axe to-day, must grow weak with age, it must drop into the grave; its bone and sinew must crumble into dust long before another tree, tall and great as those, shall have grown from the cone in our hand (193-94).

In the same paragraph, Cooper calls for a reinstitution of wilderness, claiming that the wild deer, the wolf and the bear "must return from beyond the great lakes," and then, significantly, that "the bones of the savage men buried under our feet must arise and move again. . . ere trees like those" ever appear again, so large, so wild (194).27

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชัดเจน คูเปอร์เป็นคำเตือนของเธอ contemporaries โดยแนะนำให้ พวกเขาหยุดทำลายต้นไม้วัตถุประสงค์ fueling บ้านของพวกเขา ทำลายป่าอย่างต่อเนื่องดังนั้นก็เปลี่ยนแปลงภูมิทัศน์ที่คูเปอร์ไม่ขึ้นก็ตัดไม้ทำลายป่าอย่างต่อเนื่อง เธอไม่เพียงแต่มุ่งเพื่อใหผู้ชมของเธอเกี่ยวกับประโยชน์ของการอนุรักษ์ เธอยังทำให้การอนุรักษ์ภูมิทัศน์อเมริกันจำคุณธรรม ภาษีนี้คุณธรรมสำหรับอนุรักษ์ชาติจะเชื่อมโยงกับใจความรู้สึกเกี่ยวกับ "คนแดง" หรือชาวอเมริกันพื้นเมือง (93) อีก คูเปอร์บาง portrays นี้ความรู้สึกของการสูญเสียของชนพื้นเมืองในชนบทชั่วโมงช่วง เมื่อยืนอยู่ข้างผลชัดเจน ฤดูใบไม้ผลิ เธออเมริกา "หนึ่งดูเหมือนว่าธรรมชาติจำคนสีแดง recollections การแข่งขันเขา vanished ติมิมีรูปแบบแน่นอนยิ่งกว่าอื่น" (93) น้ำกลิ้ง ชัดเจนอย่างใด evokes การแข่งขัน "vanished": "เมื่อวานนี้พวกเขาได้ที่นี่ วันนี้ scarce vestige ของการดำรงอยู่ของพวกเขาสามารถชี้ออกในหมู่พวกเรา" (94) อย่างไรก็ตาม ในชนบทชั่วโมง คูเปอร์มาก overtly สื่อถึงความรู้สึกของเธอเกี่ยวกับการรักษาของ colonists ชนพื้นเมือง ซึ่งเขาหาไปรักษาของ colonists ภูมิทัศน์ ในขณะที่แสดงวัน นาง laments: "ก็แต่เพียงไม่กี่นาทีจะนำต้นไม้เหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่งไปพื้นดิน" (193) เธอเตือนเธออ่านว่า รุ่นทั้งหมดจะ มาในเวลาที่ใช้สำหรับต้นไม้เติบโตเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่งถึงความสูงดังกล่าวสวยงาม: แขน stout พร้อมยกขวานไปวัน ดังนั้นต้องเติบโตอ่อนอายุ มันต้องปล่อยลงในป่าช้า ของกระดูกและ sinew ต้องพังทลายเป็นฝุ่นนานก่อนอื่นต้นไม้ สูง และดี ที่จะได้เติบโตจากกรวยในมือของเรา (193-94)ในย่อหน้าเดียวกัน คูเปอร์เรียกสำหรับ reinstitution ของถิ่นทุรกันดาร อ้างว่า สัตว์ป่า หมาป่า และหมี "ต้องส่งคืน from beyond รตเลกส์ แล้ว อย่างมาก ที่" กระดูกของคนป่าเถื่อนที่ฝังอยู่ใต้เท้าของเราต้องเกิดขึ้น และย้ายอีกครั้ง. ... โบราณต้นไม้เหมือนกับ "เคยปรากฏอีก ใหญ่มาก ดังนั้นป่า (194) .27

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เห็นได้ชัดว่าคูเปอร์เตือนโคตรของเธอโดยบอกว่าพวกเขายุติการทำลายของต้นไม้เพื่อวัตถุประสงค์ในการเติมน้ำมันบ้านของพวกเขา การทำลายอย่างต่อเนื่องของป่าอย่างรุนแรงทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงภูมิทัศน์ที่คูเปอร์ไม่สามารถตั้งครรภ์ตัดไม้ทำลายป่าอย่างต่อเนื่อง เธอไม่เพียง แต่พยายามที่จะให้ความรู้แก่ผู้ชมของเธอเกี่ยวกับประโยชน์ของการเก็บรักษา; เธอยังทำให้การเก็บรักษาของภูมิทัศน์อเมริกันศีลธรรม. นี้หน้าที่ทางศีลธรรมสำหรับการเก็บรักษาจะกลายเป็นชาติที่เชื่อมโยงกับความรู้สึกของคูเปอร์ที่เกี่ยวกับ "คนสีแดง" หรือชนพื้นเมืองอเมริกัน (93) อีกครั้งคูเปอร์อย่างละเอียด portrays ความรู้สึกของการสูญเสียของชนพื้นเมืองในช่วงต้นชั่วโมงชนบท เมื่อยืนอยู่ข้างในฤดูใบไม้ผลิที่กำลังทำงานชัดเจนเธอฯ "หนึ่งดูเหมือนว่าธรรมชาติจะจำคนสีแดง; ความทรงจำของการแข่งขันหายไปของเขามีอิทธิพลในรูปแบบที่ชัดเจนมากขึ้นกว่าที่อื่น ๆ " (93) กลิ้ง, น้ำใสอย่างใดกระตุ้น "หายไป" การแข่งขัน "เมื่อวานนี้พวกเขาอยู่ที่นี่ต่อวันหายากร่องรอยของการดำรงอยู่ของพวกเขาสามารถที่จะชี้ให้เห็นในหมู่พวกเรา" (94) แต่ต่อมาในชั่วโมงชนบทคูเปอร์มากเหลือเกินบ่งบอกถึงความรู้สึกของเธอเกี่ยวกับการรักษาของชนพื้นเมืองซึ่งเธอก็พบว่าส่วนที่สำคัญของชาวอาณานิคมอาณานิคมการรักษาภูมิทัศน์ ขณะที่ดูป่าเธอไม่วาย "มันต้อง แต่ไม่กี่นาทีสั้นเพื่อนำมาเป็นหนึ่งในต้นไม้เหล่านี้ลงไปที่พื้น" (193) เธอเตือนให้ผู้อ่านของเธอที่ชั่วทั้งหมดจะมาและไปในเวลาที่ใช้สำหรับหนึ่งในต้นไม้ใหญ่เหล่านี้จะไปถึงความสูงที่สวยงามเช่น: แขนอ้วนเพื่อให้พร้อมที่จะยกขวานต่อวันจะต้องเติบโตที่อ่อนแอกับอายุก็ต้อง หล่นลงไปในหลุมฝังศพ; กระดูกและกล้ามเนื้อของมันจะต้องแตกสลายเป็นฝุ่นนานก่อนที่ต้นไม้อื่นสูงและดีเป็นผู้ที่จะได้เติบโตจากกรวยที่อยู่ในมือของเรา (193-94). ในวรรคเดียวกันคูเปอร์เรียกร้องให้ reinstitution ของป่าอ้างว่า กวางป่าหมาป่าและหมี "ต้องกลับจากเหนือทะเลสาบที่ดี" และจากนั้นมีความหมายว่า "กระดูกของคนป่าเถื่อนฝังอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเราจะต้องเกิดขึ้นและย้ายอีกครั้ง... ต้นไม้ก่อนที่เหมือนบรรดา" ที่เคยปรากฏ อีกครั้งที่มีขนาดใหญ่ดังนั้นป่า (194) 0.27

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เห็นได้ชัดว่า คูเปอร์ เป็นคำเตือนโคตรของเธอ โดยบอกว่าพวกเขายุติการทำลายต้นไม้ เพื่อเตรียมบ้าน การทำลายอย่างต่อเนื่องของป่าเพื่อการเปลี่ยนแปลงภูมิทัศน์ที่คูเปอร์ไม่สามารถบังเกิดการตัดไม้ทำลายป่าอย่างต่อเนื่อง เธอไม่เพียง แต่พยายามที่จะให้การศึกษาแก่ผู้ชมเกี่ยวกับประโยชน์ของการเก็บรักษา ;เธอยังทำให้การรักษาภูมิทัศน์ของอเมริกัน เป็นเครื่องเตือนใจ

หน้าที่ทางศีลธรรมนี้อนุรักษ์แห่งชาติจะเชื่อมโยงกับคูเปอร์ของความรู้สึกเกี่ยวกับ " คนสีแดง " หรือชาวอเมริกันพื้นเมือง ( 93 ) อีกครั้ง , คูเปอร์อย่างละเอียดถึงความรู้สึกของการสูญเสียของชนพื้นเมืองในช่วงต้นชั่วโมงในชนบท เมื่อยืนอยู่ข้างล้างใช้ฤดูใบไม้ผลิ , เธอที่อเมริกา" ดูเหมือนธรรมชาติจำคนแดง ความทรงจําของการแข่งขันของเขาหายไปอู้มีในรูปแบบที่ชัดเจนมากขึ้นกว่าที่อื่น ๆ " ( 93 ) การรีดน้ำได้แสดงให้เห็นถึงความชัดเจน " หายไป " แข่ง " เมื่อวานก็มา วันนี้หายาก มีร่องรอยของการดำรงอยู่ของพวกเขาสามารถชี้ให้เห็นในหมู่พวกเรา " ( 94 ) อย่างไรก็ตาม ต่อมาในชั่วโมงของชนบทคูเปอร์มากขึ้นอย่างเปิดเผย บ่งบอกถึงความรู้สึกของเธอเกี่ยวกับอาณานิคม ' การรักษาของชนพื้นเมือง ซึ่งเธอพบว่าเป็นชาวอาณานิคม ' การรักษาภูมิทัศน์ ในขณะที่ดูป่าละเมาะ เธอ laments : " มันต้องแต่ไม่กี่นาทีสั้นที่จะนำต้นไม้กับพื้นดิน " ( 193 )เธอทำให้ผู้อ่านของเธอที่รุ่นทั้งหมดจะมาและไปในเวลาที่ใช้หนึ่งของเหล่านี้ผู้ใหญ่ต้นไม้การเข้าถึงเช่นงดงาม ความสูง :

แขนล่ำสันพร้อมยกขวานในวันนี้ จะเติบโตที่อ่อนแอกับอายุ มันต้องหล่นลงหลุม กระดูกและกล้ามเนื้อของมันจะสลายเป็นฝุ่นยาว ก่อนที่ต้นไม้อื่น สูงและยิ่งใหญ่เหมือนพวกนั้นจะได้เติบโตขึ้นจากโคนในมือของเรา ( 193-94 ) .

ในย่อหน้าเดียวกัน คูเปอร์ เรียกร้องให้มี reinstitution ของถิ่นทุรกันดาร อ้างว่า กวางป่า หมาป่าและหมี " ต้องกลับมาจากเหนือทะเลสาบ " และจากนั้น อย่างมากว่า " กระดูกของคนป่าคนอยู่ใต้ เท้าของเราต้องเกิดขึ้นและย้ายอีกครั้ง . . . . . . . นี้ต้นไม้เหมือนพวก " โผล่หน้ามาอีก ใหญ่มาก ป่าดังนั้น 27 ( 194 )