A specific feature of the perceptua

A specific feature of the perceptually based music memory system is that the stored information is relatively abstract (compared with that in semantic memory), allowing recognition despite changes in instrumentation, loudness, tempo or register. Lesion studies and recent brain imaging studies [19-21] have shown that this perceptual memory system is located bilaterally in the auditory cortex (including the supramarginal gyrus). In addition, the inferior frontal and inferior temporal brain areas have been shown to be important in recognizing familiar tunes. To determine where other kinds of musical memory are stored in the brain, however, a distinction needs to be made between an episodic and a semantic musical memory system. Episodic memory for musical information is defined by Platel and colleagues [5] as "the capacity to recognize a musical excerpt (whether familiar or not) for which the spatiotemporal context surrounding its former encounter (i.e., when, where, and how) can be recalled". Semantic memory allows us to identify familiar songs or melodies by naming the tune or by humming or whistling the subsequent notes of a melody. It is thought that musical semantic memory may represent a musical lexicon, which is different from a verbal lexicon, even though there are certainly strong links between them (see above). On the basis of a high-resolution positron emission tomography study, Platel and colleagues [5] delineated different brain networks involved in processing semantic and episodic memory. For episodic musical memory they found increases in cerebral blood flow bilaterally in the middle and superior frontal gyrus region (with a left-sided preponderance) and the precuneus, whereas for semantic musical memory there was a blood flow increase bilaterally in the medial and the orbitofrontal cortex, the left angular gyrus, and the left anterior part of the middle temporal cortex. From these findings one can conclude that these two different musical memory systems have a different neural representation. It is interesting to note that these brain areas partly overlap with verbal semantic and episodic memory systems.

Emotion, music and memory
Another recent study [22] examined the memories and emotions that are often evoked when hearing musical pieces from one's past. In this experiment, subjects were presented with a large set of short musical excerpts (not longer than 30 seconds per excerpt) of past popular songs. Using a set of newly designed questionnaires, the authors found that, on average, 30% of the presented songs evoked autobiographical memories. In addition, most of the songs also evoked various strong emotions, which were mainly positive ones such as nostalgia. These results are consistent with the broader literature (reviewed in [23]) in which enhanced recall is observed for both positively valenced (intrinsically pleasant) and arousing (stimulating) events. Thus, positive emotions and high arousal levels that are associated with specific events act as a memory enhancer for these particular events. In the context of associative memory models, this memory-enhancing effect of emotions and arousal can be explained as a strengthening of the associations between the memories due to strong emotions and to arousal.

Until recently however, no study has explicitly examined whether emotional valence or arousal are correlated with musical memory. In a recent paper published in BMC Neuroscience, Eschrich and colleagues [6] investigate whether musical pieces that induce high arousal and very positive valence are remembered better by non-musicians than unarousing and emotionally neutral musical pieces. To examine these questions the authors designed a behavioral memory experiment composed of two sessions. In the first session (the encoding phase) the subjects were exposed to 40 musical pieces, each lasting 20–30 seconds. One week later, in the recognition phase, participants listened to the 40 old musical excerpts randomly interspersed with 40 new excerpts and were asked to make a decision about whether each one was old or new, and to indicate the arousal level and emotional valence of the pieces. The musical stimuli were selected from a larger data pool by musically trained raters and comprised symphonic film music by various composers. From the old/new decisions of the participating subjects, the researchers calculated recognition scores and demonstrated that musical pieces that were rated as very positive were recognized significantly better than those rated as less positive. Arousal ratings were not predictive for recognition performance, meaning that only emotional valence is related to musical memory [6].

A further part of this experiment [16] was designed to assess whether different psychological conditions present during the encoding phase might have an influence on musical memory performance. For this, the authors divided the subject sample into two groups: one required to judge valence during encoding (the emotion group) and the other required to estimate the length and general loudness of each musical stimulus (the time-estimation group). The two groups did not differ in their recognition scores. It is interesting that the time-estimation group, despite not concentrating on the emotions during the first encoding session, showed the same recognition performance as the emotion group. This shows that emotion is automatically evoked by the musical pieces and inevitably influences recognition, even when it is not focused on.

In summary, the study by Eschrich and colleagues [6] is consistent with the rest of the literature on emotion as a memory enhancer. The novel aspect of this study, however, is the finding that musical memory is strongly related to the rated attractiveness and not to the experienced arousal of the musical piece. Thus, emotion enhances not only memories for verbal or pictorial material, as summarized by Buchanan [23], but also for musical pieces. This study [6] also provides additional support for a tremendous role of music in building our autobiographical memories. Emotional music we have heard at specific periods of our life is strongly linked to our autobiographical memory and thus is closely involved in forming our view about our own self. In this respect it is interesting to note that listening to music is not only accompanied by blood flow increases in brain areas known to be involved in generating and controlling emotions [12,13], but it is also accompanied by a general increase and change of brain activation within a distributed network comprising many brain areas and the peripheral nervous system [11,24-27]. Thus, listening to music (even when we listen passively) activates many psychological functions (emotion, memory, attention, imagery and so on) located in a distributed, overlapping brain network.

If music has such a strong influence on emotions and our cognitive system, this raises the question of whether the memory-enhancing effect of emotional music can be used to enhance cognitive performance in general and in clinical settings. In a single-blind, randomized and controlled study, Särkämö et al. [28] examined whether everyday music listening can facilitate the recovery of cognitive functions and mood after a stroke. The results of this study revealed that recovery of verbal memory and focused attention improved significantly in the group of patients who listened to their favorite music on a daily basis compared with the patients who listened to audio books or received no listening material (control group). Besides the improvement in cognitive functions, there was also a substantial mood improvement in the patients who listened to music (they were less depressed and less confused) compared with the control group.

These studies and especially the study by Eschrich and colleagues [6] support the tremendous influence of music on our emotional and cognitive system. Music automatically awakes us, arouses us and engenders specific emotions in us, which in turn modulates and controls many cognitive functions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณลักษณะเฉพาะของระบบหน่วยความจำเพลงตาม perceptually คือข้อมูลที่เก็บไว้ค่อนข้างนามธรรม (เปรียบเทียบกับค่าในหน่วยความจำทางตรรก), ให้รู้แม้ มีการเปลี่ยนแปลงในเครื่องมือวัด ความดัง จังหวะ หรือลงทะเบียน ศึกษารอยโรคและสมองล่าสุดภาพ [19-21] การศึกษาได้แสดงว่า ระบบนี้หน่วยความจำ perceptual แห่ง bilaterally cortex หู (รวม supramarginal gyrus) นอกจากนี้ พื้นที่น้อยน้อย และหน้าผากขมับสมองได้ถูกแสดงให้ความสำคัญในการจดจำเพลงที่คุ้นเคย กำหนดที่เก็บชนิดอื่นของดนตรีในสมอง ไร ลักษณะพิเศษต้องทำระหว่างมี episodic และระบบความหมายดนตรี Episodic หน่วยความจำสำหรับข้อมูลดนตรีถูกกำหนด โดย Platel และเพื่อนร่วมงาน [5] เป็น "ความสามารถในการรู้จักตัดดนตรี (ว่าคุ้นเคย หรือไม่) สำหรับที่บริบท spatiotemporal รอบเดิมที่พบ (เช่น เมื่อ ที่ และวิธี) สามารถเรียกคืน" ได้ หน่วยความจำความหมายให้เราระบุเพลงที่คุ้นเคยหรือทำนอง โดยตั้งชื่อเพลง หรือฮัม หรือวิสท์ลิงหมายเหตุต่อมาของทำนองเพลง มันเป็นความคิดว่า ดนตรีความหมายอาจหมายถึงพจนานุกรมดนตรี ซึ่งต่างจากปทานุกรมวาจา แม้ว่าจะมีการเชื่อมโยงแข็งแรงแน่นอนระหว่างพวกเขา (ดูข้างต้น) ตามโพซิตรอนมีความละเอียดสูงศึกษา Platel และเพื่อนร่วมงาน [5] delineated ต่าง ๆ สมองเครือข่ายเกี่ยวข้องในการประมวลผลทางตรรก และ episodic หน่วยความจำ สำหรับดนตรี episodic พวกเขาพบเพิ่มขึ้นในกระแสเลือดสมอง bilaterally ในกลางหน้าผาก gyrus ห้องภูมิภาค (กำกับที่ด้านซ้าย) และ precuneus ในขณะที่สำหรับดนตรีความหมาย มีการเพิ่มขึ้นของกระแสเลือด bilaterally ในการด้านใกล้กลาง orbitofrontal cortex, gyrus แองกูลาร์ซ้าย และแอนทีเรียร์ส่วนซ้ายของ cortex ขมับกลาง จากผลการวิจัยเหล่านี้ หนึ่งสามารถสรุปได้ว่า ระบบดนตรีแตกต่างกันสองเหล่านี้มีตัวแทนประสาทแตกต่างกัน น่าสนใจให้ทราบว่า พื้นที่เหล่านี้สมองบางส่วนทับซ้อนกับระบบหน่วยความจำทางตรรก และ episodic ด้วยวาจาได้อารมณ์ เพลง และหน่วยความจำอีกการศึกษาล่าสุด [22] ตรวจสอบความทรงจำและอารมณ์ที่มักจะมี evoked เมื่อได้ยินดนตรีชิ้นหนึ่งเลย ในการทดลองนี้ เรื่องถูกนำเสนอ ด้วยชุดใหญ่สั้นดนตรีนำ (ไม่เกิน 30 วินาทีต่อตัด) ของเพลงยอดนิยมที่ผ่านมา ใช้ชุดของแบบสอบถามออกแบบใหม่ ผู้เขียนพบว่า เฉลี่ย 30% ของการนำเสนอเพลง evoked อัตชีวประวัติความทรงจำ นอกจากนี้ ส่วนใหญ่ของเพลงยัง evoked ต่าง ๆ แข็งแรงอารมณ์ ซึ่งส่วนใหญ่บวกคนเช่นความคิดถึง ผลลัพธ์เหล่านี้จะสอดคล้องกับกว้างวรรณคดี (ทบทวน [23]) ที่เรียกคืนเพิ่มเป็นสังเกตสำหรับทั้ง valenced บวก (น่าทำ) และกิจกรรมความ (กระตุ้น) ดังนั้น อารมณ์บวกและเร้าอารมณ์สูงระดับที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์เฉพาะหน้าที่เป็นเพิ่มหน่วยความจำสำหรับเหตุการณ์เหล่านี้โดยเฉพาะ ในรุ่นหน่วยความจำที่เกี่ยวข้อง สามารถอธิบายลักษณะพิเศษนี้เพิ่มหน่วยความจำอารมณ์และเร้าอารมณ์เป็นการเสริมสร้างความสัมพันธ์ระหว่างความทรงจำเนื่อง จากแรงอารมณ์ และเร้าอารมณ์จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ อย่างไรก็ตาม ไม่ศึกษาได้ชัดเจนตรวจสอบว่า เวเลนซ์อารมณ์หรือเร้าอารมณ์มี correlated กับดนตรี ในรายงานล่าสุดเผยแพร่ในประสาทการ BMC, Eschrich และเพื่อนร่วมงาน [6] ตรวจสอบว่า ชิ้นดนตรีที่ก่อให้เกิดการเร้าอารมณ์สูงและเวเลนซ์เป็นบวกมากจะจำได้ดี โดยไม่นักดนตรีกว่าชิ้นดนตรี unarousing และอารมณ์เป็นกลาง การตรวจสอบคำถามเหล่านี้ ผู้เขียนออกแบบทดลองพฤติกรรมหน่วยความจำที่ประกอบด้วยสองช่วง ในช่วงแรก (ระยะการเข้ารหัส) เรื่องถูกสัมผัสกับ 40 ชิ้นดนตรี แต่ละยั่งยืน 20 – 30 วินาที หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ในระยะการรับรู้ ร่วมฟัง 40 เก่าดนตรีนำสุ่มกระจายกับนำ 40 ใหม่ และได้ขอทำการตัดสินใจเกี่ยวกับว่าแต่ละคนเก่า หรือใหม่ และ การแสดงที่เร้าอารมณ์เวเลนซ์ทางอารมณ์ และระดับของชิ้นงาน สิ่งเร้าดนตรีเลือกจากกลุ่มข้อมูลขนาดใหญ่ โดย raters ไนท์คลับฝึก และแข่งฟิล์มเพลง โดยคีตกวีต่าง ๆ ประกอบด้วย จากตัดสินเก่า/ใหม่ของวิชาคอมพิวเตอร์ นักวิจัยคำนวณคะแนนการรับรู้ และแสดงว่า ชิ้นดนตรีที่มีคะแนนเป็นบวกมากขึ้นรู้จักมากกว่าผู้ที่ได้คะแนนน้อยเป็นบวก จัดอันดับเร้าอารมณ์ไม่คาดการณ์รู้ประสิทธิภาพ ความหมาย เวเลนซ์ทางอารมณ์เฉพาะที่เกี่ยวข้องกับดนตรี [6]ส่วนเพิ่มเติม [16] การทดลองนี้ถูกออกแบบมาเพื่อประเมินว่าสภาพจิตใจแตกต่างกันอยู่ระหว่างขั้นตอนการเข้ารหัสอาจมีผลต่อประสิทธิภาพของดนตรี สำหรับนี้ ผู้เขียนแบ่งตัวอย่างเรื่อง: หนึ่งต้องการเวเลนซ์ผู้พิพากษาระหว่างการเข้ารหัส (กลุ่มอารมณ์) และอื่น ๆ ที่จำเป็นในการคาดคะเนความยาวและความดังทั่วไปของแต่ละดนตรีกระตุ้น (กลุ่มเวลาการประเมิน) กลุ่มสองได้ไม่แตกต่างของคะแนนการรับรู้ เป็นที่น่าสนใจว่า เวลาประเมินกลุ่ม แม้ไม่ concentrating บนอารมณ์ช่วงแรกเข้ารอบ แสดงให้เห็นว่าประสิทธิภาพการเดียวกันเป็นกลุ่มออก นี้แสดงว่า อารมณ์โดยอัตโนมัติ evoked ตามชิ้นดนตรี และมีผลต่อการรับรู้ ย่อมแม้ไม่ได้มุ่งเน้นในการในสรุป การศึกษา โดย Eschrich และเพื่อนร่วมงาน [6] ได้สอดคล้องกับส่วนเหลือของวรรณกรรมในอารมณ์เป็นการเพิ่มหน่วยความจำ ด้านนวนิยายของการศึกษานี้ อย่างไรก็ตาม จะค้นหาว่า ดนตรีอย่างยิ่งเกี่ยวข้อง กับศิลปะได้รับคะแนน และไม่เร้าอารมณ์ประสบการณ์ของชิ้นดนตรี ดังนั้น อารมณ์ช่วยไม่เพียงแต่ความทรงจำสำหรับวาจา หรือสูญ ตามที่สรุป โดย buchanan ทำยอด [23], แต่ยัง สำหรับชิ้นดนตรี ศึกษานี้ [6] ยังมีเพิ่มเติมอย่างมากบทบาทของดนตรีในการสร้างความทรงจำของเราอัตชีวประวัติ อารมณ์เพลงที่เราเคยได้ยินที่รอบระยะเวลาของชีวิตของเราอย่างยิ่งการเชื่อมโยงกับหน่วยความจำของเราอัตชีวประวัติ และจึงเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดในมุมมองของเราเกี่ยวกับตัวตนของเราเอง ประการนี้เป็นที่น่าสนใจทราบว่า ฟังเพลงไม่เท่าพร้อมกับเพิ่มกระแสเลือดในสมองจะมีส่วนร่วมในการสร้าง และการควบคุมอารมณ์ [12,13], แต่มันเป็นมา โดยทั่วไปเพิ่มขึ้นและเปลี่ยนแปลงของสมองเปิดใช้ภายในเครือข่ายแบบกระจายหลายพื้นที่สมองและระบบประสาทรอบนอก [11,24-27] ดังนั้น ฟังเพลง (แม้เราฟัง passively) เรียกใช้ฟังก์ชันจิตวิทยามาก (อารมณ์ หน่วยความจำ ความสนใจ ภาพ และบน) แห่งกระจาย เครือข่ายสมองที่ทับซ้อนถ้าเพลงดังกล่าวมีอิทธิพลในระบบของเรารับรู้และอารมณ์ นี้เพิ่มคำถามที่ว่าผลการเพิ่มหน่วยความจำของอารมณ์เพลงสามารถใช้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการรับรู้โดยทั่วไป และ ในการตั้งค่าทางคลินิก ในการศึกษาคนตาบ อดเดี่ยว randomized และควบคุม Särkämö et al. [28] ตรวจสอบว่าฟังเพลงทุกวันสามารถช่วยการฟื้นตัวของฟังก์ชันรับรู้และอารมณ์หลังจากจังหวะ ผลการศึกษานี้เปิดเผยว่า กู้คืนหน่วยความจำวาจา และมุ่งเน้นความสนใจที่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่มผู้ป่วยที่ฟังเพลงโปรดในประจำวันเปรียบเทียบกับผู้ป่วยที่ฟังหนังสือเสียง หรือได้รับวัสดุไม่ฟัง (กลุ่มควบคุม) นอกจากการปรับปรุงในฟังก์ชันรับรู้ มียังพัฒนาอารมณ์ที่พบในผู้ป่วยที่ฟังเพลง (พวก น้อยหดหู่ และ ไม่สับสน) เปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุมการศึกษานี้และโดยเฉพาะอย่างยิ่งการศึกษา โดย Eschrich และเพื่อนร่วมงาน [6] สนับสนุนอิทธิพลมหาศาลของเพลงในระบบรับรู้ และอารมณ์ของเรา เพลงโดยอัตโนมัติ awakes เรา arouses เรา และ engenders เฉพาะอารมณ์เรา ซึ่งใน modulates ควบคุมฟังก์ชันมากรับรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณลักษณะเฉพาะของระบบหน่วยความจำเพลงตาม perceptually คือข้อมูลที่เก็บไว้ค่อนข้างเป็นนามธรรม (เมื่อเทียบกับที่ในความทรงจำความหมาย) ซึ่งทำให้ได้รับการยอมรับแม้จะมีการเปลี่ยนแปลงในการวัดความดังจังหวะหรือลงทะเบียน การศึกษาแผลและการศึกษาการถ่ายภาพสมองที่ผ่านมา [19-21] ได้แสดงให้เห็นว่าระบบหน่วยความจำการรับรู้นี้จะอยู่ข้างในหูเยื่อหุ้มสมอง (รวม gyrus supramarginal) นอกจากนี้ด้านหน้าด้อยกว่าและด้อยกว่าพื้นที่สมองชั่วขณะได้รับการแสดงให้เห็นว่ามีความสำคัญในการรับรู้เพลงที่คุ้นเคย การตรวจสอบที่ชนิดอื่น ๆ ของหน่วยความจำดนตรีจะถูกเก็บไว้ในสมอง แต่ความแตกต่างจะต้องทำระหว่างหลักการและระบบหน่วยความจำดนตรีความหมาย หน่วยความจำฉากสำหรับข้อมูลดนตรีจะถูกกำหนดโดย Platel และเพื่อนร่วมงานได้ [5] เป็น "ความสามารถในการรับรู้ตัดตอนดนตรี (ไม่ว่าจะคุ้นเคยหรือไม่) ซึ่งบริบท spatiotemporal รอบอดีตพบ (เช่นเมื่อไหร่ที่ไหนและวิธีการ) สามารถ จำได้ " หน่วยความจำความหมายช่วยให้เราสามารถระบุเพลงที่คุ้นเคยหรือท่วงทำนองโดยการตั้งชื่อการปรับแต่งหรือฮัมเพลงหรือผิวปากบันทึกที่ตามมาของเพลง คิดว่ามันเป็นความทรงจำความหมายดนตรีอาจจะเป็นศัพท์ทางดนตรีที่แตกต่างจากพจนานุกรมวาจาแม้ว่าจะมีแน่นอนการเชื่อมโยงระหว่างพวกเขา (ดูด้านบน) บนพื้นฐานของความละเอียดสูงโพซิตรอนศึกษาตรวจเอกซเรย์ปล่อย, Platel และเพื่อนร่วมงานได้ [5] คดีเครือข่ายสมองที่แตกต่างกันมีส่วนร่วมในการประมวลผลหน่วยความจำความหมายและหลักการ สำหรับหน่วยความจำดนตรีหลักการพวกเขาพบว่าการเพิ่มขึ้นของการไหลเวียนของเลือดในสมองทั้งสองข้างอยู่ตรงกลางหน้าผากและเหนือกว่าภูมิภาคลอน (ที่มีความสำคัญยิ่งด้านซ้าย) และ precuneus ในขณะที่หน่วยความจำดนตรีความหมายมีการเพิ่มขึ้นไหลเวียนของเลือดทั้งสองข้างในตรงกลางและ orbitofrontal เยื่อหุ้มสมอง, gyrus เชิงมุมซ้ายและส่วนหน้าซ้ายของเยื่อหุ้มสมองขมับกลาง จากการค้นพบเหล่านี้สามารถสรุปได้ว่าทั้งสองระบบที่แตกต่างกันของหน่วยความจำดนตรีมีการแสดงที่แตกต่างกันของระบบประสาท เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าพื้นที่เหล่านี้สมองบางส่วนทับซ้อนกับความหมายและวาจาระบบหน่วยความจำฉาก. อารมณ์เพลงและหน่วยความจำอีกการศึกษาเมื่อเร็ว ๆ นี้ [22] การตรวจสอบความทรงจำและอารมณ์ที่มีปรากฏบ่อย ๆ เมื่อได้ยินเสียงดนตรีชิ้นจากที่ผ่านมาของคน ๆ หนึ่ง ในการทดลองนี้อาสาสมัครที่มีการนำเสนอกับชุดใหญ่ของเนื้อหาดนตรีสั้น ๆ (ความยาวไม่เกิน 30 วินาทีต่อตัดตอน) เพลงฮิตที่ผ่านมา ใช้ชุดของแบบสอบถามที่ออกแบบใหม่ผู้เขียนพบว่าโดยเฉลี่ย 30% ของเพลงที่นำเสนอนึกถึงความทรงจำเกี่ยวกับอัตชีวประวัติ นอกจากนี้ส่วนใหญ่ของเพลงยังปรากฏอารมณ์รุนแรงต่างๆซึ่งเป็นคนส่วนใหญ่ที่เป็นบวกเช่นความคิดถึง ผลลัพธ์เหล่านี้มีความสอดคล้องกับวรรณกรรมที่กว้าง (สอบทานใน [23]) ซึ่งการเรียกคืนเพิ่มขึ้นเป็นที่สังเกตสำหรับทั้ง valenced บวก (ถูกใจภายใน) และปลุกใจ (กระตุ้น) เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ดังนั้นอารมณ์ในเชิงบวกและระดับความตื่นตัวสูงที่มีความเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์เฉพาะหน้าที่เป็นเพิ่มหน่วยความจำสำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเหล่านี้โดยเฉพาะ ในบริบทของรุ่นหน่วยความจำแบบเชื่อมโยงผลหน่วยความจำเพิ่มของอารมณ์และความตื่นตัวนี้สามารถอธิบายได้เสริมสร้างความสัมพันธ์ระหว่างความทรงจำอันเนื่องมาจากอารมณ์ที่แข็งแกร่งและความตื่นตัว. จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ แต่ไม่มีการศึกษามีการตรวจสอบอย่างชัดเจนไม่ว่าจะเป็นอารมณ์หรือความจุ เร้าอารมณ์มีความสัมพันธ์กับหน่วยความจำดนตรี ในกระดาษที่ผ่านการตีพิมพ์ใน BMC ประสาท Eschrich และเพื่อนร่วมงาน [6] ตรวจสอบว่าชิ้นดนตรีที่ทำให้เกิดความตื่นตัวสูงและความจุในเชิงบวกมากจะจำที่ดีขึ้นโดยนักดนตรีที่ไม่ใช่กว่า unarousing และอารมณ์ดนตรีชิ้นที่เป็นกลาง เพื่อตรวจสอบคำถามเหล่านี้ผู้เขียนได้รับการออกแบบการทดลองหน่วยความจำพฤติกรรมประกอบด้วยสองช่วง ในช่วงแรก (เฟสเข้ารหัส) วิชาที่ได้สัมผัสกับ 40 ชิ้นดนตรีแต่ละเรื่องนาน 20-30 วินาที หนึ่งสัปดาห์ต่อมาในขั้นตอนการรับรู้ที่ผู้เข้าร่วมฟัง 40 ตัดตอนดนตรีเก่าสลับสุ่มกับ 40 เนื้อหาใหม่และถูกถามในการตัดสินใจเกี่ยวกับว่าแต่ละคนเป็นเก่าหรือใหม่และบ่งบอกถึงระดับความตื่นตัวและอารมณ์ของความจุ ชิ้น สิ่งเร้าดนตรีได้รับการคัดเลือกจากสระว่ายน้ำขนาดใหญ่โดยข้อมูลที่ผ่านการฝึกอบรมผู้ประเมินและดนตรีประกอบภาพยนตร์เพลงไพเราะจากนักประพันธ์เพลงต่างๆ จากเดิม / การตัดสินใจครั้งใหม่ของอาสาสมัครที่เข้าร่วมโครงการนักวิจัยคำนวณคะแนนการรับรู้และแสดงให้เห็นว่าดนตรีชิ้นที่ได้รับการจัดอันดับให้เป็นบวกมากได้รับการยอมรับอย่างมีนัยสำคัญดีกว่าการจัดอันดับเป็นบวกน้อย การจัดอันดับความเร้าอารมณ์ที่ไม่ได้คาดการณ์ผลการดำเนินงานสำหรับการรับรู้มีความหมายว่าความจุเพียงอารมณ์ที่เกี่ยวข้องกับหน่วยความจำดนตรี [6]. อีกส่วนหนึ่งของการทดลองนี้ [16] ได้รับการออกแบบมาเพื่อประเมินว่าเงื่อนไขทางจิตวิทยาที่แตกต่างกันอยู่ในระหว่างขั้นตอนการเข้ารหัสที่อาจมีอิทธิพลต่อ ประสิทธิภาพหน่วยความจำดนตรี สำหรับเรื่องนี้ผู้เขียนแบ่งตัวอย่างเรื่องที่เป็นสองกลุ่มหนึ่งที่จำเป็นในการตัดสินความจุในระหว่างการเข้ารหัส (กลุ่มอารมณ์ความรู้สึก) และอื่น ๆ ที่จำเป็นในการประมาณความยาวและความดังทั่วไปของแต่ละกระตุ้นดนตรี (กลุ่มเวลาประมาณค่า) ทั้งสองกลุ่มไม่แตกต่างกันในการรับรู้ของพวกเขาคะแนน เป็นที่น่าสนใจว่ากลุ่มเวลาการประมาณการดังกล่าวแม้จะไม่มุ่งเน้นที่อารมณ์ความรู้สึกในช่วงเซสชั่นการเข้ารหัสแรกที่แสดงให้เห็นประสิทธิภาพการทำงานที่ได้รับการยอมรับเช่นเดียวกับกลุ่มอารมณ์ นี้แสดงให้เห็นว่าอารมณ์จะปรากฏโดยอัตโนมัติโดยชิ้นดนตรีและหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่มีอิทธิพลต่อการรับรู้ถึงแม้มันจะไม่ได้มุ่งเน้นไปที่. ในการสรุปการศึกษาโดย Eschrich และเพื่อนร่วมงาน [6] มีความสอดคล้องกับส่วนที่เหลือของหนังสือที่เกี่ยวกับอารมณ์ความรู้สึกเช่นเพิ่มหน่วยความจำ . ด้านนวนิยายของการศึกษาครั้งนี้ก็คือการค้นพบว่าหน่วยความจำดนตรีเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องอย่างยิ่งที่จะจัดอันดับความน่าดึงดูดใจและไม่ให้ความตื่นตัวที่มีประสบการณ์ของชิ้นดนตรี ดังนั้นอารมณ์ช่วยเพิ่มความทรงจำที่ไม่เพียง แต่สำหรับวัสดุวาจาหรือภาพเป็นสรุปโดยบูคานัน [23] แต่ยังสำหรับชิ้นดนตรี การศึกษาครั้งนี้ [6] นอกจากนี้ยังมีการสนับสนุนเพิ่มเติมสำหรับบทบาทอย่างมากในการฟังเพลงในการสร้างความทรงจำเกี่ยวกับอัตชีวประวัติของเรา เพลงอารมณ์เราได้ยินในช่วงเวลาที่เฉพาะเจาะจงของชีวิตของเรามีการเชื่อมโยงอย่างมากกับความทรงจำเกี่ยวกับอัตชีวประวัติของเราจึงมีส่วนเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดในการสร้างมุมมองของเราเกี่ยวกับตัวของเราเอง ในแง่นี้เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าการฟังเพลงไม่ได้มาพร้อมกับการเพิ่มขึ้นโดยเฉพาะการไหลเวียนของเลือดในสมองที่รู้จักกันจะมีส่วนร่วมในการสร้างและควบคุมอารมณ์ [12,13] แต่มันก็ยังมาพร้อมกับการเพิ่มขึ้นทั่วไปและการเปลี่ยนแปลงของ สมองเปิดใช้งานภายในเครือข่ายกระจายประกอบด้วยพื้นที่สมองจำนวนมากและระบบประสาท [11,24-27] ดังนั้นการฟังเพลง (แม้เมื่อเราฟังเฉยๆ) เปิดใช้งานฟังก์ชั่นทางด้านจิตใจมาก (อารมณ์, หน่วยความจำ, ความสนใจ, ภาพและอื่น ๆ ) อยู่ในการกระจายเครือข่ายสมองที่ทับซ้อนกัน. ถ้าเพลงดังกล่าวมีอิทธิพลต่ออารมณ์และความรู้ความเข้าใจในระบบของเรา นี้ทำให้เกิดคำถามว่าผลหน่วยความจำเพิ่มอารมณ์ของเพลงสามารถนำมาใช้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานขององค์ความรู้ทั่วไปและในการตั้งค่าทางคลินิก ในเดียวตาบอดและการศึกษาแบบสุ่มควบคุมSärkämöและคณะ [28] การตรวจสอบไม่ว่าจะเป็นเพลงฟังในชีวิตประจำวันสามารถอำนวยความสะดวกในการฟื้นตัวของฟังก์ชั่นการคิดและอารมณ์หลังจากที่จังหวะ ผลการศึกษาแสดงให้เห็นการฟื้นตัวของหน่วยความจำคำพูดที่เน้นและให้ความสนใจเพิ่มขึ้นอย่างมากในกลุ่มของผู้ป่วยที่ได้ฟังเพลงโปรดของพวกเขาในชีวิตประจำวันเมื่อเทียบกับผู้ป่วยที่ได้ฟังหนังสือเสียงหรือไม่ได้รับวัสดุการฟัง (กลุ่มควบคุม) นี้ นอกจากนี้การปรับปรุงในการทำงานขององค์นอกจากนี้ยังมีการปรับปรุงอารมณ์มากในผู้ป่วยที่ได้ฟังเพลง (พวกเขามีความสุขน้อยลงและสับสนน้อยกว่า) เมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม. การศึกษาเหล่านี้และโดยเฉพาะอย่างยิ่งการศึกษาโดย Eschrich และเพื่อนร่วมงาน [6] การสนับสนุน มีอิทธิพลอย่างมากในการฟังเพลงในระบบทางอารมณ์และองค์ความรู้ของเรา เพลงโดยอัตโนมัติตื่นเรามักเราและแปลกใจอารมณ์ที่เฉพาะเจาะจงในตัวเราซึ่งในทางกลับ modulates และควบคุมการทำงานขององค์หลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณลักษณะเฉพาะของการรับรูโดยเพลงหน่วยความจำระบบที่จัดเก็บข้อมูลที่ค่อนข้างเป็นนามธรรม ( เทียบกับที่ในหน่วยความจำความหมาย ) ให้รับรู้ แม้จะมีการเปลี่ยนแปลงในวัดความดัง จังหวะ หรือ ลงทะเบียนการศึกษาการบาดเจ็บและล่าสุดมองภาพการศึกษา [ 2 ] แสดงให้เห็นว่าระบบหน่วยความจำนี้ตั้งอยู่ข้างใน สมองส่วนรับรู้การได้ยิน ( รวมทั้งกิราส supramarginal ) นอกจากนี้ ผู้น้อย หน้าผากและด้อยกว่าพื้นที่สมองชั่วคราวถูกแสดงเป็นสำคัญในการตระหนักถึงเสียงที่คุ้นเคย เพื่อตรวจสอบว่าชนิดอื่น ๆของหน่วยความจำดนตรีจะถูกเก็บไว้ในสมอง อย่างไรก็ตามความแตกต่างที่ต้องทำระหว่างหลักการและระบบหน่วยความจำดนตรีร่วมกัน ความจำเชิงเหตุการณ์สำหรับข้อมูลเพลงถูกกําหนดโดย platel และเพื่อนร่วมงาน [ 5 ] เป็น " ความสามารถในการรับรู้ข้อความที่ตัดตอนมาดนตรี ( ไม่ว่าจะคุ้นเคยหรือไม่ ) ซึ่ง spatiotemporal บริบทแวดล้อมของมันพบอดีต ( เช่น เมื่อไร ที่ไหน และอย่างไรสามารถเรียกคืน "หน่วยความจำทางตรรกช่วยให้เราสามารถระบุเพลงที่คุ้นเคย หรือ ทำนอง โดยตั้งชื่อเพลง หรือฮัมเพลง หรือเสียงผิวปากบันทึกที่ตามมาของทำนอง มันเป็นความคิดที่จำความหมายดนตรีอาจเป็นตัวแทนของพจนานุกรมดนตรีซึ่งแตกต่างจากพจนานุกรมวาจา แม้ว่าจะมีการเชื่อมโยงระหว่างพวกเขาแข็งแกร่งอย่างแน่นอน ( ดูข้างบน )บนพื้นฐานของความละเอียดสูงแคนซัสซิตี ชีฟส์ ศึกษา platel และเพื่อนร่วมงาน [ 5 ] สมาชิกเครือข่ายต่าง ๆที่เกี่ยวข้องในการประมวลผลความหมายตอนสมองและความจำ ตอนดนตรีสำหรับหน่วยความจำที่พวกเขาพบการไหลของเลือดที่เพิ่มขึ้นในระบบทวิภาคีในกลางและเหนือหน้าผากกิราสภูมิภาค ( กับ left-sided ความเหนือกว่าและ precuneus ) ,หน่วยความจำดนตรีและความหมาย มีการไหลของเลือดที่เพิ่มขึ้นและแนวข้างใน สมอง orbitofrontal , ซ้ายเชิงมุมกิราสและซ้ายด้านหน้าส่วนของคอร์เทกซ์ และกลาง จากผลการศึกษาสามารถสรุปได้ว่า หนึ่งเหล่านี้แตกต่างกันสองระบบหน่วยความจำดนตรีมีประสาทแทน .เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าพื้นที่เหล่านี้สมองบางส่วนทับซ้อนกับคำพูดและความหมายหลักการระบบความจำ

อารมณ์เพลงและความทรงจำ
อีกหนึ่งการศึกษาล่าสุด [ 22 ] ตรวจสอบความทรงจำและอารมณ์ที่มักปรากฏเมื่อได้ยินเสียงชิ้นดนตรี จากอดีตที่เป็นหนึ่ง ในการทดลองนี้จำนวนที่แสดงกับชุดใหญ่ของเพลงตัดตอนสั้น ( ความยาวไม่เกิน 30 วินาทีต่อละคร ) เพลงที่ได้รับความนิยมในอดีต โดยใช้แบบสอบถามที่ออกแบบใหม่ ผู้เขียนพบว่าโดยเฉลี่ย 30% ของที่นำเสนอเพลงปลุกความทรงจำอัตชีวประวัติ . นอกจากนี้ส่วนใหญ่ของเพลงยังปรากฏอารมณ์แรงต่างๆ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นบวก เช่น อาวรณ์ผลลัพธ์เหล่านี้มีความสอดคล้องกับที่กว้างขึ้น ( ทบทวนวรรณกรรม [ 23 ] ) ซึ่งได้ปรับปรุงเป็นสังเกตสำหรับทั้งบวก valenced ( ภายในรื่นรมย์ ) และความรับผิดชอบ ( กระตุ้น ) เหตุการณ์ ดังนั้น อารมณ์เชิงบวกและสูงแต่ละระดับที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่เฉพาะเจาะจงเป็นหน่วยความจำ Enhancer สำหรับเหตุการณ์เหล่านี้โดยเฉพาะ ในบริบทของหน่วยความจำแบบเชื่อมโยง ,ความทรงจำนี้เพิ่มผลของการเร้าอารมณ์ และสามารถอธิบายได้โดยการเสริมสร้างความเข้มแข็งของความสัมพันธ์ระหว่างความทรงจำจากอารมณ์ที่แข็งแกร่งและเร้าอารมณ์

จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีการศึกษาอย่างชัดเจนตรวจสอบว่า 2 หรือการเร้าอารมณ์มีความสัมพันธ์กับหน่วยความจำดนตรี ในล่าสุดกระดาษที่ตีพิมพ์ใน BMC ประสาทวิทยาeschrich และเพื่อนร่วมงาน [ 6 ] ตรวจสอบว่าชิ้นดนตรีที่กระตุ้นความเร้าอารมณ์และบวกความจุสูงมากเป็นจำดีขึ้นด้วยไม่ใช่นักดนตรีกว่า unarousing และชิ้นดนตรีที่เป็นกลางเกี่ยวกับอารมณ์ ตรวจสอบคำถามนี้ผู้เขียนออกแบบการทดลองเชิงหน่วยความจำประกอบด้วยสองครั้งในช่วงแรก ( การเข้ารหัสเฟส ) กลุ่มตัวอย่างเปิดรับ 40 ชิ้นดนตรีแต่ละนาน 20 - 30 วินาที หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ในการรับรู้ระยะ ผู้เข้าร่วมฟัง 40 เก่าดนตรีตัดตอนสุ่มสลับกับ 40 ตัดตอนใหม่และถูกถามเพื่อตัดสินใจเกี่ยวกับว่า แต่ละคนก็เก่า หรือ ใหม่