Political Instability and Economic

Political Instability and Economic Growth
Not everyone will be surprised to learn that political regimes have no effect on average rates
of growth of total income. One generally held view, made influential by Huntington (1968),
is that what matters for economic development is political stability, rather than the particular political institutions. Any system of political institutions promotes development
as long as it maintains political order. The danger is “political instability.”
Political instability, as measured by past or expected changes of chief executives, the
frequency of strikes, demonstrations, or riots, is much greater in democracies. Yet political
instability affects economic performance only under dictatorships. Changes of chief
executives, while much less frequent in dictatorships, are economically costly only in these
regimes. Whether because of institutional constraints or of motivations of those who govern
democracies, neither past nor expected changes of heads of governments affect growth
under democracies. But under dictatorships economic growth slows down significantly
when the tenure of rulers is threatened. The same is true of various forms of “socio-political
unrest”: strikes, anti-government demonstrations, and riots occur more often in democracies
but they retard growth only in dictatorships. Finally, the effect of threats to the stability of
regimes on investment shows that investors fear democracy and hope to find a safe haven in
many dictatorships: prospective demise of a dictatorship causes investors to flee while its
prospective advent makes them flock.
Thus, political instability retards growth exclusively under dictatorships. Huntington and
other “realists” got it all wrong. Studies of political instability are guided by the hypothesis
that, to state it in the words of Alesina and Perotti (1997: 21), “what influences growth is
not so much the type of regime (dictatorship or democracy) but regime instability, that is,
the propensity to coups and major changes of government.” This hypothesis is logically
incoherent, since “political instability” cannot be even defined independently of political
institutions. Alternation in office or other manifestations of popular opposition, whether
strikes or anti-government demonstrations, do not constitute “instability” under democracy.
Such phenomena are frequent in democracies because democracy is a system in which
people are free to express their dissatisfaction with governments. And they are rare in
dictatorships because it is precisely to prevent such forms of expression that dictatorships
are established and maintained. Democracies are inherently “unstable”: what constitutes
anomalies, breakdowns of rule, under dictatorship is just an essential, definitional, feature of
democracy. A change of chief executives in democracies occurs as a consequence of
elections or other regularized procedures, while under most dictatorships the only way
rulers can change is by a coup. To discover, as Alesina at al. (1996) do, that coups reduce
growth but regular alternations in office do not, is not to find that some forms of “political
instability” affect development, but only that some political events that constitute instability
under dictatorship do not under democracy.
Once it is understood that the same political phenomena have different meanings under
different regimes, it is not surprising that economic actors react to them differently. Under
dictatorships, whenever the regime is threatened, whenever rulers in fact change or are
expected to change, whenever workers muster the courage to strike or masses of people to
demonstrate their opposition to the government, the economy suffers. Under democracy,
everyone knows that the government will change from time to time, that workers may
strike, and people may express their dissatisfaction with the government in a variety of
ways. Hence, when such phenomena do transpire, they evoke at most an economic yawn.
Mortality, Fertility, and Population Growth
The most surprising impact of regimes is on the growth of population, which is much faster
under dictatorships. Moreover, this difference does not disappear when controlled for per
capita income and a whole host of other factors, including the colonial heritage, the
frequencies of Catholics, Protestants, and Muslims, labor force participation of women,
human capital, and female enrollment in secondary education. Moreover, diachronic
patterns show the same: the rate of population growth increases slightly when countries
experience transitions from democracy to dictatorship, while it falls when they transit from
dictatorship to democracy.
Now, note that the rate of growth of population (net of migration) can be decomposed as the
difference between the birth rates and the death rates. Hence, one reason population grows
faster under dictatorships could be that they have lower mortality rates. Yet, as shown in
Table 4, this is not the case. Indeed, the observed gross mortality rates (“deaths” in Table 4)
are higher under dictatorship. Infant mortality is also higher under dictatorships and life
expectancy is much shorter (not shown). Moreover, these differences do not vanish when
controlled for per capita income and the passage of time. If dictatorships and democracies
had the same per capita income and if they existed during the same year, mortality rates
would be 10.4 for dictatorships and 9.2 for democracies, while life expectancy (“lives”)
would be 61.2 under dictatorship and 67.1 under democracy. These are enormous
differences.
Hence, dictatorships have higher mortality rates. If their population grows faster than under
democracies, it is because dictatorships have even higher crude birth rates (“births”). Again,
this difference does not disappear when controlled for per capita income and year.
Moreover, this difference is not due to the age structure of the population but to differential
fertility: at any age, women have more children under dictatorships.
The average observed fertility per woman is 5.2 under dictatorships and 2.7 under
democracies. This difference does become reduced when controlled for per capita income
and a whole host of other variables. But whatever one controls for, women under
dictatorships have on the average 0.5 children more than under democracies. This difference
seems to be due to regime per se, rather than to any conditions under which the regimes find
themselves or to anything else they do. Under both regimes, fertility is strongly reduced
when women attend secondary schools but it is greater where public educational
expenditures are larger. A simple explanation is that secondary education increases the
market incomes of women and hence the opportunity costs of having children, while public
expenditures on education lower these costs. What is most striking is that public
expenditures on social security and on health strongly reduce fertility under democracy but
have no impact under dictatorship. Moreover, once these expenditures are considered, labor
force participation of women has no impact on fertility. The only explanation of this finding
I can think of is that under democracy public expenditures are seen as a form of insurance,
while they do not reduce uncertainty under dictatorships. This explanation is consistent with
the fact that both the variability of economic performance and of economic policies is greater under dictatorships. Hence, households respond to the uncertainty inherent in
dictatorships by hoarding the least risky asset they can, namely, children.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไร้เสถียรภาพทางการเมืองและการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ
ทุกคนจะไม่ต้องแปลกใจที่จะเรียนรู้ว่าระบบการเมืองที่มีผลกระทบต่ออัตราเฉลี่ย
การเจริญเติบโตของรายได้รวมไม่ หนึ่งที่จัดขึ้นโดยทั่วไปในมุมมองของผู้มีอิทธิพลที่ทำโดยฮันติงตัน (1968),
คือสิ่งที่สำคัญสำหรับการพัฒนาเศรษฐกิจคือความมั่นคงทางการเมืองมากกว่าสถาบันทางการเมืองโดยเฉพาะอย่างยิ่งระบบการทำงานของสถ​​าบันทางการเมืองใด ๆ ส่งเสริมการพัฒนา
ตราบใดที่มันยังคงมีคำสั่งทางการเมือง อันตรายคือ "ความไม่แน่นอนทางการเมือง."
ความไม่แน่นอนทางการเมืองที่วัดจากการเปลี่ยนแปลงในอดีตหรือคาดหวังของผู้บริหารหัวหน้า
ความถี่ของการนัดหยุดงานประท้วงหรือการจลาจลมากขึ้นในระบอบประชาธิปไตย แต่ความไม่แน่นอนทางการเมืองที่ส่งผลกระทบต่อ
ประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจภายใต้เผด็จการการเปลี่ยนแปลงของหัวหน้า
ผู้บริหารในขณะที่มากน้อยบ่อยในเผด็จการ, มีค่าใช้จ่ายทางเศรษฐกิจเฉพาะในระบบเหล่านี้
ไม่ว่าจะเป็นเพราะข้อ จำกัด ของสถ​​าบันหรือแรงจูงใจของผู้ที่ปกครองระบอบประชาธิปไตย
การเปลี่ยนแปลงทั้งที่ผ่านมาและคาดหวังของหัวของรัฐบาลส่งผลกระทบต่อการเจริญเติบโตภายใต้ระบอบประชาธิปไตย
แต่ภายใต้เผด็จการการเติบโตทางเศรษฐกิจช้าลงอย่างมีนัยสำคัญ
เมื่อการดำรงตำแหน่งของผู้ปกครองจะถูกคุกคาม เดียวกันเป็นจริงของรูปแบบต่างๆของ "การเมืองไม่สงบ
": การนัดหยุดงานประท้วงต่อต้านรัฐบาลและการจลาจลเกิดขึ้นบ่อยครั้งมากขึ้นในระบอบประชาธิปไตย
แต่พวกเขาชะลอการเจริญเติบโตเฉพาะในเผด็จการ ในที่สุดผลกระทบของภัยคุกคามต่อความมั่นคงของ
ระบบการลงทุนที่แสดงให้เห็นว่านักลงทุนกลัวประชาธิปไตยและหวังว่าจะหาที่หลบภัยในหลาย
เผด็จการ:การตายที่คาดหวังของการปกครองแบบเผด็จการที่ทำให้นักลงทุนหนีไปขณะที่การปรากฎตัวในอนาคต
ทำให้พวกเขาแห่กัน.
ดังนั้นความไม่แน่นอนทางการเมืองที่จะหน่วงการเจริญเติบโตเฉพาะภายใต้เผด็จการ ฮันติงตันและ
"แง่" อื่น ๆ มีทุกอย่างที่ไม่ถูกต้อง การศึกษาของความไม่แน่นอนทางการเมืองที่ถูกชี้นำโดยสมมติฐาน
ที่ระบุไว้ในคำพูดของ alesina และ Perotti (1997: 21), "สิ่งที่มีอิทธิพลต่อการเจริญเติบโตเป็น
ไม่มากประเภทของระบอบการปกครอง (การปกครองแบบเผด็จการหรือประชาธิปไตย) แต่ความไม่แน่นอนของระบอบการปกครองที่เป็น
นิสัยชอบการรัฐประหารและการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญของรัฐบาล. "สมมติฐานนี้เป็นเหตุผล
ไม่ต่อเนื่องกันตั้งแต่" เสถียรภาพทางการเมือง "ไม่สามารถกำหนดได้เป็นอิสระจากการเมือง
สถาบัน สลับกันในสำนักงานหรืออาการอื่น ๆ ของฝ่ายค้านได้รับความนิยมไม่ว่าจะเป็น
การนัดหยุดงานหรือการประท้วงต่อต้านรัฐบาลที่ไม่เป็น "ความไม่แน่นอน" ภายใต้การปกครองระบอบประชาธิปไตย.
ปรากฏการณ์ดังกล่าวเป็นประจำในระบอบประชาธิปไตยเพราะประชาธิปไตยเป็นระบบที่
คนมีอิสระที่จะแสดงความไม่พอใจของพวกเขากับรัฐบาล และพวกเขาจะหายากใน
เผด็จการเพราะมันเป็นอย่างแม่นยำเพื่อป้องกันไม่ให้รูปแบบเช่นการแสดงออกที่เผด็จการ
มีการจัดตั้งและการบำรุงรักษาระบอบประชาธิปไตยเป็นอย่างโดยเนื้อแท้ "แน่นอน": สิ่งที่ถือว่าเป็นความผิดปกติ
, ความผันผวนของการปกครองภายใต้การปกครองแบบเผด็จการเป็นเพียงที่จำเป็น definitional คุณลักษณะของ
ประชาธิปไตย การเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสูงสุดในระบอบประชาธิปไตยที่เกิดขึ้นเป็นผลมาจากการเลือกตั้ง
หรือขั้นตอน regularized อื่น ๆ ในขณะที่อยู่ภายใต้เผด็จการมากที่สุดวิธีเดียว
ผู้ปกครองสามารถเปลี่ยนได้โดยการทำรัฐประหาร การค้นพบเป็น alesina ที่อัล (1996) ทำอย่างไรที่สู้
ลดการเจริญเติบโต แต่ alternations ปกติในสำนักงานไม่เป็นไม่ได้ที่จะพบว่าบางรูปแบบของ "ความไม่แน่นอนทางการเมือง
" ส่งผลกระทบต่อการพัฒนา แต่เพียงว่าบางเหตุการณ์ทางการเมืองที่เป็นความไม่แน่นอนภายใต้การปกครองแบบเผด็จการ
ทำไม่อยู่ภายใต้การปกครองระบอบประชาธิปไตย.
เมื่อมันเป็น เข้าใจว่าปรากฏการณ์ทางการเมืองที่เหมือนกันมีความหมายที่แตกต่างกันภายใต้ระบอบการปกครองที่แตกต่างกัน
,มันจะไม่น่าแปลกใจที่นักแสดงทางเศรษฐกิจตอบสนองต่อพวกเขาต่างกัน ภายใต้เผด็จการ
เมื่อใดก็ตามที่ระบอบการปกครองที่ถูกคุกคามเมื่อใดก็ตามที่ผู้ปกครองในการเปลี่ยนแปลงความเป็นจริงหรือ
คาดว่าจะเปลี่ยนเมื่อใดก็ตามที่คนงานรวบรวมความกล้าที่จะนัดหยุดงานหรือฝูงของคนที่จะแสดงให้เห็นถึง
ขัดแย้งกับรัฐบาลเศรษฐกิจทนทุกข์ทรมาน ภายใต้ระบอบประชาธิปไตย
ทุกคนรู้ว่ารัฐบาลจะเปลี่ยนจากเวลาที่คนงานอาจ
การนัดหยุดงานและคนอาจแสดงความไม่พอใจของพวกเขากับรัฐบาลในความหลากหลายของวิธี
ด้วยเหตุนี้เมื่อปรากฏการณ์ดังกล่าวไม่รั่วไหลจะทำให้เกิดที่หาวทางเศรษฐกิจมากที่สุด.
ตายความอุดมสมบูรณ์และการเติบโตของประชากร
ผลกระทบที่น่าแปลกใจมากที่สุดของระบอบการปกครองที่มีต่อการเจริญเติบโตของประชากรซึ่งเร็วมาก
ภายใต้เผด็จการ นอกจากนี้ความแตกต่างนี้ไม่ได้หายไปเมื่อควบคุม
ต่อหัวรายได้และโฮสต์ทั้งปัจจัยอื่น ๆ รวมทั้งมรดกอาณานิคม
ความถี่ของคาทอลิกโปรเตสแตนต์และมุสลิมมีส่วนร่วมในกำลังแรงงานของผู้หญิง
ทุนมนุษย์และเพศหญิง การลงทะเบียนในการศึกษาระดับมัธยม นอกจากนี้ diachronic
รูปแบบการแสดงเหมือนกันอัตราการเติบโตของประชากรที่เพิ่มขึ้นเล็กน้อยเมื่อประเทศ
ประสบการณ์การเปลี่ยนจากการปกครองแบบเผด็จการประชาธิปไตยไปในขณะที่มันตกอยู่เมื่อพวกเขาการขนส่งจากการปกครองแบบเผด็จการ
ประชาธิปไตย.
ตอนนี้ทราบว่าอัตราการเจริญเติบโตของประชากร (สุทธิจากการย้ายถิ่น) สามารถย่อยสลายเป็น
ความแตกต่างระหว่างอัตราการเกิดและอัตราการตาย ดังนั้นประชากรเหตุผลหนึ่งที่เติบโต
ได้เร็วขึ้นภายใต้เผด็จการอาจเป็นไปได้ว่าพวกเขามีการลดอัตราการตาย ยังดังแสดงในตารางที่ 4
นี้เป็นกรณีที่ไม่ แท้จริงสังเกตอัตราการตายรวม ("ตาย" ในตารางที่ 4)
สูงภายใต้การปกครองแบบเผด็จการ การตายของทารกยังเป็นที่สูงขึ้นภายใต้เผด็จการและชีวิต
คาดหวังจะสั้นมาก (ไม่แสดง) นอกจากนี้ความแตกต่างเหล่านี้จะไม่หายไปเมื่อ
ควบคุมรายได้ต่อหัวและกาลเวลา ถ้าเผด็จการและประชาธิปไตย
มีรายได้ต่อหัวเดียวกันและถ้าพวกเขามีชีวิตอยู่ในช่วงปีเดียวกันอัตราการตาย
จะเป็นเผด็จการ 10.4 และ 9.2 เพื่อประชาธิปไตยในขณะที่อายุขัย ("ชีวิต")
จะอยู่ภายใต้การปกครองแบบเผด็จการ 61.2 และ 67.1 ภายใต้ ประชาธิปไตย เหล่านี้มีความแตกต่างอย่างใหญ่หลวง
.
จึงเผด็จการมีอัตราการตายที่สูงขึ้น ถ้าประชากรของพวกเขาเติบโตขึ้นเร็วกว่าภายใต้ระบอบประชาธิปไตย
เป็นเพราะเผด็จการมีสูงขึ้นอัตราการเกิดมันดิบ ("เกิด") อีกครั้ง
ความแตกต่างนี้ไม่ได้หายไปเมื่อควบคุมรายได้ต่อหัวและปี
นอกจากนี้ความแตกต่างนี้ไม่ได้เกิดจากโครงสร้างอายุของประชากรที่แตกต่าง แต่ความอุดมสมบูรณ์
. ในวัยใดผู้หญิงมีลูกได้มากขึ้นภายใต้เผด็จการ.
ความอุดมสมบูรณ์สังเกตได้เฉลี่ยต่อผู้หญิงคือ 5.2 ภายใต้เผด็จการและ 2.7 ภายใต้ระบอบประชาธิปไตย
ความแตกต่างนี้จะกลายเป็นลดลงเมื่อควบคุมรายได้ต่อหัว
และโฮสต์ทั้งตัวแปรอื่น ๆ แต่สิ่งหนึ่งที่ควบคุมสำหรับผู้หญิงภายใต้เผด็จการ
มีเฉลี่ย 0.5 เด็กกว่าภายใต้ระบอบประชาธิปไตย ความแตกต่างนี้
น่าจะเป็นเพราะระบบการปกครองต่อมากกว่าเงื่อนไขใด ๆ ภายใต้ระบอบการปกครองซึ่งหา
ตัวเองหรือสิ่งอื่นที่พวกเขาทำ ภายใต้ระบอบการปกครองทั้งความอุดมสมบูรณ์จะลดลงอย่างมาก
เมื่อผู้หญิงเข้าเรียนในโรงเรียนมัธยม แต่มันก็เป็นมากขึ้นที่การศึกษาค่าใช้จ่ายของประชาชน
มีขนาดใหญ่ คำอธิบายง่ายๆคือการศึกษาระดับมัธยมเพิ่มขึ้น
รายได้ตลาดของผู้หญิงและด้วยเหตุนี้ค่าใช้จ่ายในโอกาสของการมีลูกในขณะที่ค่าใช้จ่ายของประชาชน
เกี่ยวกับการศึกษาลดค่าใช้จ่ายเหล่านี้ สิ่งที่โดดเด่นที่สุดก็คือค​​่าใช้จ่ายของประชาชน
การรักษาความปลอดภัยทางสังคมและสุขภาพลดความอุดมสมบูรณ์อย่างมากภายใต้การปกครองระบอบประชาธิปไตย แต่
มีผลกระทบไม่อยู่ภายใต้การปกครองแบบเผด็จการ ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อค่าใช้จ่ายเหล่านี้ถือว่าเป็นแรงงาน
การมีส่วนร่วมของผู้หญิงที่กำลังมีผลกระทบต่อความอุดมสมบูรณ์ไม่มี คำอธิบายเพียงการค้นพบนี้
i สามารถคิดเป็นว่าภายใต้การปกครองระบอบประชาธิปไตยค่าใช้จ่ายของประชาชนจะเห็นเป็นรูปแบบของการประกัน
ในขณะที่พวกเขาไม่ได้ลดความไม่แน่นอนภายใต้เผด็จการ คำอธิบายนี้จะสอดคล้องกับความจริงที่ว่า
ทั้งความแปรปรวนของผลการดำเนินงานทางเศรษฐกิจและนโยบายทางเศรษฐกิจที่ยิ่งใหญ่ภายใต้เผด็จการด้วยเหตุนี้ผู้ประกอบการตอบสนองต่อความไม่แน่นอนอยู่ในตัว
เผด็จการโดยการสะสมสินทรัพย์เสี่ยงอย่างน้อยพวกเขาสามารถกล่าวคือเด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความไม่แน่นอนทางการเมืองและเศรษฐกิจ
ไม่ทุกคนจะประหลาดใจที่จะเรียนรู้ว่า ระบอบการเมืองไม่มีผลต่อราคาเฉลี่ย
เจริญเติบโตของรายได้รวม หนึ่งโดยทั่วไปจัดมุมมอง การทรงอิทธิพลฮันติงตัน (1968),
คือสิ่งที่สำคัญสำหรับการพัฒนาเศรษฐกิจมีเสถียรภาพทางการเมือง มากกว่าสถาบันทางการเมืองโดยเฉพาะการ สถาบันทางการเมืองระบบการส่งเสริมพัฒนา
ตราบใดที่มันรักษาใบสั่งทางการเมือง อันตรายเป็น "ทางการเมืองขาดเสถียรภาพ"
การเมืองขาดเสถียรภาพ วัดโดยอดีตหรือคาดการเปลี่ยนแปลงของหัวหน้าผู้บริหาร การ
ความถี่ของการนัดหยุดงาน ชุมนุม หรือ จลาจล มีค่ามากในเหมือน ๆ กัน ยังเมือง
ความไม่แน่นอนส่งผลกระทบต่อประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจภายใต้โปเท่านั้น เปลี่ยนแปลงของหัวหน้า
ผู้บริหาร ในขณะที่พบได้น้อยมากในโป เป็นค่าใช้จ่ายอย่างประหยัดในเหล่านี้
ระบอบการ ว่าเนื่อง จากข้อจำกัดของสถาบัน หรือโต่งที่ควบคุม
เหมือน ๆ ไม่มีอดีต หรือคาดเปลี่ยนแปลงประมุขของรัฐบาลมีผลต่อการเจริญเติบโต
ใต้เหมือน ๆ กัน แต่ภายใต้โป เติบโตทางเศรษฐกิจช้ามาก
เมื่ออายุงานพระมหากษัตริย์ถูกคุกคาม เหมือนเป็นความจริงของรูปแบบต่าง ๆ ของ "การเมือง
ความไม่สงบ": นัดหยุดงาน การชุมนุมต่อต้านรัฐบาล และจลาจลเกิดขึ้นบ่อยในเหมือน ๆ
แต่จะถ่วงการเติบโตเฉพาะในโป ในที่สุด ผลกระทบของภัยคุกคามต่อความมั่นคงของ
ระบอบการลงทุนแสดงว่า นักลงทุนกลัวประชาธิปไตย และหวังที่จะหาหลบภัยใน
โปมากมาย: อนาคตลูกเผด็จการทำให้นักลงทุนหนีขณะ
มาถึงอนาคตทำให้พวกเขาแกะ
ดัง ความไม่แน่นอนทางการเมือง retards เติบโตโดยเฉพาะโป ฮันติงตัน และ
อื่น ๆ "realists" ได้ถูกต้องทั้งหมด การศึกษาความไม่แน่นอนทางการเมืองถูกนำทาง โดยทฤษฏี
ที่ แถลงในคำ Alesina และ Perotti (1997:21), "อะไรมีผลต่อการเจริญเติบโตเป็น
ชนิดไม่มากของระบอบ (เผด็จการหรือประชาธิปไตย) แต่ขาดเสถียรภาพการระบอบการปกครอง คือ,
สิ่งการรัฐประหารและการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญของรัฐบาล " สมมติฐานนี้เป็นตรรกะ
ไม่ติดต่อกัน เนื่องจาก "ความไม่แน่นอนทางการเมือง" แม้จะเป็นอิสระจากการเมือง
สถาบันการ Alternation ในสำนักงานหรือลักษณะอื่น ๆ ของฝ่ายตรงข้ามนิยม ว่า
นัดหยุดงานหรือชุมนุมต่อต้านรัฐบาล ไม่เป็นความไม่มี "เสถียรภาพ" ภายใต้ประชาธิปไตย.
ปรากฏการณ์ดังกล่าวจะพบบ่อยในเหมือน ๆ เนื่องจากประชาธิปไตยเป็นระบบที่
คนมีอิสระในการแสดงความไม่พอใจของพวกเขากับรัฐบาล และจะหายากใน
โปเนื่องจากมันเป็นการป้องกันเช่นรูปแบบของนิพจน์ที่โป
มีก่อตั้งขึ้น และรักษา เหมือน ๆ จะมีความ "เสถียร": สิ่งที่ก่อ
ความผิด แบ่งกฎ ภายใต้เผด็จเป็นเพียงความสำคัญ definitional คุณลักษณะของ
ประชาธิปไตย เกิดการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารหัวหน้าเหมือน ๆ เป็นเป็น consequence ของ
เลือกตั้งหรืออื่น ๆ regularized ตอน ในขณะที่ส่วนใหญ่โปทางเดียว
ไม้สามารถเปลี่ยนโดยการทำรัฐประหารได้ เยือน เป็น Alesina ที่ทำ al. (1996) ประหารลด
เติบโตแต่มิปกติในการทำ office ไม่เป็นไม่หาที่ของ "เมือง
ขาดเสถียรภาพ" มีผลต่อการพัฒนา แต่ว่า เหตุการณ์ทางการเมืองบางอย่างที่เป็นความไม่แน่นอน
ภายใต้เผด็จไม่อยู่ภายใต้ประชาธิปไตย
เมื่อมันจะเข้าใจว่า ปรากฏการณ์ทางการเมืองเดียวกันมีความหมายแตกต่างกันภายใต้
ระบอบต่าง ๆ จึงไม่น่าแปลกใจที่นักแสดงทางเศรษฐกิจต่อไปแตกต่างกัน ภายใต้
โป เมื่อระบอบการปกครองถูกคุกคาม เมื่อใดก็ ตามที่ไม้เปลี่ยนแปลง หรืออยู่ในความเป็นจริง
ต้องเปลี่ยน เมื่อใดก็ตามคนรวบความกล้าที่จะนัดหยุดงานหรือฝูงคน
แสดงให้เห็นถึงการต่อต้านรัฐบาล เศรษฐกิจ suffers ภายใต้ประชาธิปไตย,
ทุกคนรู้ว่า รัฐบาลจะเปลี่ยนเวลา แรงงานอาจ
ตี และคนอาจแสดงญัตติรัฐบาลหลาย
วิธีการ เรามอบดังนั้น เมื่อปรากฏการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้น พวกเขาให้มากที่สุดการเศรษฐกิจนาย.
ตาย อุดมสมบูรณ์ และอัตราการเติบโต
ผลกระทบที่น่าประหลาดใจของระบอบอยู่เจริญเติบโตของประชากร ที่เร็ว
ภายใต้โป ยิ่งไปกว่านั้น ความแตกต่างนี้ไม่หายเมื่อควบคุมสำหรับต่อ
เศรษฐกิจฟิลิปปินส์จึงรายได้และโฮสต์ทั้งหมดของปัจจัยอื่น ๆ รวมทั้งมรดกโคโลเนียล
ความถี่ของคาทอลิก โปรเตสแตนต์ และ มุสลิม แรงงานบังคับให้มีส่วนร่วมของผู้หญิง,
ทุนมนุษย์ และลงทะเบียนหญิงในมัธยมศึกษา นอกจากนี้ diachronic
แสดงรูปแบบเหมือนกัน: อัตราการเจริญเติบโตของประชากรเพิ่มขึ้นเล็กน้อยเมื่อประเทศ
ประสบการณ์เปลี่ยนจากประชาธิปไตยเป็นเผด็จการ ขณะเมื่อพวกเขาส่งต่อจากน้ำตก
เผด็จการประชาธิปไตย
ตอนนี้ โปรดทราบว่าอัตราการเจริญเติบโตของประชากร (สุทธิย้าย) สามารถย่อยสลายไปเป็น การ
ความแตกต่างระหว่างอัตราเกิดและอัตราตาย ดังนั้น การเติบโตของประชากรเหตุผลหนึ่ง
เร็วภายใต้โปไม่ได้ว่า มีอัตราการตายต่ำ ยัง มาก
4 ตาราง ซึ่งไม่ใช่กรณี จริง ตายสังเกตรวมราคา ("ตาย" ในตาราง 4)
สูงภายใต้เผด็จการ การตายของทารกก็สูงภายใต้โปและชีวิต
เดาจะสั้นกว่า (ไม่แสดง) ยิ่งไปกว่านั้น ความแตกต่างเหล่านี้ไม่หายเมื่อ
ควบคุมรายได้ต่อหัวและกาลเวลา ถ้าโปและเหมือน ๆ
มีเหมือนกันต่อเศรษฐกิจฟิลิปปินส์จึงรายได้และถ้าพวกเขาอยู่ในช่วงปีเดียวกัน อัตราการตาย
จะ 10.4 สำหรับโปและ 9.2 สำหรับเหมือน ๆ ในขณะที่อายุขัย ("ชีวิต")
จะ 61.2 ภายใต้เผด็จการและ 67.1 ภายใต้ประชาธิปไตย เหล่านี้เป็นอย่างมาก
ความแตกต่างกัน
Hence โปมีอัตราการตายสูง ถ้าประชากรของพวกเขาเติบโตเร็วกว่าภายใต้
เหมือน ๆ มันเป็น เพราะโปมีอัตราการเกิดที่ดิบสูง ("เกิด") อีก,
ความแตกต่างนี้หายไปเมื่อควบคุมรายได้ต่อหัวและปี
ยิ่งไปกว่านั้น ความแตกต่างนี้ไม่โครงสร้างอายุ ของประชากร แต่ จะแตกต่างกัน
ความอุดมสมบูรณ์: ทุกวัย ผู้หญิงมีลูกเพิ่มเติมภายใต้โป.
ความอุดมสมบูรณ์พบเฉลี่ยต่อผู้หญิงเป็น 5.2 ภายใต้โปและ 2.7 ภายใต้
เหมือน ๆ กัน ความแตกต่างนี้จะลดลงเมื่อควบคุมสำหรับรายได้ต่อหัว
และโฮสต์ทั้งหมดของตัวแปรอื่น ๆ แต่สิ่งหนึ่งที่ควบคุม ผู้หญิงภายใต้
โปมีเด็กเฉลี่ย 0.5 กว่าภายใต้เหมือน ๆ กัน ความแตกต่างนี้
น่าจะ เป็นเนื่องจากระบอบการปกครองต่อ se มากกว่าเงื่อนไขใด ๆ ภายใต้ ระบอบค้นหา
เองหรืออย่างอื่นที่ทำ ภายใต้ระบอบทั้งสอง ความอุดมสมบูรณ์เป็นอย่างยิ่งลด
เมื่อผู้หญิงเข้าร่วมโรงเรียนมัธยม แต่ก็มากกว่าสาธารณะศึกษา
รายจ่ายมีขนาดใหญ่ อธิบายง่าย ๆ คือ ศึกษาเพิ่ม
ตลาดรายได้ของผู้หญิง และด้วยเหตุนี้ ต้นทุนโอกาสของเด็ก ขณะสาธารณะ
ค่าใช้จ่ายในการศึกษาลดราคาค่าใช้จ่ายเหล่านี้ โดดเด่นมากที่สุดคือที่สาธารณะ
ค่าใช้จ่าย ในสังคม และสุขภาพลดความอุดมสมบูรณ์ภายใต้ประชาธิปไตยอย่างยิ่ง แต่
มีไม่ผลกระทบภายใต้เผด็จการ นอกจากนี้ การแรงงานของเมื่อพิจารณาค่าใช้จ่ายเหล่านี้
กองทัพมีส่วนร่วมของผู้หญิงมีไม่มีผลต่อความอุดมสมบูรณ์ คำอธิบายเฉพาะของค้นหานี้
ผมสามารถคิดได้ว่า ภายใต้ประชาธิปไตย รายจ่ายสาธารณะจะเห็นรูปแบบของการประกันภัย,
ในขณะนั้นไม่สามารถลดความไม่แน่นอนภายใต้โป คำอธิบายนี้จะสอดคล้องกับ
ข้อเท็จจริงที่ว่าความทั้งการแปรผัน ของประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ และนโยบายทางเศรษฐกิจมากขึ้นภายใต้โป ดังนั้น การตอบสนองต่อครัวเรือนเพื่อความไม่แน่นอนใน
โป โดย hoarding มีความเสี่ยงน้อยที่สุดสินทรัพย์จะสามารถ ได้แก่ เด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทางการเมืองความไม่สงบทางการเมืองและการขยายตัวทางเศรษฐกิจ
ไม่ใช่ทุกคนจะต้องประหลาดใจในการเรียนรู้ที่สู่ระบอบการเมืองไม่มีผลกระทบต่ออัตราเฉลี่ย
ซึ่งจะช่วยในการเติบโตของรายได้รวม. มุมมองเดียวซึ่งจัดขึ้นโดยทั่วไปแล้วทำให้มีอิทธิพลโดยฮันติงตัน( 1968 )
เป็นที่สิ่งที่สำคัญสำหรับการพัฒนาทางเศรษฐกิจมี เสถียรภาพ ทางการเมืองค่อนข้างมากกว่าสถาบันการเงินทางการเมืองเฉพาะที่ระบบของสถาบันการเงินทางการเมืองส่งเสริมให้เกิดการพัฒนา
ตราบใดที่มันรักษาการสั่งซื้อทางการเมือง อันตรายที่มีอยู่ก็คือ"ความไม่แน่นอนทางการเมือง"
ความไม่แน่นอนทางการเมืองตามที่วัดได้จากการเปลี่ยนแปลงอดีตหรือคาดว่าจะมีผู้บริหารระดับสูงหัวหน้า
ซึ่งจะช่วยความถี่ของการเดินขบวนหรือประท้วงจลาจลมีมากกว่าในประเทศประชาธิปไตย
ไร้ เสถียรภาพ ทางการเมืองยังไม่มีผลต่อ ประสิทธิภาพ การทำงานของเศรษฐกิจเท่านั้น ภายใต้ ระบอบเผด็จการการเปลี่ยนแปลงของหัวหน้า
ผู้บริหารระดับสูงในขณะที่น้อยลงมากเป็นประจำอยู่ในระบอบเผด็จการมีราคาแพงทางเศรษฐกิจเท่านั้นใน
ซึ่งจะช่วยรัฐบาลนี้ เนื่องจากข้อจำกัดด้านไม่ว่าจะสถาบันหรือแรงจูงใจของผู้ที่ใช้ควบคุม
ซึ่งจะช่วยประเทศในระบอบประชาธิปไตยการเปลี่ยนแปลงไม่ผ่านหรือคาดว่าจะของหัวโกนของรัฐบาลต่อการขยายตัวทางเศรษฐกิจ
ตามระบอบประชาธิปไตย แต่ ภายใต้ ระบอบเผด็จการการเติบโตทางเศรษฐกิจชะลอตัวลงอย่างเห็นได้ชัด
ตามมาตรฐานเมื่อผู้เช่าที่ของผู้ปกครองได้ถูกคุกคาม เหมือนกับที่เป็นความจริงในรูปแบบต่างๆของ"ความไม่สงบทางสังคมการเมือง
"ประท้วงการเดินขบวนต่อต้านรัฐบาลและจลาจลเกิดขึ้นบ่อยในประเทศประชาธิปไตย
ซึ่งจะช่วยแต่ก็ถ่วงการเติบโตในระบอบเผด็จการ ในที่สุดผลของการคุกคามต่อ เสถียรภาพ ของรัฐบาล
ซึ่งจะช่วยในการลงทุนจะแสดงให้เห็นว่านักลงทุนความกลัวและความเป็นประชาธิปไตยหวังว่าจะได้พบกับสรวงสวรรค์แห่งตู้นิร ภัย ที่อยู่ในระบอบเผด็จการ
จำนวนมากพระอนุชาในอนาคตของระบอบเผด็จการจะทำให้นักลงทุนหนีไปในขณะที่
ซึ่งจะช่วยเพิ่มช่องทางในอนาคตของเขาทำให้ฝูง.
ดังนั้นความไม่แน่นอนทางการเมืองยิ่งยวดต่อการเติบโตโดยเฉพาะในระบบเผด็จการ ฮันติงตันและ
อื่นๆ" realists "มันก็ผิดทั้งหมด การศึกษาเกี่ยวกับความไม่แน่นอนทางการเมืองได้รับคำแนะนำจากสมมุติฐานที่
ซึ่งจะช่วยให้รัฐในคำของ alesina และ perotti ( 199721 )"ที่มีอิทธิพลต่อการขยายตัวเป็น
ไม่มาก ประเภท ของการปกครองระบอบ(เผด็จการหรือประชาธิปไตย)แต่ความไม่แน่นอนระบอบการปกครองที่มี
โน้มเอียงในการรัฐประหารและการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญของรัฐบาล"สมมุติฐานนี้เป็นเหตุผล
ไม่เกาะกันมาตั้งแต่"ความไม่แน่นอนทางการเมือง"ไม่สามารถจะกำหนดไว้ได้อย่างเป็นอิสระของทางการเมือง
สถาบันการเงิน สลับกันในที่ทำงานหรือออกอื่นๆของพรรคฝ่ายค้านได้รับความนิยมไม่ว่าจะตอบแทน
ประท้วงหรือการเดินขบวนต่อต้านรัฐบาลไม่ได้เป็น"ความไม่แน่นอน"ตามระบอบประชาธิปไตย.
ปรากฎการณ์ดังกล่าวจะเป็นประจำในระบอบประชาธิปไตยเพราะระบอบประชาธิปไตยเป็นระบบที่
มีคนแบบไม่เสียค่าบริการในการแสดงทำให้ไม่พอใจของตนกับรัฐบาล และก็หาได้ยากใน
ระบอบเผด็จการเพราะมันคือการป้องกันไม่ให้รูปแบบของการแสดงออกที่ระบอบเผด็จการ
มีการจัดตั้งและได้รับการดูแลรักษาเป็นอย่างดีประเทศในระบอบประชาธิปไตยจะหมายความว่า"ไม่มั่นคง"ว่าถือเป็น
โจมตีหรือมีสิ่งผิดปกติหรือไม่ของกฎข้อที่อยู่ ภายใต้ ระบอบเผด็จการเป็นเพียงวินิจฉัยสิ่งสำคัญที่โดดเด่นไปด้วยระบอบประชาธิปไตยของ
ซึ่งจะช่วย. การเปลี่ยนผู้บริหารหัวหน้าในประเทศประชาธิปไตยเกิดขึ้นเป็นผลจาก
ซึ่งจะช่วยการเลือกตั้งหรือขั้นตอน regularized อื่นๆในขณะที่ตามระบอบเผด็จการโดยส่วนใหญ่วิธีการเดียวที่
ผู้ปกครองสามารถเปลี่ยนได้โดยการรัฐประหารที่ เพื่อการสำรวจเป็น alesina ที่ al . ( 1996 )ทำที่ทำรัฐประหาร
ซึ่งจะช่วยลดการเติบโตแต่ alternations ตามปกติในสำนักงานไม่ได้ไม่ใช่การพบว่ารูปแบบบางอย่างของ"ความไม่แน่นอนทางการเมือง
"มีผลต่อการพัฒนาแต่เพียงว่าเหตุการณ์ทางการเมืองบางอย่างที่เป็นความไม่แน่นอน
ตามระบอบเผด็จการไม่ได้อยู่ ภายใต้ ระบอบประชาธิปไตย.
เมื่อเป็นที่เข้าใจว่าปรากฏการณ์ทางการเมืองเหมือนกับที่มีความหมายแตกต่างกันตามระบอบ
ซึ่งจะช่วยกันไม่น่าประหลาดใจเลยที่นักแสดงปฏิกิริยาทางเศรษฐกิจให้แตกต่างกันไป
ซึ่งจะช่วยในการปกครองระบอบระบอบเผด็จการทุกครั้งที่ถูกคุกคามเมื่อเจ้าหน้าที่ในความเป็นจริงแล้วการเปลี่ยนแปลงหรือมี
คาดว่าจะเปลี่ยนทุกครั้งคนงานรวบรวมความกล้าที่จะเตะหรือมวลชนของประชาชนที่จะแสดงให้เห็นถึงการคัดค้าน
ซึ่งจะช่วยให้รัฐบาลเศรษฐกิจที่ตกต่ำลง
อยู่ ภายใต้ ระบอบประชาธิปไตยทุกคนก็ทราบดีว่ารัฐบาลจะเปลี่ยนจากเวลาไปที่เวลาที่คนงานอาจ
ประท้วงและผู้คนอาจแสดงทำให้ไม่พอใจของพวกเขาพร้อมด้วยรัฐบาลที่อยู่ในความหลากหลายของ
วิธี ดังนั้นเมื่อปรากฎการณ์เช่นว่านั้นต้องเกิดขึ้นที่ปลุกเร้าที่มากที่สุดทางด้านเศรษฐกิจที่หาว.
การตายความอุดมสมบูรณ์และมีผลกระทบต่อการเพิ่มขึ้นของประชากรน่าประหลาดใจที่สุด
ของรัฐบาลที่มีการขยายตัวของประชากรที่มีมากขึ้น
ภายใต้ ระบอบเผด็จการ. ยิ่งไปกว่านั้นความแตกต่างนี้ไม่ได้หายไปด้วยเมื่อมีการควบคุมสำหรับรายได้ต่อหัวของประชากรจีน
และเจ้าของบ้านทั้งหมดที่มีปัจจัยอื่นๆรวมถึงมรดกตามแบบอาณานิคมที่
ความถี่ของคาทอลิกด้วยกัน protestants ชาวมุสลิมและการมีส่วนร่วมของแรงงานหญิงทุน
ของมนุษย์และการลงทะเบียนผู้หญิงในการศึกษา ยิ่งไปกว่านั้นมีรูปแบบ diachronic
ซึ่งจะช่วยแสดงให้เห็นแบบเดียวกันอัตราของการขยายตัวของประชากรเพิ่มขึ้นเล็กน้อยเมื่อประเทศ
ซึ่งจะช่วยรับประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงจากระบอบประชาธิปไตยในระบอบเผด็จการนั้นตกอยู่ในขณะที่เมื่อพวกเขาการเดินทางจาก
ระบอบเผด็จการในระบอบประชาธิปไตย.
ตอนนี้ทราบว่าอัตราการขยายตัวของประชากร(ราคาสุทธิของการย้ายข้อมูล)สามารถเน่า
ซึ่งจะช่วยเป็นความแตกต่างระหว่างอัตราการเกิดได้และอัตราการตายที่ ดังนั้นจึงเป็นเหตุผลประชากรเพิ่มขึ้น
ตามมาตรฐานภายใต้ ระบอบเผด็จการได้เร็วขึ้นไม่ได้ก็มีอัตราการตายต่ำกว่า แต่ยังคงเป็นไปตามที่แสดงใน
ตารางที่ 4 นี้ไม่ใช่กรณีที่ จริงๆแล้วอัตราการตายอย่างรุนแรงที่กำหนด("การเสียชีวิต"ในตารางที่ 4 )
อยู่ ภายใต้ ระบอบเผด็จการสูงขึ้น อัตราการตายของทารกมีสูงกว่าด้วย ภายใต้ ระบอบเผด็จการและอายุการใช้งานยืนยาว
ซึ่งจะช่วยได้มากกว่า(ไม่มีใน ภาพ ประกอบ) ยิ่งไปกว่านั้นความแตกต่างนี้ไม่ได้หายไปเมื่อ
ตามมาตรฐานรายได้ต่อหัวของประชากรในการควบคุมและได้เมื่อเวลาผ่านไป. หากระบบเผด็จการและประชาธิปไตย
มีรายได้ต่อหัวของประชากรเหมือนกันและถ้าเขามีอยู่ในระหว่างปีเดียวกันที่อัตราการตาย
ซึ่งจะช่วยจะเป็น 10.4 สำหรับระบอบเผด็จการและ 9.2 สำหรับประเทศในระบอบประชาธิปไตยในขณะที่อายุยืนยาว("ชีวิต")
จะ 61.2 ภายใต้ ระบอบเผด็จการและ 67.1 ตามระบอบประชาธิปไตย เหล่านี้มีขนาดใหญ่
ความแตกต่าง.
ดังนั้นเรามีอัตราการตายสูง หากประชากรของพวกเขาเติบโตขึ้นได้เร็วขึ้นกว่า
ประชาธิปไตยก็เป็นเพราะเรามีอัตราการเกิด ภัยธรรมชาติ ("การเกิด") อีกครั้ง
ความแตกต่างนี้ไม่ได้หายไปด้วยเมื่อมีการควบคุมสำหรับปีและรายได้ต่อหัวของประชากร.
นอกจากนี้ความแตกต่างนี้ไม่ได้เนื่องจากโครงสร้างของประชากรที่มีอายุต่ำกว่าแต่อยู่ที่การเลือกที่รักมักที่ชังความอุดมสมบูรณ์
ซึ่งจะช่วยในทุกช่วงวัยมีเด็กผู้หญิงมากขึ้น ภายใต้ ระบอบเผด็จการ.
สังเกตเห็นความอุดมสมบูรณ์โดยเฉลี่ยต่อผู้หญิงคือ 5.2 ภายใต้ ระบอบเผด็จการและ 2.7 ตาม
ระบอบประชาธิปไตย ความแตกต่างนี้จะกลายเป็นจึงลดลงเมื่อมีการควบคุมสำหรับรายได้ต่อหัวของประชากร
และเจ้าของบ้านทั้งหมดที่มีตัวแปรอื่นๆ แต่ไม่ว่าจะเป็นการควบคุมสำหรับผู้หญิงตาม
ระบอบเผด็จการมีอยู่ใน 0.5 สำหรับเด็กโดยเฉลี่ยมากกว่าตามระบอบประชาธิปไตย ความแตกต่าง
ตามมาตรฐานนี้ดูเหมือนจะเป็นเพราะมีการปกครองระบอบต่อ SE มากกว่าในเงื่อนไขใดๆตามที่รัฐบาลจะได้พบกับ
ซึ่งจะช่วยตัวเองหรือเพื่ออะไรก็ทำ ภายใต้ ระบอบความอุดมสมบูรณ์ทั้งจะลดลงอย่างมาก
เมื่อผู้หญิงเข้าร่วมโรงเรียนรองแต่ก็เป็นที่สาธารณะเพื่อการศึกษามากขึ้น
ค่าใช้จ่ายมีขนาดใหญ่ คำอธิบายแบบเรียบง่ายที่มีที่การศึกษาการเพิ่ม
ตามมาตรฐานรายได้ตลาดของผู้หญิงและค่าใช้จ่ายดังนั้นจึงมีโอกาสที่จะมีคนในขณะที่ประชาชน
ซึ่งจะช่วยลดค่าใช้จ่ายในการศึกษาต้นทุนเหล่านี้. อะไรคือความโดดเด่นอย่างสูงสุดคือที่สาธารณะ
ซึ่งจะช่วยค่าใช้จ่ายในการรักษาความ ปลอดภัย ทางสังคมและในด้านของ สุขภาพ ลดความอุดมสมบูรณ์ตามระบอบประชาธิปไตยแต่
ซึ่งจะช่วยได้ไม่มีผลกระทบต่อตามระบอบเผด็จการ ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อค่าใช้จ่ายเหล่านี้จะได้รับการพิจารณาให้แรงงาน
ตามมาตรฐานการมีส่วนร่วมมีผลใช้บังคับของผู้หญิงไม่มีผลกระทบต่อความอุดมสมบูรณ์ คำอธิบายเท่านั้นในการค้นหานี้
ซึ่งจะช่วยผมคิดว่าจะได้รับจากเป็นที่อยู่ ภายใต้ ระบอบประชาธิปไตยด้านรายจ่าย ภาค รัฐได้รับการมองว่าเป็นรูปแบบหนึ่งของการประกัน ภัย
ในขณะที่พวกเขาไม่ได้ลดความไม่แน่นอนในระบบเผด็จการ. คำอธิบายนี้มีความสอดคล้องกับความเป็นจริง
ที่ได้ทั้งสองทางเศรษฐกิจของประเทศและนโยบายของประเทศมีมากขึ้น ภายใต้ ระบอบเผด็จการดังนั้นครัวเรือนตอบสนองต่อความไม่แน่นอนในเรื่องใน
ระบอบเผด็จการโดยกักตุนสินทรัพย์ความเสี่ยงอย่างน้อยก็สามารถคือลูกหลาน