Humanistic theory emerged in the 19

Humanistic theory emerged in the 1950s as something of a backlash against the behavioral and psychodynamic theories. The principal charge hurled at these two models was that they were dehumanizing. Freudian theory was criticized for its belief that primitive, animalistic drives dominate behavior. Behaviorism was criticized for its preoccupation with animal research. Critics argued that both schools view people as helpless pawns controlled by their environment and their past, with little capacity for self direction. Many of these critics blended into a loose alliance that came to be known as "humanism" because of its exclusive interest in human behavior. Humanism is a theoretical orientation that emphasizes the unique qualities of humans, especially their free will and their potential for personal growth. Humanistic psychologists do not believe that we can learn anything of significance about the human condition from animal research.
Humanistic theorists take an optimistic view of human nature. In contrast to most psychodynamic and behavioral theorists, humanistic theorists believe that (1) human nature includes an innate drive toward personal growth,(2) individuals have the freedom to chart their courses of action and are not pawns of their environment, and (3) humans are largely conscious and rational beings who are not dominated by unconscious, irrational needs and conflicts. Humanistic theorists also maintain that one's subjective view of the world is more important than objective reality. According to this notion, if you think you are homely, or bright, or sociable, these beliefs will influence your behavior more that the actual realities of how homely, bright , or sociable you are.
The humanistic approach clearly provides a different perspective on personality than either the psychodynamic or behavioral approach. In this section we'll review the ideas of the two most influential humanistic theorists, Carl Rogers and Abraham Maslow. (Weiten,Lloyd,Dunn&Hammer,2009)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีเห็นอกเห็นใจโผล่ออกมาในปี 1950 เป็นสิ่งที่ฟันเฟืองกับทฤษฎีพฤติกรรมและจิตบำบัด ค่าใช้จ่ายหลักพุ่งที่ทั้งสองรูปแบบคือการที่พวกเขาถูกทวน ทฤษฎีของฟรอยด์ถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นความเชื่อดั้งเดิมที่ไดรฟ์สัตว์ครองพฤติกรรม พฤติกรรมถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นความลุ่มหลงกับการวิจัยสัตว์ นักวิจารณ์ระบุว่าโรงเรียนทั้งสองคนดูเป็นหลักประกันทำอะไรไม่ถูกควบคุมโดยสภาพแวดล้อมของพวกเขาและที่ผ่านมาของพวกเขาที่มีความจุน้อยสำหรับทิศทางของตัวเอง หลายของนักวิจารณ์เหล่านี้ผสมลงในพันธมิตรหลวมซึ่งต่อมาเป็นที่รู้จักกันว่าเป็น "มนุษย์" เพราะความสนใจพิเศษในพฤติกรรมของมนุษย์ มนุษยนิยมเป็นแนวทฤษฎีที่เน้นคุณภาพที่ไม่ซ้ำกันของมนุษย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งจะเป็นอิสระของพวกเขาและศักยภาพในการเจริญเติบโตส่วนบุคคล นักจิตวิทยาเห็นอกเห็นใจไม่เชื่อว่าเราสามารถเรียนรู้สิ่งที่มีความสำคัญเกี่ยวกับสภาพของมนุษย์จากการวิจัยสัตว์.
ทฤษฎีเห็นอกเห็นใจจะมีมุมมองในแง่ของธรรมชาติของมนุษย์ ในทางตรงกันข้ามกับส่วนใหญ่ทฤษฎีจิตบำบัดและพฤติกรรมทฤษฎีเห็นอกเห็นใจเชื่อว่า (1) ธรรมชาติของมนุษย์รวมถึงไดรฟ์โดยธรรมชาติที่มีต่อการเจริญเติบโตส่วนบุคคล (2) บุคคลมีอิสระในการทำแผนที่หลักสูตรของพวกเขาในการดำเนินการและไม่ได้เบี้ยของสภาพแวดล้อมของพวกเขาและ (3 ) มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่มีสติและเหตุผลที่ไม่ได้โดดเด่นด้วยสติความต้องการที่ไม่มีเหตุผลและความขัดแย้ง ทฤษฎีเห็นอกเห็นใจยังยืนยันว่ามุมมองส่วนตัวของคน ๆ หนึ่งของโลกที่มีความสำคัญมากกว่าความเป็นจริงวัตถุประสงค์ ตามความคิดนี้ถ้าคุณคิดว่าคุณเป็นเหมือนบ้านหรือสว่างหรือเข้ากับคนง่าย, ความเชื่อเหล่านี้จะมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของคุณมากขึ้นที่ความเป็นจริงที่เกิดขึ้นจริงของวิธีการที่เรียบง่ายสดใสหรือเข้ากับคนง่ายที่คุณมี.
วิธีการเห็นอกเห็นใจอย่างชัดเจนให้มุมมองที่แตกต่างกันเกี่ยวกับบุคลิกภาพ กว่าทั้งวิธีจิตบำบัดหรือพฤติกรรม ในส่วนนี้เราจะทบทวนความคิดของทั้งสองทฤษฎีเห็นอกเห็นใจมีอิทธิพลมากที่สุดคาร์ลโรเจอร์สและอับราฮัมมาสโลว์ (Weiten ลอยด์ดันน์และค้อน 2009)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทฤษฎีมนุษยนิยมเกิดขึ้นในปี 1950 เป็นบางสิ่งบางอย่างของฟันเฟืองกับทฤษฎีพฤติกรรมและ psychodynamic . ค่าใช้จ่ายหลัก hurled ที่ทั้งสองรุ่นคือการที่พวกเขาทวน . ทฤษฎี Freudian คือการวิพากษ์วิจารณ์ของความเชื่อที่คร่ำครึ ขับเหมือนพวกสัตว์มีพฤติกรรม และถูกวิพากษ์วิจารณ์สำหรับลุ่มหลงกับสัตว์ในงานวิจัยนักวิจารณ์โต้แย้งว่าทั้งโรงเรียนดูคนสิ้นหวังเบี้ยโดยควบคุมสิ่งแวดล้อมและอดีตของพวกเขาที่มีความจุน้อยในทางของตนเอง มากมายนักวิจารณ์เหล่านี้ผสมเข้าเป็นพันธมิตรหลวมๆ ที่มาเป็นที่รู้จักในฐานะ " มนุษย์ " เพราะมีความสนใจพิเศษในพฤติกรรมของมนุษย์ ทฤษฎีมนุษยนิยมเป็นทิศทางที่เน้นคุณสมบัติเฉพาะของมนุษย์โดยเฉพาะของฟรีจะและศักยภาพของพวกเขาสำหรับการเจริญเติบโตส่วนบุคคล ข้อสอบนักจิตวิทยาเชื่อว่า เราสามารถเรียนรู้อะไรที่สำคัญเกี่ยวกับสภาพของมนุษย์ จากสัตว์ในงานวิจัย ทฤษฎีมนุษยนิยม
ใช้มุมมองในแง่ของธรรมชาติของมนุษย์ ในทางตรงกันข้ามกับ psychodynamic ที่สุดและทฤษฎีพฤติกรรม ,ทฤษฎีมนุษยนิยมเชื่อว่า ( 1 ) ธรรมชาติของมนุษย์มีพื้นฐานขับรถต่อการเจริญเติบโตส่วนบุคคล ( 2 ) บุคคลมีเสรีภาพที่จะแผนภูมิหลักสูตรของการกระทำของพวกเขาและไม่ได้เป็นเบี้ยของสภาพแวดล้อมของพวกเขาและ ( 3 ) มนุษย์เป็นส่วนใหญ่ มีสติและเหตุผล มนุษย์ที่ไม่ถูกครอบงำด้วยสติ ความไร้เหตุผล และความขัดแย้งทฤษฎีมนุษยนิยมยังคงนั่นดูอัตนัยของโลกสำคัญกว่าความเป็นจริงวัตถุประสงค์ . ตามความคิดนี้ ถ้าคุณคิดว่า คุณจะอบอุ่นหรือสว่าง หรือเข้ากับคนง่าย ความเชื่อเหล่านี้จะมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของคุณมากกว่าความเป็นจริงที่แท้จริงของวิธีการที่เรียบง่าย สดใส หรือเข้ากับคนง่ายนะ
แนวคิดมนุษยนิยมอย่างชัดเจนให้มุมมองที่แตกต่างกันในบุคลิกมากกว่า ทั้ง psychodynamic หรือพฤติกรรม วิธีการ ในส่วนนี้เราจะทบทวนความคิดของทั้งสองที่มีอิทธิพลมากที่สุดทฤษฎีมนุษยนิยม คาร์ล โรเจอร์ กับ อับราฮัม มาสโลว์ ( weiten ลอยด์ ดันน์ &ค้อน , 2009 )