Reverse learning is a neurobiologic

Reverse learning is a neurobiological theory of dreams. In 1983, in a paper[1] published in the science journal Nature, Crick and Mitchison's reverse learning model likened the process of dreaming to a computer in that it was "off-line" during dreaming or the REM phase of sleep. During this phase, the brain supposedly sifts through information gathered throughout the day and throws out all unwanted material. According to the model, we dream in order to forget and this involves a process of 'reverse learning' or 'unlearning'. Reverse learning eliminates unwanted modes of neural network interaction acquired in the adult mammal's learning and also in the process of fetal brain growth; therefore, there is a possibility that abnormalities of reverse learning in the fetal brain might explain some aspects of the autistic syndromes or other neurodevelopmental disorders.[2]

The cortex cannot cope with the vast amount of information received throughout the day without developing "parasitic" thoughts that would disrupt the efficient organisation of memory. During REM sleep, these unwanted connections in cortical networks are supposedly wiped out or damped down by the Crick-Mitchison process making use of impulses bombarding the cortex from sub-cortical areas.

The Crick-Mitchison theory is a variant upon Hobson and McCarley's activation-synthesis hypothesis,[3] published in December 1977. Hobson and McCarley hypothesized that a brain stem neuronal mechanism sends pontine-geniculo-occipital (or PGO) waves that automatically activate the mammalian forebrain. By comparing information generated in specific brain areas with information stored in memory, the forebrain synthesizes dreams during REM sleep.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรียนรู้กลับเป็นทฤษฎี neurobiological ของความฝัน ในปี 1983 กระดาษ [1] ตีพิมพ์ในสมุดวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ คริกและ Mitchison ของรุ่นเรียนย้อน likened กระบวนการฝันคอมพิวเตอร์ที่มันเป็น "ออฟไลน์" ช่วงระยะ REM หลับหรือการฝัน ในระหว่างขั้นตอนนี้ สมองคาดคะเน sifts ผ่านข้อมูลที่รวบรวมตลอดทั้งวัน และพ่นออกวัสดุทั้งหมด ตามแบบ เราฝันเพื่อลืม และนี้เกี่ยวข้องกับกระบวนการ 'เรียนรู้กลับ' หรือ 'unlearning' เรียนรู้กลับเอาวิธีที่ไม่ต้องการโต้ตอบเครือข่ายประสาทที่มา ในการเรียนรู้ของเท้าผู้ใหญ่ และ กำลังเจริญเติบ โตของสมองและทารกในครรภ์ ดังนั้น มีความเป็นไปได้ว่า ความผิดปกติของการเรียนรู้ที่ย้อนกลับในครรภ์สมองอาจอธิบายลักษณะบางประการของแสงศตวรรษ autistic หรือโรคอื่น ๆ neurodevelopmental[2]Cortex ไม่สามารถรับมือกับจำนวนข้อมูลที่ได้รับตลอดทั้งวัน โดยไม่มีการพัฒนาความคิด "เสียงฟู่เหมือนกาฝาก" ที่จะมีประสิทธิภาพองค์กรของหน่วยความจำมากมาย ในระหว่างนอนหลับ REM เชื่อมต่อที่ไม่พึงประสงค์เหล่านี้ในเครือข่ายเนื้อแน่นคาดคะเนเช็ดออก หรือทำให้ชื้นลง โดยคริก Mitchison กระบวนการใช้แรงกระตุ้น cortex จากพื้นที่ย่อยเนื้อแน่นเคลื่อนลงมาทฤษฎีคริก Mitchison เป็นตัวแปรตาม Hobson และของ McCarley เรียกใช้สังเคราะห์สมมติฐาน, [3] ในเดือน 1977 ธันวาคม Hobson และ McCarley ตั้งสมมติฐานว่าว่า neuronal กลไกสมองส่ง pontine-geniculo-ท้ายทอย (หรือ PGO) คลื่นที่โดยอัตโนมัติเรียกใช้ mammalian forebrain โดยการเปรียบเทียบข้อมูลที่เกิดขึ้นในสมองเฉพาะกับข้อมูลที่เก็บไว้ในหน่วยความจำ forebrain synthesizes ฝันในระหว่างนอนหลับ REM

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเรียนรู้ Reverse เป็นทฤษฎี neurobiological ในฝัน ในปี 1983 ในกระดาษ [1] ตีพิมพ์ในวารสารวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ, บิดและรูปแบบการเรียนรู้แบบย้อนกลับ Mitchison เปรียบของกระบวนการของการฝันไปยังเครื่องคอมพิวเตอร์ในการที่จะเป็น "ออฟไลน์" ระหว่างฝันหรือเฟส REM ของการนอนหลับ ช่วงนี้สมองที่คาดคะเน sifts ผ่านข้อมูลที่รวบรวมได้ตลอดทั้งวันและพ่นออกวัสดุที่ไม่พึงประสงค์ ตามรูปแบบที่เราฝันเพื่อที่จะลืมและนี้เกี่ยวข้องกับกระบวนการของการเรียนรู้แบบย้อนกลับ 'หรือ' การไม่เรียนรู้ ' การเรียนรู้แบบย้อนกลับจะช่วยลดโหมดที่ไม่พึงประสงค์ของการมีปฏิสัมพันธ์เครือข่ายประสาทในการเรียนรู้ที่ได้มาเลี้ยงลูกด้วยนมของผู้ใหญ่และยังอยู่ในขั้นตอนของการเจริญเติบโตของทารกในครรภ์สมอง; ดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้ที่ความผิดปกติของการเรียนรู้แบบย้อนกลับในสมองของทารกในครรภ์อาจจะอธิบายบางแง่มุมของกลุ่มอาการของโรคออทิสติกหรือความผิดปกติทางระบบประสาทอื่น ๆ . [2] เยื่อหุ้มสมองไม่สามารถรับมือกับจำนวนเงินที่มากมายของข้อมูลที่ได้รับตลอดทั้งวันโดยไม่ต้องพัฒนา "กาฝาก" ความคิดที่จะส่งผลกระทบต่อองค์กรที่มีประสิทธิภาพของหน่วยความจำ ในระหว่างการนอนหลับ REM การเชื่อมต่อที่ไม่พึงประสงค์เหล่านี้ในเครือข่ายเยื่อหุ้มสมองจะคาดคะเนเช็ดออกหรือสลดลงโดยกระบวนการบิด-Mitchison การใช้แสงของแรงกระตุ้นเยื่อหุ้มสมองจากพื้นที่ย่อยเยื่อหุ้มสมอง. ทฤษฎีลำคลอง-Mitchison เป็นตัวแปรตามโอกาสและ McCarley ของ activation- สมมติฐานสังเคราะห์ [3] การตีพิมพ์ในเดือนธันวาคมปี 1977 โอกาสและ McCarley ตั้งสมมติฐานว่ากลไกประสาทก้านสมองส่ง pontine-geniculo ท้ายทอย (หรือ PGO) คลื่นที่จะเปิดใช้งาน forebrain เลี้ยงลูกด้วยนม โดยการเปรียบเทียบข้อมูลที่เกิดขึ้นในพื้นที่ของสมองที่เฉพาะเจาะจงกับข้อมูลที่เก็บไว้ในหน่วยความจำ forebrain สังเคราะห์ความฝันระหว่างการนอนหลับ REM

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ย้อนกลับ การเรียนรู้ คือ ทฤษฎี neurobiological แห่งความฝัน 1983 ในกระดาษ [ 1 ] ตีพิมพ์ในวารสารวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ และก็กลับปวด mitchison รูปแบบการเรียนรู้เปรียบกระบวนการฝันกับคอมพิวเตอร์ ในเรื่อง " ออฟไลน์ " ในระหว่างฝัน หรือระยะ REM ของการนอน ในระหว่างขั้นตอนนี้ the brain supposedly sifts through information gathered throughout the day and throws out all unwanted material. According to the model, we dream in order to forget and this involves a process of 'reverse learning' or 'unlearning'. Reverse learning eliminates unwanted modes of neural network interaction acquired in the adult mammal's learning and also in the process of fetal brain growth;ดังนั้น มีความเป็นไปได้ว่า ความผิดปกติของการเรียนรู้ในสมองของทารกในครรภ์ย้อนกลับอาจอธิบายบางแง่มุมของกลุ่มอาการออทิสติกหรือความผิดปกติอื่น ๆ neurodevelopmental [ 2 ]

สมองไม่สามารถรับมือกับจำนวนเงินที่มากมายของข้อมูลที่ได้รับตลอดทั้งวัน โดยไม่มีการพัฒนา " ปรสิต " ความคิดที่จะทำลายองค์กรที่มีประสิทธิภาพของหน่วยความจำ ในระหว่างการนอนหลับ REM , these unwanted connections in cortical networks are supposedly wiped out or damped down by the Crick-Mitchison process making use of impulses bombarding the cortex from sub-cortical areas.

The Crick-Mitchison theory is a variant upon Hobson and McCarley's activation-synthesis hypothesis,[3] published in December 1977.ฮอบสัน และแมคคาเลย์ตั้งสมมติฐานว่า ก้านสมอง กลไกการส่ง pontine geniculo ท้ายทอย ( หรือ pgo ) คลื่นโดยอัตโนมัติเปิดใช้สมองส่วนหน้า ) . โดยการเปรียบเทียบข้อมูลที่เกิดขึ้นในพื้นที่สมองที่เฉพาะเจาะจงกับข้อมูลที่เก็บไว้ในหน่วยความจำ , สมองส่วนหน้าสังเคราะห์ความฝันในระหว่างการนอนหลับ REM .