AbstractThis study aimed to test th

Abstract
This study aimed to test the role of family social support, depression, anxiety and self-efficacy on specific self-care behaviours. In a local community health center, 318 patients with hypertension completed a questionnaire assessing self-care, family social support, depression, anxiety and self-efficacy in 2012. Each self-care behaviour was separately analyzed with logistic regression models. The mean score of perceived family social support for hypertension treatment was 20.91 (maximum=60). Adult children were identified as the primary support source. Approximately 22.3% and 15.4% of participants reported symptoms of anxiety and depression, respectively. Participants had moderately positive levels of confidence performing self-care (42.1±13.3 out of 60). After adjusting for demographic and health variables, a 10-unit increase in family social support increased the odds ratio (OR) of taking medication by 1.39 (95% confidence interval (CI) 1.03-1.87) and increased the OR for measuring blood pressure (BP) regularly by 1.33 (95% CI 1.02-1.74). Depression and anxiety were not associated with any self-care behaviours. A10-unit increase in self-efficacy increased the adjusted OR for performing physical exercise to 1.25 (95% CI 1.04-1.49). In conclusion, family social support was positively associated with medication adherence and regular BP measurement. Strategies to improve family social support should be developed for hypertension control, yet further prospective studies are needed to understand the effects of family social support, depression, anxiety and self-efficacy on self-care behaviours.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อการศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทดสอบบทบาทของครอบครัวการสนับสนุนทางสังคม ภาวะซึมเศร้า ความวิตกกังวล และ ประสิทธิภาพในตนเองเกี่ยวกับพฤติกรรมการดูแลตนเองเฉพาะ ในศูนย์สุขภาพชุมชน ผู้ป่วยความดันโลหิตสูง 318 เสร็จสิ้นแบบสอบถามประเมินการดูแลตนเอง ครอบครัวการสนับสนุนทางสังคม ภาวะซึมเศร้า ความวิตกกังวล และ ประสิทธิภาพในตนเองในปี 2012 แต่ละพฤติกรรมดูแลตนเองถูกแยกวิเคราะห์ ด้วยโมเดลถดถอยโลจิสติก คะแนนหมายถึงรับรู้ครอบครัวสังคมสนับสนุน 20.91 ถูกรักษาความดันโลหิตสูง (สูงสุด = 60) เด็กผู้ใหญ่ถูกระบุเป็นแหล่งสนับสนุนหลัก ประมาณ 22.3% และ 15.4% ของผู้เข้าร่วมรายงานอาการวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้า ตามลำดับ ผู้เรียนได้ระดับปานกลางบวกความมั่นใจการดูแลตนเอง (42.1±13.3 จาก 60) หลังจากที่ปรับทางประชากร และสุขภาพตัวแปร การเพิ่มขึ้น 10 หน่วยในการสนับสนุนสังคมครอบครัวเพิ่มอัตราส่วนราคาต่อรอง (OR) ของการใช้ยาโดย 1.39 (95% ช่วงความเชื่อมั่น (CI) 1.03-1.87) และหรือสำหรับการวัดความดันโลหิต (BP) อย่างสม่ำเสมอโดย 1.33 (95% CI 1.02-1.74) ภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลไม่ได้เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการดูแลตนเอง A10-หน่วยเพิ่มประสิทธิภาพในตนเองเพิ่มขึ้นหรือปรับปรุงการออกกำลังกายไป 1.25 (95% CI 1.04-1.49) ในบทสรุป ครอบครัวการสนับสนุนทางสังคมเชิงบวกเกี่ยวข้องกับยายึดมั่นและการวัด BP ปกติได้ ควรมีพัฒนากลยุทธ์เพื่อปรับปรุงการสนับสนุนทางสังคมครอบครัวสำหรับการควบคุมความดันโลหิตสูง แต่ผู้สนใจศึกษาต่อไปจะต้องเข้าใจผลกระทบของครอบครัวสังคมสนับสนุน ซึมเศร้า ความวิตกกังวล และ ประสิทธิภาพในตนเองเกี่ยวกับพฤติกรรมการดูแลตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทดสอบบทบาทของครอบครัวสังคมสนับสนุนซึมเศร้าวิตกกังวลและความรู้ความสามารถของตนเองต่อพฤติกรรมการดูแลตนเองที่เฉพาะเจาะจง ในศูนย์สุขภาพชุมชนท้องถิ่น, ผู้ป่วยความดันโลหิตสูง 318 กับเสร็จแบบสอบถามการประเมินการดูแลตนเองการสนับสนุนทางสังคมของครอบครัว, ซึมเศร้า, ความวิตกกังวลและการรับรู้ความสามารถตนเองในปี 2012 พฤติกรรมการดูแลตนเองแต่ละคนได้รับการวิเคราะห์แยกต่างหากที่มีรูปแบบการถดถอยโลจิสติก ค่าเฉลี่ยของคะแนนการสนับสนุนทางสังคมของครอบครัวที่รับรู้ในการรักษาความดันโลหิตสูงเป็น 20.91 (สูงสุด = 60) ผู้ใหญ่เด็กถูกระบุว่าเป็นแหล่งที่มาของการสนับสนุนหลัก ประมาณ 22.3% และ 15.4% ของผู้เข้าร่วมการรายงานอาการของความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าตามลำดับ ผู้เข้าร่วมกิจกรรมได้ในระดับปานกลางในเชิงบวกของความเชื่อมั่นที่มีประสิทธิภาพการดูแลตนเอง (42.1 ± 13.3 จาก 60) หลังจากปรับสำหรับตัวแปรประชากรและการอนามัยเพิ่มขึ้น 10 หน่วยในการสนับสนุนทางสังคมของครอบครัวเพิ่มขึ้นอัตราส่วนราคาต่อรอง (OR) ของการใช้ยาโดย 1.39 (95% confidence interval (CI) 1.03-1.87) และเพิ่มขึ้นหรือสำหรับการวัดความดันโลหิต ( พี) ประจำโดย 1.33 (95% CI 1.02-1.74) ภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลไม่ได้เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการดูแลตนเองใด ๆ เพิ่มขึ้น A10 หน่วยในตนเองประสิทธิภาพที่เพิ่มขึ้นหรือปรับสำหรับการดำเนินการออกกำลังกาย 1.25 (95% CI 1.04-1.49) สรุปได้ว่าการสนับสนุนทางสังคมของครอบครัวมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับการรับประทานยาอย่างสม่ำเสมอและการวัดความดันโลหิตปกติ กลยุทธ์ในการปรับปรุงการสนับสนุนทางสังคมของครอบครัวควรได้รับการพัฒนาสำหรับการควบคุมความดันโลหิตสูง แต่การศึกษาในอนาคตต่อไปมีความจำเป็นที่จะเข้าใจผลกระทบของการสนับสนุนทางสังคมของครอบครัว, ซึมเศร้า, ความวิตกกังวลและการรับรู้ความสามารถตนเองต่อพฤติกรรมการดูแลตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทคัดย่อการศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทดสอบบทบาทของครอบครัวและการสนับสนุนทางสังคมกับภาวะซึมเศร้าและพฤติกรรมการดูแลตนเองโดยเฉพาะ ในชุมชน ศูนย์สุขภาพ 318 ผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงเสร็จแบบสอบถามประเมินตนเอง การสนับสนุนของครอบครัว ภาวะซึมเศร้าความวิตกกังวลทางสังคม และการรับรู้ความสามารถของตนเองใน 2012 พฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองถูกแยกวิเคราะห์แต่ละกับการถดถอยโลจิสติก ค่าเฉลี่ยของคะแนนการรับรู้การสนับสนุนทางสังคมจากครอบครัวสำหรับการรักษาความดันโลหิตสูง 24.56 ( สูงสุด = 60 ) ผู้ใหญ่ เด็กที่ถูกระบุว่าเป็นแหล่งสนับสนุนหลัก ประมาณ 22.3 เปอร์เซ็นต์และร้อยละ 15.4 ผู้เข้าร่วมรายงานอาการของความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้า ตามลำดับ เคยเข้าร่วมกิจกรรมบวกปานกลางระดับความเชื่อมั่นของการปฏิบัติการดูแลตนเอง ( 42.1 ± 13.3 จาก 60 ) หลังจากปรับสำหรับปัจจัยทางประชากรและสุขภาพ 10 หน่วยเพิ่มการสนับสนุนทางสังคมจากครอบครัวเพิ่ม Odds Ratio ( หรือ ) ของการใช้ยาโดย 1.39 ( ช่วงความเชื่อมั่น 95% ( CI ) 1.03-1.87 ) และเพิ่มหรือวัดความดันโลหิต ( BP ) เป็นประจำโดย 1.33 ( 95% CI 1.02-1.74 ) ภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการดูแลตนเองไม่ได้ . A10 หน่วยเพิ่มตนเองเพิ่มขึ้น ปรับ หรือออกกำลังกายเพื่อ 1.25 ( 95% CI 1.04-1.49 ) สรุป ครอบครัวการสนับสนุนทางสังคมมีความสัมพันธ์ทางบวกที่เกี่ยวข้องกับการใช้ยาตามเกณฑ์การรักษาและการวัดความดันโลหิตปกติ กลยุทธ์ในการปรับปรุงการสนับสนุนทางสังคมจากครอบครัวต้องพัฒนาเพื่อควบคุมความดันโลหิตสูง ยังศึกษาเพิ่มเติมในอนาคตจำเป็นต้องมีความเข้าใจถึงผลของครอบครัวและการสนับสนุนทางสังคมกับภาวะซึมเศร้าและการรับรู้ความสามารถของตนเองต่อพฤติกรรมการดูแลตนเอง