Next morning, Bridget led the ship

Next morning, Bridget led the ship to Japoneru immediately.

「Weigh Anchor! Let’s depart!」

Bridget shouted.

Her appearance is completely different from her state yesterday, there’s the air of her dignity of a captain.

However, it may be my imagination but Bridget’s expression is somewhat clouded.

Just what did she hear about Japoneru?

Incidentally, I asked what’s wrong.

「What’s wrong? Is there anything strange?」
「I think the situation in Japoneru is suspicious」
「I don’t see that way though…」

But, when I look at the sky, a cloudless sky is seen.

It’s hajrd to believe that the sea gets rough with this weather.

I wonder if there’s a fellow that lives in the sea that I don’t know about.

「You’ll know when where there. It get’s really rough…」

However, several hours after, it was just as Bridget said, the sea starts to become rough.

「It was so clear earlier, just how rough is this?」
「I think it’s until we arrived at Japoneru. This is no good…」

It seems to be troublesome

I issued an order and made the women shut themselves in the room.

There’s nothing that can be done if they fell in the sea after all.

Just in case, if I fall out from the ship I can return using my power but I don’t need to fall. .

「Still, it made the weather a while ago look like a lie」
「It usually doesn’t get this hard. It’s unusual for this to get this rough」

While speaking to Bridget, the ship we’re in is being stirred up by the raging waves.

The crew is working and running around the deck.

When it reached this scale, it has to be stopped by magic, but nothing happened when I tried stopping the storm with my magic.

Or else, when I thought that I can’t warp in Japoneru, something in this storm is blocking magic.

Fortunately for us who’s confident with our magic, no matter how shaky the ship goes we don’t get seasick, no matter how many waves attack us, we don’t get wet.

「Also, how long till we arrive at Japoneru?」
「It’s not strange if we should’ve arrived, we won’t know because of this storm right now…」
「I see. Then, if there’s another change like this, just tell me」
「Are you returning to your room?」
「I’ll be doing that. Can I leave it to you?」
「Who do you think you’re talking to! It’s fine to leave this to me!」
「Fuu…I’ll depend on you then」

Now then, should I return?

I’m already tired with the ship that just keeps on shaking.

I left Bridget to visit the women who secluded themselves in the room.

However, that moment, I body is attacked by a sensation I’m not used to.

「What was that?」
「What did you feel? What’s wrong?」

It seems Bridget also doesn’t understand that sensation just now.

「Don’t mind it. It’s probably my imagination」

If I assume a comparison, it’s the feeling of the sensation when I enter the warp hole.

Do I remember that sensation because I’m over the sea?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เช้าวันถัดไป บริดเก็นำเรือไปสู่ Japoneru ทันทีสมอ 「Weigh ออกมา! ถูกบริดเก็ตะโกนลักษณะของเธอจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงจากสถานะของเธอวันนี้ มีอากาศของเธอศักดิ์ศรีของกัปตันทีมอย่างไรก็ตาม มันอาจจะจินตนาการ แต่ค่อนข้างเป็นพวกบริดเก็ของนิพจน์เธอได้ยินอะไรเกี่ยวกับ Japoneruอนึ่ง ผมถามไม่ถูกต้อง「What ของไม่ถูกต้องหรือไม่ มีอะไรแปลกหรือไม่ถูก「I คิดว่า สถานการณ์ใน Japoneru suspicious」「I ไม่เห็นทางที่ว่า...ถูกแต่ เมื่อฉันมองท้องฟ้า ท้องฟ้าไม่มีเมฆที่มีให้เห็นเรื่อง hajrd เชื่อว่า ทะเลรับอากาศนี้หยาบผมสงสัยว่า ถ้า มีเพื่อนที่อาศัยอยู่ในทะเลที่ไม่เกี่ยวกับ「You จะรู้เมื่อที่มีการ ก็ได้รับของจริง ๆ หยาบ...ถูกอย่างไรก็ตาม หลายชั่วโมงหลังจาก มันเป็นเพียงบริดเก็กล่าว ทะเลเริ่มจะกลายเป็นหยาบ「It ได้ดังชัดเจนก่อนหน้านี้ เพียงวิธีหยาบนี่? ถูก「I คิดว่า มันเป็นจนเรามาถึงที่ Japoneru นี่คือไม่ดี...ถูกก็น่าจะลำบากผมสั่ง และทำให้หญิงที่ปิดตัวเองในห้องไม่มีอะไรที่สามารถทำได้ถ้าพวกเขาตกลงในทะเลหลังจากทั้งหมดในกรณีที่ ถ้าผมร่วงจากเรือ ผมสามารถกลับใช้ อำนาจของฉันแต่ฉันไม่จำเป็นต้องตก .「Still มันทำให้สภาพอากาศขณะที่ผ่านมาดูเหมือนเป็น lie」「It มักจะไม่ได้นี้ยาก เป็นปกติสำหรับการรับ rough」 นี้ขณะพูดกับสาวผมแดง เราอยู่ในเรือเป็นการสะเทือน โดยคลื่นโหมกระหน่ำลูกเรือจะทำงาน และทำงานรอบดาดฟ้าเมื่อมันมาถึงขนาดนี้ มีการหยุด ด้วยเวทมนตร์ แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อฉันพยายามหยุดพายุ ด้วยเวทมนตร์ของฉันหรือ อื่น ๆ เมื่อฉันคิดว่า ฉันไม่สามารถบิดใน Japoneru สิ่งที่อยู่ในพายุนี้บล็อกมหัศจรรย์โชคดีสำหรับคนที่มั่นใจกับมหัศจรรย์ของเรา ไม่ว่าวิธีสั่นเรือไปเราไม่ได้เมาคลื่น ของ ไม่กี่คลื่นโจมตีเรา เราไม่ได้รับเปียกนานจนเรามาถึงที่ Japoneru, 「Also ? ถูก「It ของไม่แปลกถ้าเราจะมาถึง เราจะไม่ทราบเนื่องจากพายุนี้!...ถูก「I ดู จากนั้น หากมีการเปลี่ยนแปลงที่อื่นเช่นนี้ เพียงแค่บอก me」「Are คุณกลับไปที่ห้องพักหรือไม่ถูก「I จะทำที่ สามารถฉันปล่อยให้คุณ? ถูก「Who ทำคุณคิดว่าคุณกำลังคุย ไม่เป็นไรปล่อยฉัน! ถูก「Fuu ... ฉันจะพึ่งคุณ then」ตอนนี้แล้ว ควรคืนฉันแล้วเหนื่อยกับเรือที่เพียงเก็บในสั่นผมบริดเก็ชมผู้หญิงที่เงียบสงบตัวเองในห้องอย่างไรก็ตาม ขณะที่ ผมร่างกายถูกโจมตี โดยความรู้สึกที่ผมไม่เคย「What ถูกที่หรือไม่ถูก「What คุณคุณรู้สึกอย่างไร ไม่ถูกต้องหรือไม่ถูกดูเหมือนบุญบริจิตยังไม่เข้าใจว่าความรู้สึกตอนนี้「Don ไม่ทราบได้ มันน่าจะเป็น imagination」 ของฉันถ้าผมถือว่าการเปรียบเทียบ มันเป็นความรู้สึกของความรู้สึกเมื่อฉันป้อนหลุม warpฉันอย่าลืมความรู้สึกนั้น เพราะทะเล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เช้าวันรุ่งขึ้น บริดเจท นำเรือไป japoneru ทันที「ถอนสมอ ! ออกเดินทางได้ ! 」บริดเจทตะโกนลักษณะที่ปรากฏของเธอต่างจากรัฐเธอเมื่อวาน มันดูภูมิฐานเธอของกัปตันอย่างไรก็ตาม มันอาจเป็นจินตนาการของฉัน แต่การแสดงออกของบริดเจท ค่อนข้างคลุมเครือแค่อะไรที่เธอได้ยินเกี่ยวกับ japoneru ?อนึ่ง ผมถามว่าเกิดอะไรขึ้น「เป็นอะไรไป ? มีอะไรแปลกเหรอ 」「ผมคิดว่าสถานการณ์ใน japoneru น่าสงสัย」「ฉันไม่เห็นอย่างนั้นเลย . . . . . . . 」แต่เมื่อฉันมองท้องฟ้า ท้องฟ้าไร้เมฆ คือ เห็นมัน hajrd เชื่อว่าทะเลขรุขระกับสภาพอากาศแบบนี้ฉันสงสัยว่ามีเพื่อนที่อาศัยอยู่ในทะเลที่ฉันไม่รู้จัก「คุณจะทราบเมื่อมี . มันได้รับ」หยาบจริงๆ . . . . . .อย่างไรก็ตาม หลายชั่วโมงหลังจากนั้น มันก็แค่เป็นบริดเจทบอกว่า ทะเลเริ่มกลายเป็นหยาบ「มันชัดเจนมากกว่านี้ แค่ว่าหยาบนี่ 」「ผมว่ามันจนกว่าเราจะมาถึง japoneru . ไม่ดีเลย . . . . . . . 」ดูเหมือนจะยุ่งยากฉันออกคำสั่งให้ผู้หญิงปิดตัวเองอยู่ในห้องไม่มีอะไรสามารถทำได้ถ้าพวกเขาตกลงไปในทะเลแล้วในกรณีนี้ ถ้าผมตกจากเรือผมกลับใช้พลังของฉัน แต่ฉันไม่ต้องการที่จะตก .「ยังทำให้อากาศสักพักแล้วเหมือนโกหก」「มันมักจะไม่ได้ขนาดนี้ มันผิดปกติสำหรับนี้ได้รับ」หยาบนี้ในขณะที่พูดกับบริดเจ็ท เรือเรากำลังจะถูกยุยงโดยพลุ่งพล่าน คลื่นลูกเรือกำลังทำงานและวิ่งไปรอบ ๆดาดฟ้าเมื่อมันมาถึงขนาดนี้ มันต้องถูกหยุดโดยวิเศษ แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เมื่อฉันพยายามหยุดพายุด้วยเวทมนตร์ของฉันหรืออื่น ๆ เมื่อฉันคิดว่า ฉันไม่สามารถบิดใน japoneru บางอย่างในพายุนี้คือบล็อกมายากลโชคดีสำหรับเราที่ไม่มั่นใจกับเวทมนตร์ของเรา ไม่ว่าสั่นเรือไปเราไม่ได้เมาเรือ ไม่ว่ากี่คลื่นโจมตีเรา เราก็จะไม่เปียก「นานเท่าไหร่ จนมาถึง japoneru ? 」「มันไม่แปลกถ้าเราจะมาถึงแล้ว เราไม่รู้ เพราะพายุนี้ตอนนี้ . . . . . . . 」「ผมเห็น แล้ว หากมีการเปลี่ยนแปลงอื่นแบบนี้ บอกมา」「คุณกลับไปที่ห้องของคุณ 」「ผมจะทำแบบนั้น ฉันทิ้งมันไว้กับคุณ 」「เธอคิดว่ากำลังพูดอยู่กับใคร ! ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันจัดการเอง ! 」「ฟู . . . . . . . ผมจะขึ้นอยู่กับคุณแล้ว」ตอนนี้ ฉันควรกลับฉันเหนื่อยแล้วกับเรือลำนั้นก็ยังสั่นฉันทิ้งบริดเจท ชมผู้หญิงที่เงียบสงบตัวเองในห้องแต่ตอนนั้น ผมร่างกายถูกโจมตีโดยความรู้สึกผมไม่คุ้นเคย「นั่นอะไร ? 」「คุณจะรู้สึกอย่างไร ? เกิดอะไรขึ้น ? 」ดูเหมือนว่า บริดเจ็ต ยังไม่เข้าใจความรู้สึกนั้นแล้ว「ไม่สนใจมัน มันอาจจะ」จินตนาการของฉันถ้าฉันคิดว่าการเปรียบเทียบ ความรู้สึกของความรู้สึก เมื่อใส่เข้าไปในรูแล้วผมจำความรู้สึกแบบนั้นเพราะผมเหนือทะเล