Chang Kaige nodded slightly. The ot

Chang Kaige nodded slightly. The other Peking University professors thought the same.

But some of the reporters did not move. They felt that Zhang Ye was being too hard on them.

An old reporter looked over to the students at the side and stood up saying, “Child, come and seat here.”

“Teacher Zhang is correct, come on.” A female reporter also stood up and gave her seat to the students.

More than ten Peking University students felt warmth rush up into their hearts. After exchanging some pleasantries, they also sat down, while more than ten reporters stood by the aisles.

Zhang Ye nodded and said, “Thanks. May I get the staff to move a few chairs for the reporters? Hur Hur. It’s best if everyone has a seat.” After saying this, he noticed the atmosphere a little tense, hence Zhang Ye chuckled and said, “Actually, I was hinting that someone should bring me a chair. Alright, treat it as if I didn’t say anything. I guess that wouldn’t be allowed either.”

“Hur Hur Hur Hur…” Everyone laughed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข่ายเกอช้างเลยต้องเล็กน้อย อาจารย์มหาวิทยาลัยปักกิ่งอื่น ๆ คิดเหมือนกันแต่บางข่าวไม่ย้าย พวกเขารู้สึกว่า จางเย่ถูกยากเกินไปที่พวกเขาข่าวเก่าที่มองผ่านนักเรียนด้านข้าง และลุกขึ้นยืนพูดว่า "เด็ก หลัง และที่นั่งที่นี่""ครูจางถูกต้อง มาบน" ผู้สื่อข่าวหญิงยังยืนขึ้น และนั่งให้นักเรียนนักศึกษามหาวิทยาลัยปักกิ่งมากกว่าสิบรู้สึกอบอุ่นวิ่งขึ้นลงในหัวใจของพวกเขา หลังจากแลกเปลี่ยน pleasantries บาง พวกเขายังนั่งลง ในขณะที่ผู้สื่อข่าวมากกว่าสิบยืน โดยเก็บจางเย่เลยต้อง และกล่าว ว่า "ขอบคุณ อาจได้รับพนักงานไปกี่เก้าอี้สำหรับข่าว เฮอร์โปรดักส์เฮอร์โปรดักส์ เป็นที่ดีที่สุดถ้าทุกคนมีนั่ง" หลังจากพูดนี้ เขาสังเกตเห็นบรรยากาศเครียดเล็กน้อย ดังนั้นจางเยเบา ๆ และกล่าวว่า "จริง ฉันได้แข็งแรงเจริญ ก้าวว่า บุคคลควรนำเก้าอี้ ไม่เป็นไร รักษามันเป็นถ้าผมไม่ได้อะไร ผมคิดว่า ที่ไม่ได้รับอนุญาตอย่างใดอย่างหนึ่ง""เฮอร์โปรดักส์เฮอร์โปรดักส์เฮอร์โปรดักส์เฮอร์โปรดักส์..." ทุกคนหัวเราะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช้าง Kaige พยักหน้าเล็กน้อย อาจารย์มหาวิทยาลัยปักกิ่งอื่น ๆ คิดเหมือนกัน.

แต่บางส่วนของผู้สื่อข่าวไม่ได้ย้าย พวกเขารู้สึกว่าจางเจ้าถูกยากเกินไปที่พวกเขา.

นักข่าวเก่ามองไปให้กับนักเรียนที่ด้านข้างและลุกขึ้นยืนพูดว่า "เด็กมานั่งที่นี่."

"ครู Zhang ถูกต้องมา." นักข่าวหญิง ยังลุกขึ้นยืนและให้เธอนั่งกับนักเรียน.

กว่าสิบนักศึกษามหาวิทยาลัยปักกิ่งรู้สึกอบอุ่นวิ่งขึ้นไปบนหัวใจของพวกเขา หลังจากการแลกเปลี่ยนลอดบางพวกเขายังนั่งลงในขณะที่มากกว่าสิบนักข่าวยืนอยู่ข้างทางเดิน.

จางเจ้าพยักหน้าและกล่าวว่า "ขอขอบคุณ ฉันอาจได้รับพนักงานที่จะย้ายเก้าอี้ไม่กี่สำหรับผู้สื่อข่าว? เฮอร์เฮอร์ มันเป็นเรื่องที่ดีที่สุดถ้าทุกคนมีที่นั่ง. "หลังจากที่พูดอย่างนี้เขาสังเกตเห็นบรรยากาศตึงเครียดเล็กน้อยจึงจางเจ้าหัวเราะและกล่าวว่า" อันที่จริงผมก็พูดเป็นนัยว่าคนที่ควรจะนำมาให้ฉันเก้าอี้ เอาล่ะรักษามันเป็นถ้าฉันไม่ได้พูดอะไร ฉันเดาว่าจะไม่ได้รับอนุญาตอย่างใดอย่างหนึ่ง. "

" เฮอร์เฮอร์เฮอร์เฮอร์ ... "ทุกคนหัวเราะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชาง ข่ายเกอพยักหน้าเล็กน้อย อาจารย์มหาวิทยาลัยปักกิ่งก็คิดเหมือนกันแต่บางส่วนของนักข่าวไม่ได้ย้าย พวกเขารู้สึกว่า จาง ท่านถูกกดดันพวกเขานักข่าวเก่ามองไปที่นักเรียนที่ด้านข้างและยืนขึ้นแล้วพูดว่า " ลูก มานั่งที่นี่" ครูจางถูกต้องเถอะ " นักข่าวสาวก็ลุกขึ้นให้นั่งกับนักเรียนมากกว่ามหาวิทยาลัยปักกิ่งพุ่งขึ้นสิบนักเรียนรู้สึกอบอุ่นในหัวใจของพวกเขา หลังจากการแลกเปลี่ยนบางอย่างลอด พวกเขาก็นั่งลง ในขณะที่มากกว่านักข่าวยืนอยู่ด้วยยากจางเยพยักหน้าและบอกว่า " ขอบคุณ ฉันอาจได้รับการย้ายเก้าอี้ไม่กี่สำหรับนักข่าว hur hur . มันจะดีที่สุด ถ้าทุกคนมีที่นั่ง " หลังจากพูด เขาสังเกตเห็นบรรยากาศเครียดๆ เพราะจางเย หัวเราะและกล่าวว่า " จริงๆ แล้ว ผมถือว่าคนที่ควรเอาเก้าอี้ ก็ได้ ทำเป็นว่าฉันไม่ได้พูดอะไรเลย ฉันเดาว่าคงไม่อนุญาตให้ "" เฮอร์เฮอร์เฮอร์เฮอร์ . . . . . . . " ทุกคนหัวเราะ