Fungi are among the most degradativ

Fungi are among the most degradative organisms inducing biodeterioration of paper-based items of
cultural heritage. Appropriate conservation measures and restoration treatments to deal with fungal
infections include mechanical, chemical, and biological methods, which entail effects on the paper itself
and health hazards for humans. Three different conservation treatments, namely freeze-drying, gamma
rays, and ethylene oxide fumigation, were compared and monitored to assess their short- (one month,
T1) and long-term (one year, T2) effectiveness to inhibit fungal growth. After the inoculation with fungi
possessing cellulose hydrolysis ability d Chaetomium globosum, Trichoderma viride, and Cladosporium
cladosporioides d as single strains or as a mixture, different quality paper samples were treated and
screened for fungal viability by culture-dependent and -independent techniques.
Results derived from both strategies were contradictory. Both gamma irradiation and EtO fumigation
showed full efficacy as disinfecting agents when evaluated with cultivation techniques. However, when
using molecular analyses, the application of gamma rays showed a short-term reduction in DNA recovery
and DNA fragmentation; the latter phenomenon was also observed in a minor degree in samples treated
with freeze-drying. When RNA was used as an indicator of long-term fungal viability, differences in the
RNA recovery from samples treated with freeze-drying or gamma rays could be observed in samples
inoculated with the mixed culture. Only the treatment with ethylene oxide proved negative for both DNA
and RNA recovery. Therefore, DNA fragmentation after an ethylene oxide treatment can hamper future
paleogenetic and archaeological molecular studies on the objects.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เชื้อราเป็นสิ่งมีชีวิตที่สุด degradative inducing biodeterioration ตามกระดาษสินค้าของมรดกทางวัฒนธรรม มาตรการอนุรักษ์ที่เหมาะสมและการบำบัดฟื้นฟูเพื่อจัดการกับเชื้อราและเครื่องจักรกล เคมี ชีวภาพวิธี ซึ่งอันผลบนกระดาษเองรวมถึงการติดเชื้อและภัยสุขภาพในมนุษย์ รักษาอนุรักษ์ต่าง ๆ ได้แก่ ขั้นสาม แกมมารังสี เอทิลีนออกไซด์ fumigation ถูกเปรียบเทียบ และตรวจสอบเพื่อประเมินความสั้น- (1 เดือนT1) และระยะยาว (1 ปี T2) ประสิทธิภาพการยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อรา หลังจาก inoculation ด้วยเชื้อรามีเซลลูโลสไฮโตรไลซ์สามารถ d Chaetomium globosum, Trichoderma viride และ Cladosporiumcladosporioides d เป็นสายพันธุ์เดียว หรือเป็นส่วนผสม ตัวอย่างเอกสารต่างได้รับการรักษา และฉายสำหรับเชื้อรานี้ โดยขึ้นอยู่ กับวัฒนธรรม และ - อิสระเทคนิคผลลัพธ์ที่ได้มาจากกลยุทธ์ทั้งสองขัดแย้งได้ วิธีการฉายรังสีแกมมาและ fumigation ร้านเบแสดงประสิทธิภาพเต็มรูปแบบเป็นการฆ่าเชื้อแทนเมื่อประเมิน ด้วยเทคนิคการเพาะปลูก อย่างไรก็ตาม เมื่อใช้วิเคราะห์ระดับโมเลกุล การประยุกต์ใช้รังสีแกมมาแสดงลดระยะสั้นในการกู้คืนดีเอ็นเอและการกระจายตัว ของดีเอ็นเอ ปรากฏการณ์หลังยังถูกพบในระดับรองในตัวอย่างที่ถือว่ามีขั้นการ เมื่อมีใช้อาร์เอ็นเอเป็นตัวบ่งชี้นี้เชื้อราระยะยาว ส่วนต่างในการกู้คืนอาร์เอ็นเอจากตัวอย่างที่ถือว่า มีขั้น หรือรังสีแกมมาที่สามารถสังเกตในตัวอย่างinoculated มีวัฒนธรรมแบบผสม สำหรับทั้งดีเอ็นเอพิสูจน์ลบเฉพาะการรักษา ด้วยเอทิลีนออกไซด์และกู้คืนอาร์เอ็นเอ ดังนั้น การกระจายตัวของดีเอ็นเอหลังจากที่เอทิลีนออกไซด์รักษาสามารถขัดขวางในอนาคตpaleogenetic และวัตถุทางโบราณคดีศึกษาระดับโมเลกุล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เชื้อราเป็นหนึ่งในสิ่งมีชีวิตมากที่สุดในการกระตุ้นให้เกิดการย่อยสลายของรายการ biodeterioration กระดาษที่ใช้ของ
มรดกทางวัฒนธรรม มาตรการอนุรักษ์ที่เหมาะสมและการบำบัดฟื้นฟูที่จะจัดการกับเชื้อรา
ติดเชื้อรวมถึงเครื่องจักรกลทางเคมีและวิธีการทางชีวภาพซึ่งนำมาซึ่งผลกระทบบนกระดาษของตัวเอง
และเป็นอันตรายต่อสุขภาพของมนุษย์ สามการรักษาอนุรักษ์ที่แตกต่างกันกล่าวคือแช่แข็งแห้งแกมมา
รังสีและรมควันเอทิลีนออกไซด์ถูกนำมาเปรียบเทียบและตรวจสอบเพื่อประเมินระยะสั้นของพวกเขา (หนึ่งเดือน
T1) และระยะยาว (หนึ่งปี, T2) มีประสิทธิภาพในการยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อรา หลังจากการฉีดวัคซีนที่มีเชื้อรา
ที่มีความสามารถในการย่อยสลายเซลลูโลส d Chaetomium globosum, เชื้อรา Trichoderma viride และ Cladosporium
cladosporioides d เป็นสายพันธุ์เดียวหรือเป็นส่วนผสมตัวอย่างกระดาษที่มีคุณภาพที่แตกต่างกันได้รับการรักษาและ
การคัดกรองความมีชีวิตของเชื้อราจากวัฒนธรรมที่ขึ้นอยู่กับเทคนิคและ -independent.
ผลที่ได้มา จากกลยุทธ์ทั้งสองขัดแย้ง ทั้งการฉายรังสีแกมมาและรมควัน Eto
แสดงให้เห็นประสิทธิภาพเต็มรูปแบบเช่นฆ่าเชื้อตัวแทนเมื่อประเมินด้วยเทคนิคการเพาะปลูก แต่เมื่อ
ใช้การวิเคราะห์โมเลกุลประยุกต์ใช้รังสีแกมมาแสดงให้เห็นว่าการลดลงในระยะสั้นในการกู้คืนดีเอ็นเอ
และการกระจายตัวของดีเอ็นเอ ปรากฏการณ์หลังนอกจากนี้ยังพบว่าในระดับรองลงมาในกลุ่มตัวอย่างได้รับการรักษา
ด้วยการแช่แข็งแห้ง เมื่ออาร์เอ็นเอที่ใช้เป็นตัวบ่งชี้ของการมีชีวิตของเชื้อราในระยะยาว, ความแตกต่างใน
การกู้คืน RNA จากตัวอย่างการรักษาด้วยการแช่แข็งแห้งหรือรังสีแกมมาจะเห็นในตัวอย่าง
เชื้อด้วยวัฒนธรรมที่หลากหลาย เฉพาะการรักษาด้วยออกไซด์เอทิลีนได้รับการพิสูจน์ในเชิงลบทั้งดีเอ็นเอ
อาร์เอ็นเอและการกู้คืน ดังนั้นการกระจายตัวของดีเอ็นเอหลังจากที่เอทิลีนออกไซด์รักษาสามารถขัดขวางอนาคต
ศึกษาในระดับโมเลกุล paleogenetic และโบราณคดีบนวัตถุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เชื้อราเป็นสิ่งมีชีวิตมากที่สุดในหมู่ degradative กระตุ้น biodeterioration ของกระดาษรายการของ
มรดกทางวัฒนธรรม มาตรการการอนุรักษ์ที่เหมาะสมและการรักษา ฟื้นฟู เพื่อจัดการกับการติดเชื้อรา
รวมกล ทางเคมี และวิธีทางชีวภาพ ซึ่งก่อให้เกิดผลในกระดาษเอง
และสุขภาพอันตรายสำหรับมนุษย์ ทั้งสามต่างการอนุรักษ์บําบัด คือแช่แข็งแห้งแกมมา
รังสี และเอธิลีนออกไซด์รม , เปรียบเทียบและตรวจสอบเพื่อประเมินของพวกเขาสั้น ๆ ( หนึ่งเดือน
T1 ) และระยะยาว ( ปี 2 ) ประสิทธิภาพในการยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อรา หลังจากปลูกเชื้อด้วยเชื้อรามีความสามารถในการย่อยสลายเซลลูโลส
D Chaetomium globosum Trichoderma viride , และพฤติกรรม cladosporioides
d เป็นสายพันธุ์เดียวหรือเป็นส่วนผสมตัวอย่างกระดาษที่มีคุณภาพที่แตกต่างกันจะถูกคัดกรองเชื้อราและ
viability โดยใช้เทคนิคอิสระ วัฒนธรรม และ - .
ผลจากกลยุทธ์ทั้งสองอยู่ตรงข้ามกัน ทั้งการฉายรังสีแกมมาและเอโต้ให้เต็มประสิทธิภาพ เช่น ฆ่าเชื้อโรค fumigation
ตัวแทน เมื่อประเมินด้วยเทคนิคการเพาะปลูก อย่างไรก็ตาม เมื่อ
โดยใช้การวิเคราะห์โมเลกุลการใช้รังสีแกมมาพบลดลงระยะสั้นในการกู้คืน ดีเอ็นเอ DNA fragmentation
; ปรากฏการณ์หลังถูกพบในระดับเล็กน้อยในตัวอย่างถือว่า
กับไซโคลเฮกเซน . เมื่อไวรัสถูกใช้เป็นตัวบ่งชี้ของความมีชีวิตของระยะยาว ความแตกต่างในการฟื้นตัวจากการรักษาด้วย
. ตัวอย่างการทำแห้งเยือกแข็งหรือรังสีแกมมา สามารถสังเกตได้ในตัวอย่าง
ใส่วัฒนธรรมผสม แต่การรักษาด้วยเอธิลีนออกไซด์พิสูจน์เชิงลบทั้งดีเอ็นเอ
และการกู้คืน RNA ดังนั้น DNA fragmentation หลังจากที่เอธิลีนออกไซด์รักษาสามารถขัดขวางอนาคต
paleogenetic และโบราณคดีที่ศึกษาโมเลกุลในวัตถุ